Morgunblaðið - 21.11.1976, Blaðsíða 28

64
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1976
Vl»
MORÖdKc
KATFINU
Kaupmaðurinn: Sem merki
um þakklæti mitt fyrir vel unn-
in störf f tuttugu og fimm ár,
leyfi ég mér að færa þef þessa
mynd af mér að gjöf.
Verzlunarmaðurinn: En hvað
það var yður lfkt.
Kennarinn: Hvernig stendur
á því, að þú leggur alltaf vit-
laust saman. Er enginn heima
sem hjálpar þér?
Drengurinn: Jú, pabbi.
Kennarinn: Hvað er hann?
Drengurinn: Hann er þjónn f
veitingahúsi.
Hvernig gengur það með
veika fótinn?
Nú, það gengur vel, þegar ég
sit, en þegar ég geng, gengur
það illa.
Læknir: Þegar þér mælið hit-
ann f henni tengdamóður yðar,
þá er nægilegt að láta hitamæl-
inn liggja f tvær mfnútur undir
tungurótum hennar.
— Það er vonandi ekki nauð-
synlegt að hann liggi þar kyrr.
Þegar ég hef náð ákveðnum
punkti er eins og ég missi áhug-
ann á viðfangsefninu!
íf
Er þetta trúlofunarhringur-
inn? Það gleður mig að sjá að
honum Dúdda þfnum er ekki
sama um peningana.
Ó, læknir, ég var að leika á
munnhörpu og svo hrökk hún
ofan f mig.
— Þér voruð heppinn að vera
ekki að leika á pfanó.
Að „klappa” ljá
BRIDGE
/ UMSJÁ PÁLS
BERGSSONAR
Tveir ungir Finnar vöktu at-
hygli á Evrópumeistaramóti fyrir
nokkrum árum þegar þeir sögðu á
spil sín í spili dagsins. Gjafari
norður, norður-suður á hættu.
Norður
S. 108
H. AK7
T. AK6
L. AKD108
Vestur Austur
S. 32 S. DG9
H. 10964 H. 532
T. G973 T- DI052
L. G83 L. 972
Suður
S. AK7654
H. DG8
T. 84
L. 54
Norður opnaði á 2 laufum. Suð-
ur sýndi einn ás og einn kóng með
2 hjarta svari sínu. Norður sagði
nú 2 grönd, sem var eðlileg sögn.
Nú komu 4 hjörtu frá suðri og var
það meint sem yfirfærsla f 4
spaða, þ.e. sýndi spaðalit. Norður
var hlýðinn og sagði 4 spaða.
Suðri virtist hálfslemma í spaða
vera eðlilegur samningur og
skellti sér því í 6 spaða. En norður
ruglaðist nú eitthvað í ríminu.
Honum þótti skyndilega suður
vera að sýna ás og kóng í spaða
ásamt löngum hjartalit. Þess
vegna sagði hann nú 7 hjörtu!
Hvað átti suður nú að gera. Hon-
um þótti sennilegt, að norður ætti
4 spil f hjarta ásamt tvíspili f
spaða. Með von um að þeir kæmu
niður á fæturna sagði hann pass.
Vestur spilaði út spaða og takið
nú við.
Spili lesendur jafnvel og ungi
Finninn í suður á vinningsleiðin
að sjást strax. En spilið þarf að
liggja vel, sem það gerir. Við fá-
um 3 slagi á lauf, 2 á tígul og 2 á
spaða. Þannig þurfum við að fá 6
slagi á tromp, sem er hægt með
víxltrompun. — P.B.
Hér höfum við allt handa brúðinni, en þið verðið sjálfar
að útvega brúðguma.
„Vér köstum burt talsverðum
peningum í óheppilegri tilhögun
vinnubragða, illum eða ófull-
komnum verkfærum og ýmiss
konar óhagsýni. Hagsýni úti og
inni, í smáu og stóru, er sá bezti
og mesti kostur, sem bóndi getur
haft; hún er sá eiginleiki, sem
gerir mun auðs og armóðs og það
venjulega ekki á kostnað náung-
ans eins og svo svo mörg fjárafla-
brögð, sem skrifa mætti heil dag-
blöð um.
Ég vil skrifa hér um eitt atriði,
sem betra væri að breyta til um.
Það er: Að hvetja ljái öðru visi en
almennt gerist. Sum héruð lands-
ins hafa þegar hætt að draga ljá-
ina á hverfisteina, heldur klappa
bændur þá, eða dengja að
gömlum sið. Þykir það yfirleitt
miklu betra, breiðist enda óðum
út. Ég hefi reynt þetta í tvö sumur
og vil ég nú ekki framar draga á,
nema ef í ljáinn koma stór skörð,
því þau er slæmt að fá egg í með
klöppunni, þótt það sé auðsætt
með smáskörð, og sérstaklegagott
þegar ljárinn vefst upp eða merst.
Kosturinn við að klappa er
einkum fólginn í tfmasparnaði og
minni eyðslu ljáa. Munar miklu í
þessu auk þess eru steðjinn og
klappan ódýrari til lengdar og
miklu handhægari. Góður hverfi-
steinn kostar frá fimm þúsund
upp í tíuþúsund krónur, og góð
klappa um fimm hundruð krónur
og þessi verkfæri endast að jafn-
aði langan mannsaldur eða meira.
Hér sparast því margar krónur, of
margar til að fleygja þeim burt
þegar hvern eyri þarf að spara.
Ef vel er gætt sparast meira við
þessa aðferð. Ótalin eru þau þæg-
indi, sem í felst að hafa tækin
alltaf við höndina. Undir steðjann
þarf enga blökk, lítil þúfa er sú
bezta blökk sem fæst. Hvar sem
maður er getur maður á svip-
stundu lagað skarð og hvatt ljáinn
eftir vild. En þegar dregið er á,
þarf maður oftast að draga á
heima. Og það er oft allerfitt og
tímafrekt að þurfa að lalla heim
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
15
en. A ég að gefa yður samband
núnastrax?
Hann fær ekki samband við
Janvier.
— Eruð það þér Maigret lög-
regluforingi... Við erum með
skilaboð til yðar... Eftir að hafa
eigrað um á milli veitingastofa á
Montmartre kom ungi maðurinn
hingað til Rouen. Hann hefur
ekki talað við neinn... Hann virð-
ist alls staðar sem hann kemur
eiga von á að hitta einhvern...
Hér f Rouen fór hann rakleitt á
stað þar sem menn fara til að ná
sér f kvenmann. Þér kannizt sjálf-
sagt við staðinn — Tivoli. Þar var
hann í klukkutfma, sfðan eigraði
hann um göturnar og loks hafnaði
hann á járnbrautarstöðinni...
Hann virtist verða æ niðurdregn-
ari... Sem stendur bfður hann
eftir lestinni til Parlsar og Janvi-
er heldu'r áfram að fylgjast með
honum...
Maigret gefur hinar venjulegu
fyrirskipanir... tala við vertinn
til að fá að vita að hvers konar
stúlku Petillon hefði verið að
leita... Þegar hann er inni f klef-
anum heyrir hann að að stór far-
þegabfll ekur hjá en þegar hann
kemur út uppgötvar hann að
hljóðið hafði ekki verið frá bfl
heldur er óveðrið að skella á.
— Búizt þér við frekari upp-
hringingum, lögregluforingi?
segir sfmastúlkan sem hefur
sjálfsagt aldrei upplifað svona
skemmtilega daga á ævi sinní.
— Það kann að vera. Eg sendi
aðstoðarmann minn til yðar!
— Mikið hlýtur að vera æðis-
legt að vera f lögreglunni! Hér
gerist aldrei neitt.
Hann brosir vélrænt f stað þess
að yppta öxlum eins og hann lang-
ar þó mest til að gera og svo
hjólar hann eina ferðina enn f
áttína til Jeanneville.
Himinninn er orðinn ógnverkj-
andf þegar hann nálgast og segir f
sffellu við sjálfan sig.
Eg verð að pfna hana til að tala.
— Farið þér f Gullhringinn
Lucas. Takið við hringingum ef
einhverjar verða...
Þegar hann lýkur upp dyrunum
á Cap Horn er svipur á andliti
hans sem ber vott um að hann er
orðinn leiður á að láta draga sig á
asnaeyrunum. Nú er þvf lokið!
Hann skal ná tangarhaldi á þess-
um kvenmanni og hrista hana
duglega þangað til hún þorir ekki
annað en leysa frá skjóðunni.
— Nú er grfnið búið, litla
vina... Nú tekur við alvara Iffs-
ins.
Hún er þarna. Hann veit það.
Hannn sá gluggatjöldin f stofunni
bærast þegar hann sendi Lucas til
Orgeval. Hann gengur inn. AHt er
hljótt. I eldhúsinu er kaffikann-
an á gasvélinni. I garðinum er
enginn. Hann hrukkar ennið.
— Felicie, kaliar hann. —
Feiicie.
Hann hækkar róminn og hrópar
illskulega.
—Felicie!
Eitt andartak dettur honum f
hug að enn einu sinni hafi hún
leikið á þá og hafi sloppið gegn-
um fingur þeirra. Nei! Hann
heyrir hljóð að ofan. Hann heyrir
ekki betur en hún sé að gráta.
Hann þýtur upp stigann og stend-
ur f dyrunum og sér að Fclicie
liggur endilöng á rúminu sfnu.
Hún þrýstir andlitinu niður f
koddann og grætur. A sama
andartakl byrja þungir regndrop-
ar að falla til jarðar úti og ein-
hvers staðar hefur gluggajárn
losnað og skellur nú við rúðu.
— Jæja þá, segir hann.
Hún bærir ekki á sér en hann
sér að hún skelfur af gráti. Hann
gengur nær og snertir gætiiega
öxl hennar.
— Hvað er að, litla vina?
— Látið mig vera... Ég bið
yður, látið mig vera!
Honum dettur f hug að þetta sé
ein hundakúnstin f henni enn.
Hún hafi ákveðið að velja þetta
augnablik. Hún hefur meira að
segja valið rétt augnablik.
— Rfsið upp, góða mfn...
Og sjáum nú til! Hún hlýðir!
Hlýðir á þess að sýn minnsta mót-
þróa og það eitt kemur honum
strax á óvart. Nú situr hún á
rúminu og andlitið er grátbólgið,
hún horfir á hann og virðist svo
þreytt og yfirgefin að honum er
innanbrjósts eins og versta böðli.
— Hvað er að? Segið mér það
nú?
Hún hrlstir höfuðið. Hún getur
ekki talað. Hann skynjar að hún
vlll segja honum allt af létta, en