Morgunblaðið - 03.03.1977, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. MARZ 1977
31
konar miðstöð kvenna i Reykja-
vík. Síðan gekkst hún fyrir þvf á
90 ára afmaeli Elinar að ættingjar
og vinir stofnuðu minningarsjóð
henni til heiðurs. Átti að veita
verðlaun úr sjóðnum duglegasta
nemanda Húsmæðrakennara-
skóla íslands er lyki þaðan prófi,
eða nemanda úr handavinnudeild
Kennaraskóla tslands. Voru
verðlaunin peningur úr bronsi
með upphleyptri mynd af frú
Elínu og áletruninni: „Aldrei var
þarfara stórvirki gert en að geta
sitt mannfélag mannað." (M.J.)
Sjóð þennan hafði Ingibjörg
lengst í sinni vörslu og annaðist
hann af stakri umhyggju til ævi-
loka.
í eitt sinn veit ég til að úr
sjóðnum var veittur ríflegur
námsstyrkur til framhaldsnáms i
húsmæðrafræðslu. Vorið sem
minnst var 75 ára afmælis
Kvennaskólans á Blönduósi kom
Ingibjörg norður og var kærkom-
in gestur skólans. Færði hún þá
skólanum að gjöf fagran vegg-
skjöld með mynd af frú Elinu
Briem. Var sú gjöf þakksamlega
þegin því frú Elin var ávallt i
heiðri höfð við skólann.
Ingibjörg var með afbrigðum
glöggskyggn og sá fram i tímann
eins og Elín frændkona hennar
hafði gert. Hún sá fram á að eftir
þvi sem heimilin yrðu fámennari
i landinu mundi heimilisiðnaði
okkar hnigna. Þessum gamla
þjóðlega iðnaði sem að miklu leyti
hafði haldið lifinu i þjóðinni. Slik-
um verðmætum mátti eigi glata.
Þá var voðinn vís. Ingibjörg var i
áratugi styrk stoð Heimilisiðn-
aðarfélags íslands, var m.a. gjald-
keri félagsins í tugi ára og studdi
það með ráðum og dáð. Henni var
einnig ljóst að heimilin í landinu
voru þær stoðir sem þjóðfélagið
hvíldi á. Þess vegna var hún ein-
dreginn stuðningsmaður hús-
mæðrafræðslunnar.
Þjóðleg verðmæti hafði Ingi-
björg i heiðri. Var henni mjög
annt um Islenzka þjóðbúninginn,
að honum yrði sýndur verðugur
sómi og ekki gerð úr honum nein
skrípamynd. Hafði verzlun-
inBaldursbrá ávallt á reiðum
höndum allt er til þurfti til að
koma búningnum upp og ófáir
eru skautbúningarnir sem þær
vinkonurnar í Baldursbrá saum-
uðu af miklum hagleik.
Fram á siðustu ár kenndi Ingi-
björg balderingu á námskeiðum
hjá heimilisiðnaðarfélaginu. Þá
kenndi hún einnig tóvinnu og ís-
lenska skógerð við handavinnu-
deild Kennaraskólans og síðar við
vefnaðarkennaradeild Handiða
og myndlystaskólans. Hvar sem
Ingibjörg starfaði eða kom fram
birtust fjölhæfar gáfur hennar og
framúrskarandi fórnfýsi. Hún
heimtaði eigi daglaun að kvöldi.
Ef um áhugamái hennar var að
ræða var hún reiðubúin til að
hlusta hvernig sem á stóð og ljá
góðu máli Iið, sparaði þá hvorki
tíma né orku. Áberandi var í fari
Ingibjargar trygglyndi hennar og
ræktarsemi. Þó að Ingibjörg væri
fædd að Hálsi í Fnjóskadal þar
sem faðir hennar var prestur
fyrstu prestskaparár sin, taldi
hún sig Borgfirðing og vildi sýna
æskustöðvum sínum í Reykholti
ræktarsemi með því að gróður-
setja trjálund í nágrenni Reyk-
holts. Hef ég heyrt að árlega hafi
hún farið með systkinum sínum
upp í Reykholtsdal og unnið þar
merkilegt ræktunarstarf.
Þá munu vera ótalin sporin
hennar fyrir ættingja og vini sem
sóttu að úr öllum áttum og leituðu
hennar ásjár og margs konar
þjónustu. Það var svo elskulegt að
koma heim í Baldursbrá, alltaf
var Ingibjörg á sinum Stað reiðu-
búin að ljá þeim lið er til hennar
sóttu. Enginn þurfti að óttast við-
tökurnar, að þeir sæktu illa að,
þvi Ingibjörg virtist aldrei skipta
skapi á hverju sem gekk, rósemi
hennar og jafnaðargeð vakti að-
dáun. Og svo var það málfarið.
Enga manneskju hef ég heyrst
tala jafn fagurt íslenzkt mál.
Því segi ég það: ótal margt gott
mátti af henni læra. En nú er hún
öll. Við sem áttum því láni að
fagna að kynnast Ingibjörgu og
eiga hana að vini, minnumst með
þakklæti merkrar konu er ávallt
leitaðist við að „geta sitt mannfé-
lag rnannað". Þegar ég að lokum
kveð Ingibjörgu E. Eyfells votta
ég manni hennar, börnum og öðr-
um nánum ættingjum ásamt
blessaðri Kristínu innilega samúð
mina.
I Guðs friði.
Hulda Á. Stefánsdóttir
Mannkostakona er látin, horfin
til ljóssins heima, hafi henni orð-
ið að ósk sinni og trú. Eitt er víst
að hún var ljósberi I lifi sínu
langa æfi.
Ingibjörg Einarsdóttir Eyfells í
Baldursbrá á Skólavörðustíg 4,
hefur nú ekki lengur opið hús
eins og hún og þ:u Eyjólfur
ásamt Kristínu Jónsdóttur hafa
haft um áratugi. Gestrisnin og
greiðasemin við kunna og ókunna
var á þessu heimili meiri en ég
hef þekkt annars staðar. Þar var
svo sannarlega reist búð yfir þjóð-
braut þvera og öllum sinnt eftir
bestu getu. Það voru ekki sist
utanbæjarmenn úr öllum lands-
hlutum sem þáðu þetta einstæða
gestaboð og aldrei átti húsfreyja
svo annríkt, að hún greiddi ekki
götu þeirra þúsunda — tel ég mér
óhætt að segja — sem i Baldurs-
brá leituðu.
Fyrst komu pabbi og mamma þá
afi og amma siðan börnin, barna-
börnin já og barnabarnabörnin og
vinir þeirra og kunningjar utan
enda. Tryggð þessarar góðu konu
var einstök.
Það var á góðu dægri plagsiður
að halda niður að höfn um helgar
með barnahóp. Þeirri ferð var
aldrei fulllokið fannst ungum
sveinum nema litið væri inn hjá
„ömmu“ i Baldursbrá. Þær mót-
tökur voru alltaf á einn veg — allt
sett á annan endann — sifelld jól
og páskar.
Fyrir allar þær hátiðir hjá Ingi-
björgu þökkum við að heilum hug
og biðjum henni og öllu hennar
fólki blessunar.
Hjálmar Ólafsson
Birting
minningar- og
afmælisgreina
Að marggefnu tilefni skal athygli vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar verða að berast blað-
inu með góðum fyrirvara. Þannig verður grein, sem
birtast á í miðvikudagsblaði, að berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli.
Sé vitnað til ljóða eða sálma skal höfundar getið
Greinarnar þurfa að vera vélritaðar og með góði;
línubili.
— Fullorðnir
Framhald af bls. 14
og skortir gagnfræðapróf
Ekki er ætlunin hér að telja
upp allar þær greinar, sem
kenndar eru hjá Námsflokk-
unum. Tungumálin eru mjög
vinsæl. Nú er mikill áhugi á
spænsku, enda fara margir
suður á bóginn í fri. Guðrún
segir, að helzt megi merkja
breytingu á ensku- og dönsku-
kennslu, þar sem mun færri en
áður hefji nám í byrjenda-
flokki, en fleiri í framhalds-
flokkum, sem sýni að fólk hafi
nú orðið meiri þekkingu fyrir í
þessum málum. Músikkennslan
hefur aukist hjá náms-
flokkunum. Og áhugi virðist
aftur hafa aukist á handavinnu,
svo sem hnýtingum og mynd-
vefnaði. Ljósmyndun er vin-
sælt verkefni, svo og bókfærsla.
En ýmislegt er á döfinni af
nýjungum, enda veitir það
Námsflokkunum mun meira
svigrúm að vera komnir í fram-
tíðarhúsnæði. Þar er hægt að
byrja fyrr á daginn, og raunar
hefur kennslan þegar færst
fram. Nú er algengt að hún
hefjist kl. 5, en áður var varla
hægt að byrja fyrr en kl. 7.
Tónlistarkennsla hefst 9 að
morgninum.
Hugmyndin er að koma upp
barnagæslu í Miðbæjar-
skólanum, eins og gert var í
fyrra og í vetur þegar Náms-
I flokkarnir kenna í Fellahelli.
Þá gæta 2—3 konur barnanna
meðan foreldrar eru í tíma.
Þetta hefur gefist mjög vel, og
er hægt að hafa þá tíma á dag-
inn. Guðrún benti á að barna-
skólaportið væri þannig, að
hægt væri að fara út með börn-
in, ef því yrði lokað með hliði.
Annan möguleika bíður Mið-
bæjarskólinn upp á. Þar er leik-
fimihús, og þvi hægt að útfæra
betur fræðsluna um fæðuval og
bæta við líkamsrækt. Fleira
mætti hugsa sér. En Guðrún
sagði, að í vetur væri allt hús-
rými nýtt, meðan Leiklistar-
skólinn er i húsinu og fleiri
skólar hafa þar aðgang. Enda
geta Námsflokkarnir á meðan
notað tímann til undirbúnings.
Til dæmis vantar enn stofu
fyrir bílaviðgerðir og logsuðu,
sem ekki hefur verið hægt að
kenna í vetur vegna aðstöðu-
leysis. En feikimikill áhugi var
á því að læra að gera við
heimilisbilinn. Einnig þarf í
kjallara að útbúa stofu fyir
steinslipun og glerskurð, sem
margir hafa áhuga á.
Kennslan er nú mest siðdegis
og á kvöldin. Kvaðst Guðrún
geta imyndað sér að endanlega
yrði stundaskráin á daginn eins
og blævængur, þar sem fáar
greinar byrja snemma dags, en
fara svo vaxandi eftir því sem á
daginn líður.
Um þessar mundir er Guðrún
skólastjóri að gæla við þá hug-
mynd, að koma upp námskeiði
um ættfræði, sem margt úrvals-
folk hefur áhuga á. Þar yrði
leiðbeint um gagnasöfnun og
nýtingu gagna og fleira. Og er
málið á umræðustigi.
— Við höfum hugsað okkur
að Námsflokkarnir verði ekki
bara kennslumiðstöð, þangað
sem fólk geti sótt nám, sagði
Guðrún, heldur verði þeir rekn-
ir á viðari grundvelli. Til
dæmis verða möguleikar á
fyrirlestrahaldi og sýningum,
þegar salu'rinn rýmist. Við
erum nú að koma upp í einni
stofunni i samvinnu við
kennslugagnamiðstöðina og
skólarannsóknir sýningu á
kennslutækjum, þar sem kenn-
arar og aðrir geta séð nýjungar
á þvi sviði. En við hliðina verð-
ur svo stofa, þar sem sýnd eru
gömul kennslutæki og gamla
bókasafnið úr Miðbæjar-
skólanum, sem á að koma hing-
að aftur, enda á það heima í
þessu húsi. Verður gaman að
hafa hér hlið við hlið það allra
nýjasta og elzta á þessu sviði.
Eina sýningu höfum við þegar
haft, verðlaunaúrlausn Guð-
rúnar Jónsdóttur á skipulagi
Þingholtanna, sem var hér fyrir
jólin.
Þá er í athugun, þegar að-
stæður leyfa, að hefja kennslu í
listasögu og koma þá upp sýn-
ingum í því sambandi, og þarf
að biða eftir salnum til þess.
Möguleikarnir eru ótalmargir,
eftir að Námsflokkarnir eru
búnir að fá eigið húsnæði í Mið-
bæjarskólanum. Og áhuginn á
margskonar námi er mjög mik-
ill hjá fullorðnu fólki. — E.Pá.
— A að verð-
tryggja...
Framhald af bls. 20
Egill Jónsson (Bsb. A,-
Skaft.) sagði að sýnt væri að
óskir þingfulltrúa væru á þann
veg að nefndin tæki málið til
skoðunar á ný og umræðum
yrði frestað. Þá sagði Egill að
fólk i sveitum ætti sparifé, sem
ekki væri eingöngu bundið i
Búnaðarbankanum heidur í
öðrum bönkum, sem lánuðu að
meirihluta til annarra atvinnu-
vega. Spurningin væri því
hvort ekki þyrfti að koma til
skipulagsbreyting og Búnaðar-
bankinn væri með útibú á þeim
stöðum þar sem sveitafólk
hefði sitt sparifé og fé þess færi
til útlána fyrir landbúnaðinn.
Að loknum þessum umræð-
um frestaði Ásgeir Bjarnason,
forseti þingsins, umræðunum
og óskaði þess að nefndin ynni
áfram að ályktun um þennan
málaflokk og sagði það skoðun
sina að rétt væri að nefndin
breytti ýmsu, sem þegar væri
komið á pappír.
Öruggt
dæmi
Þeir, sem temja sér reglubundinn sparnað með
Sparilánakerfi Landsbankans tryggja sér ráðstöf-
unarfé þegar mæta þarf útgjöldum.
Með 8.000 króna mánaðarlegum sparnaði í 18
mánuði getur einstaklingur haft rúmar 370.000
krónur til ráðstöfunar. Á sama tíma geta hjón tvö-
faldað upphæðirnar með því að vera með Spari-
lánareikning, sitt í hvoru lagi.
Lítið á eftirfarandi tölur:
sparifjArsöfnun tengd rétti til lántöku
Sparnaður Mánaðarleg Sparnaður í Landsbankinn Ráðstöfunarfé Mánaðarleg Þér endurgr
yðar eftir innborgun lok timablls lánar yður yðar 1) endurgreiðsla Landsbankanum
5 000 60.000 60.000 123.000 5.472
12 mánuði 6 500 78 000 78.000 161.000 7.114 á12 mánuðum
8 000 96.000 96.000 198.000 8.756
5 000 90.000 135.000 233.000 6.052
18 mánuði 6.500 117.000 176.000 303.000 7.890 á 27 mánuðum
8 000 144.000 216.000 373.000 9 683
5.000 120.000 240.000 374.000 6.925
24 mánuði 6 500 156.000 312.000 486.000 9.003 á 48mánuöum
8 000 192 000 384.000 598.000 11.080
1) I fjárhæðum þessum er reiknað með 13% vöxtum af innlögðu fé. svo og kostnaði
vegna lántöku. Tölur þessar geta breytst miðað við hvenær sparnaður hefst.
Vaxtakjör sparnaðar og láns eru háð vaxtaákvörðun Seðlabanka íslands á hverjum
tíma.
LANDSBANKINN
Sparilán til viðbótar