Morgunblaðið - 29.03.1977, Síða 47

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 29. MARZ 1977
27
Algjört áhugaleysi
Valsmanna kostaði
þá næstum því stig
ÓBURÐUGRI leikur milli
tveggja 1. deildar liða i hand-
knattleik hefur tæplega sézt I
langan tíma en Valur og Þrðttur
sýndu ( leik sfnum ( Laugardals-
höllinni á laugardaginn. Oft átfð-
um var þvf lfkara að þarna væri
um hreina byrjendur f hand-
knattleiksfþrðttinni að ræða en
lið sem eru f 1. deild, og annað
þeirra reyndar að berjast um
meistaratitilinn. Áhugaleysi leik-
manna, sérstaklega þð Vals-
manna, virtist algjört, og ár-
angurinn var lfka eftir þvf. Urslit-
in f leiknum urðu 21—20 sigur
Valsmanna, en þðtt aðeins einu
marki munaði að leikslokum,
náði leikurinn þvf aldrei einu
sinni að vera spennandi.
En víst er, að Valsmenn verða
að taka sig verulega á ef þeir ætla
að eiga einhverja von um að
hreppa meistaratitilinn í ár. Það
er ekki nóg afsökun að and-
stæðingurinn sé fremur slakur og
leiki Ieiðinlegan handknattleik,
til þess að detta jafn langt niður á
meðalmennskustigið, eða niður
fyrir það, eins og liðið gerði í
þessum leik. Öhætt er að fullyrða
að aðalkeppinautur Valsmanna
um titilinn, Víkingar, eru miklu
frískari og ákveðnari í leik sínum,
og ekkert nema eitthvað slíkt get-
ur varnað því að Valsmenn tapi
stigum það sem eftir er mótsins.
Af eðlilegum ástæðum reyndu
Þróttarar mikið til þess i Ieiknum
að halda kettinum og spila upp á
að skora. Staða þeirra er þannig
að allt útlit er fyrir að þeir þurfi
að keppa við næst efsta liðið i 2.
deild um sætið í 1. deil að ári, og
vfst er að sá leikur verðu ekki
auðveldur fyrir Þróttara. Má mik-
ið vera ef skárri liðin i 2. deild
eru ekki töluvert betri um þessar
mundir en lélegri liðin í 1. 'deild,
og alla vega virðast 2. deildar
leikmennirnir hafa meira gaman
af því að leika handknattleik en
„hinir stóru“.
Sóknarlotur Þróttar í leiknum
voru margar nokkuð langar, og
stundum það litil ógnun í þeim, að
ekki hefði verið óeðlilegt að töf
hefði verið dæmd. Dómararnir
Gunnlaugur Hjálmarsson og Karl
Jóhannsson dæmdu hins vegar
ekki nema einu sinni töf i Ieikn-
um, og þá eftir að Valsmenn
höfðu verið að dúlla með knöttinn
vel á aðra mínútu fyrir framan
Þróttarvörnina, án þess einu
sinni að gera tilraun til þess að
ógna.
Eini maðurinn sem eitthvað
kvað að í þessum leik var Jón
Pétur Jónsson, Valsmaður, sem
barðist lengi af dugnaði, en var
stundum heldur of bráður á sér
að skjóta. Aðrir leikmenn Vals
voru sem stungnir svefnþorni, og
náðu aldrei að vakna til lífsins í
leiknum, hvorki í vörn né sókn.
Voru oft ævintýralega stórar gluf-
ur sem mynduðust í Valsvörnin f
leiknum, en þær náðu Þróttarar
þó ekki næstum alltaf að nota sér,
þar sem spil þeirra gekk nær
endalaust upp á miðjuna, þar sem
menn reyndu að troða sér f gegn.
Þegar Þróttur hins vegar náði að
teygja dálítið á Valsvörninni
fengu þeir færin.
Hið sama má raunar segja um
Valsmenn. Ógnunin i hornunum
hjá þeim var nánast engin, og
sárasjaldan gekk knötturinn út í
þau. Vafalaust hefur það haft sitt
að segja hjá liðinu, að það hefur
talið sér sigurinn yfir Þrótturum
vísan, en þegar svo er, þá er þess
ekki að vænta að leikmenn leggi
sig fram, né sýni mikið af sér.
Leikurinn var allan tímann í
járnum, en oftast höfðu Vals-
menn þó betur. Þegar Þrótturum
tókst að halda knettinum nógu
lengi, tókst þeim þó að jafna og
komast yfir, en þegar mest á reið
fyrir liðið, var hins vegar farið að
skjóta úr vonlitlum færum, og því
fór sem fór.
—stjl.
Eitt af mörkunum 50 f uppsiglingu. Ágúst Svavarsson skorar f gegnum galopna Framvörnina.
FRAM HAFÐIBETURI
SKOTKEPPNIVIÐIR
Mikilli skotkeppni Fram og ÍR f 1.
deildar keppni íslandsmótsins I
handknattleik á laugardaginn lauk
með sigri Framara 27—23, og hafa
þeir þar með svo gott sem tryggt sér
það að sleppa við aukaleik við 2.
deildar lið um 1. deildar sæti í vor.
Svo sem tölurnar gefa til kynna voru
skoruð hvorki fleiri né færri en 50
mörk J leiknum, en þvi miður er slík
markasúpa ekkert einsdæmi I
íslenzkum handknattleik um þessar
mundir. Og hefðu ágæt færi I þess
um leik nýtzt betur, hefðu mörkin
alveg eins getað verið 60—70.
En hvað segja þessar tölur um leik-
inn? Var þarna um að ræða frábæran
sóknarleik beggja liða? Voru varnir
liðanna og markvarzla þeirra fyrir
neðan allar hellur? Svör við þessum
spurningum eru örugglega öllum þeim
er fylgdust með leiknum Ijósar.
Hvorugt liðið lék nokkuð sem kallazt
getur vernarleikur, og á stundum
fannst manni það bara orkueyðsla fyrir
leikmennina að vera að hlaupa lengra
aftur en að miðjunni. Er slæmt til þess
að vita hversu varnarleikurinn er orð-
inn að algjörri hornreku í íslenzkum
handknattleik, og ef þjálfararnir gera
ekki stórátak til þess að bæta þar um
betur á næstunni, er varla von á
burðugum handknattleik í framtiðinni
Leikur Fram og ÍR á laugardaginn
var í sæmilegu jafnvægi til þess að
byrja með — liðin skiptust á um að
skora, en meiri ógnun var þó i leik
ÍR-inga og hraði. Það kom hins vegar
fljótlega í Ijós að markakóngur Framar-
anna Pálmi Pálmason, er nú búinn að
ná sér eftir erfið veikindi í vetur, og
þegar Pálmi er í ham, er erfitt að ráða
við hann. ekki sízt fyrir vörn eins og
ÍR-liðið hefur á að skipa. Bæði var að
Pálmi skoraði sjálfur með fallegum
langskotum, og eins var það hann sem
reyndi að drífa upp spil hjá Framliðinu,
og var einn af fáum sem taldi það ekki
skyldu sína að stinga knettinum niður
einu sinni til tvisvar áður en hann
sendi hann frá sér.
í byrjun seinni hálfleiks virtust ÍR-
ingar hálfpartinn gefast upp Sóknir
liðsins stóðu ekki nema örfáar sekúnd-
ur — þá var skotið. án tillits til þess
hvort um færi var að ræða eða ekki í
framhaldi af þessu náði Fram 7 mark
forystu, er staðan var 21 —14 um
miðjan hálfleikinn. En þá upphófst
sami leikurinn hjá Fram Óþolinmæði
var allsráðandi, og skotið var án afláts.
Voru Framarar oft óheppnir með þessi
skot sln Þau lentu í ÍR-vörninni, eða
fóru framhjá markinu, og smátt og
smátt tóku ÍR-ingar að saxa á forskotið
Náðu þeir því þrfvegis niður i tvö mörk
undir lok leiksins, en það nægði þeim
þó ekki, þar sem vörn liðsins var
þannig að Framarar gátu skorað, ein-
ungis ef þeir vildu það við hafa
Varla er vafamál að Framliðið tekur
miklum stakkaskiptum til hins betra,
strax og Pálmi Pálmason er i fullu fjöri,
og alls ekki er óeðlilegt að álykta að
Fram geti sett strik i reikninginn i þeim
leikjum sem liðið á eftir
Með þessu tapi er von ÍR-inga um
eitt af toppsætunum í deildinni hins
vegar úr sögunni, og er næsta furðu-
legt hversu lítið verður úr liðinu, eitt
árið til viðbótar Skýringin er fyrst og
fremst sú, hversu hörmuleg vörn liðs-
ins er. Það er ekki nóg að skora á
þriðja tug marka i leik þegar and-
stæðingurinn getur án mikillar fyrir-
hafnar skorað mun fleiri Einu ÍR-
ingarnir sem stóðu eitthvað upp úr í
þessum leik voru þeir Brynjólfur
Markússon og Sigurður Gíslason, en
sá síðarnefndi. er ágætur varnarleik-
maður, sem þó má sín ekki við margn-
um, fremur en aðrir.
— stjl.
VÍKINGAR í MESTA
BASLIMEÐ GRÚTTU
GRÓTTUMENN sýndu sinn bezta leik f
vetur, þegar þeir mættu Víkingi í 1. deild-
inni í handknattleik f Hafnarfirói á
sunnudagskvöldið. Það var sérstaklega f
seinni hálfleiknum að leikmenn Gróttu
náðu sér á strik. Áttu Vfkingarnir þá f
mesta basli með Gróttu og það var ekki
hægt að merkja það að þarna ættust við
botnliðið f deildinni og annað topp-
liðanna. En Vfkingarnir höfðu það af að
sigra en sigurinn var f minnsta lagi, 25:23
eftir að staðan hafði verið 15:10 f hálfleik,
Vfkingunum f vil. Gróttumenn sitja sem
fastast á botninum með sitt eina stig og
sfðasta von þeirra er að sigra Þrótt á
laugardaginn kemur, ef Þróttur verður þá
ekki búinn að krækja sér f stig til viðbótar
þeim 3 stigum, sem liðið hefur núna.
í lið Víkings vantaði Þorberg Aðal-
steinsson, sem var f leikbanni og Páll
Björgvinsson lék fingurbrotinn og gat því
ekki beitt sér nægilega. Veikti þetta liðið
að sjálfsögðu. Leikurinn á sunnudags-
kvöldið var jafn til að byrja með, liðin
skiptust á um forystuna en um miðjan
fyrri hálfleikinn tóku Víkingarnir góðan
sprett og náðu sex marka forystu. Var
Björgvin Björgvinsson geysidrjúgur á
þessu timabili. Björgvin skoraði fyrsta
mark seinni hálfleiksins og kom
Víkingunum yfir 16:10. En nú kom 12
minútna kafli, þar sem Víkingarnir skor-
uðu ekki mark á meðan Gróttumenn skor-
uðu 4 mörk og minnkuðu muninn í 16:14.
Var geysimikil barátta í vörn Gróttu
þennan tíma og gekk hvorki né rak i
sókninni hjá Víkingunum. En þeir tóku
sig á Víkingarnir um miðjan seinni hálf-
leikinn, skoruðu fjögur mörk í röð og náðu
aftur sex marka forskoti, 21:15. En undir
lokin voru það Gróttumenn sem tóku
sprettinn. Minnkuðu þeir forskotið smátt
og smátt niður i tvö mörk, en sigur
Víkings var aldrei i hættu.
í liði Víkings var Björgvin Björgvinsson
langbeztur bæði i vörn og sókn. Gróttu-
menn reyndu að gæta hans vel á línunni
en þeir höfðu ekki erindi sem erfiði, sér-
staklega í fyrri hálfleik. Björgvin sleit sig
hvað eftir annað lausan frá varnar-
mönnunum og skoraði hann sjö mörk í
átta skottilraunum, sem er afbragðsgott
hjá línumanni. Hann var auk þess einn
fárra I Víkingsliðinu sem stóðu sig vel í
vörninni. Ólafur Einarsson kom ágætlega
frá leiknum en Viggó Sigurðsson, sem
skoraði 6 falleg mörk, skemmdi mikið
fyrir sér með alltof mörgum villum. í
heild var þetta slakur Ieikur hjá Víkingi
og markvarzlan var slök, sérstaklega
þegar leið á leikinn, en þess ber að geta,
að vörnin hjá Víkingi versnaði eftir því
sem á leið.
í liði Gróttu kom Hörður Már Kristjáns-
son verulega á óvart eftir fremur slaka
leiki upp á siðkastið. Hann skoraði sjö
mörk og gekk Víkingunum illa að ráða við
hann. Þá var Björn Pétursson drjúgur að
vanda og Gunnar Lúðvíksson staðfesti það
enn einu sinni, að hann er mjög vaxandi
hornamaður.
Dómarar voru Kristján Örn Ingibergs-
son og Kjartan K. Steinbach og dæmdu
þeir leikinn mjög vel.
—SS.
Viggó Sigurðsson er þarna kominn í gott færi eftir hraðaupp-
hlaup Víkinganna og Stefán örn í Gróttumarkinu fær ekki komið
við vörnum að þessu sinni. Annars voru Viggó oft mislagðar
hendur í leik þessum og misnotaði jafnvel eins góð færi og þetta.