Morgunblaðið - 15.04.1977, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. APRlL 1977
\4tt> (£?f>' '/1 /y —S
MORödlv-- , v!j’ !) <%_ k.'» Tj, Nö? rn// * \r~!
kafr/NU ^
7
?cy
L 1
Þú hefur ekki séð vinstrifótar
stígvélið?
1,'BÉH.-HSZ

Þegar við fluttum hingað, olii hávaðinn frá flugvellinum okkur
óþægindum, en nú er maðurinn minn búinn að redda því.
Er þér um megn að fá þér
myndatrönur?
Nokkur orð um helm-
ingaskiptafrumvarpið
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
TRAUST og góð samvinna varn-
arspilara er forsenda þess, að góð-
ur árangur náist. Sum pör nota
sérstakar spilaaðferðir og önnur
pör ekki en ná samt sama árangri.
Þetta sýnir okkur, að rökrétt
hugsun varnarspilara stuðlar að
góðum árangri — ásamt hæfileg-
um skammti af imyndunarafli og
fleiru.
í dag sitja lesendur i sæti aust-
urs og setja sig í spor varnarspil-
ara.
Allir utan hættu og suður gef-
ur.
Norður
S. KD1074
H. 108
T. 1096
L. 876
Austur
S. 10
H. ÁK76
T. 5432
L. 5432
Suður opnaði á tveim spöðum,
norður sagði fjóra og suður
skellti sér f sex spaða.
Vestur spilar út hjartadrottn-
ingu, sem þú gefur, og síðan
hjartagosa, sem suður trompar.
Suður tekur nú alla trompslagi
sfna en vestur, félagi þinn átti
aldrei tromp.
Hver eru fyrstu fimm afköst
þfn, lesandi góður?
1 Ijós hefur komið, að suður átti
eitt hjarta og sjö spaða. Hann á
þvf fimm spil f láglitunum. Aust-
ur getur ekki búist við að fá slag á
þessa hunda sfna en þá er bara
eitt eftir, þ.e. að hjálpa félaga
sfnum. Allt spilið gæti verið
þannig.
Norður
S. KD1074
II. 108
T. 1096
L. 876
Austur Vestur
S G s. _
H. ÁK76 H. DG9543
T. 5432 T. DG87
L. 5432 L. DG9
Suður
S. Á986532
II. 2
T. ÁK
L. ÁK10
Austur hjálpar félaga sfnum
mest með því að láta fyrst laufin
fjögur og sfðan tígul, eða tfglana
fjóra og síðan Iauf. Þá sleppur
vestur við ágiskun — þvf hann
veit þá hve mörg spil suður á i
hvorum láglitanna.

©PIB
COSPER

Ökuníðingur — Það er bannað að auka ferðina,
þegar bíll ætlar framúr!
„Mig langar að byrja með að
leggja til að breytt verði stöðu-
heitinu „húsmóðir" i miklu
réttara stöðunafn, „heima-
mamma“. Húsverkin eru auka-
atriði — en að ala upp börn svo
vel fari og þau verði hamingju-
söm, held ég flestir séu mér sam-
mála um að er mesti og erfiðasti
ábyrgðarhlutur sem til er. Þessi
húsverk gera þær útivinnandi
hvort eð er meira og minna á
kvöldin- en móðurstörfin geta
þær ekki rækt að mínu áliti. Barn
sem er vakið til að fara beint á
dagheimili og sótt að kvöldi getur
greinlega ekki haft mikil afskipti
af foreldrum sínum — það verða
fóstrurnar sem ala það upp.
Utivinnandi konur, sérstaklega
þær tekjuhæstu, eru flestar á
móti helmingaskiptareglunni og
þá um leið á móti okkur heima-
mömmum. Það kemur verst út
fyrir þær peningalega — og er
það ekki háð að þeim skuli finnast
mest um vert fyrir okkur kaup-
lausu (og einu stétt landsins sem
er skattfrjáls eins og ein háttsett
rauðsokka komst að orði), að fá
þennan skattseðilsnepil með eigin
nafni og til að útfylla alveg sjálf-
ar. NEI, einasti möguleikinn til
að heimamamman fái eitthvert
kaup er þessi helmingaskipta-
regla, sem léttir sköttum af
makanum og því ekki hafa það,
okkar kaup, sem því nemur. Ég
verð að segja að mér fannst ég
miklu sjálfstæðari ef ég veit að
maki minn lækkar i sköttum min
vegna — en að fá skattsnepilinn
með eigin nafni — og sjálfsagt
liður ekki á löngu áður en við
fáum þessa ósk uppfyllta, en
auðvitað frekar ef þessi
helmingaskipti eru fyrir hendi —
en þar sem ekkert er að gefa upp.
Eg vildi gjarnan benda á það
óréttlæti að heimamamman skuli
ekki fá borgað með öllum þeim
börnum, sem hún annast — eins
og rikið borgar fyrir börn á dag-
heimilum. Mér finnst að rauð-
sokkurnar berjist hreinlega á
móti okkur heimamömmum, og
jafnvel þeim láglaunuðu þvf
helmingaskiptareglan kemur
þeim mest til góða í þessum
skattamálum — en það gerðum
við aldrei móti þeim allan þann
tíma, sem þær fengu 50% afslátt-
inn frá sköttum fyrir hreint ekki
neitt.
Ég ræðst í að skrifa þessa grein
hreinlega vegna þess að mér of-
býður hvað rauðsokkur berjast
bara fyrir sjálfum sér og hrein-
Iega á móti okkur heimamömm-
um — meðan við steinþegjum —
svo það er kominn tími til að við
herðum okkur og reynum að berj-
ast fyrir okkar málefnum.
Heimamamma".
0 Gömul
stjörnuvfsa
„Aður fyrr, þegar engar voru
klukkur á heimilum, varð fólk að
fylgjast með tímanum með því að
hafa gát á göngu sólar á daginn og
stjarna á kvöldin, og miða sól og
stjörnur við ýms eyktamörk eða
kennileiti i landslagi, sem tákn-

R0SIR - K0SSAR - 0G DAUÐI
77
ósjálfrátt fékk ég sting I brjóst-
ið.
— IVlér er skftsama um hvað
allir aðrir hugsa um þetta og
það má loka mig inni ef þeir
halda að þeir geti gert það á
grundvelli lygilegra kenninga
sem fá ekki staðist, en ég verð
að heyra það af þlnum eigin
munni, að ÞU TRÚIR AD
MINNSTA KOSTI EKKI ÞESS-
ARI VIÐURSTYGGILEGU
LYGASÖGU ... Þvl að ég vona
þú gerir það ekki ... eða
hvað...
Hann hafði rétt höndina I átt-
ina til hennar og dró hana upp
úr sófanum. Ef ekki hefði verið
dauðakyrrð I stofunni hefðum
við ekki greinl svar hennar, því
að nún nánast hvíslaði:
— Ó, Björn, þú þarft ekki ...
ÉG VEIT að þetta er satt ... En
þu 'hlýtur að skilja að ég ...
elska þig þrátt fyrir það.
Og svo vafði hún hann snögg-
lega örmum og þrýsti kossi á
varir honum meðan Christer
VVijk horfði á þau og varð ekki
af svip hans ráðið hvað hann
var að hugsa.
Fannv frænka reri I ruggu-
stólnum og nú kvað hún upp úr
um skoöun sfna:
— Ég er áreiðanlega að verða ’
gömul . ..
Christer sleit sig frá þeirri
sjón sem við biasti á miðju
stofugólfinu og helgaði sig nú
gömlu læknisfrúnni.
— Gömul? Hvers vegna seg-
irðu það?
Hún horfði alvörugefin á
hann.
— Heilastarfsemin liefur
heðið einhvern skaða... Én
kannski það sé bara kölkun á
byrjunarstigi...
Dauft hros kom fram á varir
Christers.
— Ne ' — ci, sagði hann og
andvarpaði. — Ég gerði mér
ijóst að þú mvndir ekki láta
blekkjast Fanny frænka. En þú
verður samt að viöurkenna að
þetta var góð saga... og svo
hefur hún auk þess haft tiladl-
uð áhrif.
Ég hafði ónotalega tilfinn-
ingu fyrir því að ég liti út eins
og sauóur ... En mér til hugg-
unar var ég ekki ein um að vera
heimskuleg og spvrjandi á svip-
inn. Helene Malmer reykti I
síbylju og ókyrrð hennar
leyndi sér ekki, Otto sat með
galopinn munninn, Daniel
klóraði sér vandræðalega I
höfðinu og Björn og Bella
slepptu hvort öðru og virtist
léttir og feginleiki þeirra aug-
Ijós. Sá fyrsti sem jafnaði sig af
þessu var eiginmaður minn.
— ÆTLARDII að segja að ú
hafir búið til alla þessa sögu
um Frederik Malmer og Björn
Udgren aðeins til að reka
Gabriellu í fang Björns?
— Þú kemst ekki nógu snvrti-
lega að orði. Én ef þú segir að
ég hafi gert þetta til að neyða
Bellu til að ákveða sig þá ga-ti
ég fallist á það.
— Nei, nú er mér öllum lok-
ið. stundi Björn og hneig niður
I sófann og Bella með.
Og Gabriella hvfslaði:
— En ... allt sem þú sagð-
ir ... ég hef haldið að það hefði
Framhaldssaga eftir Mariu
Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
einmitt ger/l svona eins og þú
sagðir...
Christer kinkaði kolli.
— Ég vissi það, elsk— hann
þagnaöi í miðju orði og leit
rjóður í kringum sig. En hann
var ekki lengi að ná aftur
st jórn á sér.
— En ég vissi líka að þú
vildir ekki og þorðir ekki að
horfast I augu við staðrey ndirn-
ar. Þú hafðir ekki hugrekki til
að ræða morðið við mig: þú
neitaðir að viðurkenna hvaða
hug þú ba'rir til Björns. Þú
brást í flestu tilliti við eins og
strúturinn sem stingur bara
hausnum I sandinn. Nema
náttúrulega þegar þú fvlltist
skyndilegum tryllingi niðri I
námunni og reyndir að koma
mér fyrir. Ég hef reynt að tala
við þig undir fjögur augu, en
þú grést alltaf og stðhæfðir að
þú vildir ekki heyra nafn
Björns nefnt. Og svo. . . ja, svo
hugsaöi ég með mér að það
va-ri sennilega eina ráðið aö
beita þig sjokk-aðferð til að fá
þig til að sýna þinn hug .. . Ég
bið forláts ef ég hef blekkt vkk-