Morgunblaðið - 14.06.1977, Qupperneq 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. JUNl 1977
vtw
MORetlN-^vv:
kaff/nu * r
Við ættum að hittast á himnum
— nema ef yður hefur orðið
eitthvað alvarlegt á sóknar-
prestur góður!
(|)
Ajfc:1!
GRANI
göslari
w
Auðvitað getur forstjórinn rek-
ið fyrirtæki sitt án mín, — en
hann má bara ekki verða þess
áskynja, þvf þá fæ ég pokann
samstundis!
Kg æfði mig f vetur innandyra — spilaði billjard!
U m áródur góó-
an og vondan
„Heill og sæll Velvakandi!
Á undanförnum vikum sem svo
oft áður hefur svokallaður „út-
varpsáróður kommúnista" verið
mjög i hámælum hafður í pistli
yðar. Öllum lesendum Morgun-
blaðsins eru kunn viðhorf „hús-
mæðra í Vesturbænum" til rót-
tækra manna á tslandi sem og
skoðanir annarra, er af svipuðu
sauðahúsi eru. Þó hafa lesenda-
dálkar þeir, sem spunnust vegna
Straumsvikurgöngunnar, keyrt
um þverbak. Vitna þeir um svo
fádæma pólitiska móðursýki og
barnaskap að ég fæ varla orða
bundist. Af mýmörgum dæmum
má nefna langlokupistil
„Utvarpshlustanda" frá föstu-
deginum 3. þessa mánaðar, þar
sem reynt er að sýna fram á með
flóknum tölulegum útreikn-
ingum, hversu veglegan sess
„áróður kommúnista" skipar í
Ríkisútvarpinu. Ég aumka slík
flónskuskrif og áskil mér rétt til
að draga niðurstöður höfundar i
efa.
Þér Morgunblaðsmenn sláið
skjaldborg um alla þá, sem beina
spjótum sínum að félagshyggju og
verkalýðssinnum. Þess vegna er
blað yðar opið öllum and-
sósialiskum skrifum, hversu
fáránleg og fjarstæðukennd sem
þau kunna að vera. Bera pólitisk-
ir lesendapistlar undanfarinna
vikna þess glögg merki. Þar er
veinað og kveinað yfir
„kommúniskum áróðir" i Ríkisút-
varpi. En ég ætla mér þá dirfsku
að varpa ljósi á annars konar
áróður á vettvangi Ríkisútvarps-
ins, sem ekki hefur verið vakið
máls á hér i blaðinu. I nærfellt ár,
eða frá vorbyrjun 1976 til vors, er
leið, flutti fremsti hugmynda-
fræðingur islenzkrar borgara-
stéttar rakinn áróður í há-
kapitalískum anda i hálfs-
mánaðarlegum erindum sinum
um pölitíska ideólógiu. Hér á ég
að sjálfsögðu við Hannes Giss-
urarson. I erindaflokkum sínum
réðst hann hatrammlega á hug-
sjónir félagshyggju. En eftir
kokkabókum yðar kallast þetta
ekki áróður — því sá áróður er
„góður“. Til gamans má gæla við
þá hugmynd, hvernig þvi yrði tek-
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
UM þessar mundir er Bridgesam-
band íslands að hleypa af stokk-
unum bikarkeppni og er það vel.
Þátttaka verður eflaust góð og
munu sveitir úr öllum landshlut-
um keppa um titilinn Bikarmeist-
ari 1977. Á Norðurlöndunum er
útsláttarkeppni þessi mjög vin-
sæl og sigur í henni þykir ekki
sfður eft irsóknarverður en sigur í
landsmóti.
Spilið í dag er einmitt frá bikar-
keppni Svíþjóðar 1976. í suður
var Sonja Nilson, sem er virt
spilakona þar í landi. Austur gaf,
allir utan hættu.
Norður
S. ÁK753
II. K107
T. ÁK3
L. 54
Vestur
S. G 10864
II. D32
T. 742
L. Á9
Suður
S. 9
II. Á95
T. DG865
L. KD73
Eftir að frúin opnaði á einum
tígli varð makker hennar, karl-
maður, eðlilega ákafur. Og að lok-
um varð hún sagnhafi í sex tígl-
um. Vestur fann besta útspilið —
tromp. Án þess er spilið auðvelt.
Hjarta fer í spaða og tvö lauf
trompuð í blindum.
Sagnhafi tók útspilið heima og
spilaði spaða á ásinn. Lauf og
vestur tók kónginn og spilaði aft-
ur trompi. Frúin trompaði spaða
heima, tók á Iaufdrottninguna og
spilaði laufi i þriðja sinn. Vestur
var nú í vandræðum en valdi að
Iáta hjarta. Ekki mátti hann láta
spaða því þá var spaðinn í blind-
um góður með einni trompun. Og
austur hafði þvi einn vald á hjart-
anu auk laufsins. Nú, frúin
trompaði laufið með síðasta tígli
blinds.
Austur fór nú að finna fyrir
pressunni þegar spaða var spilað
frá blindum og austur varð að
skilja laufgosann eftir einan. En
suður var með á nótunum. Hún
spilaði lágu hjarta á kóngínn og
spaðakóngurinn gerði síðan út-
slagið. Austur mátti ekkert missa.
Hann lét hjarta og suður fékk því
tvo siðustu siagina á hjartaás og
níu.
Austur
S. D2
II. G864
T. 108
L.G 10862
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga aftir Bernt
Vestre
Jóhanna Kristjónsdóttir
þyddi.
36
— Já.
— Hvers vegna?
— Vegna þess ég get ekki
varizt þeim hugsunum.
Peter fannst sem hann sæi
andliti Lenu bregða fyrir f
glugga á annarri ha'ð. Hafði
hún staðið við gluggann og
fylgzt með þeim? Hafði hún
heyrt það sem þeir töluðu sam-
an?
Þeir höfðu talað lágt. En
kannski raddir þeirra bærust í
golunni til hennar. Og hvaða
máli skipti það svo sem? Engu.
Hún fyrirleit hann. Nú hafði
hún fleiri ástæður til að fyrir-
Ifta hann.
Var hann aumkunarverður?
Nei, hann gat sagt henni frá
Ellen. Kannski skildi hún þá
öryggisleysi hans, og tor-
tryggni. En það var eitthvað
fleira en Ellen. Eitthvað sem
hafði gerzt áður en hún kom til
sögunnar. Hann gat ekki sagt
neinum frá þvf, hann skildi
ekki sjálfur hvað það var. Eitt-
hvað um að hann hefði verið
svikinn. Eða að honum mistæk-
ist alltaf hvað sem hann gerði,
hann veldi alltaf ranga lausn,
ranga leið. Það var kannski
enginn sem hafði svikið hann.
Kannski var það bara hann
sjálfur sem var svona ólánlega
af guði gerður. Hvers vegna var
hann þetta ólánsgrey? Var
hann alltaf með annan fótinn f
bernskunni? Bjóst hann við þvi
að fólk væri eins og hann
dreymdi um? Skynjaði Lena
þessa kröfu? Og fyrirleit hún
hann þess vegna?
Æ, það kom honum ekki hvað
Lenu fannst um hann. Það kom
honum öllu meira við hvernig
honum tækist að greiða úr sín-
um málum.
Og hann fann einhverja þæg-
indatilfinningu innra með sér.
VII
Þegar Peter var að útbúa
morgunverð hringdi síninn.
— Hjá Hemmer.
— Er það Peter?
Það var rödd föður hans, dá-
Iftið torkennileg.
— Ert það þú Peter? sagði
hann aftur og gætti nú óþols f
röddinni.
— Já, það er ég.
— Geturðu komiðstrax?
— Hvað viltu?
— Við getum talað um það,
þegar þú kemur.
— Ég nenni ekki að fara til
borgarinnar fyrst ég veit ekki
um hvað er að ræða.
— Það er árfðandi.
— Rödd föður hans var nú
næstum biðjandí.
— Hvað er svona árfðasdi.
Stutt þögn. Peter fannst sem
faðir hans gripi hönd fyrir tólið
og talaði við einhvern annan.
— Hvað er svona...
Faðirinn greip fram í fyrir
honum.
— Ég get ekki sagt neitt
núna, Peter.
— Hvers vegna tókstu fyrir
tólið?
— Vertu ekki með þessar
spurningar. Komdu hingar
strax.
— Ég kem ekki til þín. Þú
getur komið hingað ef þú átt
erindi við mig.
— Ég get það ekki.
Allt I einu laust þvf niður f
huga hans.
— Er einhver sem vill hitta
mig? spurði hann.
— Já.
Nafn var komið fram á varir
hans, en hann sagði það ekki.
— Ég kem.
Ilann barði að dyrum f vinnu-
stofunni. Hemmer kallaði eitt-
hvað og Peter opnaði. Málarinn
hafði tekið eina dfósárusar-
mynd og komið henni fyrir f
trönunum.
— Þarftu að gera eitthvað
við þessa mynd? Breyta henni?
spurði Peter.
— Nei. Að minnsta kosti
ekki að svo stöddu. Þetta er ein
bezta myndin. Þetta hefur ver-
ið mfn lifun, ekki aðeins lifun
einhvers annars.
— Hvað áttu við?
— Það er eitthvað hroilvekj-
andi við þcssi dýr sem heillar
mig.