Morgunblaðið - 02.10.1977, Side 29
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 2. OKTÓBER 1977
29
Septem '77 f kjallara Norræna hússins. Ljósm. Mbl: FriSþjófur.
tíma, bæði menn og málverk.
Aðalatriðið er að vera ekki
búinn. Eiga ný verkefni eftir
Þau skipta alltaf máli".
En við Valtýr erum ekki einir.
Kristján Davíðsson og Jóhann-
es Jóhannesson eru hérna líka.
Jóhannes segir fátt. Hann vill
láta myndirnar sínar tala fyrir
sig. Og Valtý. „Valtýr kann lag-
ið á því að tala", segir hann.
,,Það er bara þetta að þú hafir
ekki of mikið eftir honum." Svo
brosir hann þessi stóri maður
og hvarflar aftur til myndanna
sinna.
„Okkur vantar eiginlega pyls-
ur og karamellur. Og ef til vill
væri rétt að hafa bingó," segir
Kristján Davíðsson. „Það er
búið að venja fólk á það, að
sýning sé pylsur og karamellur.
Og bingó. Þannig fylla menn
Laugardalshöllina af fólki, sem
kemur að skoða, hvað fæst í
verzlunum við Laugaveginn.
Fyrir svona 20 árum var hver
sýning viðburður. Ásgrímur
Jónsson sýndi alltaf á páskun-
um. Þetta voru hátíðisdagar í
tilverunni. Nú eru alltaf sýning-
ar, allt árið um kring og allir
þurfa að sýna. Þetta er orðið
hjá fólkinu eins og að fá kartöfl-
ur upp úr potti."
„Það er sagt um mig, að ég
sé alltaf að mála sömu mynd-
ina", segir Kristján svo, þegar
ég spyr hann um framlag hans
á sýningunni. „Það á held ég
afskaplega vel við mig. Mál-
verkið sjálft er hluturinn, en
Hvítt form" eftir Þorvald Skúlason.
ekkert fyrir utan það. Ég bý
ekki til forsíður á Þjóðviljann.
Það sem skiptir máli, er að
hafa rétta tilfinningu fyrir litun-
um. Maður, sem málar myndir,
málar ekki tillærðan smekk.
Hann notar þá liti, sem honum
eru eiginlegir.
Annars er i mörgum mynd-
um hérna eitthvað nýtt á ferð-
inni. Eitthvað sem lofar
skemmtilegu framhaldi og það
út af fyrir sig er eftirtektarvert,
ef einhver vildi nenna að koma
auga á það."
Valtýr Pétursson vi8 mynd sina „Á gulu borði.
—tj.
Kristján Davíðsson við mynd sína af Braga Ásgeirssyni.