Morgunblaðið - 14.12.1977, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 14. DESEMBER 1977
/CV)V

KAFf/NO

GRANI göslari
1-775
p]r vonlaust að þú setir unnið sjálfstætt þó ekki sé
ncma part úr degi!
Hann er húinn að bíða
svo iengi, að hann hefur
bersýnilega iæknazt af
svefnlevsinu sem þjáði
hann!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Þegar hendi norðurs kom upp í
spili dagsins virtist vinningur
meira og minna háður svíningu.
En sagnhafi var ekki ánægður
með það. Hann sá strax annan
möguieika og siðan þann þriðja.
Austur gaf, allir á hættu.
Nordur
S. 4
H. AK42
T. ÁDG
L. K10753
Austur
S. 87532
H. D97
T. K96
L. 64
Vestur
S. DG109
H.1086
T. 10753
L. 82
Suður
S. AK6
H.G53
T. 842
L. ADG9
Þetta tæki lízt mér bezt á!
Að slá sig
til riddara?
„Að þessu sinni mun ég i stuttu
spjalli minu til Velvakanda að-
eins drepa á nokkur atriði er nú
eru efst á baugi á þessari sjötug-
ustu og sjöundu jólaföstu tuttug-
ustu aldarinnar og almannarómur
lætur helzt til sin taka.
Meðal annars tala menn um það
timanna tákn, sem nú um sinn
ber einna hæst, svona rétt fyrir
almennar alþingiskosningar. Alls
konar framagosar og stjórnmála-
legir undanvillingar reyna nú
mjög að ota fram sfnum tota og
slá sig á þann veg til riddara á
hálu svelli stjórnmálanna, ef vera
kynni að einhverjir tækju mark á
þrugli þeirra sem hæfum stjórn-
málamönnum. Gott dæmi um þess
konar afstöðu, sem að framan get-
ur, var sjónvarpsþátturinn föstu-
dagskvöldið 25. nóv. s.l. Þar sat
fyrir svörum formaður Sjálfstæð-
isflokksins, Geir Hallgrimsson
forsætisráðherra, en spyrillinn
frá Alþýðubandalaginu var Bald-
ur Oskarsson. Forsætisráðherra
lét mjög dónalega framkomu
spyrilsins ekki trufla sig eða á sig
fá að neinu leyli, en svaraði hin-
um ögrandi spurningum rökfast
og hiklaust, svo auðséð var að þar
fór einbeittur og djarfhuga leið-
togi, sém allir ættu að geta treyst
hvar i flokki sem þeir standa.
Svo hiklaust markaði forsætis-
ráðherra stefnu sins flokks i þess-
um sögulega sjónvarpsþætti. En
spyrill hvarf óvigur af sjónvarps-
skjá i lokin, en hafði þó i upphafi
sýnilega ætlað sér þar stærri hlut
en varð.
0 Nóg rými
Torfusamtökin héldu fund
nýlega um málefni sin. I útvarps-
tilkynningu frá þeim kom fram sú
skoðun að byggingarlóðarstærð
væri ekki nægilega mikil til þess
að þar gæti risið stjórnarráðshús
með tilheyrandi ráðuneytum. Aft-
ur á móti heldur undirritaður þvi
fram, og margir fleiri, að þar sé
alveg nægilegt lóðarrými fyrir
þessar byggingar. En auðvitað
verða þau hús og húsarústir, sem
fyrir eru að hverfa að fullu, enda
engin eftirsjá þar í. Þessa fullyrð-
ingu mína styður nýafstaðin skoð-
anakönnun er fram fór um þessi
mál óg urðu jákvæð svör tæp 6
þúsund að í gamla miðbænum
skyldu þessar byggingar rísa.
Vestur spilaði út spaðadrottn-
ingu gegn sex laufum.
Ellefu siagir voru augljósir og
tígulsvíningar gátu gefið tólfta
slaginn. Og væri hjartadrottning-
in einspil eða aðeins eitt spil með
henni gátu slagirnir orðið þrett-
án.
Utspilið tók suöur á hendinni
og tveir trompslagir sáu fyrir
trompum andstæðinganna. Siðan
tók hann seinni spaðasiaginn og
hafði næstum látið hjarta frá
borði þegar hann sá þriðja mögu-
leikann. Austur gat átt bæði spil-
in, sem máli skiptu og koma mátti
honum í klemmu. Spilarinn lét
því tígulgosann i spaóakónginn og
trompaði spaða. Austur sá hvað
verða vildí þegar sagnhafi tók á
ás og kóng í hjarta. Meiningin var
greinilega, að hann fengi næsta
slag á drottninguna og yrði síðan
að spila sér í óhag. Annaðhvort
tígli frá kóngnum eða spaða í tvö-
falda eyðu.
Örvæntingarfull tilraun hans
bar ekki árangur. I von um að
vestur ætti hjartagosa iét hann
drottninguna í kónginn. Kostaði
ekkert en gat skipt öllu máli.
Og sagnhafi skildi vanda aust-
urs. I sigurvímu tók hann á
hjartagosa og síðan tígulás. Lag-
lega unnið spil.
jr jp Framhaldssaga eftir
HUS MALVERKANNA
22
gleymd. Kannskí skildu þau
ekki að ég var fyrir stuttri
stundu að búa til sakamála-
sögu, hughreysti hún sjálfa sig.
„Eitt andartak þegar ég sá sýn-
ir ... sá þennan virðulega geðs-
lega mann Carl Hendberg I
hlutverki...“
Augnarráð hennar stað-
næmdist við gráhærðu éin-
kennilegu konuna, prófessor [
sögu, sem hafði verið kynnt fyr-
ir þeim sem systir hinnar frfðu
húsfreyju. Þessi furðulega stór-
skorna kona, svo gerólík hinni
ffngerðu systur sinni. Grátt hár
og stingandi hvasst augnaráð
sem horfði íhugandi í kringum
sig. Emma Dalhgren sem sat
þarna og horfði á hana eins og
hún gæti séð f gegnum hana og
lesið allar hugsanir hennar.
— Svona tilbúnir atburð-
ir... er ekki erfitt að fá hug-
myndir?
Emma Dahlgren hraut eina
hnetu enn og stakk upp i sig,
um leið og hún bar fram spurn-
inguna. Frá þvf að staðið hafði
verið upp frá borðum hafði hún
óaflátanlega verið að borða
hnetur.
Emma Dahlgren.
Systir Dorrit Hendberg.
Og svo þessi fjórða frú Hend-
berg sem hafði biðjandi farið
þess á leit við hana að koma f
þessa kyndugu veizlu.
Hin fjórða frú Hendberg.
Birgitte harðist við allar rugl-
ingslegu hugsanirnar sem fóru
um huga hennar.
— Afsakið. Ég tók vfst ekki
eftir... já, þessir tilbúna at-
burðir. Hugmyndirnar eru
svona...þær einhvern veginn
liggja f loftinu.
Hún leit hjálparvana upp á
málverkin á veggnum ... Hún
gat einhvern veginn ekki út-
skýrt þetla.
Hún tók sopa af viskýinu.
Henni var órótt innanbrjóst
og hún skammaðist sfn fyrir
hugsanir sfnar. Hvað var eðli-
legra en hafa uppi málverk af
þeim sem honum hafði þótt
vænt um. Hún varð að hugga
sig við að sennilega hafði pró-
fessorinn einn getið sér til um
þá glæpasögu sem hún hafði
verið að semja í huganum hér í
kvöld, án þess hún fengi við
það ráðið.
Hún leit á húsbóndann. Hann
var að skenkja viský í glasið
hennar. Augnaráð hans var um-
hyggjusamt. Hann var reyndar
með afbrigðum glæsilegur
maður, hugsaði hún ósjálfrátt.
Þessi ólánsami maður, Carl
Hendberg.
Hið myndarlega málverka- og
myndasafn hans hér f stofunni
bar vitni um djúpa væntum-
þykju f garð fjölsk.vldu sinnar
og þeirra sem honum stóðu
nserri. Fjölskyldan sem hann
hafði misst. A píanóinu stóð
risastór mynd af systur hans,
þeirri einu sem hann átti, sem
hafði gerzt útflytjandi til
Bandarfkjanna á unga aldri.
— Jú, hún er á Iffi, hafðí
Hendberg sagt einhvern tfma
fyrr f kvöld — en sonur hennar
— einkasonur hennar féll f
Vfetnam. Og það hefur nánast
lagt hana f gröfina ... Bara hún
hefði verið kyrr f Danmörku
eins og ég grátbað hana
um ... nei, til Bandarfkjanna
skyldi hún komast... endilega
búa f Bandarfkjunum og nú er
hún hjartaveil og svo sjúk að
hún þolír ekki að takast á hend-
ur ferðalag heim.
Bak við flygilinn stóðu trön-
ur með ófullgerðri mynd af
Dorrit Hendberg. Það var verk
Björns Jacobsonar og það var
góð mynd. Með skýrum róleg-
um dráttum hafði hann náð að
festa persónuleika Dorrit
Hendberg f léreftið... mynd af
hinni fjórðu frú Hendberg.
Við hliðina á trönunum var
stór spegill í viðamiklum gyllt-
um ramma. Hún sá fölt og von-
svikið andlit speglast Susie
eins og þar hefðí bætzt við ein
myndin á vegginn.
Morten Fris Christensen sett-
ist á píanóbekkinn og fór að
spila. Hann lék vel og Birgitte
hailaði sér aftur á bak f stóln-
um, staðráðin f að njóta tónlist-
arinnar. Andartaki áður hafði
hún fengið einkennilega til-