Morgunblaðið - 18.12.1977, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ’ SUNNUDAGUR18. DESEMBER 1977
Minning:
Valdimar Einars-
son fráNeðradal
Fæddur27. júlf 1923.
Dáinn 10. desember 1977.
Hann Valli er dáinn! Ég þekkti
naumast ekkaþrungna rödd Fríðu
systur minnar í símanum. Þessi
harmafregn kom sem reiðarslag.
Ég gat ekki í fyrstu áttað mig á að
hún væri rétt, ég vildi ekki trúa
því að hún væri sönn.
Daginn áður hefði ég talað við
Valdimar hressan og kátan að
vanda, ókvíðinn fyrir komandi
dögum og þeim verkefnum, sem
þurfti að sinna.
1 löngu og farsælu starfi sem
ökukennari leiðbeindi hann og
fræddi um þá ábyrgð sem hvílir á
öllum vegfarendum og þær hættur
sem hvarvetna leynast. En vél-
tækni nútímans krefst dýrra fórna
og enginn má sköpum renna.
Valdimar var fæddur 27. júlí.
1923 að Neðradal i Biskupstung-
um. Foreldrar hans voru Einar
Grímsson bóndi og kona hans
Kristjana Kristjánsdóttir. Þau
voru ættuð úr Arnes og Rangár-
þingi, og bæði komin af traustum
og merkum bændaættum.
Neðradalshjónin eignuðust níu
börn. Eitt dó ungt en átta komust
til fulloróinsára. Son sinn, Grím,
misstu þau í blóma lífsins, tuttugu
og sjö ára gamlan.
Valdimar ólst upp við öll algeng
sveitastörf á þriðja og fjórða ára-
tug þessarar aldar, áður en tækni-
byltingin kom til sögunnar. Þótt
unnið væri hörðum höndum og
vinnan stundum erfið er þreytan
fljót að líða úr ungum limum. En
lífið var ekki eingöngu strit, oft
gafst tóm til leikja. í stórum syst-
kinahópi var sannarlega oft glatt á
hjalla. Við bræðurnir vorum sex
og ekki skorti á skringileg uppá-
tæki og hugkvæmni í leikjum. Við
systkinin áttum glaða og góða
æskudaga. Þótt ekki væri alls-
nægtum fyrir að fara höfðum við
ávallt nóg til hnífs og skeiðar, og
æskudagarnir liðu sem ljúfur
draumur.
Eftir nám í barnaskóla fór Valdi-
mar á héraðsskólann á Laugar-
vatni og lauk þaðan prófi eftir
tveggja vetra nám. Þótt hugur
hans stefndi til iðnnáms varð ekki
um frekari menntun að ræða.
Valdimar var snillingur í verk-
lægni og útsjónarsemi. Hvers kon-
ar smíðar, bæði tré og járn, léku í
höndum hans. Þetta kom vel i ljós
er hann reisti sér íbúðarhús í fé-
lagi við bræður sína, Arsæl og
Oddgeir, fyrst i Sigtúni og síðar í
Gnoðavogi hér í borg. Með vanda-
sömustu hluti þurfti hann ekki að
sækja til faglærðra iðnaðarmanna.
Eftir að Valdimar flyst tii
Reykjavikur og sest þar að er bíla-
öldin runnin upp. Vélknúin farar-
tæki heilluðu hugi ungra manna,
eins og flugið gerði siðar. Valdi-
mar tekur bifreiðastjórapróf og
eignast sinn fyrsta bíl. Skömmu
síðar hóf hann störf á Bifreiðastöð
Reykjavíkur og síðan á Hreyfli, en
þar ók hann til dauðadags. Á ann-
an áratug ók Valdimar hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur. Hann var
traustur og góður bílstjóri og vin-
sæll í starfi, jafnt hjá samstarfs-
mönnum sínum og farþegum.
Jafnframt leigubílaakstrinum
stundaði Valdimar ökukennsu.
Hann var eftirsóttur sem ökukenn-
ari, segir það sina sögu að hann
þufti aldrei að auglýsa eftir nem-
endum. Og við það starf var hann
er kallið kom.
Valdimar var i eðli sinu
framúrskarandi dugiegur. Bif-
reiðaaksturinn einn fullnægði
ekki athafnaþrá hans. Arið 1962
stofnar hann nýlenduvöruverslun-
ina Kjalafell, ásamt Hólmfríði
systur sinni. Systkinin voru sam-
hent um verslunarreksturinn og
stendur fyrirtæki þeirra á traust-
um grunni.
Árið 1948 verða þáttaskil í ævi
Valdimars. Hinn 16. október
kvænist hann heitmey sinni, Þur-
íði Sigurjónsdóttur frá Hvammi
undir Eyjafjöllum. Það eru engar
ýkjur þótt ég segi að Þuríður er
glæsileg kona og gædd góðum
eðliskostum.
Og nú fóru hamingjudagar í
hönd. Ungu hjónin voru einstak-
lega samhent um hjálpsemi og
greiðvikni, ekki einungis við ætt-
ingja og vini, heldur einnig vanda-
lausa. Gestrisni þeirra var einstök.
Gestum var ávallt fagnað af inni-
leik og hjartahlýju. Fyrr en varði
voru borð þakin mat og drykk, rétt
eins^og allt hefði verið undirbúið
fyrirfram.
Brátt varð heimili þeirra Þuríð-
ar og Valdimars einskonar miðstöð
fjölskyldna systkinananna, vina og
kunningja. Á gleðistundum var
Valdimar hrókur alls fagnaðar.
Hann var glettinn og hafði gjarn-
an gamanyrði á reiðum höndum og
kunni þá list að segja skemmtilega
frá. Hann leiddi lika hugann að
vandamálum samtímans, hafði
fastmótaðar skoðanir og var ein-
dreginn talsmaður frelsis og lýð-
ræðis. Við systkinin og fjölskyldur
okkar áttum lika oft saman
ánægjulegar stundir á ferðalögum,
bæði í byggð og á öræfaleið.um.
Sakir dugnaðar, ósérplægni og ör-
yggis var Valdimar jafnan sjálf-
kjörinn fararstjóri. Á hverju
sumri heimsóttum við systkinin
æskustöðvarnar og nutum þess að
rifja upp glaðar og góðar stundir,
finna töðuilm i vitum og ferskan
fjallablæ strjúka um vanga. 1
Neðradal er nú þríbýli. Þar býr
Jón bróði/- okkar og synir hans
tveir.
Valdimar og Þuríður eignuðust
fimm börn. fjóra syni og eina dótt-
ur. Þrír elstu synirnir eru kvæntir
og fluttir að heiman, en í foreldra-
húsum eru tviburar 17 ára að
aldri. ÖIl eru börnin einstaklega
mannvænleg og vel gefin. Ekkert
er foreldrum dýrmætara en barna-
lán. Þegar grannt er skoðað eru
það börnin, sem gefa lífinu gildi,
bera hugsjónir okkar og manngildi
til komandi kynslóða.
Eins og fyrr segir naut Valdimar
ekki teljandi menntunar í æsku.
En það sem hann fór sjálfur á mis,
gat hann veitt börnum sinum. Öll
fóru þau i framhalds- eða lang-
skólanám og tvö hin yngstu eru í
menntaskóla.
Barnabörn Þuriðar og Valdi-
mars eru alls orðin sjö. Eins og
aðrir í fjölskyldunni missa þau
mikils þegar ástkær afi er svo
skyndilega burtu kallaður. En
Valdimar var einstaklega barngóð-
ur og átti auðvelt meó að laða
yngstu kynslóðina að sér.
Jólin eru í námd, en Valli bróðir
er ekki lengur á meðal okkar til að
fagna hátið ljóssins. Sorgarskýin
eru dimm, en ljósið skín í myrkr-
inu. Valli hefur aðeins skipt um
tilverusvið, lagt upp í ferðina til
landsins handan við móðuna
miklu. Þar bíða á ströndinni hans
nánustu, sem á undan eru farnir,
og taka á móti honum. Þar mun
hann ganga inn í birtu og fegurð
hinnar eilífu jólagleði.
Að leiðarlokum sendir ástkær
eiginkona, börn, tengdabörn,
barnabörn, systkini og fjölskyldur
þeirra, aðrir venslamenn og vinir
sínar hjartanlegustu kveðjur og
þakkir fyrir ógleymanlega sam-
fylgd um stutt æviskeið.
Blessuð sé minning Valdimars
Einarssonar.
Armann Kr. Einarsson.
„Dáinn, horfinn.“ —
Harmafregn.
Hvflíkt orð mig dynur yfir.
En ég veit að látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
J.H.
Vinur minn, Valdimar Einars-
son, er látinn. Enn er sláttu-
maðurinn mikli á ferð og leggur á
okkur djúpa sorg.
Hvernig mátti þetta ske. Hann
sem þurfti svo mörgu að sinna.
Hann, sem var tilbúinn að staldra
við hvernig sem á stóð. Hlusta á
vandamál annarra, gefa gaum að
öllu sem kringum hann var og
ræða málin.
Minningarnar hrannast upp.
Allt frá þvi við kynntumst fyrst
ungir lifsglaðir menn á Laugar-
vatni fyrir þrjátíu og sex árum
síðan. Víð kunnum okkur ekki
læti það var svo gaman að lifa.
Alltaf var gleði þar sem Valli var.
Kímnigáfa hans var einstök og
umburðarlyndið takmarkalaust
við oft óstýrilátan félaga. Allar
götur siðan hefur ekki borið
skugga á vináttu okkar sökum
drengskapar hans.
Valdimar var mikill gæfu-
maður. Ungur eignaðist hann að
lífsförunaut fagra mey, frá sveit-
inni unaðslegu undir Eyjafjöll-
um. Þá voru dýrðardagar hjá
Þuru og Valla. Drengirnir þrir
fæddust hver af öðrum og síðast
tvíburarnir. Það var stórkostlegt
fyrir farmanninn vin þeirra að
horfa á slíka hamingju þegar í
land var komið. Þeim var gefin
heitAst hvoru til annars. Af þeim
kærleika miðluðu þau öðrum. —
Hús þeirra stóð öllum opið. — Eg
hlakka til endurfundanna við vin
minn og velgjörðarmann. Þá
birtist mér aftur fallega tvíræða
brosið og stríðnisglampinn í
bláum augum hans.
Við Heiða þökkum órofa vin-
áttu og tryggð, sem aldrei
gleymist.
Þuru, elskulegu konunni hans,
börnunum og öðrum vandamönn-
um, vottum við innilega samúð
okkar.
Eggert J. Víkingur.
Við systkinin ætlum að senda
Valla eins og við kölluðum hann
alltaf nokkur kveðjuorð. Við
kynntumst fyrst Valla i Sigtúni er
við vorum litil börn, og fengum
þá gæfu að fá að alast upp með
honum. Síðan fluttum við inn í
Gnoðarvog og kynntumst honum
þá ennþá betur og höfum öðlast
vit á því hve góður maður hann
var. Valdimar var hæglátur og
góður maður, sem gott var að tala
við, hvort sem i alvöru var eða
gamni, hann leysti allan vanda,
sem honum var einum lagið. Valla
kynntumst við best af okkur föð-
urbræðrum, og sú kynni munu
seint úr huga okkar mást. Alltaf
var virðing mest borin fyrir Valla.
Vandimar kvæntist Þuríði frá
Hvammi árið 1948. Og frá því að
ég fór að eldast sá ég hvað það
hjónaband var hamingjusamt, þvi
oft áttum við systkinin leið upp til
Þuru og Valla, alltaf var tekið á
móti okkur eins og við værum
þeirra börn, því við vorum eins og
systkinahópur börnin í húsinu.
Valdimar og Þuríður eignuðust 5
börn Tryggva, Grim, og Úlfar, síð-
an fæddust tvíburarnir það var
mikil hamingja, og eina stelpan
bættist í hópinn, sem varð auga-
steinn föður sins því oft sat hann
mað hana i fanginu sem litla
stúlku og siðar þegar hún eltist.
Valdimar var vinsæll meðal allra
hvar sem hann kom, því veit ég að
margir munu sakna hans. Við vit-
um hvað sorg Þuru er þung og
biðjum Guð að styrkja hana og
börnin i framtíðinni.
Blessuð sé minning hans.
Dísa, Siggi,
Einar og Rúnar.
í stórri og sterkri ættarkeðju
eru margir mikilvægir hlekkir.
Einn þeirra var einmitt hann
Valli frændi okkar.
Aldrei sáum við Valla frænda
öðruvisi en með gamanyrði á vör
og á mannamótum var hann hrók-
ur alls fagnaðar. Hann átti auð-
velt með að lyfta náunganum upp
úr gráum hversdagsleikanum og
fengum við oft að njóta þess.
Mörgum góðum kostum var
Valli búinn og marga þeirra feng-
Framhald á bls. 22.
FAÐIRMINN
PRESTURINN
Þrettán þættir um þjóðkunna
kennimenn og leiðtoga ís-
lenzkrar kirkju, skráðir af
börnum þeirra:
Árni Jónsson eftir Gunnar
Árnason, Sigtryggur Guðlaugs-
son eftir Hlyn Sigtryggsson,
Þórarinn Þórarinsson eftir
Þórarin Þórarinsson, Jón
Finnsson eftir Jakob Jónsson,
Haraldur Níelsson eftir Jónas
Haralz, Stefán Baldvin
Kristjánsson eftir Sigrfði Thor-
lacius, Friðrik Hallgrfmsson
eftir Hallgrím Fr, Hailgríms-
son, Sigurbjörn Á. Gíslason eft-
ir Láru Sigurbjörnsdóttur, Bjarni Jónsson eftir Ágúst
Bjarnason, Ásmundur Guðmundsson eftir Tryggva Ás-
mundsson, Sigurgeir Sigurðsson eftir Pétur Sigurgeirs-
son, Sveinn Víkingur Grfmsson eftir Gunnar Sveinsson
og Sigurður Stefánsson eftir Ágúst Sigurðsson.
Faðir minn — Presturinn er bók um mikla mannlega
reisn, um óvénjulegt andlegt atgervi, um menn mikilla
og háleitra hugsjóna.
■HMHl
^ ‘T' ^ ^ -