Morgunblaðið - 22.12.1977, Qupperneq 7

MORGUNBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 1977

S <n/
ghssjgitr
Rauðvín og reisan mín
eftir Örlyg Sigurðsson
BÓKAÚTGÁFAN GEDBÓT
vannært og þjáð, en í jötu |
jólaguðspjallsins sem við .
iesum okkur til réttlæting- I
ar áður en við setjumst |
mett að yfirhlöðnu krása-
borði á aðfangadags- I
kvöld, um leið og við I
rennum hýru auga til
gjafabingsins kringum |
tréð.
Það er að visu langt til
Indónesiu og Bangladesh, j
og kannski trúum við þvi i
ekki að fjárframlög okkar
rati rétta boðleið. En þó |
svo, að sumt glatist væri i
ómaksins vert að reyna.
Þó ekki væri nema til að |
metta svegnd eins barns,
að ekki sé nú talað um að I
bjarga lifi þess. Einhvers |
jólabarns einhvers staðar ,
í heiminum."
I
Munum söfnun I
þjóðkirkjunnar I
Undir þessi orð skal
tekið. Tækni nútímans j
veldur þvi, að heims- ■
byggðin hefur skroppið •
saman. Sveltandi hluti .
mannkyns situr við j
þröskuld hinna, er við I
nægtir búa, en gera þó |
síauknar kröfur um stærri
eigin hlut. í kristnum |
heimi ætti það að vera ' I
dyggð að rétta þurfandi
hjálparhönd. Á jólum
erum við opnust fyrir i
þeirri skyldu við náung-
ann. Rétt er að minna á
söfnun þjóðkirkjunnar til i
hjálpar hungruðum í
heiminum — en á degi
hverjum deyja tug-
þúsundir af næringarskoti
meðal fátækustu þjóða [
jarðarinnar. .
kaup og kjör, blandast
engum hugur um að
almenn efnahagsleg vel-
megun er i landinu. Ef
einhver efast um það ætti
hann ekki lengur að
velkjast í þeim vafa eftir
að hafa farið um
verslunarbúðir eða dvalist
á skemmtistöðum. Þar er
ekki horft i aurana.
í þessum lokamánuði
ársins eru óvenjulega
miklir peningar i umferð
og verslun öll og viðskipti
virðist ganga greiðlega.
Jólin, hátið hækkandi
sólar og siðar nýrrar trúar,
ættu þvi þess vegna að
geta enn frekar en nokkru
sinni fyrr fjarlægst upp-
haflegt eðli sitt og til-
gang. Er það þó sist af
öllu vilji þeirra sem eru i
fararbroddi trúarlegs safn-
aðar á íslandi. Hjálpar-
stofnun þjóðkirkjunnar
hefur þvi ákveðið að beita
sér fyrir þvi einmitt nú, að
menn beri nokkuð minna
en ella i jólagjafir sin á
milli en láti heldur eitt-
hvað af hendi rakna, sem
um munar, handa þeim
sem hungrið sker og hafa
hvorki til hnifs né skeiðar
á jóladögum okkar né
endranær."
Sveltandi börn
í nálægð nægta
„Góður og gamall er að
visu sá siður að gleðja vini
og ættingja með gjöfum
og má hann vel haldast,
en kennt er okkur einnig í
gömlum bókum að ekki
skuli gefa eintómar stór-
gjafir. Þar skarti ekki
Soltin börn
óhófið fremur en i öðru.
Vel mættum við hafa
þetta i huga. Litil gjöf og
smekkleg er ekki siður
vináttuvottur en dýrindi
sem vitnar um bruðl og
flottræfilshátt. Væru allar
jólagjafir okkar íslendinga
i hófi hafðar, mætti safna
mikilli fjárhæð fyrir þann
mismun sem á yrði, frá
því sem nú tíðkast. Og
fyrir þá fjármuni, sem
þannig spöruðust , mætti
láta margt og mikið af
hendi rakna til þeirra sem
nauðuglegast eru staddir
og mestrar hjálpar þurfa.
Og hugsi einhver i ein-
lægni til jólabarns um
þessar mundir, þá er það
ekki siður statt i fjarlæg-
um heimshlutum, lifandi.
I
I
I
j Hörgull og
I hungur á
| Islandi
Gísli Jónsson, mennta-
skólakennari, ritar eftir-
| farandi forystugrein i ís-
I lending nýverið:
„Sú var tíðin að saga
I íslendinga var aS miklum
I hluta saga baráttu viS
hörgul og hungur. Öldum
| saman féllu þúsundir og
■ aftur þúsundir lands-
' manna í þessari baráttu.
| aflvana af skorti og
■ megurS. Sá þótti sæll sem
I hafSi til hnifs og skeiSar.
| Og þaS er ekki langt siSan
■ baráttu íslendinga lauk
I meS sigri. Á siSustu ára-
| tugum 19. aldar sá aS
■ minnsta kosti á mönnum
* vegna matarskorts i
| hallæri, og svengd og
■ næringarskort bjuggu
' sumir íslendingar viS á
| fyrstu tugum þessarar
■ aldar. Okkur ættu þvi aS
> vera hugstæS kjör þess
| fólks sem enn hefur
. hvorki i sig né á.
I Þótt viS höfum nú, á þvi
| ári sem brátt er á enda,
. háS harSar snerrur um
PEYSUR
meö rúlJukraaa og V-hálsmáll

LAUGAVEGUR
®-21599
II BANKASTRATI ®-14275
K