Morgunblaðið - 03.02.1978, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 3. FEBRUAR 1978
VtK>

V)'
MOBöJK/-; v:’
r—*-
KAWNO
((1
s.
n .^2__

GRANI göslari
Það er kveðja frá vinnufélögunum, sem óska mjög
hægfara bala.
Sagðir þú ekki, að þú værir
alvanur hvalveiðimaður?
Nú er ég stopp. — A ekki pen-
inga fyrir lilum eða handa þér!
; - V - A ; vV
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Framsýni er óaðskiljanlegur
hluti hverrar úrspilsáætlunar.
Þetta krefst meiri vandvirkni
spilara en stundum hjálpa sagn-
irnar.
Gjafari austur, norður og suður
á hættu.
Norður
S. 1095
II. K732
T. 9743
1« KD
Vesfur
S. D6
II. D984
T. 1085
L. (Í1072
Ausfur
S. 2
II. AG65
T. AKD<;62
L. A8
Suður
S. AKÍÍ8743
II. 10
T. —
L. 96543
Sagnir norðurs og suðurs voru
hressilegar þó þeir væru á hætt-
unni.
COSPER. 7637^
Fjandakornið! Þetta er að verða kækur hjá þér
maður, að koma hingað inn á tíu ára fresti og biðja
um kauphækkun!
„Nakinn, opinber
starfsmaður,,
í Velvakanda í dag láta tveir
aðilar til sín heyra i sambandi við
skrif hér í dálkunum, þar sem
„áhyggjufull móðir“ lætur í ljós
andúð sina á sjónvarpsmyndinni
„Nakinn, opinber staðfsmaður",
sem sýnd var 30. janúar. Þeir eru
móðurinni ekki sammála.
Fer hér á eftir bréf frá Magnúsi
Gylfa Þorsteinssyni, en í „Þessir
hringdu“ kemur fram skoðun
ungrar konu.
0 Þakka ber
sjónvarpinu
„Kveikjan að þessu greinar-
korni er símtal, sem „áhyggjufull
móðir" átti við Velvakanda og
birtist í Mbl. 1. febr. Visa ég til
þess til frekari glöggvunar.
Fyrst af öllu vil ég þakka for-
ráðamönnum Sjónvarpsins fyrir
aó hafa tekið ti{ sýningar sjón-
varpsmyndina „Nakinn, opinbér
starfsmaður". Þeir eiga hejður
skilið fyrir það.
Svo virðist sem myndin hafi
hrært allverulegá upp í tilfinn-
ingalífi konu einnar (þó ekki úr
Vesturbænum), hún vaknað upp
við vondan draum og uppgötvað
að hún og væntanlega börnin
hennar voru að horfa á nokkuð,
sem þau máttu ekki sjá.
0 Frjálst að
velja og hafna
I framhaldi af þessu finnst
henni svo sjálfsagt að skamma
Sjónvarpið á opinberum vett-
vangi fyrir að láta hana horfa á
þvílíkt og annað eins.
Hún, eins og þvi miður margir
Islendingar, virðist halda að það
þurfi eitthvert ofurmannlegt átak
til að slökkva á sjónvarpstæki á
meðan dagskrá stendur yfir.
Ég vil benda konunni á, og
reyndar öllum sem hafa vilja, að
þeim er frjálst að velja eða hafná.
Ef ykkur fellur efnið ekki i geð,
slökkvið bara á tækinu í stað þess
að kvarta og kveina yfir þvi, hvað
efnið hafi verið hræðilegt.
Það mætti halda að um leið og
eigendur sjónvarpstækja borguðu
afnotagjöld sin undirskrifuðu
þeir skjal, þar sem þeir skuld-
byndu sig til þess að horfa á allt
efni Sjónvarpsins, hvort sem
þeim iíkaði betur eða ver.
Austur Suður Vestur Norður
2 T 3 S pass 4 S
pass pass 5 T pass
pass 5 S allir pass
í fyrstu virðist einfalt að vinna
fimm spaða en þó er gildra í spil-
inu. Sjá lesendur hana?
Ut kom tígull, suður trompaði
og spilaði laufi. Austur tók
drottninguna með ás og spilaði
spaðatvisti. Suður tók slaginn og
laufkóngurinn þann næsta. Tfgull
trompaður á hendinni og lauf í
blindum. Þá voru sjö spil á hendi.
Vestur Noróur S. 10 H. K732 T. 97 L — Austur
S. D S. —
II. D984 H. A(jÍ65
T. 8 T. DG6
L (i I
Suóur
S. K(j87 II. 10 T. — L. 96
1 þessari stöðu gat spilarinn
auðvitað trompað tígul á hendinni
og síðan lauf með síðasta trompi
blinds. en hvað svo? Eftir það er
ekki hægt að koma í veg fyrir að
spaðadrottningin verði slagur.
Spilarinn sá þetta í tíma og kom
auga á leikinn, sem dugði. Hann
spilaði hjartakóng frá blindum
áður en hann hélt áfram víxl-
trompuninni. Og við þvi átti vörn-
in ekkert svar.
HUS MALVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
61
ekki fá tækífæri til ad fylgjast
með sköpun bókarinnar, en þú
mátt reiða þig á að ég kaupi
bana þegar hún kemur út.
Hún horfði á hann. Hans
vegna langaði hana að vera
kyrra og nú þegar henni fannst
hún hafa lausnína á vandamál-
inu. Já, en þvf skyldi hún ekki
segja það. Einmitt núna þegar
lögreglan var viðstödd... Eí
það var það sem þau voru
hrædd við ... að það yrði nefnt
opinberlega ... Ef það var þess
vegna sem þau re.vndu að
hræða hana í burtu ... já, þá
gat hún ekki annað en fundið
til með þeim, því að þá höfðu
þau sannarlega farið aftan að
hlutunum. Maður átti alltaf að
leita til lögreglunnar. Athuga
möguleikana.
Björn eða Morten... það
hlaut að vera annar hvor
þeirra. Ilún horfði á þá til
skiptis. Eins og það skipti máli
þó að það væri Morten. Hún
varð einhvern veginn að segja
það ... varð að láta vita að hún
vissi það.
— Jæja, það er bezt ég komi
mér.
Egon Jensen stóð á fætur.
— Við getum ekkert aðhafst
frekar fyrr en sérfræðingur fer
I að rannsaka málið seinna f
dag.
— Má ég ... áður en þér far-
ið.
Hún stamaði enn elnu sinni.
— Má ég ekki spyrja yður
um eitt... sem ég hef hugsað
mér að nota f sögunni minni...
ég á við ... hvað gerist...
Rödd hennar varð næstum að
hvfsii er hún bætti við:
— Hvað gerist ef Banda-
ríkjamaður gerist liðhlaupi úr
Víetnamstrfðinu?
— Þetta var svei mér kyndug
spurning. Hann er auðvitað
sendur aftur til herdeildar
sinnar. Eða hann er settur f
fangelsi. Þetta er styrjöld . ..
hvers vegna dettur vður þetta f
hug?
— Ég hugsaði með mér ...
ef ... ef... ein sögupersónan
mfn í Ijósmyndafyrirtækinu
væri dansk-bandarískur og
hefði flúið... gerzt lið-
hlaupi... gæti ég bætt ein-
hverju um fjárkúgun inn f bók-
ina mfna. Einhver kæmist að
þvf og hótaði að koma upp um
málíð eða eitthvað svoleiðis ...
Hún talaði ofurhægt að þorði
ekki að Ifta upp á meðan.
— Ef þetta á að vera raun-
sæisleg sakamálasaga, þá dugir
þetta nú ekki.
Egon Jensen virti hana hugs-
andi fyrir sér.
— Enda þótt Bandarfkja-
maður, sem væri bandarfskur f
húð og hár kæmi liðhlaupi frá
Víetnam tíl Danmerkur eða
Svíþjóðar þá getur hann fengið
hæli hér. Þessi lönd eru meðal
fárra sem veita slfkum mönn-
um hæli. Þeir geta fengið hæli
hér og eftir skamma rannsókn
geta þeir hafið hér nýtt Iff, eins
og ekkert hefði f skorizt.
Hann setti á sig hanskana,
kinkaði kolli I kveðjuskyni og
hélt á braut.
— Var það ég eða Björn sem
þú hafðir ákveðið að væri hinn
dularfulli liðhlaupi?
Morten kveikti sér f sfgarettu
og leit stríðnislega á Birgitte.
— Þú.
Hún brosti vandræðalega og
fannst hún vara afkáraleg f
meira lagi.
— Eg skil þetta nú ekki ails
kostar.
Emma Dahlgren horfði spyrj-
andi á hana.
— Ég held það liggi nú
sæmilega I augum uppi, sagði
Björn og hió við glettnislega.
— Birgitte hefur sfnkt og
heilagt verið að tala um
veggi... sem eitthvað væri bog-
ið við... allar þessar fjöl-
skyldumyndir hjá Hendbergs-
hjónunum ... og svo var það
greiniiegt að það vantaði eina
mynd.
— Já, en það ...
Birgitte fórnaði höndunum f
uppgjöf og sneri sér að Carli
Hendberg.
— Þér verðið að viðurkenna
að það kemur furðulega fyrir,
) að þér sem hafið uppi allar
þessar myndir af öllum þessum
fjölskyldumeðlimum ... og af
systur yðar ... en ekki af einka-
syni hennar, sem féll I Vfet-