Morgunblaðið - 09.03.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 9. MARZ 1978
VtK>
MOBöJN- v _
KAFPíNO ' V, s
#) rr^

GRANI göslari
r
hovle-
Ertu að bíða eftir frekari fyrir-
skipunum frá skipherranum —
eða hvað?
■ þú hefur náð sama vinnuhraða og þessi, færðu sama
í múrverkinu.
Það virðist allt í lagi
með tunguna í stráknum.
C-vítamín
örvar vöxt
VÍSINDAMENN við ríkishá-
skólann í Indiana í Bandaríkj-
unum hafa komizt að þeirri
óvæntu niðurstöðu að C-víta-
mín örvi mjög vöxt skóla-
barna.
Vísindamennirnir ætluðu
með rannsóknum á tvíburum
að kanna hvort C-vítamín-
neyzla gæti komið í veg fyrir
kvef eða dregið úr áhrifum
þess. A fimm mánaða tímabili
gáfu þeir öðrum af 44 eineggja
tvíburum daglega 500—1000
milligrömm af C-vítamíni.
Kom þá í ljós að vítamínið
kom ekki í veg fyrir kvef, en
gerði sjúkdóminn vægari.
Önnur niðurstaða rann-
sóknanna kom hins vegar á
óvart. Það sýndi sig á aðeins
fimm mánuðum að þeir tví-
buranna á aldrinum sex til
ellefu ára, sem fengið höfðu
vítamín höfðu hækkað um að
jafnaði tvo og hálfan sentí-
metra umfram þá, sem ekki
neyttu C-vítamíns. Ekki er
vitað um ástæðuna fyrir þess-
um mismuni.
Ég hef gripið til þess að mála. í þeirri von að geta
þá gleymt henni!
Frelsisbarátta
Suður-Þingeyinga
„Hér er komin greinagóð sagn-
fræðibók um frelsisbaráttu Suð-
ur-Þingeyinga á 19. öld. Má segja
að hún beri talsvert af öðrum
nýjustu sagnfræðiritum íslenzk-
um og sé aðstandendum til mikils
sóma. Vel er hún samin og
skipulega, yfirsýn glögg.
Varla væri það á annarra færi
en félagsmanna Þjóðliðs og
Huldufélags sjálfra að bæta um
þessa bók. En vitanlega kæmi þá
með sá þáttur sem hér er
óritaður. Lýsingin á sjálfum
áhuganum fyrir baráttunni, hug-
sjónaeldinum sem logaði undir
niðri og sauð uppúr. Og eins og
lýsing Benedikts frá Auðnum á
mislingasumrinu 1882 (bls. 289)
skýrir hverju barist var gegn með
strangri alvöru þá var það þó
ekki aðeins hugraun fátæktar-
innar sem kynti eldinn heldur og
glaðværðin, léttleikinn sem tekur
af sárasta broddinn og gefur
aukinn þrótt. Frétzt hefir að
margt var látið fjúka á leyni-
fundum, svo vel hinir skemmti-
legustu brandarar sem og alvöru-
orð. Þó þannig að öll orð hittu í
mark.
Grunur leikur á að hugmyndin
um þingeyska loftið væri upphaf-
lega fundin upp af öfundarfullum
menntamönnum útaf veikari
hliðum Jóns á Gautlöndum og
Einars í Nesi. Er fram liðu
stundir þótti ýmsum gárungum
sem þingeyska héraðið allt drægi
oft dán af þessum frægu frum-
herjum og réði smámennska því
að mest var talgð um vind. Allt
um það er varla nokkuð annað til
sem vekur jafn einlæga kátínu
meðal Þingeyinga sjálfra enn í
dag en orðrómurinn um þessa
vindrellu.
Nú er mála sannast að báðir
þeir menn, sem hér eru nefndir
komu eins og þeir væru kallaðir
af forsjón til að vinna merkileg
brautryðjendastörf í héraði sínu
og fyrir landið allt. Þeir voru sínu
tímaskeiði jafnnauðsynlegir og
vorgróðurinn búum bændanna á
hverju vori. Furðulegt væri ef
eitthvað hefði ekki verið að þeim
að finna einkum fyrir andstæð-
inga og öfundarmenn.
Bókin um frelsisbaráttu Suð-
ur-Þingeyinga er tilvalinn yfir-
litslestur enda gæði hennar
margvísleg. Það er helzt að
lesanda detti í hug að gera
athugasemdir við smáatriði. Mér
er t.d. efamál hvort telja eigi að
Þingeyingar hafi verið undir
áhrifum frá guðsorðamokstri
Guðbrands biskups á Hólum.
Hvers vegna gerðu aðrir norð-
lendingar minna af því að líkjast
þeim í félagsmálum en ætla
mætti? Vegna þess að þeir voru
undir þyngri áhrifum frá Hólum.
Þingeyingar vissu minna af
ÞU AUGLYSIR UM
ALLT LAND ÞEGAR
ÞÚ AUGLÝSIR í
MORGUNBLAÐINU
Al GLYSIM.A
SÍMINN KK:
22480
HÚS MÁLVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsduttir
þýddi
82
peysunní or þvf skyldi hann
ekki geta haldiA þvf áfram.
Hann hafði kynn/.t mörgum
stúlkum. Sætum og indælum
stúlkum. Skemmtilegum stúlk-
um. Sumar voru leiðinlegar og
aðrar skárri, sumar skiptu
engu máli eins og stúlkan sem
var ritari Carls Ilendbergs og
hafði sagt honum frá eigin-1
konunum fjórum. Sumar höfðu
gert honum gramt í geði, með
öðrum hafði hann átt góðar
stundir. En hann mundi ekki
lengur hvernig þær litu út.
Hann sá aðeins fyrir sér stúlk-
una með ljósa hárið. Stór
heiðarleggrá augun. Hálf vand-
ræðalegt hrosið.
Hann sparkaði gremjulega f
trjábol.
Hann hafði farið af stað
vegna þess að hann vissi að hún
ætlaði að fara. Vegna þess að
hann kveið fyrir að kveðja
hana, af þvf að hann vissi með
sjálfum sér að hann gæti það
ekki. Hann var kominn þar í
Iffinu... að hann myndi þá
segja eitthvað.. eitthvað sem
myndi binda hann fyrir Iffstíð.
Og honum var Ijóst að það gat
orðið erfitt að segja það. Þvf að
hann hafði ekki hugmynd um
hvernig hann átti að biðja
stúlku að giftast sér. Hann
hafði ekki hugmynd um það, og
nú fannst honum þar sem hann
gekk þarna f rigningunni að
það skipti mestu af öllu. Ef
hann gæti ekki stunið þvf upp á
réttan máta. gat hann átt á
hættu að hún færi sfna leið...
og ef hún færi... Morten herti
gönguna... Hann varð að segja
það við hana... hvernig sem
hann færi að þvf... ef hún væri
nú farin... og ef hún vildi nú
ekkert með hann hafa...
Svitinn spratt fram á andliti
hans og hann hljóp f áttina að
húsinu hennar. Húsinu sem
hann hafði reynt að forðast all-
an daginn. Það lá við borð að
það kæmi kökkur f hálsinn á
honum af gleði þegar hann sá
að það var Ijós hjá henni. Hún
var ekki farin. Enn hafði hann
tök á þvf að tala við hana. Hann
ætlaði að gægjast inn um glugg-
ann áður en hann berði að dyr-
um. Horfa á hana þar sem hún
sæti f ró og kyrrð.
Hann læddist að glugga og
leit inn. Hún var með Ijóst hár-
ið sem hrundi niður á herðar og
hún var Ifka f rúllukragapeys-
unni. En hann sá ekki andlit
hennar. Því að hún virtist hvila
f faðmi Björns. sem fór um
hana höndum... og báðar hend-,
ur Björns um háls hennar.
Hann sneri sér frá.
Hann vildi ekki sjá meira.
35. kafli
Ilún vissi hann ætlaði að
myrða hana, en hún vonaði að
henni tækist á einhvern hátt að
tefja tfmann... að Morten
myndi koma... að einhver
kæmi.
— Osköp hefurðu mikinn
hjartslátt.
Rödd hans var undirblfð og
hendur hans hvfldu um háls
henni.
— Og þú veizt allt.
Hún gat ekki afborið þetta
lengur.
— Fyrst ég veit það, hljóta
aðrir að gera það líka. Þú sérð
það sjálfur. Svo að þú græðir
ekkert á þvf að drepa mig.