Morgunblaðið - 13.05.1978, Blaðsíða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1978
Útför + VALDIMARS SVEINBJÖRNSSONAR,
fyrrverandi leikfimikennara
veröur gerö frá Fríkirkjunni í Reykjavík miövikudaginn 17. maí n.k. kl. 13.30. Blóm afbeöin, en þeir sem vildu minnast hins látna láti góögeröarstarfsemi
njóta þess. Herdís Maja Brynjólfsdóttir.
+
Faöir minn,
BENEOIKT VIGGÓSSON,
hártkeri,
er látinn. Útlörin ter fram frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 16. maí kl. 10.30
f.h.
Fyrir hönd systkina hans og annarra ættingja,
Guörún Jóhanna Benediktadóttir.
t
Eiginmaður minn, faðír, tengdafaðir og afi,
HARALDUR ÓLAFSSON,
fyrrverandi tkipatjóri,
Hrafniatu, Hafnarfirói,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 16. maí kl. 13.30.
Áata Ólafaaon,
Hulda Haraldadóttir, Helgi Þorkelaaon,
Grátar R. Haraldaaon,
og barnabörn.
+
Eiginkona mín, móöir okkar og tengdamóöir,
LAUFEY EIRÍKSDÓTTIR,
Bræóratungu 34,
andaöist í Borgarspítalanum fimmtudaginn 11. maí.
Barói Jónaaon,
börn og tengdadætur.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinsemd viö andlát og útför konu
minnar, móöur okkar og ömmu,
ÁSTU DÓROTHEU JÓNASDÓTTUR,
Eyri, Eakifiröi.
Ari Hallgrímaaon,
Hallgrímur Araaon, Lína Bjarnadóttir,
Klara Aradóttir, Frank Locklear
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúö viö andlát og jaröarför fööur okkar,
tengdafööur og afa,
JOHANNESAR LAXDAL.
Fyrir hönd ættingja,
Guórún Laxdal, Magnúa Arnfinnaaon,
Guómundur Laxdal, Sigríóur Siguróardóttir,
Seaaelja Laxdal, Höróur Guðmundaaon
og barnabörn.
+
Hjartans þakkir fyrir samúö og hluttekningu viö andlát og útför,
GEORGS SIGURJÓNSSONAR.
Áata Bjarnadóttir,
Elaa Georgadóttir,
Bjarney Georgadóttir,
Jóhanna Georgadóttir,
Sigurjón Óakar Georgaaon,
og aörir vandamenn.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarðarför,
MAGNÚSAR BJÖRNSSONAR,
bónda,
Svínabökkum.
Sigríöur Áagrímadóttir,
börn og aðrir vandamenn.
Lokað
á Þriðjudaginn 16. maí
vegna jarðarfarar
Guðmundar Löve framkvæmdastjóra.
Öryrkjabandalag íslands.
Hátúni 10.
Guðmundur Löve
Minningarorð
Sú harmafregn barst mér hinn
3. maí að vinur minn og náinn
samstarfsmaður um áratugi, Guð-
mundur Löve, hefði andast þá um
eftirmiðdaginn úti í Kaupmanna-
höfn.
Dagana áður en hann lést, hafði
hann sem stjórnarmeðlimur setið
ársfund Evrópudeildar alþjóða
endurhæfingarsambandanna og
dvaldi að starfi loknu á heimili
sonar síns Leós í Kaupmannahöfn.
Guðmundur, sem var sonur hjón-
anna Sophusar Carls Löve fyrrver-
andi skipstjóra á ísafirði og konu
hans Þóru Guðmundu Jónsdóttur,
fæddist í Reykjavík hinn 13. febr.
1919. Hann ólst upp á ísafirði og
lauk prófi frá Gagnfræðaskóla
ísafjarðar. Hann hugði á fram-
haldsnám en áður en til þess
kæmi, þá fór að bera á byrjunar-
einkennum berklaveiki hjá honum
og 17 ára eða í ársbyrjun 1936 var
hann lagður inn á sjúkrahús
Hvítabandsins vegna berkla-
brjóstshimnubólgu. Þaðan lá leið
hans á Reykjahæli í Ölfusi, þar
sem hann var sjúklingur í nærri 2
ár einkum vegna útvortisberkla.
Þar kynntist Guðmundur hinum
þekkta lækni Óskari Einarssyni,
sem þá var yfirlæknir Reykjahæl-
is. Með þeim tókst vinátta er hélst
meðan báðir lifðu. Óskar taldi
kjark í unga manninn og hvatti
hann til þess að nota hverja stund,
er gæfist á milli sjúkdómskast-
anna til lærdóms og undirbúnings
undir ævistarfið.
Árangurinn varð sá að Guð-
mundur hóf nám í Kennaraskóla
Islands er hann útskrifaðist af
Reykjahæli. Á námstímanum varð
hann að leggjast tveisvar inn á
Kópavogshælið vegna berklanna
og einu sinni inn á Vífilsstaðahæli,
en kennaraprófi lauk hann 1941.
1941 og 1942 kenndi hann við
Austurbæjarskólann, en 1942 var
hann lagður inn á Vífilsstaðahæli
vegna lungnaberkla. Þaðan út-
skrifaðist hann og tók til starfa, en
1944 var hann lagður inn á
Kristneshæli, enn vegna berkl-
anna, þaðan fór hann í Vífils-
stæðahæli og í maí 1945 kom hann
sem vistmaður að Reykjalundi.
Þar dvaldi hann í um það bil 1 ár
og fór þaðan beint til starfa sem
skrifstofustjóri og félagsmálafull-
trúi SIBS. Því starfi gegndi hann
með sóma og miklum árangri uns
hann 1961 var ráðinn fram-
kvæmdastjóri nýstofnaðs Öryrkja-
bandalags íslands. Við komuna til
SÍBS hafði Guðmundur mjög
sérstæðan undirbúning undir það
starf sem honum var ætlað að
vinna. Hann hafði haldgóða
grunnmenntun, en það sem meira
var, hann hafði verið sjúklingur á
öllum berklastofnunum landsins.
Hann nauðþekkti aðstöðu berkla-
sjúklinga, umkomuleysi þeirra og
erfiðleikar höfðu grópað sig inn í
huga hans á löngum samvistar-
ferli, og hann hafði gert sér
ákveðnar hugmyndir um það
hvernig hann gæti orðið að liði.
Þegar ég hugsa til upphafs
félagsmálastarfs Guðmundar
Löve, þá koma mér oft í hug
svohljóðandi setningar úr ræðu er
Jónas heitinn Þorbergsson flutti
við slit þings SÍBS árið 1960. En
á einum vettvangi varir þjóðar-
sársaukinn enn, á vettvangi mann-
legra meina, umkomuleysis og
hastarlegra stórslysa. — Megin
hamingja samtaka okkar er sú, að
okkur hefur verið veittur og
varðveittur þessi sársauki.
Hann hefir verið leiðarljós og
aflvaki samtakanna til hinna
stórfelldu afreka og við höfum nú
á þessu þingi, gert ráðstöfun til
þess, enn meira en áður að opna
þeim, sem þjakaðir eru af van-
heilsu faðm líknsemdarinnar og
fórnarviljans.
Tvennt var það, sem Guðmund-
ur ræddi gjarnan um á fyrstu
starfsárum sínum hjá SÍBS. I
fyrsta lagi taldi hann að berkla-
fjölskyldur byggju fremur öðrum í
heilsuspillandi húsnæði. Þetta
byggist á því, að þá var húsnæðis-
ekla í Reykjavík og þeir sem lítil
efni höfðu bjuggu því oft í
bröggum. SÍBS auglýsti eftir
upplýsingum um þá sem byggju í
lélegu húsnæði. Árangurinn varð
sá að í vinsamlegri samvinnu við
Reykjavíkurborg tókst á tiltölu-
lega skömmum tíma að koma
öllum berklafjölskyldum úr
bröggunum og í gott húsnæði.
I öðru lagi hafði Guðmundi
orðið það ljóst, meðal annars af
nánum kynnum við sjúklinga, að
okkar erfiðu höfuðatvinnuvegir
hentuðu ekki veikluðu fólki og þess
vegna nýttist oft ekki takmörkuð
vinnugeta, enda þótt hún væri
fyrir hendi. Til þess að nýta þetta
vinnuafl setti SIBS á stofn vernd-
aða vinnustofu, Guðmundur Löve
var í fyrstu stjórn hennar. í grein
er hann skrifaði um þessa vinnu-
stofu Múlalund segir hann meðal
annars svo:
Á meðal þeirra, sem í dag teljast
öryrkjar, eru fjölda margir, sem
gætu afkastað miklu verki, ef þeir
fengju starf við sitt hæfi. Sumir
þessara manna hafa reynt mánuð-
um og árum saman að komast í
létta vinnu án árangurs. Þeir hafa
því oft misst kjarkinn og sætt sig
við að verða að lifa á örorkubótum
aðgerðarlausir á heimilum sínum.
Þessum mönnum á vinnustofan að
geta hjálpað út í lífið á nýjan leik,
fyrst með léttri vinnu og síðar með
því að koma þeim út í athafnalífið
í störf sem þeim henta.
Guðmundi var kunnugra um
þetta en flestum öðrum þar eð
hann hafði þegar hann skrifaði
þetta, árum saman starfað að því
á vegum SÍBS að útvega öryrkjum
vinnu og greiða úr hvers konar
félagslegum vandamálum þeirra.
Nú breyttust hins vegar tímarn-
ir ört, berklaveikin var á hröðu
undanhaldi, berklasjúklingum og
berklaöryrkjum fór því fækkandi,
en stórir hópar annarra öryrkja
biðu þeirrar fyrirgreiðslu og að-
stoðar, sem SÍBS hafði með aðstoð
Guðmundar tekist að veita sínutn
meðlimum. Því þróuðust smám
saman í huga Guðmundar hug-
myndir um bandalag og samvinnu
hinna ýmsu öryrkjafélaga sem til
voru í landinu. 1960 var samþykkt
svohljóðandi ályktun á 12. þingi
SÍBS:
Þingið ítrekar fyrri samþykkt
sína um að stofnað verði lands-
samband öryrkjafélaga og lýsir
því sém eindregnum vilja sínum að
málinu verði hraðað svo sem
kostur er á.
Þarna kemur fram hugsun
Guðmundar orðum klædd.
5. maí 1961 var svo Öryrkja-
bandalag íslands stofnað og Guð-
mundur Löve ráðinn fram-
kvæmdastjóri þess og því starfi
gegndi hann til dauðadags.
+
Eiginmaöur minn, faðir okkar, tengdafaöir, afi og sonur,
BALDUR I. ULFARSSON,
Þjórs&rgötu 7,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni miövikudaginn 17. maí kl. 13.30.
Ingibjörg Hjálmarsdóttir,
Stefanía Baldursdóttir, Haraldur Þorvaldsson,
Hjálmar Baldurason,
Gunnar Baldursson,
Skceringur Baldursson,
Margrét Halldórsdóttir
og barnabörn.
bóra Baldursdóttir,
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞORLÁKUR GUDMUNDSSON,
fyrrverandi skósmiður,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju miövikudaginn 17. þ.m. kl. 3 e.h.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim er sýndu okkur samúö og vinarhug
viö andlát og útför móöur okkar, tengdamóður og ömmu,
VILBORGAR JÚLÍÖNU GUÐMUNDSDÓTTUR,
frá Seyöisfiröi.
Óskar Magnússon,
Vilhelmína Magnúsdóttir,
Oddný M. Waage,
Guóný Magnúsdóttir,
Gunnar Magnússon,
Ólafur Magnússon,
Helga Magnúsdóttir,
Ottó M. Þorgilsson,
Hrefna Magnúsdóttir,
og barnabörn.
Sigríóur Halldórsdóttir,
Guðmundur Guðmundsson,
Kjartan Waage,
Vilberg Vilbergsson,
Gíslína Þórarinsdóttir,
Fríöa Valdimarsdóttir,
Guömundur Hermanns,
Svandís Gunnarsdóttir,
Hannes Jónsson,
+
Móöir okkar og tengdamóðir,
BJÖRNÍNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Njálsgötu 32 B, Reykjavík,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju þriójudaginn 16. maí kl. 13.30.
Siguróur M. Þorsteínsson,
Lára Þorsteínsdóttir,
Páll Ólafsson,
Magnús Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ásta Jónsdóttir,
María Guómundsdóttir,
Erna Guöbjarnadóttir,