Morgunblaðið - 15.08.1978, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 1978
27
Jóhanna Bjarnadótt-
ir — Minningarorð
Fædd 19. sept. 1891
Dáin 8. ágúst 1978
Lífsljós föðursystur minnar,
Jóhönnu Bjarnadóttur, slokknaði
8. ágúst s.l. á Landspítalanum.
Þangað hafði hún verið flutt eftir
skyndilegt áfall hinn 19. júlí og var
hún að mestu meðvitundarlaus þar
til yfir lauk.
Hún og Sigurður heitinn, eigin-
maður hennar, sem látinn er fyrir
mörgum árum, bjuggu á mínum
uppvaxtarárum í vesturbaenum,
fyrst á Framnesveginum og síðan
á Bræðraborgarstígnum ásamt
einkadótturinni Jónfríði og sonun-
um Guðjóni, Rafni og Sverri. Eftir
að Sigurður lést, en hann hafði átt
við mjög mikil veikindi að stríða
seinustu æviárin sín, fluttist hún
ásamt börnum sínum að Háaleitis-
braut 54 hér í borg, þar sem hún
bjó til dauðadags.
Hún hafði lifað langt og fagurt
líf. Fagurt vegna eðliseiginda
hennar, sem einkenndust af fórn-
arlund og mannelsku. Fórnarlund
hennar kom best í ljós í veikindum
Sigurðar heitins. Þegar séð varð að
bati yrði enginn og veikindin
langvinn, tók hún hann heim og
hjúkraði honum af alúð, það sem
Maríasína Maríasdótt-
Minningarorð
ir
Fædd 11. ágúst 1898.
Dáin 3. ágúst 1978.
Minningu skýtur upp í huganum
frá útmánuðum liðins vetrar.
Gömul kona að árum en þó
ótrulega ungleg í fasi og hreyfing-
um er að stíga út úr bílnum hjá
mér og segir um leið og hún
kveður:
„Þú kastar nú á mig kveðju með
nokkrum orðum þegar ég er öll.“
Ekki man ég lengur þær orðræð-
ur sem voru undanfari þessarar
bónar settrar fram í léttum tón.
Til hins finn ég að upp á mig
stendur um efndirnar. Nú er hún
Sína, eins og hún var kölluð af
vinum og kunningjum, búin að
kveðja þennan heim og til grafar
borin 11. þ.m., á áttugasta afmæl-
isdegi hennar ef lengra lífs hefði
orðið auðið.
Kynni okkar Sínu hófust fyrir
um það bil 30 árum. Hún átti þá að
baki blóma lífs síns sem ég þekkti
ekki svo gjörla til. Meðan hún
dvaldi á æskustöðvum að Suður-
eyri við Súgandafjörð hygg ég þó
að störf hennar hafi þá sem síðar
einkum verið fólgin í þjónustu við
samferðamenn. Sú þjónusta var
inn t af hendi með glöðum brag og
góðum hug og veitti henni sjálfri
þá iífsfyllingu allt fram á síðasta
starfsdag að af henni geislaði hvar
sem hún fór gleði og kraftur. Hún
gat leyft sér þann munað að vera
ánægð með hlutskipti sitt, en það
var munaður sem fáir þora nú
lengur að veita sér vegna stéttar-
félags síns og sjálfsvirðingar.
Sína var oft góður gestur á
heimili mínu og konu minnar,
gestur sem börn okkar bæði meðan
þau voru yngri og eldri fögnuðu
einlæglega hverju sinni. Henni
tókst ótrúlega vel að brúa hið
margumtalaða kynslóðabil, enda
einkenndi það hana að það var
eins og hún fyndi sig alltaf heima í
umhverfi sínu, hvar sem hún var
niður komin í borg eða bæ, höll eða
hreysi.
Gift var Sína Þorleifi Kristjáns-
syni sem var bróðir tengdaföður
mín og lágu leiðir okkar Sínu því
oft saman meðan þeir lifðu báðir
sem og síðar. Mann sinn missti
Sína 1964 nokkru eftir að þau
höfðu keypt sér íbúð og búið
vistlega um sig við Kleppsveginn,
þaðan sem útsýni er fegurst yfir
sundin blá til Esjunnar er minnti
á fjöll æskustöðvanna í Súganda-
firði. Við fráfall Þorleifs stóð Sína
frammi fyrir því á efri árum að
þurfa að leggja á sig stóraukna
vinnu til að greiða niður íbúðina
sem þau höfðu fest kaup á. Að því
gekk hún sem sjálfsögðum hlut án
þess að nokkurt æðruorð félli.
Ekki varð Sínu heldur starfs yant
því vel var hún verki farin. Um
langt árabil var hún verkstjóri við
iðnfyrirtæki hér í borginni. Með
næmum augum og högum höndum
hannaði hún — næstum áttræð
kerlingin — eins og hún sjálf
sagði, tískufatnað jafnt fyrir
tilhaldsmeyjar og táninga að
öðrum góðborgurum ógleymdum.
Og var í takt við tímann.
Nú hefur hvað þessa vinkonu
mína snertir hurð verið skellt milli
þessarar tilveru og þess er við
tekur rétt eins og bílhurðin féll á
milli okkar á einhverri okkar
síðustu samverustund, enda liðið á
útmánuði hennar löngu starfsævi.
Hér finnst nú líklega mörgum
betur við hæfi að tala um hliðið
milli þess þekkta og óþekkta og
hvað Sínu snertir er það áreiðan-
lega gullna hliðið. Ekki trúi ég að
hún hafi fallið í stafi yfir himin-
ljómanum, en betur væri að ekkert
vansnið hafi verið á hinum skín-
andi klæðum postulans, það eitt
hefði getað fengið hana til að
bregða svip.
Enginn veit hvað við tekur fyrir
handan, um það hefur hver sína
trú eða trúleysi. En eigi það fyrir
dauðlegum mönnum að liggja að
vakna upp þeim megin í einhverj-
um ókunnum stað, væri það ósköp
notalegt að í grendinni brygði
fyrir gömlum samferðamönnum
eins og Sínu og hennar líkum. Það
væri eins og að finna sig í tryggum
stað. Kristján J. Gunnarsson.
hann átti eftir ólifað. Naut hún
þar ómetanlegrar hjálpar Lillu,
sem alla tíð hefur búið í sambýli
með móður sinni og á nú um sárt
að binda.
Jóa, frænka mín, skipaði svolítið
sérstakan sess í huga mínum, bæði
var að fjölskyldurnar voru lengst
af nágrannar og ekki síður hitt,
hvað Jóa var einstaklega barngóð.
Við, bróðurbörnin hennar, sem
ólumst upp á Framnesveginum,
fórum ekki varhluta af þessari
einlægu hlýju. En sú hlýja bæði
var og er aðalsmerki þessara
systkina, sem eru nú aðeins þrjú á
lífi, Gunnar, Málfríður og Sigrún.
Jóa var ákaflega hlédræg, helg-
aði heimilinu alla sína krafta og
barst ekki á utan þess. Hún var
smágerð og fínleg, með skarpa
andlitsdrætti, bjartan ennissvip
og undurfalleg augu. Hendurnar
voru vinnulúnar, en handtakið
mjúkt og hlýtt.
Mikið hafði hún unnið allt frá
blautu barnsbeini, því lífsbaráttan
var hörð hjá þessari kynslóð. Síðar
varð hún sjómannskona, með
öllum þeim áhyggjum og öryggis-
leysi sem því fylgdi fyrr á árum.
Og í mörg ár voru synirnir allir
einnig á sjó, oft með föður sínum,
sem var skipstjóri. Má því nærri
geta, hvílík vinna það var að halda
heimilið. En þar var reglusemin og
þrifnaður slíkur að fágætt máUi
teljast við þær aðstæður, sem þá
ríktu. Naut hún þá sem ávallt
síðan hjálpar Lillu, sem hefur
verið henni alveg einstök dóttir.
Oft hlýtur hún að hafa átt
svefnlausar nætur, þegar vetrar-
veður geysuðu og vindar ýfðu
Atlantsála, en hún bar ekki
áhyggjur sínar á torg, heldur hélt
hugarró sinni.
Ekki var það ætlun mín með
þessum línum að rekja æviferil
frænku minnar. Þess er ég því
miður vanmegnug. Heldur aðeins
votta syrgjendum innilega samúð
mína og minna, og þakka fyrir öll
góðu árin, sem við nutum samvista
þessarar elskulegu frænku.
Hvíli hún í friði.
Gógó.
svar mm
EFTIR BILLY GRAHAM
Tíðkast brennifórnir þær, sem Gamla testamentið talar
svo mikið um. í nokkrum trúarbrögðum nú á dögum?
Já, ég veit um eitt dæmi. Samverjar við Jórdan hafa
þær um hönd. Einu sinni á ári, um páskana, slátra
þeir kind og geitum, eins og gert var á tímum Gamla
testamentisins, og færa Guði að brennifórn. Einn
samverkamaður minn, Roy Gustafson, tók einu sinni
þátt í þessari páskaathöfn og taldi hana minna mikið
á fórnfæringar í lögmáli Móse.
Samkvæmt Nýja testamentinu var hin forna
páskahátíð fyrirmynd og fyrirboði þess, sem Kristur
gerði fyrir okkur í nýja sáttmálanum. Hebrei ritaði
Hebreabréfið handa Hebreum. Hann útskýrir þetta og
segir:
„En er Kristur var kominn sem æðstiprestur hinna
komandi gæða, þá gekk hann inn í gegnum hina stærri
og fullkomnari tjaldbúð, sem ekki er með höndum
gjörð, það er að segja, er ekki af þessari sköpun; og
ekki gekk hann heldur með blóð hafra og kálfa, heldur
með sitt eigið blóð, inn í hið heilaga í eitt skipti fyrir
öll, eftir að hafa aflað eilífrar lausnar. Því að ef blóð
hafra og nauta og askan af kvígu, stráð á menn, er
óhreinir hafa gjörzt, helgar til hreinleika á holdinu,
hve miklu fremur mun þá blóð Krists hreinsa
samvizku yðar frá dauðum verkum til að þjóna Guði
lifanda, þar sem Kristur fyrir eilífan anda bar fram
sjálfan sig lýtalausan fyrir Guði?“
(Hebr. 9,11—14.)
EF ÞAÐ ER FRETT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU

AUGLYSINGA-
SÍMINN FR:
22480
Fulltrúaráð Sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík
Stjórnmálaviðhorfið
• Fulltrúaráö Sjálfstæöisfélaganna í
Reykjavík efnir til fundar miövikudaginn
16. ágúst kl. 20:30 í Valhöll, Háaleitis-
braut 1.
• Geir Hallgrímsson, formaöur Sjálf-
stæöisflokksins flytur framsöguræöu um
stjórnmálaviöhorfiö.
• Almennar umræöur aö lokinni fram-
söguræöu.
Miðvikudagur 16. ágúst
- Kl. 20.:30 - Valhöll
Kínverskt fimleikafólk á íslandi
Syningar í Laugardalshöll Þriöjudaginn 15. ágúst kl. 20.30 og fimmtudaginn 17. ágúst kl. 20.30.
Einstakt tækifæri til aö sjá snilli þessa fólks í öllum greinum áhaldafimleika.
Sala aðgöngumiða verður í Laugardalshöll frá kl. 18.30 sýningardagana.
Missiö ekki af þessu einstaka tækifæri.
Fimleikasamband íslands.