Morgunblaðið - 25.08.1978, Page 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 1978
100 ára í dag:
Ólína Sigurðardóttir
í Ásgerði í Eyjafirði
Ólína Sigurðardóttir fyrrum
húsfreyja í Árgerði í Eyjafirði,
elsti íbúi Akureyrar, er 100 ára í
dag, 25. ágúst. Hún er fædd að
Völlum í Saurbæjarhreppi dóttir
hjónanna Sigríðar Jóhannesdóttur
og Sigurðar Sigurðssonar.
Sigríður móðir Ólínu var kvistur
af sterkum stofni, bræður diennar
voru Jón bóndi í Hleiðargarði,
faðir Hannesar fræðimanns og
bónda þar, annar bróðir Sigríðar
var Jóhannes er kallaður var hinn
sterki, orðlagt þrekmenni, þá var
Jóhann afi þeirra bræðra Braga og
Jóhanns rithöfunda og fræði-
'manna er kenndu sig við Flögu í
Hörgárdal, Bragi lést af slysförum
fyrir aldur fram.
Faðir Ólínu var Sigurður Sig-
urðsson, Gíslasonar bónda að
Vatnsenda, og er margt manna
þaðan komið. Valdimar Pálsson
hreppstjóri á Möðruvöllum, og
systur hans voru dótturbörn Sig-
urðar Gíslasonar, Ólína og þau
voru systkinabörn. Sigurður faðir
Ólínu var tvíkvæntur, með fyrri
konu sinni átti hann tvo sonu,
Kristján, er lengi bjó á Nýjabæ,
faðir Hermanns bónda í Leyningi,
föður Kristjáns er þar býr nú og
þeirra systkina. Hinn sonurinn hét
Sigurður, hann dó á besta aldri
eftir stuttan hjúskap, dóttir hans
var Sigrún kona Skafta Guð-
mundssonar í Gerði í Hörgárdal
þau eru foreldrar Ólafs bónda þar,
Guðnýjar húsmóður á Akureyri og
Guðmundar hæstaréttarlögmanns
í Reykjavík.
Sigríður og Sigurður eignuðust
þrjár dætur Ólínu, sem hér er
minnst, Þórunni, er um áratuga-
skeið vann við símaþjónustu á
Sauðárkróki, mikil sæmdarkona,
og Sigrúnu, er dó á besta aldri.
Þær systur voru á æskuskeiði er
þær misstu föður sinn, reyndi þá
á þrek Sigríðar, hún mun hafa
verið dætrum sínum umhyggju-
söm móðir eftir því, sem ástæður
hennar framast leyfðu en ekki gat
hún haft þær allar hjá sér.
Ólína hafði mikla löngun til
náijis, en á uppvaxtarárum hennar
voru lítil tök á því fyrir stúlkur,
aðeins var um einn skóla að ræða,
skóla lífsins, þar mun Ólína hafa
numið sitt af hverju, sem hefur
komið sér vel á heillrar aldar
ferðalagi.
Ólína er greind kona og fræddist
um margt af lestri góðra bóka.
Margt vann hún með sínum högu
höndum, útprjónuðu vettlingarnir
hennar hafa hlýjað ungum og
öldnum, alltaf var Ólína með ný
„mynstur", fram á tíunda tuginn
var hún að prjóna eða þar til
slæmt handleggsbrot kom í
vegdfyrir frekari handavinnu.
Þann 26. júní 1905 giftist Ólína
frænda sínum, Hannesi Jónssyni,
miklum ágætismanni er ekki vildi
vamm sitt vita. Hannes var vel
gefinn, hagorður og hið mesta
prúðmenni.
Fyrstu árin höfðu þau hjón ekki
fast jarðnæði en fengu þá Ysta-
gerði í Saurbæjarhreppi til ábúðar
og bjuggu þar snotru búi í 15 ár,
þá keyptu þau jörðina Árgerði og
áttu þar heima þar til þau fluttu
til Akureyrar og fengu sér íbúð í
Hafnarstræti 37. Hannes var
þrötinn heilsu og andaðist
skömmu síðar, en Ólína bjó áfram
í íbúðinni þar til hún fluttist á
Elliheimilið Hlíð 1970.
Sérstök snyrtimennska ein-
kenndi búskap Ólínu og Hannesar
utanhúss sem innan. Hannes var
laginn smiður og byggði og bætti
húsakynni á jörðum sínum. Sam-
eiginlegt áhugamál þeirra hjóna
var ræktun landsins, þau kómu
upp skrúðgörðum við bæi sína og
gluggana prýddu fallegar pelagón-
íur, rósir og fleiri skrautjurtir.
Ólínu og Hannesi varð ekki
barna auðið en ólu upp tvær
fósturdætur, Laufeyju Kristjáns-
dóttur, er hún látin fyrir mörgum
árum, og Aðalheiði Axelsdóttur,
ekkju búsetta hér í bæ. Fósturdæt-
urnar voru þeim hjónum kærar og
alltaf er góðvild Ólínu sú sama til
Aðalheiðar og barna hennar.
Ólína er félagslynd, hún starfaði
um áratugaskeið í kvenfélaginu
„Hjálpin" í Saurbæjarhreppi og
hefur ekki sagt sig úr félaginu þó
flestar samferðakonur hennar séu
löngum horfnar.
Ólína Sigurðardóttir er einörð
kona og hreinskilin, hún segir
feimulaust hug sinn við hvern sem
er.
Nú er hun Ólína búin að legfja
öld að baki, öld sem er engum
öðrum lík í allri þjóðarsögunni,
hún lifði daga allsleysis og harð-
inda þegar allt skorti, hún hefur
fagnað margvíslegum framförum
og almennri velmegun og mennt-
un, séð fagrar byggingar rísa,
ræktun landsins, skógana vaxa,
fagrar jurtir prýða umhverfið.
Ólínu er ljóst að ekki má þjóðin
kasta öllu fyrir róða, henni er annt
um að varðveittar séu minjar þess
liðna.
Ólína man aldamótahátíðina,
allar vonirnar er bundnar voru
nýju öldinni, hún minnist vígslu
Grundarkirkju, þess veglega Guðs-
húss, og ótal margra merkra
atburða og góðra samferðamanna.
Sólarlag er fagurt við Eyjafjörð,
verði henni Ólínu dagarnir, sem
ófarnir eru eins og sólarlag.
Ég held að henni hafi nú þótt
gaman að lifa svo langan dag.
Laufey Sigurðardóttir
frá Torfufelli.
Söngvaka
fyrir erlenda
ferðamenn
FÉLAG íslenzkra einsöngvara
mun í kvöid halda sína áttundu
söngvöku í Norræna húsinu á
þessu sumri.
Þar koma fram kvæðamennirnir
Njáll Sigurðsson og Magnús
Jóhannsson. Ragnheiður Guð-
mundsdóttjr, Elísabet Erlings-
dóttir og John A. Speight munu
syngja íslenzk þjóðlög í útsetningu
Fjölnis Stefánssonar, Þorkels
Sigurbjörnssonar, Hallgríms
Helgasonar og Rauters. Einnig
verða sungin önnur sönglög.
Píanóleikarar verða Agnes Löve
og Sveinbjörg Vilhjálmsdóttir.
Söngvakan er einkum ætluð er-
lendum ferðamönnum og hefst kl.
21.00.