Morgunblaðið - 23.09.1978, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 1978
31
leitað, og öldungurinn leið útaf,
eins og lítið barn, sem fellur í
væran svefn. — Guðrún hafði
mikla samkennd með þessum
einstæða, aldraða manni.
Þegar ég nú renni huga til liðins
tíma, er svo margt að minnast frá
samskiptum mínum við fyrrver-
andi sveitunga mína í Hraun-
hreppi. En ég held að minningar
mínar frá Stóra-Kálfalæk, rísi þó
hæst í huga mínum. Þau k'ynni
mín byrjuðu strax á barnsaldri og
héldust svo lengi, sem fólkið lifði.
Guðrún Jóhannsdóttir kom svo inn
í þennan vinahóp, en gafst lengri
aldur en nokkrum hinna, sem
æskukynni mín voru bundin við. —
Þessi góðu kynni hennar gat ég
aldrei endurgoldið, eins og átt
hefði að vera, svo mjög stóð ég
henni að baki. Því sagði ég — og
viðurkenndi — í fyrr nefndri
kveðju til hennar fyrir 10 árum, í
framhaldi af því, sem fyrr er
greint:
Ék veit þaft er marat. sem er vaiucert
af minni hálfu.
<>K víst hafa þakkirnar la«st
hak við þaKnar múr.
— Viú nomum. sumir. svo lítið
af lifinu sjálíu.
þ<'> la«t só í hcndur manns kuIIíú.
som mótaú skal úr."
Einmitt í þessu liggja
takmarkanir meðalmennskunnar,
að geta ekki unnið til fulls úr þeim
efnivið, sem okkur berst upp í
hendurnar — stundum alveg
óverðskuldað. — Og vissulega
lagði Guðrún Jóhannsdóttir gull í
lófa samferðamanna sinna, með
lífi sínu og starfi, og með fordæmi
sínu um sambúðarhætti við það líf,
sem hún umgekkst í ríki náttúr-
unnar. Maríuerlan, sem átti
hreiður uppi í rjáfri í hlöðunni, og
æðarkollan eða öndin, sem synti
með unga sína á bæjarlæknum á
Kálfalæk, voru ástvinir hennar,
næstum því eins og hennar eigin
börn. Allt líf var henni heilagt, að
því vildi hún hlynna og vernda
það, eftir því sem orkan leyfði.
Meðal annars vegna þess verður
hún ógleymanleg þeim, sem áttu
samleið með henni.
Það er vísast að mér verði metið
það til fordildar að ljúka þessum
línum með niðurlagi kveðjunnar
margnefndu, sem orðin er 10 ára
gömul. En fyrir mér er hún enn í
fullu gildi, þó skipt hafi um
sjónarsvið:
..Kn sjötuuum manni samt oru ríkust .
í minni.
hin sálra nu tonusl. som vináttan oin
Kotur knýtt.
0« hvor mundi sá. or vo.v okki af
vináttu þinni.
nó vormist af vlnum. som hjarta þitt
Korir svu hlýtt?
~ 0« nú. þcgar líóur að aftni
mannloKrar a*vi.
<>K annríki minnkar 1 þrotlausri
hvorsdaKs unn.
hvurt mundi þá okki mcKa toljast
viA hæfi.
aó ma la uróum í þukk. som or
oinla*K <>k sunn!**
— En hver eru svo þakkarorð-
in? Þau verða aldrei sögð eða
skráð á venjulegan hátt í mæltu
máli, en liggja hulin og óhlutlæg í
þeim hljóða huga, sem að baki býr
hinum skráðu orðum. Slíka þökk
vona ég að hin framliðna vinkona
mín nemi til hlítar á nýju
tilverusviði.
Afkomendum og venslafólki
hinnar látnu sendi ég samúðar-
kveðjur. Jón Sigurðsson,
frá Skíðsholtum.
prúðmennsku og hreinlyndi sem
var hans aðalsmerki.
Það má segja þegar menn hafa
náð svo háum aldri sem Jón, að
það eigi ekki að koma mönnum á
óvart þó dauðinn berji að dyrum,
en það datt áreiðanlega engum
okkar í hug þegar hann fór heim
frá vinnu sinni á fimmtudag að við
ættum ekki eftir að sjá hann oftar,
en hann lést að morgni laugar-
dagsins 16. september.
Þótt líkaminn deyi þá lifir
minningin. Jón Jónsson var einn
af þessum úrvalsmönnum sem bar
jákvætt hugarfar til samtíðar
sinnar og átti auðvelt með að
umgangast aðra. Sérstaklega á-
berandi var hve gott samstarf
hans var við þá sem yngri voru,
það er lán fyrir hvern þann sem
kynnist slíkum persónuleika.
Guð blessi minningu hans.
Hellu, 20. sept. 1978.
Páll G. Björnsson.
Minning:
Jensína Björnsdóttir
frá Gröf í Bitrufirði
Hinn 12. sept. andaðist á Borg-
arspítalanum í Reykjavík Jensína
Björnsdóttir frá Gröf, eftir upp-
skurð. Það kom ástvinum hennar
nokkuð á óvart, enda þótt hún
væri áður búin að ganga undir
mikla uppskurði með stuttu milli-
bili.
Það gengur svo til í þessu lífi að
við erum ávallt óundirbúin að
mæta þeim örlögum sem okkur
öllum eru ásköpuð. Sá sem öllu
ræður kallar okkur til starfa og
því kalli verðum við að hlýða. „Þar
kaupir sér enginn frí.“ Guð einn
veit hvað okkur mannanna börn-
um er fyrir bestu og eru þessi
•vistaskipti óumflýjanleg. Hans
vegir eru órannsakanlegir.
Jensína Björnsdóttir fæddist að
Ospaksstaðaseli 23. febrúar 1905.
Foreldrar hennar voru hjónin
Ingibjörg Pálsdóttir og Björn
Björnsson er þar bjuggu. Barnung
fluttist hún til móðursystur sinnar
Jensínu Pálsdóttur og manns
hennar Einars Einarssonar að
Gröf í Bitrufirði. Þar ólst hún upp
til fullorðinsára og naut þar mikils
ástríkis fósturforeldranna, sem
reyndust henni sem bestu foreldr-
ar og var hún þeim svo kær að þau
máttu varla af henni sjá.
Ekki naut Jensína skólagöngu
utan undirbúnings fermingar, en
María dóttir fóstru hennar sem
var vel menntuð mun hafa kennt
henni í heimahúsum bæði bóklegt
og verklegt nám, svo að hún stóð
ekki að baki jafnöldrum sínum er
út í lífið kom, enda var hún
námfús og góðum gáfum gædd.
Hún las mikið, var vel minnug og
unni öllum skáldskap báeði í
bundnu og óbundnu máli enda
sjálf vel skáldmælt og fljót að
kasta fram stöku við ýmis tæki-
færi. Hún naut sín vel í hópi góðra
vina á mannfundum og gleðistund-
um.
Snemma fór hún að hjálpa
fóstru sinni sem var ljósmóðir og
Fædduri 22. september 1936.
Dáinn 16. ágúst 1978.
Kæri frændi og vinur er látinn
aðeins 42ja ára gamall.
Eftir 17 ár í Bandaríkjunum,
þar af lengstan tíma á olíu- og
fraktskipum af stærstu gerð sem
sigldu um úthöfin þver og endilöng
til fjarlægustu landa.
Ég minnist bernskuáranna okk-
ar hjá ömmu okkar Oddnyju og
afa Sæmundi, vestast í þorpinu í
Vík í Mýrdal, en þar vorum við oft
sumarlangt. Þar leið tíminn hratt
því nóg var að snúast. Sandöldurn-
ar, blaðkan og hrapið var okkar
leikland, að ógleymdum aragrúa af
sjávarfugli, sem þeyttist fram og
aftur til sjávar eftir æti. Sjávar-
niðurinn í hömrunum var seið-
magnaður og gleymist ekki nein-
um, sem leggur við hlustirnar.
Ulfar kom af og til í stuttar
heimsóknir til gamla góða Islands
á seinni árum, því hér var hugur
hans allur og þá sérstaklega
síðustu árin, þar sem hann skilur
eftir sig hin gjörvilegustu börn,
Baldur 21 árs frá fyrra hjónabandi
og Lilju 18 ára, dóttur hinnar
mætu konu Sólveigar Jónsdóttur,
hjúkrunarkonu, sem hann var
heitbundinn. Lilja dvaldist oft hjá
föðurömmu sinni, og afa Guðlaugu
Sæmundsdóttur og Sigurhirni
Halldórssyni. Hefur þetta fólk allt
haldið hópinn sem ein sönn
fjölskylda.
Sjómennskan var Ulfari í blóð
borin, máske ekki af tilviljun, þar
sem faðir hans stundaði sjóinn,
sem vélstjóri á hinum ýmsu
skipum öll sín yngri ár. Rut yngri
systir hans giftist Eiríki Jónssyni,
þurfti oft að vera að heiman vegna
starfa síns. Og er ellin færðist yfir
fósturforeldra hennar og fóstru
hennar orðin erfið heimilisstörfin
tck hún að sér ráðskonustarfið og
sá um heimilið, sem oft var
mannmargt. Bæði voru þar börn,
unglingar og gamalmenni og oft
erfitt fyrir ungu stúlkuna að sinna
öllu þessú og gera gamla fólkinu
til hæfis, því oft sýndist sitt
hverjum. Þurfti hún stundum að
synda milli skers og báru og gera
alla aðila ánægða, en alltaf var
Jensína ljúf og glöð í lund, og átti
þá til að senda vísu eða segja
smáskrítlu, uns allt féll í ljúfa löð.
Mikil gestanauð var alltaf í
Gröf, póstafgreiðsla var alllengi
þar og gistu því „póstarnir“ oft þar
með marga hesta og ferðamenn
sem oft voru í fylgd með þeim.
Símaafgreiðsla var þar einnig og
var oft mikið um gesti í sambandi
við símann, og var þessu fólki vel
tekið, með rausn.
Fóstursystkini átti Jensína tvö,
Agústu Jónsdóttur en hún fór ung
að heiman og giftist Þorsteini
Sigurðssyni á Vatnsleysu, for-
sjómanni og stýrimanni, sem
stundað hefur togveiðar fram á
þennan dag og stundar enn.
Ævintýraþrá Úlfars hefur verið
með ólíkindum, sem gefur tilefni
til langrar sögu.
Hann lærði rafvirkjun á sínum
ungdómsárum. Hann var á togur-
um og ýmsum veiðiskipum hér við
Island í nokkur ár, en hélt síðan til
Ameríku, nánar tiltekið Kaliforn-
íu, þar sem eldri systir hans Erla
Sadovinski býr og ávallt reyndist
honum góð systir.
í Ameríku lagði Úlfar hönd á
margvíslegt og ævintýralegt.
Hann var við olíuboranir, stundaði
laxveiðar í sjó við Alaska. Hann
rak eigin fiskibát ásamt frænda
sínum Robert Anderson um tíma á
vesturströndinni. Auk þess stund-
aði hann langsiglingar á olíuskip-
um og stórum fraktskipum lengst
af.
manni Búnaðarfélags íslands. Með
þeim fóstursystrum var mjög kært
og vissi ég að þær nutu þess vel að
hittast og rifja upp gleðistundir
frá æskuárum og æskuheimili.
Fósturbróðir hennar var Guð-
mundur Einarsson, sonur fóstra
hennar frá fyrra hjónabandi.
Héldu þau fóstursystkinin heimil-
inu saman uns Jensína Pálsdóttir
-lézt, en eftir það fór að losna um
Jensínu.
Arið 1944 fer Jensína frá Gröf,
fluttist þá austur að Markarfljóti,
ráðskona til Eysteins Einarssonar;
bjuggu þau saman í 30 ár. Þau
eignuðust 4 börn, 3 drengi og 1
stúlku sem dó ung. Einn dreng átti
Jensína áður, Einar Hlíðdal og er
hann búsettur í Sviss, verkfræð-
ingur að mennt. Hinir drengirnir
eru Jens, Dofri og Gísli. Allt eru
þetta efnismenn sem reyndust
móður sinni vel.
Þess skal getið að eftir að
Jensína fluttist austur, undi fóstri
hennar illa hag sínum fyrir
norðan, tók hún hann þá til sín og
annaðist hann uns yfir lauk, flutti
síðan jarðneskar leifar hans norð-
ur að Ospakseyri og gerði útför
hans virðulega. Hann hvílir þar
við hlið konu sinnar.
Arið 1974 slitu þau samvistum
Jensína og Eysteinn og hún flytur
til Reykjavíkur. Tók hún þar að
sér að stunda farlama mann sem
litla björg gat sér veitt. Gerði hún
það með sömu trúmennsku og
samviskusemi og hún hafði stund-
að fósturforeldrana.
Foreldrar Jensínu áttu 12 börn,
mörg af þeim dóu ung, urðu eins
og svo margir á þeim árum „hvíta
dauðanum að bráð“. En hún hélt
alltaf sambandi við eftirlifandi
systkini sín.
Ég votta sonum hennar og
systkinum innilega samúð mína,
þau eiga minningu um ástkæra
móður og systur sem enginn
skuggi fellur á. Sætið hennar er
autt og verður ekki fyllt en vonin
um endurfundi græðir hjartasárin.
Ég þakka hinni framliðnu marg-
ar ánægjustundir og bið henni
guðs blessunar í sínum nýju
heimkynnum. I von um að hittast
síðar, kveð ég hana.
Ragnheiður Jónsdóttir
frá Broddadalsá.
Úlafar var fyrir stuttu hér á
Islandi til að heimsækja foreldra
og ástvini. í þessari ferð var hann
staðráðinn í að koma heim innan
skamms og setjast að aftur með
því fólki, sem honum þótti vænst
um og hugsaði mest til.
Þess vegna var þetta óvænt
sorgarfregn, að Úlfar hefði tekið
út af skipi við strendur Alaska.
Þetta var hans síðasta ferð,
síðasta ævintýraferð um höfin blá,
sem áttu hug hans og hjarta svo
sterkt.
Sögur hans af langferðum og
ævintýrum í fjarlægum löndum
var honum svo eðlilegt að segja á
oft svo sérstæðan og skemmtileg-
an máta. Sögur af eigin hrakförum
og erfiðleikum, lof og lestir, ekkert
dregið undan í skemmtilegum
frásögnum hans.
Tíminn læknar öll sár segir
máltækið. Við biðjum Guð almátt-
ugan um að styrkja og hugga þá,
sem eiga um sárt að binda við
fráfall Ulfars.
Guð blessi minningu hans.
Gísli.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal.vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein. sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast í
síðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera í sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þa'r
þurfa að vera vélritaðar og
með góðu línubili.
Úlfar Sigurbjörns-
son - Minningarorð
EIMSKIP
Á NÆSTUNNI
FERMA SKIP
VOR TIL -
ÍSLANDS, SEM
HÉR SEGIR:
ANTWERPEN:
Fjallfoss
Lagarfoss
Úðafoss
ROTTERDAM:
Fjallfoss
Lagarfoss
Úðafoss
FELIXTOWE:
Dettifoss
Mánafoss
Dettifoss
Mánafoss
HAMBORG:
Mánafoss
Dettifoss
27. sept.
2. okt.
9. okt.
28. sept.
3. okt.
10. okt.
25. sept.
2. okt.
9. okt.
16. okt.
21. sept.
28. sept.
Mánafoss 5. okt.
Dettifoss Mánafoss 12. okt. 19. okt. !4£j
PORTSMOUTH: ir|
Goðafoss 6. okt. Frí
Bakkafoss 12- okt. r-J
Brúarfoss GAUTABORG: 13. okt. £{J Ö
Laxfoss 25. sept. iFr)
Háifoss 2.okt. &
Laxfoss 9. okt. (Mj
Háifoss 16. okt.
Laxfoss
Háifoss
Laxfoss
Háifoss
26. sept.
3. okt.
10. okt.
17. okt.
HELSINGFORS:
Grundarfoss 25. sept.
Tungufoss 4. okt.
Grundarfoss 10. okt.
MOSS:
Tungufoss 6. okt.
KRISTIANSAND:
Grundarfoss 27. sept.
Tungufoss 7. okt.
Grundarfoss 11. okt.
STAVANGER:
sl i
m Uðafoss
fW Grundarfoss
MJ Grundarfoss
p TRONDHEIM:
Dj Úðafoss
[7f GDYNIA:
Urriðafoss
VALKOM:
Ljósafoss
Urriðafoss
írafoss
RIGA:
Skógafoss
írafoss
WESTON POINT:
23. sept.
30. sept.
12. okt.
25. sept.
27. sept.
25. sept.
29. sept.
5. okt.
29. sept.
7. okt.
Kljáfoss
Kljáfoss
26. sept.
10. okt.
Fteglubundnar ferðir alla
mánudaga frá Reykjavík til
ísafjarðar og Akureyrar.
Vörumóttaka í A-skála á
föstudögum.
ALLT MEÐ