Morgunblaðið - 23.09.1978, Blaðsíða 36

Morgunblaðið - 23.09.1978, Blaðsíða 36
36 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 1978 MO KAFf/NO * ..O ”ij"\ L— iíj Ad ræna landið BRIDGE Umsjón: Pá/I Bergsson Bikarkeppni Bridgesambands íslands er nú að nálgast lokastig. í þriðju umferð keppninnar drógust saman tvær af sterkari þátttöku- sveitunum; sveitir Guðmundar T. Gíslasonar og Hjalta Elíassonar en leik þeirra lauk með sigri þeirrar síðarnefndu. Segja má að liðsmenn Hjalta hafi tekið leikinn með áhlaupi. Náðu fram ca. 50 impa forskoti í tveim fyrstu átta spila lotunum og áttu þeir Guðlaugur R. Jóhanns- son og Örn Arnþórsson þar drjúgan þátt. Reyndist forskot þetta nægja en í heild var leikurinn sæmilega spilaður þó margt hefði betur mátt fara. Norður gaf, allir á hættu. Vestur Norður S. 84 H. ÁGlO T. K L. D10 Austur S. ÁKG S. 9 H. x H. KD T. D9xxx T. 108x L. Gxx L. Kx Suður S. D107 H. x T. ÁGxx L. Á TaiZ Œf 00 ©PIB . COSPER Gættu að þér maður, á hvern þú ekur! „Kæri Velvakandi, Eitt af mínum áhugamálum er mér svo ofarlega í huga, að ég má til að skrifa þér um það og þá í þeirri von að fleiri leggi orð í belg. Eins og við öll vitum hefir mikið andvaraleysi ríkt hér á mörgum sviðum gagnvart óstöðvandi flaum útlendinga, sem sækja okkur heim í misjöfnum tilgangi. Utlendingar, sem koma hingað til þess að skoða landið okkar og fræðast um sögu þess og nútíma líf okkar, eru velkomnir, en stundum vildi mað- ur að framkoma og hegðun land- ans, einkanlega í sambandi við áfengi, væri fágaðri. En það koma ekki nærri allir útlendingar með því hugarfari, því miður. Mikill hópur þeirra ferða- manna, sem koma hingað, eru í rauninni að verða plága, sem þjóðin hefir engar tekjur af, þeir sitja í tjöldum sínum og narta í rúgbrauð svona til að byrja með, en komast fljótt að því að jafnvel rúgbrauðið er óþarfi að kaupa. Ónefndur þjóðflokkur af megin- landi Evrópu hefir þann leiða sið að stinga öllu ætu sem til næst í vasa sína og skjóður, þegar hann hefur tök á. Eg var staddur á Edduhóteli á Akureyri nú í sumar og var vitni að því sem hér greinir. Fimm þessara útlendinga sátu og snæddu morgunverð, en hlaðið borð góðgætis var skammt frá. Fólk gat borðað eins og það kærði sig um og var ekkert til sparað. Stór föt með þykkum hangikjöts- sneiðum, niðursneiddri lambasteik og ostum var þar ásamt mörgum tegundum brauða. Þessir útlend- ingar rifu í sig matinn af þvílíkri græðgi að vakti eftirtekt mína og annarra. Látum það vera þótt fólk kýli vömbina, en hitt var leiðin- legra að horfa á, það var þetta: Tveir karlmenn gengu ferð eftir ferð, að lokinni máltíð að hlað- borðinu og fylltu diska af áleggi og brauði, þrjár konur hömuðust við að smyrja og raða niður í skjóður sínar. Þetta gekk í fulla hálfa klukkustund. Konan, sem gekk um beina hafði varla við að bera fram áleggið, það hvarf eins og dögg fyrir sólu. Þpssir útlendingar voru með bíl sinn fyrir utan hótelið og þarna hafa þeir án efa safnað mat til vikunnar fyrir hyski sitt. Danir eru búnir að læra á þennan þjóðflokk og skammta honum matinn. Við eigum sennilega eftir að læra af reynslunni líka þótt seint sé. Nóg um þetta með matinn, sömu sögu geta trúlega margir sagt. Við eigum víða byggðasöfn, þar sem dýrmætum munum hefir verið safnað saman svo þeir týndust ekki, og til þess að fræða börn okkar um hvernig lífið var fyrr á tímum. Margir þessara muna eru nú í höndum óvandaðra manna, kannski á meginlandi Evrópu. Miklu er stolið af söfnum, þar sem ef til vill ein kona gætir staðarins og leiðbeinir. Við skuJum spyrja forráðamenn Glaumbæjarsafnsins einstaka í Skagafirði: Hefir ekki verið hnuplað þaðan góðum og fágætum gripum? Landið er ekki ríkt að málmum eða fögrum steintegundum, þó eru til undurfallegir steinar allvíða t.d. á austfjarðahálendinu, við Á báðum borðum varð lokasögn- in fjórir spaðar doblaðir eftir líkar sagnir: Suður Vestur Norður Austur 3 Hjörtu 3 Spaðar — 3 Grönd — 4 Spaðar Dobl allir pans. í öðru tilfellinu spilaði vestur út einspili sínu í hjarta og suður vann spilið með því að búa til slag á lauf og parkera þar tígultapslag sínum. En tígulkóngurinn og trompin í borðinu nægðu sem innkomur. A hinu borðinu var vestur nær því að finna vörnina en hann tók í upphafi einn slag á tromp áður en hann skipti í hjarta og spilið vannst á sama hátt. En taki vestur tvo slagi á tromp áður en hann spilar hjarta verða níu slagir hámarkið. Athyglisvert var, að fáir virtust taka eftir þessum möguleika varnarinnar. Þó voru samtals níu landsliðsmenn þátttakendur í þessum leik og getur verið, að ein af orsökum lægðar í íslenskum bridge sé skortur á slíkri sjálfs- gagnrýni? Kirsuber í nóvember Framhaldssaga eftir Mariu Lang Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði 73 vistlegri setustofu Klemens- sons. Gluggatjöldin höfðu verið dregin fyrir. hlýlegt hrúnt gólfteppi dempaði hljóð íbúðar- innar og hægindastólarnir voru rúmgóðir og þa*gilegir í hvívetna. í einum hægindastólanna sat Judith og var sannkallað augnayndi í gulri dragt og rauðum stfgvélum. í öðrum breiddi Bo Roland Norell úr sér í dökkum jakka- fötum með nýsnyrt hár og skegg. Hann virtist eirðarlaus og önugur. — Hver fjárinn er þetta eiginlega. Hinum megin við vegginn bíður eftir mér sval- andi martinidrykkur og þá fa* ég ekki einu sinni að bragða á honum. Án þess að gefa mér nokkra skýringu er ég dreginn hingað nauðugur viljugur. Og þið skuluð ekki halda að þið getið leikið einhverja fanga- verði hér. Samlfkingin var ekki fjarri lagi. Við aðrar dyrnar sem sneru út að garðinum og freisinu stóð Klemens Klemens- son en Christer hallaði sér upp að þeim sem lágu inn í veitinga- stofuna. Annar var grænklædd- ur og ljóshærður, hinn svart- hærður í dökkri peysu en háðir voru áherandi hávaxnir og jafn hreyfingarlausir. Það yrði án efa erfitt ef ekki ógerningur að komast framhjá þeim. — bú verður að reyna að taka þessu með ró. sagði Christer Wijk. — Skýringin verður gefin jafnskjótt og allir eru mættir. Þangað til getum við reynt að kanna þinn þátt í málinu. — Ég veit. ég veit. sagði Bo Roland argur. — Ég hef eyðilagt allt fyrir ykkur með því að segja frá því sem gerðist þennan laugardag á rann- sóunarstofunni heima á Noret. — Það er nú vægilega til orða tekið. sagði Klemens óvant. Christer gaf honum hendingu um að þegja og hélt áfram. — Við skulum ganga út frá þeirri forsendu að öll hafið þið haft aðstöðu til að grípa eiturfliiskuna. Rolle var með hfl. Judith var með veski og Klemens og Matti voru líka með eins konar tösku á mótor- hjólinu. — Nei. ég sver ... byrjaði Klemens. — Bfddu með það. Það er þegar húið að sverja svo marga ranga eiða í þessu máli. Það sem er athyglisverðast er óneitanlega sú fullyrðing Roland um að hann hafi séð Matta með eiturflöskuna í höndunum. — Hvað er svona merkilegt við það. sagði Bo Rolland yfirla*tislega. — Ég hef þegar sagt að það er að nokkru leyti ósannindi. — Hvort sem um ósannindi er að ra*ða eða ekki. sagði Christer þá er það íhygli vert. í yfirheyrslunum ertu hvað eftir annað áminntur vegna vanrækslu og vegna þess að iiryggiseftirliti sé áhótavant. Og það kemur ekkert fram sem bendir til að þú hafir reynt að stöðva stuldinn. Það er veru- lega sérkennilegt og þar held ég að hundurinn liggi grafinn. Ilvers vegna fórnaðirðu orðstír þfnum sem vfsindamanns? Hvers vegna hefur þú í lengstu lög haldið fast við þann fram- hurð. Ég sé aðeins eitt senni- legt svar við því. — Og hvað er það? óstyrkur deplaði hann augunum hak við gleraugun og svarið kom eins og sprengja — frá KJemensi Klemenssyni. — Vegna þess þú varst að halda hlfflsskildi yfir öðrum!. Þú varst hra ddur ... um orð- stír HENNAR! — Já. sagði lögregluforing- inn. — Hann var hræddur um að Judith ætti á hættu að verða ákærð fyrir morð og að hún yrði dæmd. Og nú hefur hann loks uppskorið þökk hennar og laun. Judith Jernfeldt starði dol-

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.