Morgunblaðið - 05.10.1978, Síða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 5. OKTÓBER 1978
t
PÉTUR ÞORSTEINSSON,
Cand theol,
Grundarstíg 1,
lést 26. september í Landsspítalanum, samkvæmt ósk hins látna hefur
jaröarförin farlö fram í kyrrþey.
Fyrir hönd ættingja og vina.
Ástfriöur Ólafsdóttir.
t
Fööurbróöir okkar og mágur,
JÓHANNES GUDMUNDSSON,
vistmaður á Hrafnistu,
andaöist á Landspítalanum 4. þ.m. Jaröarförin auglýst siöar.
Guðrún Janusdóttir,
Jensína Januadóttir,
Jóhanna Ásgeirsdóttir.
t
OLAV JOHAN OSLEN
fyrrverandi prestur og forstöðumaöur
Sjöundadags aðventista á íalandi,
lést í Svíþjóö 24. sept. s.l. Minningarathöfn fer fram í Aðventkirkjunni í
Fteykjavík föstudaginn 6. október kl. 14.00, sama dag og útförin veröur gerð
frá Borás í Svíþjóö.
Aöventusöfnuöurinn.
Sjúpfaöir minn, + JÖRUNDUR SIGURBJARNASON,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. október n.k. kl. 3 e.h.
' Gerður Gunnlaugsdóttir.
t
Maðurinn minn,
GUÐNI MAGNÚSSON,
Hómi, Austur-Landeyjum,
veröur jarösettur frá Krosskirkju laugardaginn 7. október, klukkan 2 e.h.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Dvalarheimilið Lund, Hellu.
Rósa Andrésdóttir.
t
Eiginmaöur minn,
EINAR GUNNARSSON,
Skarpháðinsgötu 20,
veröur jarösunginn frá Mosfellskirkju í Mosfellssveit, laugardaginn 7. október
kl. 14.00
Guðbjörg Sveinsdóttir.
t
Kveöjuathöfn um konu mína,
SIGRÍDI OLGEIRSDÓTTUR,
Kóngsbakka 1,
sem andaöist 27. sept, fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 6. okt. kl.
13.30. Jarösett veröur í Stykkishólmi laugard. 7. okt. kl. 10.30.
F.h. aöstandenda.
Trauati Árnaaon.
t
Útför konunnar minnar og móöur okkar,
PÁLINU GUDMUNDSDÓTTUR,
Eystra-Geldingaholti,
fer fram frá Stóra-Núpskirkju laugardaginn 7. október kl. 1400.
Húskveöja veröur kl. 13.00.
Ólafur Jónsson og börn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu vlö andiát og útför mannsins
míns, fööur okkar, tendafööur og afa,
JÓNASAR ÁSGRÍMSSONAR.
Hanna Kriatjánsdóttir,
Asgrímur Jónasson, Þórey Sveinbergsdóttir,
María Jónasóttir, Rall, Lonnei Rall,
Edda Jónasdóttir, Þórir Ingvarsson,
Ólöf Jónaadóttir,
barhabörn.
íminningu Kjartans Jóhann-
essonar hljómlistarmanns
á 85 ára afmælisdegi Kjartans
Jóhannessonar, hljómlistarmanns.
Eftir því sem árin fjölga að baki
og samherjar falla í valinn, hver af
öðrum, leitar hugurinn æ oftar á
vit minninganna og á vissum
merkisdögum horfinna vina
minnist maður þeirra sérstaklega.
Að þessu sinni er mér efst í huga
Ijúfiingurinn Kjartan Jóhannes-
son organisti, frá Stóra-Núpi.
Bráðum er hálfur níundi tugur ára
liðinn frá fæðingu hans. Þegar
hann andaðist, var hans viða
minnzt í blöðum. Ég skrifaði þá
einnig nokkrar minningar um
hann, sem aldrei voru prentaðar,
en nú endurrita ég þær hér með
nokkurri viðbót, þvort sem þær
komast nokkurn tíma á prent eða
ekki.
I.
Það var hinn 31. október 1972 að
ég opnaði útvarpstæki mitt fyrir
hádegið án þess að líta á dagskrá
þess. Þá hljómaði í eyrum mér
þekktur kafli úr tónverki eftir
Beethoven. Það lag er stundum
leikið við sorgarathafnir og mér
kom Kjartan organisti, vinur
minn, þá strax í hug. Hann hafði
leikið þetta lag svo oft fyrir mig
ásamt öðrum snilldarverkum, sem
eru í Organtónum I—II, þegar viö
vorum saman fyrir hálfri öld
síðan. Jafnframt kom mér í hug,
hvort Kjartan væri nú látinn. Ég
vissi, að hann var búinn að liggja
mánuðum saman á sjúkrahúsi,
máttlaus og mállaus, en með
nokkurri rænu stundum. Hann
þekkti vini sína, en gat ekkert
sagt. Það eru þung örlög hverjum
manni að þola slík veikindi.
Nokkru síðar frétti ég, að Kjartan
hefði látizt þennan dag. Mér varð
að orði: „Guði sé lof fyrir hans
lausn. Við trúðum báðir á fram-
haldslíf eftir dauðann og einnig að
í öðrum heimi hlyti þjáðum
mönnum að líða betur, þegar sálin
væri laus úr líkamsviðjunum. Og
ég hugsaði, hvort þetta lag hefði
veið kveðja frá Kjartani til sinna
vina. Eða var þetta tilviljun? Ég
legg engan dóm á það. En þessi
atburður er sannur.
Og mér kom í hug hvílík raun
það er að sjá vini sína í slíku
ástandi. Ég viðurkenni, að sjálfur
á ég mjög örðugt með það.
Sjúklingar í því ástandi eru líka
bezt komnir í höndum góðs
hjúkrunarfólks. Heimsókn vina
gæti verið til að auka á þjáning
slíkra sjúklinga. Ég veit að vísu, að
sumir ástvinir eru þannig settir,
að hafa bæði tíma til þess að sitja
við sóttarsæng vinanna, en þeir
verða þá líka að hafa hæfileikann
og þekkinguna til að hjúkra á
réttan hátt. Og víst er, að mesta
sæla er það, að fá að halda í hönd á
deyjandi ástvinum, hvort sem þeir
vita af sér eða ekki.
Allt þetta flaug í gegnum hug
minn, þegar ég frétti lát þessa
hugljúfa vinar, Kjartans. Og ég
veit, að margir hafa hugsað á
sama hátt til hins háttprúða og
söngelska sómamanns. Hann var
einn þeirra fáu manna, sem ég
heyrði aldrei sagt neitt misjafnt
um, enda var hann sjálfur umtals-
frómur maður.
H.
Ég kynntist Kjartani fyrst
veturinn 1919—20, þegar ég var
nemandi í Kennaraskóla Islands,
en hann kenndi þeim nemendum,
sem þess óskuðu, að leika á orgel.
Jafnframt var hann þá organisti
við Fríkirkjuna í Reykjavík og
Ijenndi fjölda manna orgelleik. Ég
var einn nemenda hans, en fyrr en
varði var ég orðinn vinur hans,
sem dvaldi oft hjá honum og hann
lék mörg fögur hljómlistarverk
fyrir mig af sinni alkunnu snilld
og innlifun. Hann var sá, sem
fyrstur kenndi mér að skilja og
meta það, sem ég heyri af því, sem
stundum er nefnt æðri tónlist. Og
Kjartani var það mikil ánægja að
leika listaverk hinna gömlu
meistara fyrir vini sína. Ég man
t.d., að hann lék ákaflega vel Largo
eftir Hándel. Hann sagðist æfin-
lega leika það, þegar hann frétti
lát góðs vinar.
Kjartan hafði mjög næmt söng-
eyra eins og sagt er, og bókstaflega
elskaði hljómlist, enda var sú list í
ýmsum myndum hans ævistarf,
enda þótt hann væri laginn og
liðtækur til annarra algengra
verka. Hann var álitinn einn
meðal beztu organista á þeim
tíma, sem hér um ræðir og jafnan
síðar, enda mjög eftirsóttur
kennari í þeirri grein.
Mér hefir oft komið í hug í
sambandi við Kjartan og hljóm-
listina, það sem Guðmunda Niel-
sen sagði eitt sinn í fyrirlestri á
Eyrarbakka, að það væri ekkcrt
ljótt til í tónlistinni og tók til
dæmis trölladansinn úr Pétri
Gaut. Síðan lék hún þann kafla til
stuðnings máli sínu. Ég hygg, að
áheyrendur hafi verið fyrirlesar-
anum sammála. Ég hygg, að
svipað megi segja um Kjartan og
tónlistina svo sem fyrr segir.
Hann er einn með þeim beztu
mönnum, sem ég hefi kynnzt,
greindur, glaður og góðlyndur.
Alltaf broshýr og reiðubúinn að
rétta öðrum hjálparhönd, þegar
þörf krafði. Hann var ákaflega
listrænn að eðlisfari og handlag-
inn með afbrigðum. Hann var
mjög elskur að blómum og það var
unun að sjá fallegu stofublómin
hans. Hann bjó alltaf einn, því að
örlögin höguðu því svo, að hann
kvæntist aldrei. Og það var
ánægjulegt að koma á heimili
hans. Ég hygg, að hann hafi elskað
fegurðina í öllum myndum. Hann
hafði m.a. yndi af leiklist og fékkst
oft við leikskap í heimasveit sinni,
því að hann átti líka til ósvikna
kýmnigáfu, en aldrei grófa. Ég sá
hann eitt sinn leika Grasa-Guddu í
Skugga-Sveini með afbrigðum vel.
Já, það er margs að minnast,
þegar nafn og mynd Kjartans
Jóhannessonar er efst í huga.
Hann var alls staðar aufúsugestur.
Ég man hvílíkir dýrðardagar það
voru, þegar hann heimsótti mig að
Flúðum. Einn kostur hans var sá,
að hann var með afbrigðum
barngóður maður.
Að þessum hugleiðingum lokn-
um mun ég reyna að segja frá
lífshlaupi Kjartans í stuttu máli,
þó að það hafi verið gert áður. Hefi
ég tekið það saman eftir ýmsum
heimildum, m.a. frá Þorgeiri
bróður Kjartans, sem á mikið og
gott sendibréfasafn frá Kjartani,
sem verður sennilega vel varðveitt
í framtíðinni.
III.
Kjartan var fæddur að Skriðu-
felli í Gnúpverjahreppi, Árnes-
sýslu, 5. okt. 1893. Foreldrar hans
voru Jóhannes vefari Eggertsson,
Jónssonar, Sæmundssonar. Móðir
Eggerts var Margrét Jónsdóttir
prests Grimssonar, er síðast var
prestur á Húsafelli. Kona sr. Jóns
Grímssonar var Helga Lýðsdóttir
sýslumanns, Guðmundssonar.
Móðir Jóhannesar var Kristín
Þorvaldsdóttir, Jónssonar frá
Stóra-Kroppi í Borgarfirði. Hún
var systir Ingibjargar móður
Kristleifs á Stóra-Kroppi. Móðir
Kjartans og kona Jóhannesar var
Margrét Jónsdóttir, Magnússonar
+
Hjartkær eiginmaður minn, faöir, tengdafaðir og afi,
JÓNATAN GUÐBRANDSSON,
Breidvangi 32,
Hafnarfirði,
veröur jarðsunginn frá Hafnarfjaröarkirkju föstudaginn 6. október kl. 2.
síödegis.
Guömunda Guðmundsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim nær og fjær sem auðsýndu okkur
samúö og vinarhug við andlát og jaöarför móöur okkar, tengdamóöur og
ömmu,
RANNVEIGAR JÓNSDÓTTUR,
Urðaratíg 14.
Sigurður Gíslason,
Tryggvi Gíslason,
Sigrún Gísladóttir,
Ester Gisladóttir,
Þorkell Gíslason,
og barnabörn.
Jóna Eyjólfsdóttir,
Alda Sigurjónsdóttir,
Helgi Hjörleifsson,
Valtýr Guðmundason,
Margrét Davíðsdóttir,
+
Innitegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og útför konu
minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu,
GUÐRÍÐAR BENEDIKTSDOTTUR,
Tunguvegi 38, Reykjavík.
Albert Sigurðsson,
Sigrún A. Clariot,
Hrefna Albertsdóttir,
Hörður Albertsson,
Arndfs Albertsdóttir,
Kolbrún Albertsdóttir,
Svanhildur Albertsdóttir,
Erlendur Helgason,
og barnabörn.
Jose Clariot,
Helgi Ámundason,
Helga Austman,
Úlfar Samúelsson,
Björn Guðbjörnsson,
Jón Þorgeirsson,
Hulda Miller,
Afmœlis- og
minningargreinar
AF GEFNU tilefni skal það enn ítrekað, að
minningargreinar, sem birtast skulu í Mbl., og
greinarhöfundar óska að birtist í blaðinu útfarardag,
verða að berast með nægum fyrirvara og eigi síðar en
árdegis tveim dögum fyrir birtingardag.