Morgunblaðið - 25.10.1978, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. OKTÓBER 1978
vIW
MORöJKf
MTFINU
í'
-r.
''Vf
Hann hefði örugglega náð
langt á 100 m sprettfærinu!
i ? •> ? 9
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Að velja ojf hafna eða að jfeía
einn i>k taka tvo eru hvoru-
tveKKÍa máltæki. sem eij;a vel við
um athafnir ojf hujfsanir spilara
ba'ði í vörn ojí sókn. Ojí austur
valdi. hafnaði. icaí einn ojc útvejf-
aði tvo í spili dajfsins.
Suður jjaf, norður-suður á
hættu.
Norður
S. DG975
H. G106
T. 84
L. D97
Vestur
S. 843
H. 93
T. ÁKDG75
L. K6
Austur
S. 1062
H. D82
T. 62
L. G10842
Suður
S. ÁK
H. ÁK754
T. 1093
L. Á53
Sajínirnar:
Suður Vestur Norður Austur
1 hjarta 2 tíjjlar pass pass
dobl 3 tíjdar 3 hjörtu pass
4 hjörtu allir pass.
Vestur spilaði þrisvar tígli, ás,
kónjí ojí síðan drottninjju. Sajfn-
hafi trompaði í borðinu með tíunni
ojí austur jcat, þá trompað yfir með
drottninjju. En fyrst athuj;aði
hann vel sinn jjanj; og athugaði
afleiðingar yfirtrompunar. Hún
gæfi sagnhafa jafnvel innkomu í
borðið, sem ekki var víst, að væri
annars fyrir hendi og einnig þótti
honum ósennilegt, að vestur ætti
annan ás.
Austur gaf því hjartatíuna í von
um, að samgönguerfiðleikar yrðu
sagnhafa' að falli. Þetta reyndist
rétt. Eftir'þetta gaf sagnhafi slagi
á hjarta og lauf auk tígulslaganna
tveggja.
Sjálfsagt er að undirstrika
sérstakleg, að yfirtrompun austurs
með hjartadrottningu eyðilegði
alla möguleikar varnarinnar. Þar
með fengi sagnhafi innkomu í
borðið á hjartagosa og gæti þá
tekið spaðaslagina.
Ileyrðu, væna mín, hvar eru
sokkapörin með smágötunum?
COSPER
Ég var svo óheppinn að missa ísinn þinn, pabbi!
Einokun eða
hagræðing?
Nokkuð hefur verið rætt um
stórfyrirtæki íslenzk að undan-
förnu og er það einkum vegna
framkominnar tillögu á alþingi um
að kannað verði ýmislegt í rekstri
Flugleiða og Eimskips. Þær um-
ræður verða tilefni til skrifanna
hér á eftir:
„Löngum hafa ýmsir iitið undr-
unaraugum á uppgang íslenzkra
fyrirtækja, einkum kannski óska-
barna þjóðarinnar ef nota má þau
orð bæði um Eimskip og Flugleið-
ir, en þessi tvö fyrirtæki á nú að
skoða eitthvað ef samþykkt verður
tillaga á þingi í þá átt. í sjálfu sér
er lítið athugavert við slíka tillögu,
enda hafa a.m.k. forráðamenn
Eimskips ekki andmælt henni,
þótt þeim þyki hún e.t.v. undarleg.
En í framhaldi af þessu mætti
velta aðeins vöngum yfir íslenzk-
um fyrirtækjum og rekstri þeirra
almennt. Hérlendis verða rekstr-
areiningar aldrei stórar á erlend-
an mælikvarða, enda ekki hægt
með svo fámennri þjóð. Samt sem
áður eru til nokkur fyrirtæki, sem
gera sér far um ýmiss konar
hagræðingu í krafti stærðar sinn-
ar og þannig hefur t.d. Eimskip
komið málum sínum svo vel fyrir,
með því að gæta hagsmuna sinna í
hvívetna og taka upp alla þá
hagræðingu sem hægt er, en
auðvitað er deilt um stærð fyrir-
tækisins og menn tala um einokun.
Ekki ætla ég mér að fara út í þá
sálma.
Eins er með Flugleiði. Fyrir
aðeins fáum árum var Flugleiðir
tvö flugfélög og það lítil (enn mælt
á erlendan mælikvarða). Nú er
Flugleiðir orðið nokkuð stórt, þótt
það sé enn fremur lítið, en með
þessu hefur verið hægt að ná
ákveðinni hagræðingu í rekstri
þess og með því að það er sterkara
en fyrr, eða svo skyldi maður ætla,
getur það e.t.v. frekar staðið uppi í
hárinu á þeim erlendum flugfélög-
um sem keppa við það á hinum fáu
leiðum, sem Flugleiðir hafa á
áætlun sinni.
Niðurstaðan af þessum hugleið-
ingum verður því e.t.v. sú að við
höfum vart efni á öðru en að hafa
fyrirtæki okkar sem stærst, og þá
á ég einkufn við þau fyrirtæki sem
sinna samgöngum og flutningum,
þ.e. þau fyrirtæki, sem jafnan geta
átt von á samkeppni frá erlendum
fyrirtækjum, miklu sterkari, sem
gætu á stuttum tíma drepið af sér
smáfyrirtækin á okkar vísu. En að
öðru leyti hætti ég mér ekki út í
þessar umræður, þar hafa aðrir en
ég þekkingu og vit, en þetta voru
hugsanir sem komu mér í hug nú
þegar farið var að ræða þCr :j mál.
Islenzk fyrirtæki eru oft ekki svo
stór að veruleg hagræðing náist og
því er það ekkert undarlegt að þá
sjaldan þau verða af stærri
gerðinni, þá reyni þau að taka upp
hagræðingu og samvinnu og því
verðum við að vera svo sanngjarn-
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði.
18
yður frá honum. Já, það kom
hingað maður. ég hcld mcira að
•scgja tvisvar sinnum. sem
hcfur þá atvinnu að banka
uppá hjá fólki og reyna að sclja
því tryggingar og það getur
verið hagara ort cn gert að
losna við þcssa kauða. Fyrst
hclt ég hann væri að sclja
hcimilistryggingar. En hann
var að hjóða líftryggingar.
— Stoppaði hann lcngi?
— Eins lengi og það tók mig
að kasta honum út og fá hann
til að skilja að ég hafði ekki
minnsta áhuga á að kaupa mér
líftryggingu, hvorki fyrir
manninn minn né mig.
— Frá hvaða tryggingafé-
lagi var hann?
— Hann nefndi það, cn ég er
satt að scgja húir að gleyma
því.
— En hann kom aftur...
- Já.
— Hvcnær soínar Colette á
kvöldin?
— Ég slekk hjá hcnni ljósið
klukkan hálf átta. cn stundum
liggur hún vakandi í myrkrinu
og segir sjálfri sér sögu g<»ða
stund.
— I seinna skiptið kom
tryggingarsalinn sem sagt að
vitja yðar cftir klukkan hálf
átta að kvöldi.
— En hún sá gildruna.
— Það getur vel verið. Ég
var að þvo upp.
— Hlcyptuð þcr honum inn?
— Hann sctti fótinn milli
stafs og hurðar.
— Bankaði hann einnig upp
á hjá iiðrum leigjendum?
— Ég veit það ckki. Ég held
að þér hljótið að athuga það
eins og annað. Fyrst þér hafið
nú spurt mig spjörunum úr í
hálfan annan tíma eins og ég
hafi framið glæp einvörðungu
sakir þess að Iftil stúlka telur
sig hafa séð jólasveininn, þá
hljóta öll vinnubrögð yðar að
vcra í samræmi við það. Ef
maðurinn minn væri heima.,.
— Já. vel á minnst. Er
maðurinn yðar líftryggður?
— Já. það held ég. Ég er viss
um það.
Ilann tók hattinn scm lá á
stól og gekk í áttina til dyra.
llún kallaði til hans undrandi.
— Var þetta allt og sumt?
— Þetta var allt og sumt. Ef
svo skyldi nú vilja til að hann
mágur yðar ræki inn nc-fið til
að heilsa upp á dóttur sína.
myndi ég vera yður þakklátur
cf þér vilduð scnda hann yfir til
mín. Nú hcf ég hugsað mér að
spjalla lítillcga við fröken
Doncocur.
Frökenin gekk á cftir honum
fram á ganginn og opnaði
síðan dyrnar að íbúð sinni. Þar
var hreint og snyrtilegt og
lyktin var cins og í klaustri.
— Gangið í bæinn. lögreglu-
foringi. Ég vona það sé ekki of
mikið rusl hérna.
Engin lifandi vera var þarna
inni og engin gæludýr eins og
hann haíði hálft í hvoru búizt
við og það sem athyglisverðara
var að engir skrautmunir voru
á horðum og hillum
— Ilafið þér búið lengi i
húsinu. fröken Doncoeur.
— í tuttugu og fimm ár. Ég
er með elztu lcigjcndunum og
ég man að þcgar ég flutti
hjugguð þið hjónin í húsinu á
móti. Þá voruð.þér með mikið
yfirskegg.
— Hvcr bjó í fbúðinni scm
Martin flutti í.
— Það var verkfra*ðingur
hjá Vatnsveitunni. ÉVG MAN
EKKI LENGUR IIVAÐ IIANN
IIÉT. EN EG GET KANNSKI
GRUFLAÐ ÞAÐ UPP. Hann
bjó þar með konu sinni og
dóttur sem var daufdumb. Það
var átakanlegt. Síðan fluttust
þau frá París og ákváðu að
setjast að úti á landi í Poitou ef
mig misminnir ekki. Gamli
herramaðurinn cr dáinn núna
og í nokkur ár hafði hann verið
á eftirlaunum.
~ Hefur það komið fyrir upp
á síðkastið að þið hérna í
húsinu hafið orðið fyrir ágangi
tryggingasala?