Morgunblaðið - 12.11.1978, Blaðsíða 28

76
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. NÓVEMBER 1978
VlK>
MORöJlS/-
KAFr/NU
(0
fc
Nei. ók hef aldrei seit
neina.— En það var einu sinni
náuntfi einn sem stai einni.
Ég vil ráðletítfja þér að vera
ekki með dúttur skipstjórans
úti á þilfari á falletfu kvöldi.
I ’• í*
—.1 y'ios* ij i
Hann er múrari.
Er verðstöðv-
un óraunhæf?
Hér fara á eftir stuttar vanga-
veltur borgara nokkurs um verð-
lags- og kaupgjaldsmál og aðal-
spurning hans er sú hvort óraun-
hæft sé að tala um verðstöðvun:
„Að undanförnu hafa dunið yfir
hvers kyns hækkanir á vörum og
þjónustu og segja má að verðlags-
yfirvöld hafi naumast haft undan
að afgreiða hækkanir hvers konar.
Frægast er dæmið sjálfsagt um
gosið og smjörlíkið þar sem
knúnar voru fram hækkanir með
þrýstingi.
Mitt í öllum þessum hækkunar-
fréttum dettur manni í hug að
minnast á að einu sinni var
verðstöðvun í gildi í landinu. Það
er þó með hálfum huga að minnst
er á slíkt, því það er e.t.v. aðeins til
að verða að athlægi að nefna
þennan hlut, verðstöðvun er nefni-
lega nokkuð sem við vitum varla
hvað er og höfum e.t.v. flest
gleymt því að hún getur verið til.
En svona í alvöru talað, hversu
óraunhæft er að tala um verð-
stöðvun einmitt núna? Er hægt að
koma svo málum fyrir að verð-
stöðvun ríki í nokkra mánuði
meðan verið er að ná samkomulagi
um langtímalausnir í efnahags-
málunum? Eða er þessi hugmynd
svo gjörsamlega úrelt að menn
láta sér ekki einu sinni koma til
hugar að hugsa um hana?
Talað er um það núna að
endurskoða þurfi vísitölukerfið, en
hvernig væri að það yrði hreinlega
lagt niður og reynt að finna upp
eitthvert annað „kerfi“? Ljóst er
að taka verður öll þessi mál til
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Oft borgar sig að tryggja sér
slag á einhvern hátt í ákveðnum
lit. En þó ekki þegar það gefur
andstæðingunum færi á að ná
slagnum til baka í öðrum lit og þá
jafnvel með rentum.
Gjafari norður, allir á hættu.
Norður
S. K85
II. (i
T. At>5
L. Á109752
Vestur S. 1)9704.7 H. 1)1072 T. 94 i, <; Suður S Á102 II ÁG87 T 1 I7*> Austur S. G H. K954 T. KG1087 L. DG7
I . I /» _ L. KS I
NonVir opnaði á einu laufi.
austur sagði einn tígul og suður
i'iit hi.iiia. Ndiðui' sagði þá tvó
lauf "g -”gtium lauk mcö þrcm
grömlum .-uðurs.
Eðiilcga spilaði vcstur út tígul-
iiiu t.g .-ui'iui sa, að auotciL vai ao
tryggja scr tvo slagi á litinn með
lc i ;*ö Iá 1 a lágt frá bnrðinu En
lcngia hugsaði hann ekki og það
:i?ti cftir að koma homtm j koíi.
Austui fékk slaginil a kolig og sá,
að litlir möguleikar fólust í
tigulsokn. Ltspilið og sögn suðurs
sýndi greinilega hver átti drottn-
inguna. Ennfremur var hann
smeykur við lauflitinn í borðinu.
Hann skipti þess vegna í lágt
hjarta í öðrum slag. Sagnhafi
reyndi áttuna og vestur fékk á
tíuna, spilaði tvistinum til baka,
kóngur og ás. Og þegar austur fékk
á laufdrottninguna gat vörnin
. 'vk.ið tv.o slagi ú hjarta til
viðlxitar. I a1lt fimm slagir, cinn
ifiðfu.
Það var heldur fljotfairnislegt
aö tajia þcssu spili. Að vísu var
tiguikongurinn örugglega á hendi
austurs cn það skijiti bara alls ckki
máli. Svo frcmi að fimm slagir
fengjust á lauf þurfti sjiilarinn
ekki að fá slag á drottninguna. Og
að auki var hættulegt að gefa
andstæðingunum færi á að ráðast
á hjartað áður en búið var að
fríspila lauflitinn. Þannig hefði
tígulásinn og laufsókn strax í
upphafi tryggt vinning.
COSPER
Gleymdir {tú að ná í eiihvað handa Smilla litla,— þú
lofaðir því?
JOL MAIGRETS
Framhaldssaga eftir Georges Simenon.
Jóhanna Kristjónadóttir íslenzkaði.
32
— Hringdu til mín. Ég er að
bíða eftir næsta bílstjóra. Þú
skrifar heimilisfangið mitt upp
á blað fyrir hann. svo að hann
villlst ekki á leiðinni ef skc
kynni að hann sé eitthvað
puntaður.
Frú Maigret hafði gengið
fram í eldhúsið til að byrja að
undirhúa kvöldverðinn. Hún
kom sér ekki að því að spyrja
hvort I.ucas myndi borða með
þeim.
Var l’aul Martín ekki
áreiðanlcga í húsinu á móti?
Eða hafði fiú Martin reynt að
iosa sig við hann.
Þegar dyrabjallan hringdi
hleypti Maigret inn bflstjóran-
um og í sömu mund kom
töskusalinn aðvífandi.
— Þekktuð þér hana aftur?
— Já, og ekki nóg með það.
Hún bar einnig kennsl á mig.
Hún náfölnaði þegar hún sá
mig. Hún hrökk f kút og flýtti
sér að loka dyrunt sem virtust
Hggja ijtn i herhcrgi sent
cinhver hcfur líklcga vcrið í.
Síðan spurði hún mig mjiig
angistarfull hvað ég vildi
henni.
— Og hverju svöruðuð þér?
— Að ég hefði liklcga farið
ibúðavillt. Ég er viss um hún
tók ekki mark á orðum mínum
og mér fannst að það væri
engin ástæða til að hangsa svo
að ég dreif mig í hurtu. Þegar
ég kom út leit ég upp í
giuggann og hún stóð þar.
Sennilega veit hún að ég fór
hingað.
Töskusaiinn botnaði hvorki
upp né niður í neinu. Þegar
bflstjórinn var farinn reyndi
Maigret að útskýra þetta í
meginatriðum fvrir honum.
Hann var ekki ýkja hrifinn af
hugmyndinni og endurtók í
síbylju.
— En þarna cr um viðskipta-
vin að ra-ða. Það er mjög
óviðkunnanlegt að bregðast
trúnaði viðskiptavinar.
Loks dróst hann á að gera
cins og Maigret bauð og
Maigret seitdi Lucas á eftir
honum til að vera viss um hann
sneri ekki við og hætti við allt
saman á miðri ieið.
Örskömmu síðar var hann
kominn aftur.
— Þekktuð þér hana?
— Er ég tilneyddur að
svara?
- Já.
— Þetta getur skaðað við-
skipti mín. Fólk sem kaupir
töskur og feröuútbúnað á síð-
tistu stundu vill hel/t fá að vera
í friði með sitt. En hvað úm
það. Ég veit að þetta var hún.
Ekki cins kia-dd og í morgun,
en auðvitað har ég strax kennsl
á hana.
— Þekkti hún yður?
— Hún spurði að bragði
hver hefði sent mig til sín.
— Og hverju svöruðu þér?
- Ég man það ekki svo
gjörla. Ég var hálfvegis miður
mín. Ég held ég hafi sagt að ég
hafi farið íhúðarvillt...
— Hún hefur ekki boðið
vður upp á ncitt?
— Ilvernig dettur yöur það í
hug? Hún bauð mér ekki einu
sinni sæti. Enda hefði það verið
enn óþægiiegra.
Bflstjórinn hafði ekki beðið
um neitt en þessi maður sem
sýnilega var í ágætum efnum
vildi fyrir hvern mun fá greidd-
an þann tíma sem hann hafði
notað til að koma.
— Jæja. minn kæri Lucas.
Við híðum þá eftir hinum
þriðja.
Frú Maigret var orðin
óþolinmóð. Ilún gaf honum
bendingu úr dyragættinni og
reyndi aö fá hann tii að koma
fram í eldhúsið. Þegar hann
loks skildi hvað fyrir henni
vakti hvíslaði hún að honum>
— Ertu viss um að faðirinn
sé hjá henni enn?
— Ilvers vegna ertu að velta
því fyrir þér?
— Ég veit það ekki. Ég skil
heldur ekki hvað þú ert að
bralla. Ég er bara að hugsa um