Morgunblaðið - 27.01.1979, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1979
25
• • «
Orn 0. Johnson
„Skylt er að haía
það heldur, er
sannara reynist“
Varla mun það hafa farið framhjá
landsmönnum að alvarleg átök eiga sér
nú stað innan Flugleiða. Stafa þau af
margþættum ágreiningi, ýmist
hagsmunalegum, tilfinningalegum eða
hvorttveggja og svo virðist sem ekki hafi
allir sætt sig við sameiningu flugfélag-
anna og hyggist standa gegn því að sú
sameining nái fram að ganga í þeirri
endanlegu mynd, sem fyrirhugað var.
Ekki þarf að því orðum að eyða hve
alvarlegar afleiðingar, það muni hafa í
för með sér fyrir félagið, starf þess og
starfsfólk allt, nái menn ekki áttum í
þessum málum innan tíðar, enda ærnir
erfiðleikar utan steðjandi, sem erfitt
verður við að ráða og vonlaust nema
snúið sé saman bökum.
Mikið hefir verið skrifað og margt sagt,
í fjölmiðlum og annarsstaðar, um þessi
mál á undanförnum vikum. Ég hefi valið
þann kost að forðast þátttöku í þeirri
orrahríð, enda tel ég þann vettvang lítt til
þess fallinn að greiða fyrir lausn
viðkvæmra vandamála. Tel ég mig þó til
þess neyddan að víkja nokkuð frá þeirri
stefnu að sinni, enda nú svo komið að
farið er að beita hreinum ósannindum
sem tilefni fundarsamþykkta, sem síðan
eru birtar í fjölmiðlum til framdráttar
hæpnum málstað.
Tilefni þessara síðbúnu skrifa er grein,
sem stjórn Félags Loftleiðaflugmanna
ritaði í Morgunblaðið þann 12. desember
s.l. undir fyrirsögninni „Nafn Loftleiða
þurrkað út“ og „Loftleiðaflugmenn mót-
mæla harðlega". Er þar mótmælt þeirri
ákvörðun stjórnar Flugleiða, að Flug-
leiðir yfirtaki í eigin nafni rekstur beggja
flugfélaganna og að jafnframt verði lagt
niður nafn Loftleiða (og raunar einnig
nafn Flugfélags íslands, sem þó er ekki
andmælt). Jafnframt er mótmælt þeirri
ákvörðun stjórnar félagsins, að nafn þess
á erlendum vettvangi verði framvegis
„Icelandair". í grein þessari er vikið
harkalega að mér undirrituðum og sagt
að ég „hyggist nú reka endahnútinn á
yfirtöku Loftleiða með því að afmá nafn
félagsins, þurrka það út, þannig að þess
sjáist ekki merki, að Loftleiðir hafi
nokkru sinni starfað" og ennfremur að
„sjálfsagt gæti þá líka verið stutt í það,
að nauðsynlegt teldist að breyta nafni
Flugleiða, þannig að félagið yrði kennt
við landið og látið heita Flugfélag
Islands. Þarmeð væri endanlega búið að
koma nafni Loftleiða fyrir kattarnef, en
sá mun vera tilgangurinn". Svo mörg
voru þau orð.
Nú getur það auðvitað hent hina beztu
menn að draga rangar ályktanir af
ákvörðunum og atburðum, vegna fljót-
færni eða af öðrum ástæðum, og taldi ég
ekki fráleitt að svo kynni að vera í þetta
sinn, þótt ætla verði gætnum mönnum og
grandvörum að huga nokkuð að stað-
reyndum áður en þeir leiða „andstæðing"
til aftöku.
Þótt þessar aðdróttanir í minn garð
ættu sér ekki stoð í veruleikanum lét ég
hjá líða að mótmæla þeim á sama
vettvangi.
Atta dögum eftir birtingu þessarar
samþykktar stjórnar Félags Loftleiða-
flugmanna í Mbl. þurfti ég að sitja
kvöldstund á samningafundi með þeim
sömu mönnum, sem þarna áttu hlut að
máli. Af hálfu Flugleiða sátu þennan
fund þrír menn úr stjórn og varastjórn
örn Ó. Johnson.
félagsins, auk mín, og er einn þeirra
flugstjóri og félagi í Félagi Loftleiðaflug-
manna. Notaði ég nú tækifærið og kom á
framfæri hinu sanna um það á hvern hátt
málið hefði borið að og verið afgreitt í
stjórn Flugleiða og ástæðuna fyrir þeirri
afgreiðslu. Bað ég viðstadda stjórnar- og
varastjórnarmenn að staðfesta framburð
minn, sem þeir að sjálfsögðu gerðu.
Þóttist ég nú viss að skammt yrði að
bíða leiðréttingar í fjölmiðlum af hálfu
Loftleiðaflugmanna, og hugðist því
sjálfur ekki hafast frekar að í málinu. En
dagarnir liðu og urðu að vikum og engin
leiðrétting sá dagsins ljós — hvað þá
afsökunarbeiðni. Þegar ég svo las í
dagblöðum borgarinnar hartnær mánuði
síðar, þann 19. þ.m. frásagnir af
blaðamannafundi stjórnar Félags Loft-
leiðaflugmanna, sem haldinn hafði verið
daginn áður, rann það allt í einu upp fyrir
mér að það kynni svo að fara, að enginn
leiðrétting myndi koma frá þeim ágætu
mönnum, því svo segir í dagbl. Tímanum:
„Þeir minntust á plagg frá Starfsmanna-
félagi Loftleiða, sem Tíminn birti sl.
laugardag, þar sem bæði var mótmælt að
nafn Loftleiða væri lagt niður og vítt
valdastaða Arnar Ó. Johnson, og kváðust
/"alldór /i. Jónsso,,/ K. K,iln„ Otscn KrlstjAn Guólaogsson 1
'ÍÍLCÆl. íU
fyrir sitt leyti ekkert hafa við efni hennar
að athuga, þótt ekki væri plaggið frá
þeim komið.“
Sennilega er það staðreynd, sem oft
heyrist nefnt, að þeir sem takst á hendur
ábyrgðarstörf verði að vera við því búnir
að sæta hvorttveggja, gagnrýni og
aurkasti. Verða menn þá að gera það upp
við sig að hvaða marki þeir reyna að verja
sig fyrir því, sem þeir telja ómaklegar
árásir og aðkast, og hlýtur slíkt þá að
miðast við aðstæður og ástæður hverju
sinni, auk þess að vera einstaklingsbund-
ið.
í því máli, sem hér er um að ræða,
mótast afstaða mín sérstaklega af því, að
innan Flugleiða starfa á annað þúsund
manns auk þess, sem félagið telur á
fjórða þúsund hluthafa. Þessu fólki er
það ekki óviðkomandi, hvort þær mikils-
verðu ákvarðanir, sem nú hafa verið
teknar og hér hefir verið lýst, voru teknar
af löglega kosinni stjórn félagsins, að
lokinni eðlilegri yfirvegun, eða hvort þær
urðu til fyrir einhver „bolabrögð" aðila,
sem gegnir störfum sem einn af for-
stjórum félagsins og stjórnarformaður.
Af þessari ástæðu hefir stjórn Flug-
leiða hf samkvæmt minni ósk undirritað
eftirfarandi yfirlýsingu.
YFIRLYSING
„Undirritaðir stjórnarmenn Flugleiða
hf staðfesta hér með eftirfarandi:
1. Á stjórnarfundi Flugleiða hf þann 2.
nóvember 1978 var samþykkt að
framvegis skuli aðeins hið íslenzka
nafn „Flugleiðir hf“ notað í stað
nafnanna Flugfélag íslands hf og
Loftleiðir hf. Á sama fundi var
jafnframt samþykkt að nota skuli
aðeins eitt erlent hejti á félaginu,
nafnið Icelandair, alfarið i Evrópu og,
eins fljótt og ráðlegt er vegna
markaðsaðstæðna, einnig í Vestur-
heimi.
2. Tillagan um þetta mál kom frá
markaðsdeild félagsins, en ekki frá
formanni félagsins og aðalforstjóra,
Erni Ó. Johnson.
3. Allir viðstaddir (aðal) stjórnarmenn
samþykktu tillöguna.
4. Formaður viðhafði nafnakall við
atkvæðagreiðslu og tjáði sína afstöðu
síðastur stjórnarmanna.
5. Á umræddum stjórnarfundi voru
mættir allir aðalmenn í stjórn félags-
ins nema Ottarr Möller.
Reykjavík, 25. janúar 1979.
Bergur G. Gíslason, Einar Arnason,
Halldór H. Jónsson, E. Kristinn Olsen,
Kristján Guðlaugsson, Sigurður Helga-
son, Sigurgeir Jó>nsson, Svanbjörn
Frímannsson, Örn ó. Johnson, Grétar Br.
Kristjánsson (varamaður), Ólafur Ó.
Johnson (varamaður), Thor R. Thors
(varamaður)“.
Allir stjórnar- og varastjórnarmenn,
sem sátu umræddan stjórnarfund 2.
nóvember s.l. hafa undirritað ofan-
greinda yfirlýsingu, nema Dagfinnur
Stefánsson, flugstjóri, sem nú dvelst
erlendis, og Alfreð Elíasson, forstjóri,
sem ekki óskaði að ljá hanni nafn sitt.
Reykjavík, 25. janúar 1979.
Örn Ó. Johnson.