Morgunblaðið - 01.05.1979, Blaðsíða 38

42
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. MAÍ 1979
Framkvæmdir
hafnar við kirkju-
smíði í Þorlákshöfn
Ungir félagar í Gerplu við undirhúning útimarkaðarins.
Gerplufólk með úti-
markað í Kópavogi
ÞAÐ stendur til að lífga svolítið
upp á bæjarbraginn í Kópavogi
þann 1. maí. Félagar í íþróttafé-
laginu Gerplu gangast þann dag
fyrir útimarkaði á litla torginu
fyrir framan verzlanir í Hamra-
borg 1.
Útimarkaðurinn býður upp á
allskyns muni, sem seldir verða
við hagstæðu verði. Þarna verð-
ur að finna allskonar kökur og
meðlæti, blóm, bækur og sitt-
hvað, sem til gagns og gamans
má verða.
Trúlega verður hægt að
prútta eitthvað við sölufólkið úr
Gerplu, rétt eins og á mörkuðum
sunnar í álfunni, en Gerplurnar
spá suðurlandaveðri þennan dag
og búast við miklum og fjörug-
um viðskiptum.
Undanfarna mánuði hefur
Gerpla lagt í hvert stórvirkið af
öðru. Reist íþróttasal að
Skemmuvegi 6, ráðið til
sovézkan fimleikasérfræðing, og
margfaldað alla starfsemi sína.
Árangurinn hefur líka ekki látið
á sér standa, því Gerplustúlk-
urnar unnu megnið af verðlaun-
unum á síðasta íslandsmóti í
fimleikum.
Útimarkaðurinn hefst kl. 2, en
kl. 5 verður kvikmyndasýning
fyrir börn í Hamraborg 1.
Umferðarmerkjum fjölg
að úr 42 í 126 1. maí
Ný reglugerð um umferðar-
merki og notkun þeirra gengur í
gildi hinn 1. maí n.k. og verða
með henni tekin upp ýmis ný
merki. Fjölgar umferðarmerkj-
um úr 42 í 126 og eru nýju merkið
í samræmi við alþjóðareglur um
umferðarmerki.
Umferðarráð annast kynningu á
nýju merkjunum og hefur verið
gert veggspjald í lit svo og
bæklingur með hinum nýju merkj-
um. Verður veggspjaldinu dreift í
skóla, lögreglustöðvar, bensín-
stöðvar og víðar, en bæklingnum
munu m.a. tryggingarfélögin
dreifa til viðskiptavina sinna í
samvinnu við Úmferðarráð. Þá
verður hægt að fá reglugerðina
sjálfa, sem er 30 síðna rit, keypta
hjá Bókaverzlunum Lárusar
Blöndal í Reykjavík.
Sem fyrr segir fjöldar umferðar-
merkjum úr 42 í 126 og verða hér á
eftir tekin nokkur dæmi um ný
merki. Dæmi um breytt bann-
merki er t.d. stöðvunarskylda við
vegamót. Gamla merkið hverfur
en nýtt merki er, rautt með hvítri
áletrun, STOP, og er sexkanntað.
Þá verður lagt niður merkið er
hingað til hefur gilt um bann við
að leggja ökutæki og notað þess í
stað blátt merki með rauðri rönd
og rauðu skástriki, sem áður tákn-
aði bannað að leggja eða stöðva
ökutæki, en þýðir frá 1. maí
bannað að leggja ökutæki. Þá er
tekið upp nýtt bannmerki sem
táknar að skylt sé að víkja fyrir
umferð á móti. Er merkið gult með
rauðri rönd, eins og flest önnur
bannmerki, rauð ör sem snýr upp
og svört ör sem snýr niður. Þá eru
tekin upp þrjú ný aðvörunarmerki
sem gefa til kynna að umferð af
hliðavegi víkur og verða þau því
einkum sett upp rétt við gatnamót.
3
1®
Þessí merki má nota áður en komi er að vegamótum og sýna þau að
þeim ber að víkja sem kemur frá hliðarvegi.
2. Nýja stöðvunarskyldumerkið. 3. skylt að víkja fyrir umferð sem
kemur á móti. 4. ósléttur vegur. Merki þetta má nota áður en komið er
að vegarkafla eða stað á vegi með bundnu slitlagi þar sem miklar
ójöfnur eru á yfirborði akbrautar. 5. Akstur vélknúinna ökutækja
bannaður. 6. U-beygja bönnuð.
UorláLshöfn 30.4.
FYRSTA skófiustunga að kirkju-
byggingu í Þorlákshöfn var tekin
laugardaginn 28. þ.m. kl. 10
árdegis við virðulega athöfn. At-
höfnin hófst er Þorlákshafnar-
búar ásamt mörgum góðum gest-
um söfnuðust saman við Barna-
skólann. Þaðan var gengið á
byggingarstaðinn. Fyrir göng-
unni fóru tvö ungmenni sem báru
ljósker ásamt skólastjóra sínum,
sem bar kross.
Sóknarpresturinn, sr. Tómas
Guðmundsson, flutti ávarp og
ritningarlestur, þá flutti vígslu-
biskup Skálholtsbiskupsdæmis, sr.
Sigurður Pálsson, bænar- og bless-
unarorð. Hann reisti upp kross
sem tákn þess að þarna skyldi
kirkjan standa og byggingar-
framkvæmdir væru hafnar. Söng-
félag Þorlákshafnar söng við at-
höfnina undir stjórn Ingimundar
Guðjónssonar, sem auk þess að
vera söngstjóri er formaður sókn-
arnefndar. Þá tók vélskófla til
starfa við að grafa fyrir kirkjunni.
Fyrirhugað er að ljúka steypu-
vinnu kirkjunnar nú á sumrinu.
Byggingarmeistari er Sverrir
Sigurjónsson, Þorlákshöfn, en
Hannes Gunnarsson trésmíða-
meistari í Þorlákshöfn hefur tekið
að sér framkvæmdir við smíði
kirkjunnar. Kirkjuna teiknar Jör-
undur Pálsson arkitekt í Reykja-
vík, verkfræðistörf annaðist Ólaf-
ur Ingimundarson tæknifræðing-
ur, Þorlákshöfn. Hér á staðnum er
nýlegur kirkjugarður með
klukknaporti og var klukkunum
hraustlega hringt á þessari hátíð-
arstund sl. laugardag. Kirkjugarð-
urinn var byggður 1974, veggir
hans eru þjóðlegir, listilega hlaðn-
ir úr grjóti á gamla vísu. Það verk
vann Sigurþór Skæringsson, Þorl-
ákshöfn. Reynir Vilhjalmsson
skrúðgarðaarkitekt hannaði garð-
inn. Nú vaknaði von manna um að
sjá kirkju sem félli vel að garðin-
um og umhverfi hans rísa
þarna á hólnum. Árnessýsla gaf
land undir kirkjuna úr landi því
sem sýslan á hér í Þorlákshöfn.
Litlu síðar eða 4.9.1975 var svo
ákveðið á safnaðarfundi að byggja
kirkju í Þorlákshöfn og hefja þá
þegar undirbúning undir það og
allar götur síðan hafa borist höfð-
inglegar gjafir og áheit til hinnar
væntanlegu kirkju, og margt
ágætt fólk hefur unnið markvisst
að framgangi þessa máls. Fjáröfl-
un hefur gengið með ágætum vel.
Við trúum því hér að með Guðs
hjálp og með samstilltu átaki vina
og velunnara þessa málefnis muni
kirkjan fljótlega rísa af grunni.
Ragnheiður.
Sr. Sigurður Pálsson vígslubiskup og sr. Tómas Guðmundsson við
athöfn er tekin var fyrsta skóflustunga kirkjubyggingar í Þorláks-
höfn. Mynd. Guðm. Áskelsson.
Ríkisstjórnin ætlaði sér
alltaf að taka 3% l.apríl
Rætt við Agnar Amason varafor-
mann Starfismannafélags Akureyrar
MORGUNBLAÐIÐ hafði sam-
band við Agnar Árnason, vara-
formann Starfsmannafélags
Akureyrarbæjar, og spurði
hann um stöðuna 1
kjaramálunum.
— Ég tel, að ríkisstjórnin
hafi alltaf ætlað sér að taka 3%
grunnkaupshækkunina af okkur
launþegum 1. apríl. Spurningin
var bara, hvernig hún átti að
fara að því.
Samkomulagið við BSRB var
ein af leiðunum til þess að
ríkisstjórnin þyrfti ekki að af-
nema grunnkaupshækkunina
með lögum einhliða eins og hjá
bankamönnum og fleiri.
Ég velti því fyrir mér síðustu
dagana sem málið var til um-
ræðu á Alþingi, hvort við mynd-
um fá 3%, ef við felldum sam-
komulagið. Ég er ekki alveg viss
um það, þrátt fyrir yfirlýsingar
forsætisráðherra. Ég sé ekki
hvernig hægt er að láta hækk-
unina ná til okkar, eftir að búið
er að taka hana frá öðrum. Ég
lít á málið sem feluleik og það
fælir fólk frá að taka þátt í
kosningunum. Mér finnst nauð-
synlegt, að það komi fram, að
þetta er í fyrsta skipti sem
umsamin grunnkaupshækkun er
tekin af með lögum. Þetta skap-
ar mjög vont fordæmi og við
getum spurt: Hvað gera næstu
ríkisstjórnir? í rauninni finnst
mér að fólkið í landinu ætti að
rísa upp, þegar gengið er á rétt
þess með þessum hætti.
Því hefur verið haldið stíft
fram af sumum, að við höfum
fórnað einhverju, til þess að fá
verkfallsréttinn 1976. Ég er ekki
sammála því. Ég veit ekki til
þess, að við létum neitt af hendi
í skiptum fyrir verkfallsréttinn
þá.
I sambandi við samkomulagið
við ríkisstjórnina er mest
áherzla lögð á, að við getum
samið um lengd aðalkjarasamn-
ings og þetta er gjarnan kallað
hrókurinn í þessu samkomulagi.
Ég tel hins vegar að miklar
líkur séu til þess, að það náist
fram, hvort sem samkomulagið
verður fellt eða ekki. En ég vil
segja, að það sé líka drottning í
samkomulaginu, þar sem er
ákvæðið um þá, sem unnið hafa
hjá hálfopinberum stofnunum.
Þeir hafa staðið mjög illa að vígi
og oft talað við mig um sín mál,
svo að ég er kunnugur því.
Það er mikill ókostur, að
sérkjarasamningarnir skuli
vera til þriggja ára. Reynslan
frá 1977 sýnir, að eftir að frá
slíkum samningi er gengið koma
ýmsir hópar og knýja fram
hækkun, m.a. með því að hóta
fjöldauppsögnum, og má vel
vera að sumt eigi rétt á sér.
Þetta skapar misræmi, sem eftir
samkomulaginu leiðréttist ekki
fyrr en eftir þrjú ár, þegar þvert
á móti er nauðsynlegt að röðun í
launaflokka endurskoðist á
hverju ári.
Mín stefna er sú, að lægstu
laun skuli a.m.k. vera helmingur
af hæstu launum, en til þess
þarf að breyta ýmsum öðrum
þáttum um leið, eins og t.d.
vaktaálögum. Þá tel ég æskileg-
ast, að sömu launastigar séu hjá
öllum stéttarfélögum, þannig að
aðeins þyrfti að raða mönnum í
þá eftir störfum, en núna eru
launastigarnir ekki einu sinni
eins hjá BHM og BSRB og er ég
mjög ósáttur við það.
Ég vil svo bæta því við, að við
þyrftum að ná sömu kjörum og
við söndum um 1977. Er það
ekki lágmarkið?
Að síðustu vil ég lýsa óánægju
minni með það, að það skuli
alltaf þurfa fleiri vinnustundir
fyrir þá lægst launuðu að vinna
fyrir heimilinu. Ég er með þá
hugmynd, að það þyrfti að
stytta vinnutímann þannig, að
10 stundir nægðu til að vinna
fyrir heimilinu og gætu hjónin
þá skipt þessu með sér. Ég held
að þetta sé framkvæmanlegt, ef
við fækkum þeim, sem vinna
óarðbær störf. Og þá er ég
kominn inn á ríkisbáknið og
skattamálin. Ég vel halda því
fram, að það þurfi að draga úr
ríkisbákninu eins og hægt er,
enda á hið opinbera ekki að
leggja í óarðbærar framkvæmd-
ir á verðbólgutímum. Og það á
ekki að þurfa að vera hætta á
atvinnuleysi, ef við beinum
vinnuaflinu fyrst og fremst að
arðbærum störfum. í þessu
sambandi vel ég nota tækifærið
til þess að lýsa andstöðu minni
við það, að fasteignaskattar og
tekjuskattur skuli lagðir á eigið
húsnæði, en eigin húsaleiga var
hækkuð verulega nú fyrir ára-
mótin. Það gefur ekki tilefni til
skattlagningar, þótt menn eigi
venjulega íbúð fyrir sig, enda
eru þeir búnir að borga marg-
sinnis skatt af peningunum, sem
fóru í húsið, bæði með beinum
sköttum og óbeinum.