Morgunblaðið - 01.05.1979, Blaðsíða 30

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. MAÍ 1979
+
Litla dóttir okkar,
HELEN INGA,
lést í Kaupmannahötn 19. apríl s.l.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju, fimmtudaginn 3. maí kl. 15.
Elísabet Pétursdóttir,
Sigurður Björgúlfsson.
Stóragerði 7.
+ Móöir mín, tengdamóöir og amma.
SOFFÍA H. ÓLAFSDÓTTIR,
lést aö kvöldi 27. apríl. F.h. vandamanna. Bjarnleifur Bjarnleifsson, Einar Strand.
Erla Strand,
Faðir okkar, + ORMUR GRÍMSSON,
Vífilsgötu 12,
Reykjavík,
andaöist 27. þ.m. Börnin.
Maöurinn minn og faöir okkar
HARRY M. KENDALL,
andaöist þann 29. apríl í New York.
Unnur E. Kendall og synir.
+
Maðurinn minn og faöir okkar,
ÁSGEIR BERGMANN JÓNSSON,
Sólheimum 23,
andaöist að Hjartadeild Landspítalans aö morgni 30. apríl.
Aðalbjörg Pálsdóttir,
Már Asgeirsson,
Dagný Asgeirsdóttir.
+
Hjartkær dóttir mín og móöir okkar.
HALLDÓRA JENSDÓTTIR,
Melabraut 2,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 2. maí kl. 13.30
Guðrún Halldórsdóttir,
Sjöfn Friðriksdóttir,
Jens Friðriksson.
+ Samúö og hjálpsemi og vináttuþel sýnt okkur vegna andláts og
útfarar
HILMIS BJARNASONAR
stýrimanns Hlíöarvegi 46.
sem lézt af slysförum 6. apríl, þökkum við heils hugar og biðjum guð
að geyma ykkur öll.
Aðalbjörg S. Guömundsdóttir, Bjarni Sigurösson.
Þórunn Bjarnadóttir, Guðmundur Bjarnason,
Bjarki Bjarnason, Rannveig Óskarsdóttir,
Sif Bjarnadóttir,
Ýr Þórðardóttir,
+
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÞORBERGUR KJARTANSSON,
kaupmaður
Bollagötu 14,
verður jarösunginn frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 2. maí kl. 3.
síðdegis.
Guðríður S. Kjartansson,
Jóhann Gunnar Þorbergsson, Ágústa Óskarsdóttir,
Kjartan O. Þorbergsson, Oddný Björgvinsdóttir,
og barnabörn.
Síðbúin kveðja:
MargrétAmadóttir
Þegar góðir vinir hverfa af
sjónarsviðinu, þá leitar hugurinn
til baka, liðnir atburðir líða um
hugann eins og svipleiftur.
Örlaganornirnar höguðu því svo,
að ég og kona mín vorum á
ferðalagi erlendis, er andlát
Margrétar Árnadóttur bar að. Við
höfðum rætt við hana deginum
áður en við fórum og miðað við öll
hennar veikindi undanfarna
áratugi, þá gerðum við okkur vonir
um að njóta saihfylgdar hennar
nokkru lengur en raun varð á.
Margrét Árnadóttir var fædd að
Kálfatjörn á Vatnsleysuströnd
3/10 1890. Voru foreldrar hennar
séra Árni Þorsteinsson (frá Úthlíð
í Biskupstungum af skaftfellskum
og eyfirskum stofnum) og k.h.
Ingibjörg Sigurðardóttir frá
Þerney.
Miðað við okkar tíma var
Margrét fædd í fornöld. Og í
mínum huga minnti hún oft í
framgöngu á ýmsa kvenskörunga í
fornsögum okkar. Dugnaður, at-
orka, skörungsskapur og harðfylgi
í orðum og athöfnum voru ein-
kennandi fyrir hana.
Þegar Margrét var að alast upp
á prestsetrinu á Kálfatjörn —
yngst sinna systkina — um og upp
úr síðustu aldamótum, þá var
oftast af íbúum í hennar nágrenni
farin sjóleiðin til Reykjavíkur á
þeim frumstæðu farkostum, er þá
tíðkuðust. Er mér minnisstætt, er
hún lýsti slíku ferðalagi fyrir mér,
þótt hér verði ekki tíundað. Hins
vegar gefur þetta innsýn í bylting-
una, sem hér hefir orðið í sam-
göngum og öllu öðru frá hennar
bernskudögum. Hún sagði mér
ýmislegt um foreldra sína, sem
hún bar mikla virðingu fyrir. Er
mér minnisstætt, er hún lýsti
harðfylgi móður sinnar um hrein-
læti. Gólf og stigar munu hafa
verið sandskúruð á þeim tíma og
skyldu þá ekki gleymast fletir, sem
minna bar á. Hreinlætisþörfin og
kunnáttusemi í matargerð virðast
víða ættarfylgja þessarar formóð-
ur og er það vel.
Mér var ungum sagt að mikið
orð hafi farið af fríðleik þeirra
Kálfatjarnarsystra í æsku og mun
á engan hallað, þótt sagt sé að
Margrét hafi verið ein allra glæsi-
legasta blómarós sinnar samtíðar.
Bera myndir af henni þess glögg-
lega vitni.
Skiptum nú um svið.
Vorið 1923 kemur að Þorbergs-
stöðum í Dölum hin unga, glæsi-
lega og lundlétta prestdóttir.
Munu fljótt hafa tekist ástir með
henni og Agli Benediktssyni, sem
var sonur bóndans Kristjánssonar
dbr.manns Tómassonar og konu
hans Margrétar Steinunnar Guð-
mundsd.
Voru þau gefin saman i hjóna-
band 3. okt. sama ár. Egill hafði þá
lokið búfræðinámi við Hólaskóla.
Bjuggu þau í fyrstu á hluta af
föðurleifð Egils en flytjast síðan
að Vatnsholti í Laugardal og búa
þar fram til ársins 1929. Áttu þau
hamingju og velgengni að fagna
þar eystra, er skyndilega ágerðist
+
Systir mín,
SIGRÚN GUOMUNDSDÓTTIR,
Karlagötu 17, Raykjavfk,
andaöist aö Borgarspftalanum 27. apríl s.l. Jaröarförin fer fram frá
Fossvogskirkju föstudaginn 4. maí kl. 13.30.
Fyrir hönd vandamanna,
Björn Guðmundason.
+
Útför móöur okkar,
HELGU ÞÓRUNNAR JAKOBSDÓTTUR,
fer fram frá fsafjaröarkirkju fimmtudaginn 3. maí kl. 2.
Böövar Sveinbjarnaraon
og systkini.
+
Hugheilar þakkir til allra þeirra er sýndu okkur samúö og hlýhug viö
andlát og útför eiginmanns míns, fööur, fósturföður, tengdafööur og
afa,
SÉRA GARÐARS ÞORSTEINSSONAR,
Sveinbjörg Helgadóttir,
Aöalbjörg Garöarsdóttir, Bergur Hjartarson,
Þorsteinn Garöarsson, Áslaug Slguröardóttir,
Frlörik Garöarsson, Ásthildur Flygenring,
Hrafnhildur Kristinsdóttir, Hjörvar Sævaldsson,
og barnabörn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og jaröarför
KRISTBJARGAR J. ÍSFELD,
Bragagötu 31 B.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks aö Hátúni 10 B.
Kjartan P. Kjartansson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
veila í baki Egils, svo þau urðu
tilneydd að bregða búi. Fluttust
þau hjónin þá til Reykjavíkur og
áttu nú á brattann að sækja.
Kom sér nú vel að Margrét hafði
numið matreiðslu og hússtjórn.
Reyndi nú mjög á dugnað hennar
og forsjálni. Kom þar strax árið
1930 að þau hjónin tóku að sér
rekstur K.R.-hússins, sem þá stóð
við tjörnina. Og árið 1935 taka þau
við rekstri á Oddfellowhúsinu.
Margrét hafði nokkru áður farið
utan til frekara náms og fræðslu
um veitingastarfsemi.
Á þessum árum voru hér
krepputímar — eins konar svart-
nætti í atvinnumálum — en þau
hjónin létu engan bilbug á sér
finna og færðust æ meir í fang.
Bættu á tímabili við sig veitinga-
starfsemi á Stúdentagarðinum
gamla að sumri til. Virtust þeim
flestir vegir færir, þegar ýmsir
aðrir gáfust upp.
Miskunnarlaus vinna og
ósérplægni virtist Margréti eins
konar lífsnautn. Þannig voru eðlis-
kostir hennar.
Ég kynntist Margréti og Agli
árið 1937 — fyrir 42 árum — og er
það harla minnisstætt. Var það í
sambandi við skemmtanahald, er
F.U.S. Heimdallur gekkst fyrir.
Stóðu þau viðskipti árum saman.
Ég var gjaldkeri félagsins og komu
því reikningsuppgjörin í minn
hlut.
Egill var dagfarsprúður maður
og bjó yfir miklu jafnaðargeði. Ég
kynntist því einnig strax í upphafi,
að Margrét gat verið nokkuð hörð í
horn að taka og fylgdist vel með
öllu. En hún hafði vissulega mik-
inn metnað fyrir sinn veitingastað.
Var hún alltaf tilbúin að leggja
nótt við dag, þegar mikið lá við.
Þótt aldursmunur væri mikill,
þá tókst brátt ágæt vinátta með
mér og þessum hjónum. Hún átti
eftir að verða enn ánægjulegri,
aukast og endurnýjast, nokkrum
árum eftir að framangreindum
viðskiptum lauk, þegar ég kvænt-
ist systurdóttur Margrétar.
Egill og Margrét bjuggu um
langt skeið að Tjarnargötu 26. Það
er táknrænt, að tjörnin með sinni
notalegu fegurð og fuglalífi, er
alltaf þeirra næsti nágranni.
KR-húsið gamla, Stúdentagarður-
inn, Oddfellowhúsið og svo gamla
biskupshúsið við Tjarnargötu.
Dvölin þar kom eins og glæsilegur
endapunktur á alla þeirra
starfsemi í nágrenni tjarnarinnar.
Og nú koma mér í hug veislurn-
ar góðu af ýmsum tilefnum, sem
fjölskyldur þessara ágætu hjóna
urðu aðnjótandi í þessum gömlu og
menningarlegu húsakynnum.
Er minnisstætt með hvílíkum
glæsibrag Margrét dúkaði borð
sitt — hinn fagri borðbúnaður, er
hún átti og kunni vel að hagnýta.
Þá geislaði gestrisnin á andlitum
beggja.
Að jólum söfnuðu þau um mörg
ár saman frændliði sínu — bæði
tvö — og yngri kynslóðinni var þá
einnig mætt. Einnig þá var vel að
öllu hugað. Þess var ekki aðeins
gætt að veitingar allar væru eins
og best var á kosið, heldur var og
kappkostað að fá alla til að vera
þátttakendur í skemmtilegum
jólaleikjum og unað lengi kvölds
við söng og gleði. Þá voru þau
hjónin samstillt og glöð á góðri
stund. Þessari hátíða á heimili
þeirra er gott að minnast. Þær
gleymast ekki.
Þau hjónin höfðu mikla ánægju
af að setjast við spilaborð að
kvöldi með góðum vinum. Mörg
slík kvöld eru eftirminnileg og
urðu til þess, að við hittumst oftar
en ella hefði verið. Margrét spilaði
af lífi og sál, ef svo má segja, hafði
gaman af að tefla á tæpasta vaðið í
sögnum og beita síðan klókindum
við að bjarga sögninni fram hjá
blindskerjunum. Þau fóru oft á
kostum við spilaborðið hún og
Sigurður Ágústsson í Stykkis-
hólmi, sem giftur var Ingibjörgu,
systurdóttur Margrétar. Dáði
Margrét Sigurð mjög. Á slíkum
kvöldum var oft kátt og hlegið
dátt.
Það er ekki vani, þegar við erum
flutt í sumarbústað okkar að
hreyfa spil, nema til að leggja
kapal. Þegar Margrét birtist
nokkrum sinnum á sumri hverju,