Morgunblaðið - 24.02.1980, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 1980

Umsjón: Séra Jón Dalbtí Hróbjartsson
Séra Karl Siyurbjörnsson
Sigurdur Pálsson
AUDROTTINSDEGI
Drottinn,
éghef
nógantíma
(eftir M. Quoist)
Allir kvarta yfir tímaleysi. Það er vegna þess, aö þeir Ifta lífiö
allt of mannlegum augum. Þaó er alltaf tími til aö gera það, sem
Guð vill að við gerum, en við verðum að leggja okkur algjörlega
í þær stundir, sem hann gefur.
„Hafið þvínákvæmlega gát á hvernig þér breytið, ekki sem
távísir, heldur sem vísir, notið hverja stundina, þvíað dagarnir
eru vondir. Verk) þvíekki óskynsamir, heldur reynið að skilja
hver sé vilji Drottins." (Ef. 5,15-17)
Ég gekk út, Drottinn.
Menn voru á ferð komuogfóru, gengu og hlupu.
Allt var á fullri ferð, bílar, strætisvagnar, gatan, borgin.
Allir voru að flýta sér,
eltast við tímann, spara tíma.
Vertu sæll, fyrirgefðu, ég hef ekki tíma.
Ég kem seinna, ég get ekki beðið, hef ekki tíma.
Ég slæ botninn í þetta bréf, ég má ekki vera aö að skrifa meira.
Ég vildí gjarna hjálpa, en ég hef ekki tíma.
Ég get ekki þegiö, ég hef ekki tíma.
Ég get ekki hugsað, get ekki lesiö, ég er alveg á kafi.
Mig langar að biðja, en eg hef engan tíma.
Þú skilur, Drottinn, það hefur enginn tíma til neins.
Barnið er aö leika sér og
hefur ekki tíma. — Seinna.
Skólastúlkan veröur að lesa
lexíurnar sínar, hefur
engan tíma. - Seinna.
Ungi maöurinn er á æfingu, hann hefur engan tíma. — Seinna.
Ungu hjónin eru að koma sér fyrir ínýju íbúðinni, þau hafa engan
tíma. — Seinna.
Gömlu hjónin þurfa að gæta barnabarnanna og hafa engan tíma.
— Seinna.
Þau eru veik, þau hafa ekki tíma. — Seinna.
Þau eru að deyja, þau hafa engan...
Ofseint!
Svona elta allir menn tímann, Drottinn.
Þeir fara gegn um þetta líf á hlaupum, þjakaöir, stressaöir og ná
aldrei því, sem þeir eru að keppa eftir.
Þrátt fyrir allt, sem þeir leggja á sig, vantar þá alltaf tíma.
Heilmikinn tíma.
Þú hlýtur að hafa misreiknað þig, Drottinn.
Einhversstaöar er einhver alvarleg skekkja.
Stundirnar eru of fáar.
Dagarnir of skammir.
Ltfiðofstutt.
En þú, sem ert handan tímans, Drottinn, þú brosir að þessari
glímu okkar við hann. Og þú veist hvaö þú ert að gera. Þú
misreiknar þig ekki er þú úthlutar mönnum tíma. Þú gefur
hverjum og einum þann tíma er hann þarf til að gjöra vilja þinn.
En við megum ekki missa tíma,
eyða tíma,
drepa tíma,
því að tíminn er dýrmæt gjöf frá þér.
Gjöf, sem eyöist.
Drottinn, ég hef tíma,
nógan tíma.
Allan þann tíma, sem þú gefur mér.
Árin ævinnar,
daga áranna,
stundir daganna,
allt er það mitt
að fylla í rósemi og kyrrð,
en fylla á barma
og bera fram fyrir þig í bæn, svo að þú úr bragödaufu vatni
þeirra megir gera gleöi-vín, eins og forðum í Kana.
Drottinn, í dag ætla ég ekki að biöja þig um tíma til að gera hitt
og þetta,
en ég biö þig um þá náð, að ég fái notað samviskusamlega þann
tíma sem þú gefur mér til að gjöra vilja þinn.
LIÐANDI
ÞJÓNN
GUÐSPJALLID í dag sam-
kvæmt annarri textaröð
fjallar um athugasemdir
Jesú við deildu lærisvein-
anna um það hver þeirra
væri mestur. I ræðu sinni
gerir Jesús grein fyrir því
að meðal lærisveina sinna
egi að ríkja sú regla, að sá
sem mestur er verði sá er
þjónar. Og hann spyr: Því
að hvor er meiri, sá sem
situr til borðs eða sá sem
þjónar.
Jesús sýndi það með
ýmsu móti að hann var sá
sem þjónaði. Skýrasta
dæmið um það var þegar
hann þvoði fætur læri-
sveina sinna.
Eitt af þeim heitum sem
Jesús fékk, og á stoð í
spámannaritunum, er ein-
mitt „hinn líðandi þjónn"
Jesús var kominn til þess að
ganga veg þjáningar og
dauða. Hlutverk hans var
þess eðlis að hann þurfti að
lítillækka sig. Hann af-
klæddist dýrð himnanna og
gjörðist maður, tók á sig
þjóns mynd, eins og Páll
postuli segir um hann, og
varð hlýðinn allt fram í
dauða, já fram í dauða á
krossi.
Þjóns mynd Jesú er ákaf-
lega merkileg og miklu
róttækari en menn oft taka
eftir. Á föstu er gott að
hafa þessa mynd fyrir aug-
um, og leyfa henni að tala
til sín. Því líttllækkun Jesú
var ekki sýndarmennska,
hún var raunveruleg í
hæsta máta. Það hefur ver-
ið komist þannig að orði, að
Jesús hafi farið svo djúpt í
niðurlægingu sinni, að hann
eins og hafi farið undir
okkur synduga menn til
þess síðan að lyfta okkur
upp úr glötunargröfinni. —
Hann tók á sig syndasekt
alls heimsins. Hann, sem
var saklaus og syndlaus.
Var nokkur furða þótt bar-
áttan í Getsemane garðin-
um hafi verið hörð, þegar
það er haft í huga að Jesús
vissi hvað hann var að
ganga út í . Svitadropar
hans urðu ekki að blóðdrop-
um nema af því að hann
háði hið harðasta dauða-
stríð sem háð hefur verið.
Hann leit alla synd mann-
kynsins frá öndverðu og
fram til hins efsta dags og
nú var hann að taka þetta
allt á sig. Freistingin var
mikil að losna við þetta. Og
við getum rétt ímyndað
okkur hvað freistingarnar
hafa sótt að honum í lífi
hans og starfi. — En hann
sigraði hverja freistingu og
hann sigraði óttann og
hann gekk inn í hlutverk
sitt og fullkomnaði það.
Þess vegna er til kristin
kirkja í dag.
Virðum fyrir okkur þessa
mynd frelsarans í dag í
upphafi föstunnar og biðj-
um góðan Guð að uppljúka
alvöru hennar fyrir okkur
svo við sjáum að allt þetta
gerði hann fyrir mig. Spyrj-
um svo: Hvað hef ég gert
fyrir hann?
Biblíulestur
VIKUNA 24. FEBR.-1. MARS
Sunnudagur 24. febr. Lúk. 22: 24-32
Mánudagur 25. febr. Jak. 4:1 —10
Þriðjudagur 26. febr. Jak. 1:13-18
Miðvikudagur 27. febr. Hebr. 4:14-16
Fimmtudagur 28. febr. Hebr. 12:1-7
Föstudagur 29. febr. Matt. 16: 21-28
Laugardagur 30. febr. Matt. 12: 38-42