Morgunblaðið - 24.02.1980, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 24. FEBRÚAR 1980
Drottinn,
ég hef
nógan tíma
(eftir M. Quoist)
AHir kvarta yfir tímaleysi. Það er vegna þess, að þeir Irta lífiö
allt of mannlegum augum. Það er alltaf tími til að gera það, sem
Guð vill að við gerum, en við verðum að leggja okkur algjörlega
í þær stundir, sem hann gefur.
„Hafið þvínákvæmtega gát á hvernig þér breytiö, ekki sem
fávísir, heldur sem vísir, notið hverja stundina, því að dagarnir
eru vondir. Veriö því ekki óskynsamir, heldur reynið að skiija
hver sé vilji Drottins. “ (Ef. 5,15—17)
Ég gekk út, Drottinn.
Menn voru á ferð komu og fóru, gengu og hlupu.
Allt var á fullri ferð, bílar, strætisvagnar, gatan, borgin.
Allir voru að flýta sér,
eltast við tímann, spara tíma.
Vertu sæll, fyrirgefðu, ég hef ekki tíma.
Ég kem seinna, ég get ekki beðið, hef ekki tíma.
Ég slæ botninn í þetta bréf, ég má ekki vera að aö skrifa meira.
Ég vildi gjarna hjálpa, en ég hef ekki tíma.
Ég get ekki þegið, ég hef ekki tíma.
Ég get ekki hugsað, get ekki lesið, ég er alveg á kafi.
Mig langar að biðja, en ég hef engan tíma.
Þú skilur, Drottinn, þaö hefur enginn tíma til neins.
Barnið er að leika sér og
hefur ekki tíma. — Seinna.
Skólastúlkan veröur aö lesa
lexíurnar sínar, hefur
engan tíma. — Seinna.
Ungi maðurinn er á æfingu, hann hefur engan tíma. — Seinna.
Ungu hjónin eru að koma sér fyrir í nýju íbúðinni, þau hafa engan
tíma. — Seinna.
Gömlu hjónin þurfa aö gæta barnabarnanna og hafa engan tíma.
— Seinna.
Þau eru veik, þau hafa ekki tíma. — Seinna.
Þau eru að deyja, þau hafa engan...
Of seint!
Svona elta allir menn tímann, Drottinn.
Þeir fara gegn um þetta líf á hlaupum, þjakaðir, stressaðir og ná
aldrei því, sem þeir eru aö keppa eftir.
Þrátt fyrir allt, sem þeir leggja á sig, vantar þá alltaf tíma.
Heilmikinn tíma.
Þú hlýtur aö hafa misreiknað þig, Drottinn.
Einhversstaðar er einhver alvarleg skekkja.
Stundirnar eru of fáar.
Dagarnir of skammir.
Lífið of stutt.
En þú, sem ert handan tímans, Drottinn, þú brosir að þessari
glímu okkar við hann. Og þú veist hvað þú ert að gera. Þú
misreiknar þig ekki er þú úthlutar mönnum tíma. Þú gefur
hverjum og einum þann tíma er hann þarf til að gjöra vilja þinn.
En við megum ekki missa tíma,
eyða tíma,
drepa tíma,
því að tíminn er dýrmæt gjöf frá þér.
Gjöf, sem eyðist.
Drottinn, ég hef tíma,
nógan tíma.
Allan þann tíma, sem þú gefur mér.
Árin ævinnar,
daga áranna,
stundir daganna,
allt er þaö mitt
að fylla í rósemi og kyrrð,
en fylla á barma
og bera fram fyrir þig í bæn, svo að þú úr bragðdaufu vatni
þeirra megir gera gleði-vín, eins og forðum í Kana.
Drottinn, í dag ætla ég ekki að biðja þig um tíma til að gera hitt
og þetta,
en ég biö þig um þá náö, að ég fái notað samviskusamlega þann
tíma sem þú gefur mér til aö gjöra vilja þinn.
LÍÐANDI
ÞJÓNN
GUÐSPJALLIÐ í dag sam-
kvæmt annarri textaröð
fjallar um athugasemdir
Jesú við deildu lærisvein-
anna um það hver þeirra
væri mestur. í ræðu sinni
gerir Jesús grein fyrir því
að meðal lærisveina sinna
egi að ríkja sú regla, að sá
sem mestur er verði sá er
þjónar. Og hann spyr: Því
að hvor er meiri, sá sem
situr til borðs eða sá sem
þjónar.
Jesús sýndi það með
ýmsu móti að hann var sá
sem þjónaði. Skýrasta
dæmið um það var þegar
hann þvoði fætur læri-
sveina sinna.
Eitt af þeim heitum sem
Jesús fékk, og á stoð í
spámannaritunum, er ein-
mitt „hinn líðandi þjónn"
Jesús var kominn til þess að
ganga veg þjáningar og
dauða. Hlutverk hans var
þess eðlis að hann þurfti að
lítillækka sig. Hann af-
klæddist dýrð himnanna og
gjörðist maður, tók á sig
þjóns mynd, eins og Páll
postuli segir um hann, og
varð hlýðinn allt fram í
dauða, já fram í dauða á
krossi.
Þjóns mynd Jesú er ákaf-
lega merkileg og miklu
róttækari en menn oft taka
eftir. Á föstu er gott að
hafa þessa mynd fyrir aug-
um, og leyfa henni að tala
til sín. Því líttllækkun Jesú
var ekki sýndarmennska,
hún var raunveruleg í
hæsta máta. Það hefur ver-
ið komist þannig að orði, að
Jesús hafi farið svo djúpt í
niðurlægingu sinni, að hann
eins og hafi farið undir
okkur synduga menn til
þess síðan að lyfta okkur
upp úr glötunargröfinni. —
Hann tók á sig syndasekt
alls heimsins. Hann, sem
var saklaus og syndlaus.
Var nokkur furða þótt bar-
áttan í Getsemane garðin-
um hafi verið hörð, þegar
það er haft í huga að Jesús
vissi hvað hann var að
ganga út í . Svitadropar
hans urðu ekki að blóðdrop-
um nema af því að hann
háði hið harðasta dauða-
stríð sem háð hefur verið.
Hann leit alla synd mann-
kynsins frá öndverðu og
fram til hins efsta dags og
nú var hann að taka þetta
allt á sig. Freistingin var
mikil að losna við þetta. Og
við getum rétt ímyndað
okkur hvað freistingarnar
hafa sótt að honum í lífi
hans og starfi. — En hann
sigraði hverja freistingu og
hann sigraði óttann og
hann gekk inn í hlutverk
sitt og fullkomnaði það.
Þess vegna er til kristin
kirkja í dag.
Virðum fyrir okkur þessa
mynd frelsarans í dag í
upphafi föstunnar og biðj-
um góðan Guð að uppljúka
alvöru hennar fyrir okkur
svo við sjáum að allt þetta
gerði hann fyrir mig. Spyrj-
um svo: Hvað hef ég gert
fyrir hann?
Biblíulestur
VIKUNA 24. FEBR.-1. MARS
Sunnudagur 24. febr. Lúk. 22: 24—32
Mánudagur 25. febr. Jak. 4:1 — 10
Þriðjudagur 26. febr. Jak. 1:13—18
Miðvikudagur 27. febr. Hebr. 4:14—16
Fimmtudagur 28. febr. Hebr. 12:1—7
Föstudagur 29. febr. Matt. 16: 21—28
Laugardagur 30. febr. Matt. 12: 38—42