Morgunblaðið - 06.03.1980, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. MARZ 1980
17
AQýöubttndslÉff9ift9 ifsndiir
•ttírfmrmndk „Markmtó llokkt-
inttrad koma é aóaial-
faku þióðakiputagi i ialandi.“
víða um landið og hafa þeir
leiðbeint hernum um hvar mót-
stöðu væri að vænta eftir því sem
herinn sótti fram. ístöðulitlir og
tækifærissinnaðir stjórnmála-
menn hafa auðveldað Sovét-
mönnum eftirleikinn og sundrung
innan þjóðarinnar gert Afganist-
an að auðveldari bráð en ella hefði
verið.
Nú er ljóst að slökunarstefna
sú, sem Sovétríkin hafa sett á svið
að undanförnu, er blekking tóm.
Rússneski björninn er enn á ný
risinn úr híðinu og hyggst nú
koma á „sósíalísku þjóðskipulagi"
með ofbeldi hvar sem menn hafa
ekki látið sér skiljast ágæti þess.
Þessi freklega hernaðaríhlutun er
brot á öllum alþjóðalögum og
hefur skapað gífurlega spennu í
alþjóðastjórnmálum. Innrás Sov-
étmanna er hrein ögrun við
heimsfriðinn.
Þessi innraá er alvarlegt íhug-
unarefni fyrir okkur íslendinga.
Um árabil hefur óábyrgum stjórn-
málamönnum tekist að telja
nokkrum hluta þjóðarinnar trú
um að vera bandaríska varnarliðs-
ins hér og aðild íslands að NATO
væri bæði óþörf og heimskuleg, —
Sovétmönnum dytti aldrei í hug
að seilast út fyrir sín eigin
landamæri eða á nokkurn hátt að
skipta sér af málefnum íslend-
inga. Margur hefur lagt trúnað á
þetta í hugsunarleysi eða villst á
þeirri þjóðræknislegu grímu sem
kommúnistar hafa fundið þessum
áróðri sínum.
En nú má öllum vera ljóst að
íslensku þjóðinni er fyrir bestu að
treysta samband sitt við önnur
lýðræðisríki ef þjóðin vill halda
sjálfstæði sínu. Það hlýtur að vera
öllum hugsandi mönnum ljóst að
brottför bandaríska varnarliðsins
er alls ekki tímabær eins og málin
standa nú á alþjóðavettvangi.
Það hefur stundum verið gert
grín að þeim möguleika að Sovét-
menn gerðu hér innrás ef ísland
gengi úr NATO og bandaríska
varnarliðið hyrfi héðan, — en ég
fæ ekki séð hina skoplegu hlið á
því máli, ekkert væri eðlilegra
sem afleiðing af svo heimskulegu
athæfi. Sovétríkin hafa margsýnt
að þeim er ekki treystandi til
annars en að ganga á bak orða
sinna og þverbrjóta öll alþjóðalög.
Bein innrás væri sjálfsagt alls
ekki nauðsynleg, — það væri
leikur einn fyrir stórveldi eins og
Sovétríkin að ná þrælatökum á
þjóðinni ef hún stæði ein. Gylliboð
og efnahagslegar þvinganir á víxl
— ásamt þeirri óhugnanlegu und-
irróðursstarfsemi, sem Sovétmenn
hafa sérhæft sig í, myndu endast
þeim langt. Ódýr olía og rúblur í
vasa „rétthugsandi manna"
myndu draga margan lítinn karl
til hollustu við Björninn, — seinna
væri svo hægt að láta kné fylgja
kviði og gleypa þjóðina alla.
leiðsluhéruðunum. En ég hef enga
hitt sem hafa talið slíka þróun
eðlilega nema stjórnarmenn og
ráðamenn úr félaginu. Rökin sem
stjórnarmenn í Sláturfélagi Suð-
urlands færa fyrir gerðum sínum
hafa verið þau, að ráðnir fyrir-
svarsmenn fyrirtækisins og sér-
fræðingar þess hafi sýnt stjórnar-
mönnum fram á hagkvæmari
rekstur þessarar starfsemi utan
framleiðslusvæðanna á Suður-
landi.
Vissulega gefur það auga leið að
fastráðnir sérfræðingar fyrir-
tækja bænda búsettir í Reykjavík
fastir i ýmsum opinberum nefnd-
um og ráðum á höfuðborgarsvæð-
inu hafa takmarkaðan áhuga að
flytja starfsemina burtu frá sjálf-
um sér og ennþá minni áhuga
fyrir atvinnumálum framleiðslu-
svæðanna. Við slíkar aðstæður
blása þeir ekki úr nös við að
heilaþvo yfir kaffibollum á stjórn-
arfundum nokkra bændafulltrúa
sem þurfa að vera komnir heim
fyrir kvöldmjaltir.
Forsvarsmenn Samtaka sunn-
lenskra sveitarfélaga eiga þakkir
skilið fyrir að hafa tekið af skarið
í afstöðu sinni til atvinnuþróunar
á Suðurlandi. Sömu leiðis ber að
fagna þeim framfarahug sem lýsir
sér í stofnun Iðnþróunarsjóðs
Suðurlands og þeirri starfsemi
sem Jarðefnaiðnaður h.f. á Suður-
landi hefur staðið fyrir til könn-
uar á nýtingu sunnlenskra jarð-
efna. Það er mál til komið að
Sunnlendingar rísi upp úr öskustó
atvinnumála sinna og krefjist
eðlilegrar hlutdeildar í þeim
margmöguleikum sem þetta verð-
mætaríka en atvinnulega van-
þróaða hérað hefur að bjóða.
Orkuokrið í þessu orkuríkasta
héraði íslands er sérstakt mál og
að því mun ég síðar víkja.
Ingv. Kristm. BrynjúHsdóttir:
Krónan
íslenska króna! — Smá ert þú
og lítils virði, þar sem þú liggur í
lófa mér, en margt má þó við þig
gjöra, til góðs og til ills sért þú í
fleirtölu talin. Þig má nota til
þarfra og óþarfra hluta, og með
þér má bæta mannlífið og mörgu
spilla.
Dag hvern færist þú fram og til
baka, milli mannlegra fingur-
góma. Því meir sem þú smækkar í
eintölu því minna verður þú virt
af mörgum eigendum þínum — og
þó getur enginn án þín lifað.
Inn í bankana ert þú í þúsund-
um þúsunda talin og út úr þeim
aftur. Og alla banka fyllir þú eða
tæmir.
Inni í mörgu mannshöfðinu
ríkir þú sem drottning drottn;
inganna eða gyðja goðanna. í
smæð þinni megnar þú mikið, og
lætur allt eftir elskendum þínum.
Mikilmennin tilbiðja þig og fá
aldrei svalað ást sinni á þér. Þú
opnar langvegu lands og lagar, og
um háloftin heillar þú fjöldans
för. Álfur, lönd og borgir leggur
þú að fótum þér.
Og sjálfsagt vildir þú veita mér
eitthvað af öllum þessum gæðum,
ef ég óskaði þess. En ég óska þess
ekki því annað er mér ofar í huga,
sem ég hef allt mitt líf talið
göfugra, dýrmætara og þúsund
sinnum meir aðkallandi nauð-
synjamál.
Já, örsmáa íslenska króna, ég
velti þér í lófa mér, og skoða báða
þína myndstruðu fleti, úr þeim má
lesa sígilda sögu lands míns og
þjóðar og sterka áminningu gagn-
vart eilífðarmálunum.
Á báðum þínum flötum lít ég
hlutverk sáðmannsins. Framflöt-
ur þinn sýnir mér nafn okkar
ástkæra föðurlands, ÍSLAND.
Nafnið og landið sjálft er svo
samgróið hvort öðru, að enginn
tónn kemst þar í milli. Báðum
megin við örsmæð einingar þinnar
skoða ég myndmót tveggja birki-
kvista. Þessi örsmáu skógarlauf
tala til mín í hvert sinn þöglu
máli: — Græðið landið! Klæðið
landið! Sáið og plantið i sárin.
Króna! það er hægt að breyta þér í
allskonar fræ, til að græða sviðin
sár fósturjarðarinnar. Hvað'er
hægt að kaupa mörg fræ fyrir
eina krónu? Og nú sný ég þér við,
og lít á KROSSINS heilaga tákn
kristinna manna.
Að baki hans stendur með
myrkri heiðninnar, fornaldanna
átrúnaður, eins og myndin sýnir,
víking, uxa, dreka og gamm, er
nefndir voru landvættir.
Þá þekktu menn ekki fagnaðar-
boðskap friðþægingarinnar. Og
þessi samsetta myndskreyting
minnir okkur sterklega á það
undursamlega sanna LJÓS sem
kom í heiminn í JESÚ GUÐS-
SYNI.
Krossinn er hjarta kærleikans,
hann er krafturinn í fagnaðar-
boðskap Jesú Krists, án krossins
væri ekkert fagnaðarerindi til.
Hann geymir kraft Guðs almættis
í fullkominni friðþægingu. — Því
að „orð krossins er heimska þeim
er glatast, en oss, sem hólpnir
verðum, er það kraftur GUÐS og
speki GUÐS“. Kor.1.18.
Við kristnir menn, sem erum
það, stöndum í takmarkalausri
þakkarskuld við Almáttugan
GUÐ, og einnig í afar dýrðlegri
ábyrgð gagnvart fagnaðarboðskap
JESU KRISTS.
Hann býður okkur og segir:
„Farið út um allan heim og
predikið gleðiboðskapinn, allri
skepnu, sá sem trúir og verður
skírður, mun hólpinn verða, en sá
sem ekki trúir mun fyrir dæmdur
verða."
Þó allir GUÐS trúaðir geti ekki
ferðast heimsendanna milli, geta
þeir ferðast nógu lagt í bæninni,
alla leið inn að hásæti GUÐS
heyrandi hátignar, og einnig geta
þeir lagt í krónum til framgangs
boðuninni, — og þannig flýtt fyrir
komu GUÐS dags. II bréf Péturs,
3,12. Það er mín æðsta gleði, von
og bæn, og af því fæ ég ríkulega
blessun.
STANLEY
Næst |>egar þú
kaupir verkfæri,
vertu viss um að
þaðsé