Morgunblaðið - 14.03.1980, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 14. MARZ 1980
UMSJÓN:
ANDERS HANSEN
Víkjum burt kyrrstöðu
— Kaflar úr ræðu Jóns Magnússonar form. SUS
um stöðu ungs fólks í Sjálfstæðisflokknum
Ungir Sjálfstæðis-
menn haf a fremur en
nokkur önnur
stjórnmálahreyfirig
ungs fólks hér á
landi, brotið upp á
nýjum baráttu-
málum og reynt að
koma stjórnmálaum-
ræðunni og stjórn-
málabaráttunni úr
þeirri kyrrstöðu sem
hún hefur verið í all-
an þennan áratug.
Nefna má baráttu-
mál eins og prófkjör,
vaiddreifingu, breyt-
ingar á stjórnar-
skrá, þá sérstaklega
fyrir breyttri kjör-
dæmaskipan, gegn
útþenslu rikisbákns-
ins og fyrir endur-
reisn íslenzks efna-
hagslífs. Þessi bar-
áttumál og mörg
önnur, sem ég nefni
ekki hér hafa valdið
því að samtök ungra
sjálfstæðismanna
eru einu stjórnmála-
samtök unga fólks-
ins sem hafa haldið
styrk sínum og haft
afgerandi áhrif á
stefnumótun flokks
síns.
Okkur gremst það
hins vegar hvað lítið
hefur þokast í þess-
um málum í raun.
Þrátt fyrir að við höf-
um unnið ýmsa
áfangasigra á lands-
fundum flokksins, þá
hefur á það skort að
þeirri stefnu sem þar
var mörkuð hafi verið
framfylgt þegar
sjálfstæðismenn
hafa haft aðstöðu til
að koma þeim fram.
I þessu sambandi
leyfi ég mér að minna
á að hugmyndum
ungra sjálfstæðis-
manna um valddreif-
ingu í þjóðfélaginu
var á sínum tíma vel
tekið í flokknum.
Meginsjónarmið okk-
ar voru samþykkt, en
þar var staðnæmst og
ekki nóg með það.
Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur enn ekki
verið reiðubúinn til
að framkvæma vald-
dreifingu þar sem
möguleikar eru fyrir
hendi. Glöggt dæmi
um það er að þing-
flokkurinn og borgar-
stjórnarflokkurinn í
Reykjavík virðast
hafa verulega til-
hneigingu til að kjósa
sjálfa sig í allar
nefndir og ráð sem
um er að ræða. Þetta
gerist á sama tíma og
Sjálfstæðisflokkur-
inn hefur á að skipa
fjölmörgu hæfileik-
aríku fólki sem
mundi ekki vera síðri
fulltrúar flokksins á
þessum stöðum en
borgarstj órnarmenn
og þingmenn. Ungir
sjálfstæðismenn
verða að gera þá
kröfu til þeirra sem
ráða þessum málum,
að þeir breyti til í
þessu efni og viður-
kenni í raun nauðsyn
valddreifingar og
nýti þá hæfileika og
þann kraft sem býr
með almennum flokks-
mönnum.
Stj órnmálaflokkur
er sterkastur þar sem
þess er gætt að ein-
stakir fulltrúar hans
séu ekki yfirhlaðnir
störfum eða hafi
óeðlilega mikið vald.
Staða ungra sjálf-
stæðismanna er að
mörgu leyti sterk
innan flokksins. í öll-
um helztu valda-
stofnunum flokksins
situr ungt fólk nema
í þingflokknum og
ungir sjálfstæðis-
menn hafa ráðið
miklu um stefnumót-
un flokksins eins og
ég gat um áður. Sjálf-
stæðisfólk hefur allt-
af viðurkennt og virt
starf ungra sjálf-
stæðismanna sem
sést bezt á því að full-
trúar ungs fólks á
landsfundum flokk-
sins hafa ætíð fengið
mikið fylgi og jafnvel
verið atkvæðahæstir
í kjöri til miðstjórnar
flokksins. Þegar til
þessa er litið og hins
að stefna okkar hefur
á síðustu landsfund-
um jafnan verið sam-
þykkt en lítt fram-
kvæmd leiðir það
hugann að því, hvort
næsta verkefni ungra
sjálfstæðismanna sé
ekki einmitt það, að
koma fram kynslóða-
skiptum í Sjálfstæð-
isflokknum, svipuð-
um og þeim sem þeg-
ar hafa orðið í öðrum
flokkum og þeir hafa
notið góðs af í auknu
fyigi-
Við þurfum að
beita okkur fyrir því
að byggja upp
sterkan og samhent-
an Sjálfstæðisflokk.
Sjá til þess að stefnu-
mörkun og fram-
kvæmd fylgist að.
Víkja burt kyrrstöðu
og doða í íslenzkum
stjórnmálum.

Tryggja að Sjálf-
stæðisflokkurinn
veiti ungu fólki eðli-
legt svigrúm og áhrif,
þannig að Sjálfstæð-
isflokkur nútíðar og
framtíðar laði til sín
og veiti framrás þeim
krafti og þeim hug-
sjónum sem býr með
íslenzku æskufólki.
Ungt sjálfstæðisfólk
— við höfum mikið
verk að vinna.
Bessí Jóhannsdóttir, form. stefnumörkunarnefndar SUS:
Fjárlögin sýna van-
trú á einstaklinginn
en oftrú á ríkisvaldið
Það verður að
segjast eins og er að
það fjárlagafrum-
varp sem nú hefur
verið lagt fram þarf
engum að koma á
óvart. Hvernig átti
þessari nýju ríkis-
stjórn að takast að
gera stefnubreyt-
ingu á örfáum vik-
um? Öðrum ríkis-
stjórnum hefur ekki
tekist það þó þær
hafi setið heilt kjör-
tímabil. Vandamálið
er það, að til þess að
gera uppskurð þarf
mikinn kjark og
stefnufestu, sem lítið
hefur borið á meðal
íslenskra stjórn-
málamanna á
síðustu tveimur ára-
tugum.
Sjálfstæðisflokk-
urinn lagði áherslu á
það fyrir síðustu
kosningar að farið
yrði inn á nýja braut
þar sem hætt yrði að
útdeila gæðum sem
ekki eru til. Þjóðin
hafnaði að verulegu
leyti þessari stefnu.
Flóttinn frá raun-
veruleikanum,
áframhaldandi aga-
leysi og óstjórn halda
því áfram í íslenskum
stjórnmálum. Það
sem e.t.v. er skelfi-
legast við þessa
þróun er hversu hún
grefur undan siðferð-
isvitund fólks og virð-
ingu fyrir lýðræði og
mannréttindum.
Skattalögin eru gott
dæmi um það. Menn
eiga að skila inn
skattframtölum án
þess að geta gert sér
nokkra grein fyrir því
hvað þeir fái í skatta.
Erfitt að
meta frum-
varpið
Verðbólgan er
krabbamein íslensks
efnahagslífs. Til þess
að ráða bót á henni
þarf að viðurkenna
þá staðreynd að við
getum ekki eytt
meiru en við öflum.
Til þess að nálgast
það verður að skapa
samræmdar aðgerðir
sem m.a. fela í sér að
ráðið sé fram úr hags-
munaágreiningi í
þjóðfélaginu. Fjár-
lagafrumvarpið sem
nú liggur fyrir Al-
þingi gerir ekki ráð
fyrir neins konar
slíkum aðgerðum.
Fjármagni er áfram
veitt í óarðbæra
hluti. Niðurgreiðslur
eru nú áætlaðar 24
milljarðar á sama
tíma og verja á 22
milljörðum í vega-
mál. Ljóst er, að sú
stefna sem fylgt hef-
ur verið í tvo áratugi
hefur löngu gengið
sér til húðar. Menn
vilja samt sitja fast
við sinn keip og
halda Hrunadansin-
um áfram. Á sama
tíma sýnir fjárlaga-
frumvarpið að áfram
á að vanrækja iðnað-
inn. í heild má segja
að erfitt sé að meta
frumvarpið þar sem
lánsfjáráætlun ligg-
ur ekki fyrir svo og
cru skattalög óaf-
greidd. Ljóst er þó af
frumvarpinu að
skattbyrðin verður
síst minni en undan-
farin ár. Ríkið mokar
til sín fjármagni í
stað þess að örva
framtak einstakl-
ingsins.
Kjarasamn-
ingar og
þrýstihópar -
Allir kjarasamn-
ingar í landinu eru nú
lausir. Fjármálaráð-
herra hefur fullyrt að
nú hafi í fyrsta sinn
verið reynt að byggja
á raunhæfum launa-
og verðlagsforsend-
um. Þessi leið er út af
fyrir sig jákvæð ef
hún fær þá staðist
þegar þrýstihópar
þjóðfélagsins eru
komnir á fullt skrið.
Ný vinnubrögð við
gerð kjarasamninga
hafa verið til umræðu
á undanförnum ár-
um. Ekkert bólar þó á
þeirri framkvæmd.
BSRB krefst reglu-
legrar launahækkun-
ar. Hvert prósentu-
stig í hækkun þýðir
um 1 milljarð króna.
Fj ármálaráðherra
segir að það þurfi
ekki að hafa svo mikl-
ar áhyggjur af launa-
hækkunum þar sem
„það fé kemur til
baka með marg-
víslegum hætti“. Hér
er grunntónninn í
óreiðunni. Höldum
áfram að prenta seðla
og látum almenning
trúa því að um kjara-
bót hafi verið að
ræða.
Lífskjör
gætu verið
mun betri
Það er sorgleg stað-
reynd að við skulum
ekki geta stjórnað
okkar málum betur.
Lífskjör þjóðarinnar
gætu verið mun betri
ef við hættum að
prenta verðlausa
seðla og safna erlend-
um skuldum. Trúin á
einstaklinginn og
aukið frelsi til at-
hafna er eina stefnan,
sem getur leitt okkur
út úr vandanum.
Fjárlög hinnar nýju
vinstri stjórnar
benda til aukinna
ríkisafskipta og van-
trúar á einstaklings-
framtak. Þetta skal
engan undra, því
hvernig að þessari
stjórnarmyndun var
staðið gat vart boðað
fararheill.