Morgunblaðið - 16.03.1980, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 16. MARZ 1980
21
mmmmmammmmsmmmimmmammmimmmsim
' Kaiiaúi sig Bill Martln, og lék á
„píanóbörum" en lýsingar frá þeim
tíma eru áreiöanlega bestar í laginu
sem geröi hann frægan, „Piano
Man“.
En Billy hélt ekki lengi hulunni, því
brátt fóru menn að kannast viö hann
þar sem hann hafði nokkrum sinnum
leikiö í L.A. áöur og í The Troubador.
CBS og Warner Brothers vildu fá
hann á samning en tóku skref aftur á
bak þegar þeir komust aö samning-
um hans viö Family Productions.
Undir lokin komust þau mál á
hreint og Billy fór inn í stúdíóiö meö
lög eins og „Piano Man“, „Captain
Jack“, „Billy the Kid“, „Travelling
Prayer“, „If! Only Had the Words“ og
„Stop In Nevada“, og útkoman varö
„Piano Man“ meö Michael Stewart
sem upptökustjóra.
„Piano Man“ kom út í nóvember
1973, bæöi breiöskífa og litla platan,
og náöu báöar verðskulduðum vin-
sældum.
Sumariö eftir var Billy aftur kom-
inn í stúdíóiö meö Michael Stewart
og stúdíómönnum á borö viö Emory
Gordy, Ron Tutt, Larry Knechtel og
Wilton Felder. „Streetlife Serenade"
hét platan en á henni var annað álíka
sterkt lag, og „Piano Man“, „The
Entertainer", en sú plata var samt
ekki jafnoki „Piano Man“ þar sem
hún stóö ekki mikið framar í gæöum,
þó góö sé. Um sama leyti og
„Streetlife Serenade" kom út naut
Billy oröiö almennrar hylli og hlaut
margar viöurkenningar í kjölfar vin-
sælda „Piano Man“.
Frá „Piano Man“ hefur Billy haft
hljómsveit á sínum snærum. Til aö
byrja meö voru í hljómsveitinni Rhys
Clark trymbill, Don Evans, sem lék á
„Cold Spring Harbour" á gítar,
Dough Stegmar bassagítaristi og
Johnny Almond saxófónisti.
1975 stóð til aö Dee Murray og
Nigel Olsson fyrrum undirstaöa í
hljómsveit Elton Johns tæki viö því
starfi hjá Billy en hann var ekki á
sama máli og hélt áleiöis til austur-
strandarinnar á ný og hressti við
hljómsveitina. Stegmar hólt sínu
starfi og þeir völdu saman nýja
menn. Fyrstur varö Liberty Devito,
trommuleikari, sem hafði verið í
hljómsveit meö Dough (Topper) og
auk þess leikiö meö Mitch Ryder,
Richie Canata, sem lék á blásturs-
hljóöfæri, og Frank Vento á gítar,
sem vék síöan fyrir Russell Javors í
byrjun 1978. Og 1979 bættist viö
annar gítarleikari, David Brown.
„Turnstiles" var næsta plata Billy,
fyrsta platan sem hann stjórnaöi
upptökum á sjálfur, en þessi plata
ýtti ekki stoöum undir þær vinsældir
sem síöar koma meö næstu plötu
hans, þó „Turnstiles“ sé í dag virt
vegna laga eins og „Say Goodbye To
Hollywood“, „New York State Of
Mind“ og fleiri.
„The Stranger" var gefin út í
september 1977 og var ári síöar
orðin söluhæsta plata í sölu CBS, sló
fyrra met „Bridge Over Troubled
Water“. Phil Ramone stjórnaöi upp-
tökum á þeirri plötu og tókst honum
aó ná furðumiklu út úr Billy og
hljómsveitinni. Á þessari plötu eru
t.d. lögin „Moving Out“, „Just The
Way You Are“, „Only The Good Die
Young" og „She’s Always A Woman“
sem öll komu út á litlar plötur.
Og Billy, sem semur aldrei á
meöan á upptökum stendur né á
hljómleikaferöum, byrjaöi að semja á
næstu plötu í júní 1978 og var
kominn í stúdíóiö í júlí ásamt Phil
Ramone, hljómsveit sinni og gestum
á borö viö Steve Khan gítarleikara.
Platan sem þar varö til varö fyrsta
fyrstasætis plata Billy, „52nd Street",
þar sem „Saturday Night Fever“ hélt
„Stranger" alltaf í öðru sæti.
Þaö þarf varla að fjölyröa mikiö
um „52nd Street", en á þeirri plötu
eru lögin „My Life“, „Big Shot“,
„Honesty" og „Until The Night" sem
öll geröu þaó gott. Þann áttunda
mars síðastliðinn kom síöan út ný
plata frá Billy sem ber heitiö „Glass
Houses".
„GLASS HOUSES
Billy Joel
(CBS)
Billy kemur okkur kannski ekki á
óvart á þessari plötu, en hann sýnir
altént sínar bestu hliöar. Platan er
mun meiri rokkplata, eöa „götuplata"
eins og hann mundi sjálfur vilja kalla
þaö. Engir aukahljóófæraleikarar eru
á plötunni en hljómsveitinni aftur á
móti gefiö betra rúm til aö sýna sig.
Auðvitað minnir hann á ýmsa aöra
eins og áöur og heyrast hljómar frá
Paul McCartney eins og vanalega t.d.
í „D’ont Ask Me Why“, sem er rólegt
og fallegt lag, Cliff Richard í „Sleep-
ing With The Television On“ og ekki
má gleyma Led Zeppelin í „Close To
The Borderline", en þessar sam-
líkingar eru ekki mjög sterkar þar
sem þaö er löngu kominn ákveöinn
Billy Joel-stíll, sem er skýrastur í
lögum eins og „All For Leyna”, sem á
víst aö vera fyrsta litla platan í
Evrópu, sem ég tel full auövelda
lausn þar sem lagiö er ekki neitt
frábrugðiö því sem áður hefur heyrst
frá honum. f USA velja þeir þó
sterkasta lagiö „You May Be Right"
sem er þrumurokkari, en „I Don’t
Want To Be Alone“ er einnig afar
áheyrilegt og kemur næst „You May
Be Right". Einnig má gera ráö fyrir
„Sometimes A Fantasy" sem er Joel
rokkari, þ.e. hans gamli heföbundni
stíll, meö öllu tilheyrandi, o-ooo-ó-
um og æ-æ-um, ef þiö skiljiö hvaö ég
á viö!
Textarnir hjá Billy hafa oft veriö
perlur, ástarlögin hugnæm og eöli-
leg, og söguljóöin hans grípandi og
meö því besta á sínu sviöi, og
grín-háðið hans ruddalega skemmti-
legt, enda minnir hann stundum á
geðveiki Loudon Wainwright-text-
anna.
Um textagerö sína hefur Billy sagt
aö hann semji oft eftir aö hafa
dreymt eitthvaö, en þá hlýtur hann
aó dreyma líflega. Auk þess hefur í
gegnum plötur hans veriö ákveöinn
þráóur, hans eigin sjálfsævisaga.
Erfitt er aó sjá hvaó er úr hans lífi í
þessum textum, en án efa lifa margir
sig inn í texta eins og „You May Be
Right", „All For Leyna" sem er
dramatískt háö, og í stríöninni í „I
Don’t Want To Be Alone". „Every-
body’s talking ’bout the new sound,
funny, but it’s still rock ’n roll to me“,
og hvaö sem líöur öllu tali um nýja
músík er „Glass Houses" þrælgóö
rokkplata.
HIA

Madness og Moody Blues í plöturabbi
Kenny Rogers á án efa eftir aö
halda vinsældum næstu árin og er
að veröa nokkuð vinsæll hérlendis.
En þess má geta aö önnur góö
plata meö honum á að vera til í
búöum, Kenny Rogers Singles Al-
bum, þar sem er aö finna öll hans
vinsælustu lög fram til þessa.
„i’ll Always
Love You“
Anne Murray (Capitol)
Helsti styrkur Anne Murray er
rödd hennar, sem er sérstök og góö.
En Anne eins og Kenny er ekki
country söngkona þó þaö loði viö
hana. Fyrsta vinsæla lagið hennar
var „Snowbird“ sem margir þekkja
og flokkaö country. Síöan hefur hún
haldiö sig viö popp og country, og
átt fjöldann allan af vinsælum lögum
eins og „You Needed Me“, „You
Wont See Me“, „Danny’s Song“, og
„Just One Look". Murray er
kanadísk og ólíkt flestum öörum
Kanadamönnum heldur hún sig í
Kanada þrátt fyrir vinsældir sunnar.
Anne er jafnvíg á rokk, country og
ballööur, með rödd sína, þó lögin í
millihraöanum viröist hæfa henni
best eins og í „Daydream Believer”
og „You’ve Got Me To Hold On To“
sem er á þessari plötu.
Anne er á sömu línu og Linda
Ronstadt í rólegu lögunum en á sinni
eigin línu í millihraðanum.
Róleg lög eru nokkuö mörg á
þessari þlötu. Tvö þeirra hafa þegar
veriö gefin út á litlar plötur og gert
þaö gott, „Broken Hearted Me" og „
ITI Always Love You", en auk þeirra
eru góö róleg lög,„Stranger At My
Door”, sem er country lag, „Easy
Love” og „Wintery Feeling" eftir
Jesse Winchester, en aö meginreglu
eru lögin eftir kanadíska listamenn.
Þess má geta eins og meö Kenny
Rogers, aö önnur plata er til ný sem
heitir „Country Collection" og er
safn laga sem hafa fallió undir aö
vera country lög.
„ONE STEP BEYOND ...“
_________Madness (StiH)_________
Þetta er fyrsta platan frá Madness
en hún er ein af nokkrum hljómsveit-
um er komið hafa fram í sviösljósiö í
Bretlandi sem spila svokallaö ska-
reggae tónlist. Af öörum hljómsveit-
um má nefna Specials, Selector og
Beat. Ska-reggae tónlistin er eins
konar takttónlist (beat music) með
miklum áhrifum frá gamla rokkinu.
Helstu áhrifamenn þessara hljóm-
sveita eru m.a. Prince Buster, Dandy
Livingstone og hljómsveitin Upsett-
ers svo eitthvaö sé nefnt.
Madness er skipuö sex mönnum:
Mike Barson hljómborö, Lee
Thompson saxafón, Chris Foreman
gítar, Graham McPhearson (Suggs)
söngur, Mark Bedford bassi og
Daniel Woodgate trommur. En svo
má ekki gleyma sjöunda meðlimin-
um en það er Chas Smith sem
upphaflega ætlaöi aö veröa trommu-
leikari en þaö gekk ekki svo hann
reyndi viö bassagítarinn en þar sem
þaö tókst ekki heldur geröist hann
kynnir og dansari hljómsveitarinnar.
Snúum okkur þá aö plötunni. í
heild er platan helst ti! of einhæf og
skilur lítiö eftir sig. Þó leynist lag og
lag sem venst eftir aö platan hefur
veriö spiluð nokkrum sinnum. Má
þar helst nefna lögin „Tarzan’s Nuts"
sem er eins konar gömludansa lag
og titillag plötunnar „One Step
Beyond” sem er spilað lag þar sem
Chas Smith kynnir Madness og þar
kemur fram að tónlistin höfðar
aöallega til fótanna. Tvær litlar
plötur hafa verið gefnar út af þessari
plötu eru þær meö lögunum „One
Step Beyond ...“ og „My Girl" og
hafa bæöi þessi lög náö vinsældum í
Bretlandi. Þess má geta að Madness
hafa notiö vinsælda sem hljómleika-
hljómsveit og hefur þaö sitt aö
segja. Annars má segja aö Madness
séu dæmigert árshátíóarband þar
sem lögin líöa í gegn án þess aö
nokkur veiti þeim sérstaka athygli og
hvaö þá hljómsveitinni. Hún gæti
sem sagt kallast góð partýplata.
Guðmundur Benediktsson gengur í
KAKTUS
Hljómsveitin Mánar var allsráðandi á sveitabollum á suðurlands-
undirlendinu frá 1965 til 1974, með Glórubræðurnar Labba og Bassa i
fararbroddi, eins og þeir voru kallaðir þeir ólafur Þórarinsson og
Björn Þórarinsson.
Ólafur er nú í hljómsveitinni
Kaktus, sem eins og fleiri hljóm-
sveitir virðist vera að hressast og
byggja á baráttu í dansleikja-
bransanum.
Kaktus fengu liðsstyrk í síðustu
viku, Guðmund Rpnediktsson,
hljómborðsleikara og söngvara,
sem kemur úr Brimkló. Kaktus er
í dag skipuð Ólafi, Guðmundi,
Helga Kristjánssyni, bassagítar
og Arna Áskelssyni, trommuleik-
ara.
Hljómsveitin er reyndar orðin
nokkuð gömul í hettunni, byrjaði
árið 1973 sem „árshátíðatríó“ með
Árna, Birni Þórarinssyni og Stef-
áni Ásgrímssyni. Síðan þróaðist
hljómsveitin í það að verða meiri
rokk hljómsveit, en í dag halda
þeir tvöföldu prógrammi.
Guðmundur kemur í stað Björns
sem hefur ákveðið að hætta spila-
mennsku. Kaktus, sem er gerð út
frá Selfossi virðist vera að ná fyrri
vinsældum Mána austanfjalls, og
með Guðmund til viðbótar ætti
það að geta tekist, en eins og þeir
segja þá „eykur hann á fjölhæfni
hljómsveitarinnar, sérstaklega í
söngnum."
HIA
„OUT OF THIS WORLD“
Moody Blues ( K Tel)
Samkvæmt Vinsældalistabók Joel
Whitburn fyrir 1955—78 yfir topp
100 í USA náöu þrettán laga Moody
HMM:673 TNR:14 JU:0,14 Blues inn
á listann frá 1965 til 1978. Af þeim
eru níu lög á „Out Of The Blue” en
þrjú hinna voru með Denny Laine
(Wings) sem söngvara en eitt vantar
til aö gera þetta aö „alvöru" „Great-
est Hits” plötu en þaö er lagiö
„Never Comes The Day“.
Hvaö um það, Moody Blues voru
fyrst og fremst vinsælir fyrir
breiöskífur sínar, en af þeim hefur
veriö valinn smjörþefur á þessa
plötu.
Lögin eru í tímaröö þessi, fyrst
vinsælu lögin, ‘ „Nights In White
Satin" sem endurreisti frægö þeirra
meö Justin Hayward í fararbroddi
1968 og komst í 19. sæti í Bretlandi,
en fyrsta sæti í Frakklandi og víöar.
Þaö var síöan endurútgefið 1972 og
komst þá í annaö sætiö í USA, en 9.
í Bretlandi, og nú um áramótin var
þaö að flækjast inn á topp tuttugu í
Bretlandi í kjölfar þessarar plötu.
„Question" er næst eitt af þeirra
merkilegri lögum, en það náöi öðru
sæti í Bretlandi 1970. Síöan er „The
Story In Your Eyes“ frá 1971, „Isn’t
Life Strange” 1972 og „l’m just A
Singer In A Rock ’n Roll Band“ 1973,
og síðan koma „Stepping In A Slide
Zone“ og „Driftwood“ sem komu
1978, eftir aö þeir hófu aö leika
saman aftur, eftir nokkurra ára hlé.
„Ride My See Saw“, „Tuesday Af-
ternoon” og „Voices In The Sky"
komu öll út á litlum plötum en náöu
ekki vinsældum en eru ekki síöri en
hin. Auk þess eru hér lögin „Float-
ing”, „Eyes Of A Child”, „New
Horizons”, „Lovely To See You” dog
„Melanchol Man“, sem eiga kannski
ekki rétt á sér miðaö við mörg þeirra
laga sem þeir gáfu út, en aö ööru
leyti er þetta vel heppnuð safnplata,
Ijúflingslög frá vandasamri hljóm-
sveit. — HIA.
ANNE MURRAY
KENNY ROGERS