Morgunblaðið - 18.12.1980, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 1980
Þessi bíll valt á Höfðabakka í Reykjavík um eittleytið í gær og háfnaði á þakinu utan
vegar. Sem betur fer urðu ekki meiðsli á fólki. Ökumaðurinn var grunaður um ölvun þótt
um miðjan dag væri. lías"> as
Textilhópurinn
í versluninni Epal að Síðumúla
20 hefur hópur ungra kvenna, er
leggur stund á textilgerð alls
konar, komið fyrir verkum sínum,
og getur fólk gert þar pantanir á
efni, er hópurinn framleiðir á
listrænan hátt á verkstæði, er
þessar konur reka hér í borg.
Hópurinn hefur stundað nám í
listgrein sinni undanfarin ár og
auðvitað við Myndlista- og Hand-
íðaskóla íslands. Þetta er í fyrsta
skipti, sem þessi hópur stofnar til
sýninga, enda vart meira en hálfs
árs gamall.
Eg leit inn á þessa sýningu og
varð þess fljótt meðvitandi, að það
var þjart og létt yfir því tau-
þrykki, er þarna hefur verið komið
fyrir. Þar eru einnig nokkrir
púðar og efni í alls konar hluti,
gluggatjöld, sængurver og auðvit-
að má nota slíka hluti gagngert til
skreytingar á heimilum og annars
stðar. Mynstur eru yfirleitt ein-
föld og í fáum litum. Þarna er
spilað á form dýra og blóma, og
allt er þetta gert af smekkvísi, og
Myndllst
eftir VALTÝ
PÉTURSSON
að fletta, að ýmislegt er á ferð í
nytjalist okkar. Gallerí Langbrók
hefur verið rekið að undanförnu
með sóma, og nú kemur hér annar
hópur ungra kvenna til sögunnar.
Þær hafa að vísu ekki enn sem
komið er fengið sitt eigið gallerí,
en hver veit nema það sé skammt
undan. Það skal viðurkennt, að
enginn er ég sérfræðingur í textil,
en samt ætla ég að láta það
flakka, að mér var ánægja af að
sjá verk eftir þessar konur. Og«f
til vill eru það bestu fréttirnar, að
nú er farið að eiga við þessa
framleiðslu af fullri alvöru, en
ekki aðeins til að spreyta sig á
einstöku verkefnum. Þegar tveir
hópar eru komnir í gang, verður
r' >
Við Ljósavatn
hljómplata karla-
kórsins Goða
Akureyri. 13. desember.
KARLAKÓRINN Goði, skipaður
söngmönnum úr Suður-Þingeyjar-
sýslu, hefir sent frá sér hljómplöt-
una „Við Ljósavatn" með 13 lögum
frá jafnmörgum þjóðlöndum.
Söngstjóri er Robert Bezdek, en
einsöngvarar eru Árni Jónsson,
Baldur Baldvinsson, Guðlaugur
Viktorsson, Helgi R. Einarsson,
Hjalti Kristjánsson, Pétur Þórar-
insson, Sigurður Stefánsson og
Viktor A. Guðlaugsson. íslenskir
textar eru eftir Kristján frá
Djúpalæk, Iðunni Steinsdóttur og
Viktor A. Guðlaugsson. — Söng-
stjórinn hefir útsett öll lögin, og 8
hljóðfæraleikarar leika með kórn-
um á 10 hljóðfæri.
Sv.P.
Leiðrétting
í GREINARKORNI sem ég skrif-
aði og kom í blaðinu 17. þ.m.
stendur „venjulega þarf fólk að
bíða lengi á varaflugvelli". Vitan-
lega átti að standa þarna, og stóð í
handriti mínu „venjulega þarf fólk
EKKI að bíða lengi á varaflug-
velli". Góðfúslega leiðréttið þetta.
Jóhannes R. Snorrason.
INNLENT

I P(

ekki annað sagt en að líf hafi
komist í tuskurnar.
Þessi sýning stendur um stund í
versluninni Epal í Síðumúlanum,
vonandi fram til jóla. Er ekki
sennilegt, að einhverjir finni
þarna glaðning fyrir barn, vin eða
þá nánustu. Það eru fleiri mögu-
Ieikar tii glaðnings en það venju-
lega, það sýnir þetta framtak
Textilhópsins. Persónulega er mér
sama, hvort þessi verk eru að einu
eða öðru leyti ekki fullkomin
listaverk, en þetta er mjög
ánægjuleg byrjun hjá þessum hóp,
sem lofar svo góðu, að mér dettur
ekki í hug að krefjast þess, að allt
sé fullkomið. Þar að auki veit ég
bókstaflega ekkert um það. Því
verður að taka viljann fyrir verkið
að sinni.
DauAinn er miskunnsamur
Þad er adeins lifið
sem er grimint
Og samt óttumst við dauðann
en elskum lifið
Mörg ljóða Þuríðar eiga líka þá
kosti að vera á yfirborðinu líkt og
rabb þótt meira búi undir. Ég
nefni til dæmis Jólin 1978 (Til
Siggu), Vorbarn (Til Bjargar),
Barnstrú og Lítill drengur (Til
Ara Gísla). Að vísu þykir mér
síðustu línunni ofaukið í síðast-
nefnda ljóðinu. Það nægir að
hjarnið bráðni vegna þess hve
hjarta drengsins er heitt, vonina
þarf ekki að minnast á því að hún
er alltaf samferða slíkum dreng.
Og það var vor, vitnar um þróun
hjá Þuríði Guðmundsdóttur að
gera ljóð sitt enn einfaldara,
opnara. Þessi bók nýtur sín ágæt-
lega við hlið hinna fyrri, en eykur
ekki að marki við hróður skáldk-
onunnar.
Bókin er smekklega gefin út af
Skákprenti, greinilega af virðingu
fyrir góðum skáldskap.
Karlakórinn Goði
ég fæ ekki annað séð en að þessi
frumraun þeirra í Textilhópnum
hafi orðið þeim til hins mesta
sóma. Hér er á ferð svokölluð
nytjalist, og mun hún að mestu
eða öllu handunnin, en þessi hópur
hefur yfir ágætu verkstæði að
ráða, eins og áður segir. Það er
sannarlega iífsmark með þessum
hóp, og hér virðast dugmiklar
konur á ferð, sem vert er að hafa
auga með á næstu dögum eða
árum.
Textilhópinn skipa: Anna Matt-
hildur Hlöðversdóttir, Ileiða
Björk Vignisdóttir, Hjördís Bergs-
dóttir, María Hauksdóttir, Ólöf
Ingibjörg Einarsdóttir, Rannveig
Gylfadóttir og Valgerður Torfa-
dóttir. Um það er engum blöðum
Og samt óttumst við dauðann
Þuríður Guðmundsdóttir:
OG ÞAÐ VAR VOR.
Útgefandi: Skákprent 1980.
Ekki getur það talist sérstak-
lega nýstárlegt að byrja ljóðabók
á þessum orðum: „Skugginn minn
reikar um garðinn/ og regnið
faðmar trén.“
Vilji lesandinn vera neyðarlegur
getur hann játað að reikandi
skuggi minnir hann á draug. En sé
ljóð Þuríðar Guðmundsdóttur,
Vornótt, lesið til enda er merking
þess náttúrlega allt önnur en
fávísum lesanda kemur í hug í
fyrstu. Það er hvorki meira né
minna en sá boðskapur vorsins
sem lýsir sér í „kalli/ frá opnum
glugga" sem skáldkonan er að
yrkja um.
Ljóð Þuríðar Guðmundsdóttur
eru hljóðlát og dálítið viðkvæm án
þess að það sé sagt í niðrunar-
skyni. En Þuríður hefur löngu
sannað með ljóðabókum sínum
(Aðeins eitt blóm, 1969, Hlátur
þinn skýjaður, 1972 og Á svölun-
um, 1975) að hún er vandvirk
eftir JÓHANN
HJÁLMARSSON
skáldkona sem leggur mikið upp
úr fágun, að ljóðið sé hvorki
lengra né styttra en það á að vera.
Hún fer yfirleitt sparlega með orð.
í Og það var vor þykir mér
Tíminn vel ort ljóð, að vísu túlkar
það hefðbundin viðhorf og formið
er síður en svo byltingarkennt. En
svona er það í látleysi sínu:
Við báðum þessa stund
að nema staðar
Við köstuðum biómum
i fljótið
stór og blí
birust þau með straumnum
lemtra oif lengra burt
Við horfðum á lif okkar
speglast i fljótinu
oit berast burt
eins og hlómin bláu
Þuríður Guðmundsdóttir
l*ú tókst i hond mér
ok saitðir
timinn er miskunnarlaus
Annað Ijóð sem vekur athygli
fyrir það hve hnitmiðað það er,
búið þeim kostum að segja mikið í
fáeinum hendingum er Þversögn:
Forsetinn og Heklugosið
aðalefni Iceland Review
EMBÆTTISTAKA Vigdísar
Finnbogadóttur, forseta íslands,
og Heklugosið í sumar, er aðal-
efnið í nýútkomnu Iceland Re-
view, síðasta hefti þessa ár-
gangs, sem er fjölbreytt og
litskrúðugt að vanda.
Forsetakjörinu eru gerð skil í
myndaseríu á átta síðum þar
sem brugðið er ljósi á kosn-
ingabaráttuna, úrslitin og loks
embættistökuna í Alþingishús-
inu. Myndirnar eru allar eftir
Gunnar Elísson, en texti eftir
ritstjórann.
Með grein um Heklugosið í
sumar birtast fjölmargar lit-
myndir af gosinu og áhrifum
þess — m.a. af bændum, þegar
þeir smöluðu fé af svæðunum,
sem urðu verst úti vegna ösku-
falls og vikurs. Fjölmargir ljós-
myndarar lögðu sitt af mörkum,
en greinina skrifaði ritstjóri
Iceland Review.
Þá skrifar Magnús Bjarn-
freðsson um Strandarkirkju,
myndir eru eftir Martyn Chill-
maid — og Magnús á þarna aðra
grein: um Gunnarsholt og land-
græðslustarfið, sem þar er unn-
ið. Fjöldi litmynda fylgir báðum
þessum greinum.
Árni Björnsson, þjóðhátta-
fræðingur, á þarna grein um
ýmsa gamla íslenzka jólasiði,
myndskreytta af Eddu Sigurðar-
dóttur. Grein er um aflakónginn
í ár, Sigurð Bjarnason í Þorláks-
höfn, og myndasería frá Lista-
hátíð 1980. Litmyndasería af
Akureyri í vetrarskrúða eftir
svissneskan ljósmyndara, Max
Schmid, og margt annað efni er
að finna í þessu síðasta hefti
Iceland Review, sem þar með
lýkur 18. árgangi sínum.
Ritstjóri og útgefandi er Kar-
aldur J. Hamar.
Bðkmenntlr