Morgunblaðið - 06.03.1981, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. MARZ 1981
COSPER
Ég treysti því læknir, að það verði blátt bióð sem þið komið með
handa mér!
Ast er...
... að troða 'i pípuna
hans meðan hann ekur.
TM Rag U S Pat Oft «H rtohts rtMrvtd
• 1978 Lm Angeies
bú ert síkvartandi. — Þetta
er þó dálítil eyja um fjöru!
Með
morgunkaffinu
Ék bý hvorki til mat eða
annað, ég er enn i sumarfríi!
HOGNI HREKKVISI
x-xr V IMI
McNaught Synd.. Inc. _
L

/
viui w, n V/o r/am tinmv úw (n
ti) mA 'A FRÖpiKM VfiVHMSW'"
Eru kvenfélögin
ófínni en Kiwanis?
Kvenfélagskona skrifar:
„Fréttir hafa borist í fjölmiðlum
um það framtak Bandalags kvenna í
Reykjavík að safna 600 þúsund krón-
um til kaupa á svokölluðum tauga-
greini. Fréttunum fylgdi að í Banda-
lagi kvenna væru rúmlega 30 kvenfé-
lög í Reykjavík.
Þetta sýnir að enn ríkir stórhugur
og bjartsýni meðal íslenskra kvenfé-
lagskvenna, þótt þær hafi þurft að
horfast í augu við mikinn andróður og
áreitni síðustu ár. Aukin útivinna
húsmæðra hefur dregið mátt úr
félagsstarfi kvenfélaga og í umræðum
um jafnrétti kynjanna hefur verið
dreginn í efa tilveruréttur félaga, þar
sem félagsmenn séu eingöngu af
öðrum kyninu s.s. kvenfélaga, Kiwan-
isfélaga, Lionsfélaga, Rotaryfélaga,
Frímúrara og Oddfellowa.
En er þetta hlut-
verk félagasamtaka?
Þess verður þó að geta að gagnrýni
á tilveru þessara félaga hefur nær
eingöngu komið frá vinstri armi
jafnréttisfólksins og virðist /rjálst
félagsstarf af þessu tagi fara sér-
staklega í taugarnar á vinstri sinnuðu
fólki. Það er einhvern veginn svo
skrítið að þótt vinstri sinnum sé oft
tamt að eigna sér umhyggju fyrir
lítilmagnanum og hugmyndir um
félagslegar framfarir, virðist þeim
ekki aðeins óskiljanlegt að til skuli
vera einstaklingar sem vilja fórna
einhverju frá sjálfum sér í því skyni,
heldur finna þeir líka hjá sér hvöt til
að fordæma þá einstaklinga, sem sjá
af tíma sínum til að prjóna, sauma,
föndra, baka, spila bingó, standa við
basarsölu og kaffisölu, selja happ-
drættismiða og gefa til líknar- og
framfaramála. Nei, þá er einfaldara
að ákalla ríkið. Þetta á ríkið að gera
segja þeir, ekki einstaklingar. Tókuð
þið til dæmis eftir því i þættinum í
vikulokin 28. febrúar sl., þegar verið
var að segja frá þessari söfnun
reykvísku kvenfélaganna, þá spurði
einn stjórnandinn: En er þetta hlut-
verk félagasamtaka? Á ekki ríkið að
gera þetta?
Hvað segja aðrir um þetta?
Á undanförnum áratugum hafa
íslenskar kvenfélagskonur með fá-
dæma dugnaði og elju safnað fé til
margvíslegra framfaramála (til
kaupa á lækninga- og hjálpartækjum,
kirkjugripum, höklum og til styrktar
sjúklingum til utanferða o.m.fl.). Það
hafa ekki alltaf safnast háar fjár-
hæðir hverju sinni, en með síendur-
teknum bösurum, kaffisölum og
bingókvöldum hefur margt smátt
gert eitt stórt. Og þá er ég komin að
þeim mikla aðstöðumun, sem er í
starfi kvenfélaga og karlafélaga eins
og t.d. Kiwanis- og Lionsfélaga. Hvað
segir þú t.d., lesandi góður, sem ert að
lesa þetta? Metur þú starf kvenfélaga
til jafns við starf karlafélaga? Finnst
þér konurnar vera að vinna að
svipuðu markmiði? Ég veit að ef svo
ólíklega vill til að þú sért vinstri
sinnuð jafnréttiskona, þá segir þú
eitthvað á þá leið að hvorki kvenfélög
né karlafélög eigi rétt á sér. En hvað
segja aðrir um þetta? Sýnir þú t.d.
jafn mikinn áhuga á að kaupa
happdrættismiða af kvenfélagskonu
og rauða fjöður af Lionsmanni eða
K-lykil af Kiwanismanni?
Afleiðingin er lélegur
afrakstur hjá konunum
Ég vil taka fram, tii að forðast
misskilning, að öll þessi félög eiga
rétt á sér, að mínu mati, en staðreynd
er það samt að þau standa ójafnt að
vígi. Karlarnir í karlafélögunum hafa
miklu meiri möguleika í gegnum sína
atvinnu að safna t.d. happdrættis-
vinningum og auglýsingum og það
sem er ekki hvað þýðingarminnst, að
koma auglýsingum um starfsemi
sinna félaga í fjölmiðla. Ef þeir eru
ekki sjálfir í þessari aðstöðu, eiga
þeir örugglega vin eða starfsbróður,
sem með lítilli fyrirhöfn getur „redd-
að“ málinu. Konur eru færri í áhrif-
astöðum og hve margar þeirra, sem
það eru, ætli séu starfandi í kvenfél-
ögum? Takið bara eftir hvernig fjöl-
miðlar gera miklu meiri fréttir úr
starfsemi karlafélaganna með marg-
ra dálka fyrirsögnum, jafnvel viðtöl-
um og myndum. En frétta-
tilkynningar frá kvenfélögunum um
happdrætti eða kaffisölu eru oft
teknar með hangandi hendi og eftir-
tölum og birtast svo með eins dálks
fyrirsögn niðri í horni. Afleiðingin er
Leiðrétting
í grein Hafsteins Blandon, „Enn
um grænan sjó“ í Velvakandadálkn-
um í gær féll niður hluti af
málsgrein í kaflanum „Áhrif breyti-
legs mismunarþrýstings". Þar sem
næsta málsgrein á undan lenti
saman við hina síðari, birtast þær
báðar hér á eftir: „Niðurstöður
þeirra rannsókna eru þær að breyt-
ist mismunarþrýstingur um 1 metra
vatnssúlu þá megi reikna með hit-
astigsbreytingu um það bil 0,1 °C. í
dæmi Gísla mundi þetta svara til
hitastigssveiflu um 0,3°C, og er það
auðvelt reikningsdæmi að sýna
fram á að vatnsrennsli muni ekki
aukast um 100% við slíka smábreyt-
ingu.“
Velvakandi biður greinarhöfund
afsökunar á þessum mistökum.
lélegur afrakstur hjá konunum, þrátt
fyrir gífurlega fyrirhöfn, en sams
konar markmið.
beir halda hádegisverð-
arfundi á veitingastöðum
Þá er ekki úr vegi að minnast á það
aðstöðuleysi, sem flest kvenfélög búa
við til félagsstarfsins sjálfs, til funda,
föndurs, sýnikennslu, matreiðslu,
sameiginlegrar kaffidrykkju o.þ.b.
Ekki er óalgengt að við kaffisölur og
basara þurfi að bera borð og stóla í
tugatali milli herbergja, lítil sem
engin aðstaða til að laga kaffið eða
þvo upp leirtauið, geyma kökur sem
berast eða hengja upp ytri fatnað.
Fundir og önnur starfsemi fer oft
fram í skólahúsnæði, sem að sjálf-
sögðu er reiknað fyrir skólastarf en
ekki félagsstarf fullorðinna, borð og
stólar af barnastærð, kvöldfundir
rekast á ræstingu, virða þarf reyk-
ingabann o.m.m.fl. Karlarnir láta sér
ekki detta í hug að starfa á þennan
hátt, þeir halda heldur hádegisverð-
arfundi út á veitingastöðum.
Ekki verkeíni fyrir konur
Fyrir nokkrum árum tók kvenfélag
eitt hér í Reykjavík sig til og boðaði
til funda formenn allra þeirra félaga,
sem störfuðu í sama hverfi. Auk
kvenfélagsins voru það íþróttafélög,
skátafélög, safnaðarfélög, KFUM-K;
Kiwanisfélag og Æskulýðsráð. I
hverfinu var ekkert húsnæði til fé-
lagsstarfs og hvergi hægt að halda
fundi með viðunandi hætti, nema í
þrísetnu skólahúsi, sem hvorki hent-
aði né var alltaf falt. Kvenfélagskon-
ur voru stórhuga og töldu að með
sameiginlegu átaki gætu öll félögin i
hverfinu komið upp félagsmiðstöð,
hugsanlega með viðtengdri kapellu
fyrir kirkjulegar athafnir. Skemmst
frá að segja fengu hugmyndir kvenfé-
lagskvenna engar undirtektir og sum-
ir karlarnir höfðu á orði að þetta væri
ekki verkefni fyrir konur. Og enn, tíu
árum síðar, er sama aðstöðuleysið til
félagsstarfs í hverfinu.
Húrra fyrir þeim
í Kópavoginum
Því er þetta rifjað upp hér að í
nálægu bæjarfélagi gerðist svipaður
atburður fyrir skömmu. Hugmynd
barst frá kvenfélagi, sem þar starfar,
um sameiginlegt átak félaganna í
bænum um byggingu hjúkrunarheim-
ilis fyrir aldraða. Þar voru menn
þroskaðri og sýndu málinu áhuga.
Byggingarframkvæmdir eru í fullum
gangi og framtakið hefur vakið al-
menna athygli og aðdáun um allt
land. Húrra fyrir þeim í Kópavogin-
um.
Einn sameiginlegan
íjáröflunardag á ári
Og við skulum líka hrópa húrra
fyrir reykviskum kvenfélagskonum
(Bandalagi kvenna), sem eru að safna
fyrir taugagreini. Vonandi sjá fjöl-
miðlamenn sóma sinn í að kynna
þessa söfnun ekki síður en aðrar (og
þá þær, sem karlarnir beita sér fyrir).
Og vonandi tekur almenningur þess-
um kvenfélagskonum vel, þegar þær
leita eftir stuðningi við kaup á
taugagreininum. Og til kvenfélags-
kvenna út um allt land, vil ég beina
þeirri spurningu, hvort ekki væri rétt,
að öll kvenfélög í landinu hefðu, t.d.
undir forystu Kvenfélagasambands
íslands, einn sameiginlegan fjáröfl-
unardag á ári hverju með tilhlýðilegri
kynninu í fjölmiðlum á starfsemi og
markmiði kvenfélaga."
Góð morgunorð Þessir hringdu . .
Einn af Suðurnesjum hringdi og
kvaðst vilja þakka japönsku kon-
unni sem flutt hefði Morgunorð
útvarpsins fyrir skömmu: — Hún
minnti okkur á að vera þess ávallt
minnug hvað við hefðum, og vera
þakklát fyrir að búa í þessu landi.
Það var gott að hlusta á þessa
konu, jafnvel þótt hún talaði um að
allar bjarkir (en ekki bjargir)
væru bannaðar. Hafi hún heila
þökk fyrir þessa þörfu morgun-
hugleiðingu.
Uppörvandi
og vinsamlegir
Varði hringdi og hafði eftirfar-
andi að segja: „Eg er nú orðið
algerlega bundinn hjólastólnum og
kemst ekki lönd né strönd hjálp-
arlaust. Ég hef orðið að kvabba í
Iögreglunni til að komast á milli
staða, og það oft. Aldrei hefur það
brugðist að lögregiumennirnir
hafa tekið mér einstaklega vel,
verið fúsir að liðsinna mér og auk
þess verið uppörvandi og vinsam-
legir. Barnabörnin mín hugsa líka
hlýlega til þeirra og vilja alltaf
spjalla við þá, þegar þeir koma
með afa. Viltu gjöra svo vel að bera
þessum hjálparhellum mínum
kveðjur og þakklæti, Velvakandi.