Morgunblaðið - 27.03.1981, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. MARZ 1981
Guðmundur Jónsson
- Minningarorð
Ég lofa, lausnarinn. þig,
Sen leysir úr útlegð mig.
Hvild næ ég náðarspakri.
Nú I miakunnar akri.
(Bálmur)
í dag fer fram útför vinar okkar
Guðmundar Jónssonar, frá Foss-
vogskapellu klukkan 4.30 e.h., sem
lést í Borgarspítalanum 15. mars
eftir stutta legu. Hann var fæddur
6. ágúst 1910 að Syðstu Mörk
undir Eyjafjöllum. Foreldrar hans
voru hjónin Guðbjörg Jónsdóttir
og Jón Jónsson er þá bjuggu þar.
t
Móöurbróöir minn,
BJÖRN BERGMUNDSSON,
Nýborg, Veatmannaoyjum.
lést í Landspítaianum 26. marz.
Fyrir hönd ættingja,
Birna Berg.
KARÓLÍNA ÁRNADÓTTIR
fré Böömóöaatööum,
lést í Landspítalanum 25. marz.
Börn hinnar látnu.
Systir okkar,
BRYNDÍS ÞORSTEINSDÓTTIR,
lézt á heimili sínu í New York hinn 24. þ.m.
Guörún Þorsteinsdóttir,
Haraldur Þorsteinsson,
Margrét Þorsteinsdóttir Eyrich,
Ásta Þorsteinsdóttir,
Steinunn Þorsteinsdóttir.
+ Móöir okkar.
ANNA MÁRÍA JÓNSDÓTTIR,
Hæóargaröi 4,
Raykjavík,
andaöist að Hátúni 10, miövikudaginn 25. marz. Börnin.
Útför
GUDLAUGS B. OODSSONAR
fré Efra-Hofi, Garöi,
fer fram frá Lágafellskirkju laugardaginn, 28. marz kl. 2 e.h.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna,
Einar Guölaugsson.
f
Þökkum innilega fyrir auösýnda samúö og vináttu viö andlát og
jaröarför,
ÓLAFS INGA JÓNSSONAR
fré Læknisstööum, Langanesí.
Aöalheíöur Ólafsdóttir,
Olatur I. Jóhannsson.
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför sonar míns, bróður okkar og mágs,
EYJÓLFS VIÐARS ÁGÚSTSSONAR,
Bjólu, Rangérvallasýslu.
Jón I. Agústsson,
Einar Ó. Agústsson,
Arnþór Ágústsson,
Svava Ágústsdóttir,
Guöbjartur Ágústsson,
Ingvar Ágústsson,
Sæmundur B. Ágústsson,
Ingveldur J. Jónsdóttir
Ragnhildur Kristófersdóttir,
Jóna K. Siguröardóttir,
Guöríöur Bjarnadóttir,
Hrafnkell Ársælsson,
Ragnhildur Pélsdóttir,
Elínborg Sigurðardóttir,
Svanborg Jónsdóttir.
Þrjú systkini lifa hinn látna
bróður. Þau eru: Guðjón, sem er
elstur, búsettur í Reykjavík,
kvæntur Margréti Þórðardóttur,
eiga þrjú börn. Ólafía, látin fyrir
mörgum árum 'frá fjórum börnum.
Ingibjörg, búsett hér í borg, gift
Sigurði Sigurðssyni, en hann lést
fyrir þrem árum. Þeim varð
tveggja barna auðið. Björgvin er
yngstur, móðir þeirra dó af barns-
burði er hann fæddist. Tvíburi við
hann dó í fæðingu. Björgvin hefur
alltaf verið í Fljótshlíðinni, síð-
ustu fimmtíu árin á prestssetrinu
Breiðabólstað þar sem Guðmund-
ur verður lagður til hinstu hvílu.
— Arið 1912 er Guðmundur missir
móður sína, gengu yfir Suðurland
miklir jarðskjálftar og hrundu
margir bæir, þar á meðal bær
foreldra hans. Frá þessu segir best
í kvæði Þorsteins Erlingssonar er
hann orti um móður Guðmundar
látna.
Er landskjálítinn kom þar ok bæ þeirra
braut,
þad böl er svo Kelffvæn, svo sli^andi þraut,
þá veröa' eins ok vikur úr stundum.
En þá íanst þó föðurnum blrt upp I bráð,
er börnunum hafði' hann ok móðurl'nni
náð
og bar þau úr húsunum hrundum.
Olf vinirnir raunKoðu veittu þeim skjói.
I>á var eins ok hlýnaði aftur af sól
ok ÓKnirnar yrðu* ekki að meini.
f>au höfðu við landskjálftans leikbræður
þreytt,
þær liðsveitir dauðans, ok ukÖu' ekki
neitt.
Nú laKðist hann sjálfur i leyni.
Það var, þe^ar móðirin bjarKráða beið
að barninu sjötta i hörmunKar neyð,
þá settist hann bleikur hjá beði.
Hann hætti' ekki við, uns þau hvíldu þar
föl
við hlið sinum vin eftir KrátleKa kvöl.
Með þeim var svo Krafin hans KÍeði.
Ok hann sýnist einsamall, hvar sem hann
er.
En horfi' hann á barnið, sem kvakandi fer
í fanKÍð á föður ok móður,
þá losnar um tárin, þau læðast á kinn.
þá litur hann tvistraða hópinn sinn,
ok þurkar af hvörmunum hljóður.
Það var ekki um margt að velja
í þá daga fyrir einstæðan föður
með fimm börn, annað en að leita
til góðs fólks og sæmdarhjónin
Jens Guðnason og Sigrún Sigurð-
ardóttir, sem þá bjuggu í Arna-
gerði í Fljótshlíð gátu bætt á sig
litlum tveggja ára dreng þó að þau
væru sjálf búin að eignast tíu
börn, en af þeim komust sex til
fullorðinsára. Guðmundur bar
alla tíð mikla virðingu og hlýhug
til fósturforeldra sinna og uppeld-
issystkina.
Æskuvinur Guðmundar, Hregg-
viður Jónsson, kemur fimm ára á
næsta bæ. Þeir eiga eftir að leika
sér saman. Seinna gengur Hregg-
viður að eiga uppeldisystur Guð-
mundar, Þórunni, þau bjuggu
lengst af í Vestmannaeyjum og
þangað flyst Guðmundur, kaupir
sér íbúð og á þá gott nágrenni við
æskuvininn og fjölskyldu hans.
Eins átti Guðmundur margar
ánægjustundir með félögum úr
Lúðrasveit Vestmannaeyja og fór
margar ferðir með þeim utan
lands og innan, því hann var
maður glaður á góðri stund. Guð-
mundur var lengi ársmaður í
Hallgeirsey, hafði hann þar gott
atlæti enda trúr og dyggur vinnu-
maður. Eins var hann á Efra
Hvoli og fór þá á vertíð til
Vestmannaeyja á vetrum eins og
þá tíðkaðist. Þegar gosið skall á í
Vestmannaeyjum, var Guðmund-
ur einn þeirra mörgu er komu upp
til lands um nóttina, en fer ekki
aftur. Selur íbúðina sína að Brim-
hólabraut 37 og kaupir sér íbúð í
Kríuhólum 4, vinnur hjá ísfélagi
Vestmannaeyja er það var á
Kirkjusandi eins og hann hafði
gert úti í Eyjum. Þegar fyrirtækið
flytur aftur verður hann eftir og
vinnur hjá Kirkjusandi.
I>ú Kafst mér akurinn þinn.
þér Kaf ég aftur minn.
Ást þina á éx rika.
EíkAu mitt hjarta lika.
Að endingu vildi ég með þessum
fátæklegu orðum, þakka Gumma
fyrir álla blíðu og hlyhug sem
hann syndi mér og mínum alla tíð.
Veri hann svo kært kvaddur, Guði
á hendur falinn, hafi hjartans
þökk fyrir allt og allt.
Jónína Björnsdóttir
Við kveðjum í dag Guðmund
Jónsson, Gumma frænda, eins og
ég hef kallað hann frá því ég man
eftir mér. Hann var fæddur að
Syðstu Mörk, V.-Eyjafjallahr.,
sonur hjónanna er þar bjuggu þá,
Jóns Jónssonar bónda í Miðskála
sömu sveit og Guðbjargar Jóns-
dóttur, Guðmundssonar, á Keld-
um — af Víkingslækjarætt. Við
sem erum af þessari ætt höfum
flest áhuga á ættfræði og var
Gummi þar ekki undantekning, en
það er ekki víst að margir um það
viti því hann Gummi frændi var
ekki að hafa hátt um hugðarefni
sín. Hann var ekki heldur að
minnast á það við einn né neinn þó
hann rétti til láns eða gjafar af
aurunum sínum, það aðeins gladdi
hann.
Ég býst t.d. ekki við að neinn
viti það frá honum að hann lánaði
mér til að ég gæti farið í skóla, það
var ekki svo auðvelt í þá daga að
eiga fyrir kostnaði í heimavist-
arskóla. Ekki var hann heldur að
ganga hart eftir að fá það endur-
greitt. Aldrei minnst á það. En á
Iöngum tíma hafðist að greiða
lánið og kannski örlitla vexti. Við
brostum stundum saman að þess-
um vöxtum. Það var ekki verið að
hafa hátt um hlutina enda vart til
hljóðlátari maður.
Krafðist einskis, hvorki af ein-
um né neinum. Alltaf jafn blíður,
góður og hlýr. Nú á ég ekki lengur
von á Gumma frænda að hann líti
við á leið sinni út í Yrsufell til
bróðursonar síns eins og hann
gerði svo oft á laugardögum, þegar
betra var að komast um en nú er.
Ekki fór hann nærri alltaf til baka
að kvöldi, heldur svaf af nóttina,
eða þeir rúlluðu eitthvað saman
frændurnir á jeppanum, þær
stundir kunni Gummi vel að meta.
Síðast liðið ár dró þó nokkuð úr
þessum ferðum sökum þess að
Gummi þurfti nokkrum sinnum að
leggjast inná sjúkrahús, en komst
þó alltaf til vinnu þess á milli, í
frystihúsið á Kirkjusandi, en þar
hafði hann unnið eftir að hann
fluttist til Reykjavíkur. Vonir
stóðu til að hann væri búinn að ná
sér eftir veikindin með hvíld á
Heilsuhælinu í Hveragerði.
Gummi frændi átti gott bókasafn
og undi sér vel í notalegu íbúðinni
sinni við lestur góðra bóka og
spilin sín. Sálmabókin hans er
orðin lúin. Hann hefur oft farið
höndum um hana. Er ég leit inn til
hans, sá ég hana oft liggja
frammi.
Við frændlið hans þökkum
íbúum í Kríuhólum 4 innilega
fyrir hlýtt viðmót við hann og
sérstaklea þeim er veittu honum
hjálp er hann veiktist.
Ég þakka Gumma frænda af
hjarta fyrir samfylgdina.
Jóna Sigurðardóttir
Minning:
Daníela Jóna
Jóhannesdóttir
Fædd 14. febrúar 1914.
Dáin 8. mars 1981.
Daníela var fædd að Hlíð í
Álftafirði, ein af 17 systkinum.
Ung að árum var hún tekin í
fóstur af móðurbróður sínum og
konu hans í Hnífsdal og ólst hún
þar upp til fullorðinsára við mikið
ástríki.
Það var árið 1922 að leiðir okkar
lágu fyrst saman, er við hófum
skólagöngu okkar í barnaskólan-
um, og sátum við saman skólaárin
okkar allt fram að fermingu.
Hefur sú vinátta, sem þar átti
upphaf sitt aldrei rofnað. Þar hófu
örlagadísirnar að vefa vef sinn um
okkur.
Árin liðu við leik og vinnu hjá
okkur báðum. Árið 1941 giftist
Dana, en svo var hún ávallt kölluð,
skólabróður okkar og leikbróður
mínum, Lárusi Sigurðssyni,
manni sem mikla mannkosti hefur
til að bera. Árið 1939 kom Gunn-
laugur, bróðir Dönu, til Hnífsdals,
og voru þá örlög mín ráðin, því
árið eftir giftumst við Gunnlaug-
ur. Tengdumst við Dana þá enn
sterkari vináttuböndum.
Og áfram liðu árin, þar til þar
er komið sögu, að yngsta systir
Dönu kemur til Hnífsdals og þar
giftist hún Arnóri bróður mínum.
Þá lokaðist örlagahringurinn, sem
ekki hefur rofnað, nema þar sem
dauðinn hefur slitið.
Tvær aðrar systur frá Hlíð ólust
upp í dalnum, þær Margrét og
Gabríella, og var sama vináttan á
milli okkar allra.
En dauðinn hefur höggvið skörð
í systkinahópinn frá Hlíð. Árið
1969 andaðist Jónína mágkona
mín hér í Reykjavík og var hún
öllum harmdauði. Árið 1975 and-
aðist Gabríella í Hnífsdal, og var
hennar sárt saknað af öllum sem
hana þekktu. En 3. september
síðastliðinn var enn höggvið skarð
í hópinn, er minn elskulegi eigin-
maður lést snögglega. Nú sex
mánuðum síðar er það elskuleg
Dana, sem er hrifin brott. Við
vonum að nú linni í bráð.
Hér hefur verið stiklað á stóru í
tæp 60 ár, síð- n við Dana sátum
ungar á skólabekk í dalnum
heima. En minningin lifir um
elskuleg systkini sem hrifin hafa
verið á brott, en hafa nú hist á ný
handan grafar. Dana hafði mikla
mannkosti til að bera, eins og
raunar systkinin öll. Þau gleymast
engum, er nutu vináttu þeirra á
lífsleiðinni. Ég vil þakka mágkonu
minni ævilanga vináttu og tryggð.
Eiginmanni og börnum bið ég
blessunar Guðs. Þau hafa misst
mikið, en þau geyma í hjarta sér
minningu um ástríka eiginkonu,
móður og ömmu.
Blessuð sé minning hennar.
■Far þú i Irirti.
friAur (iuAs þÍK hlessi.
llafAu þokk fyrir allt ok allt.
Gekkst þú meú GuAi.
Guð þér nú fylKÍ.
hans dýrAar hnoss þú hljóta skalt."
Olga