Morgunblaðið - 01.05.1981, Blaðsíða 20

20
Kappræðufundur
ungra
sjálfstæðis-
manna og
alþýðubanda-
lagsmanna
í Sigtúni:
MiAvikudaKÍnn 29. apríl hóíust
kappra-óur Samhands un«ra
Sjálfsta'óismanna uj{ /Eskulýðs-
nofndar AlþýóuhandalaKsins
mc'ó fundi þoirra í SÍKtúni í
Roykjavík. Kappra'óurnar eru
um, hvorju þurfi að breyta ok
hvort oíkí að stofna á íslandi, cn
ra-óumonn á fundinum i SÍKtúni
voru (íústaf Níolsson saKnfra'ði-
nomi. Ilannos Hólmstcinn Gissur-
arson saKnfra'óinKur ok Jón
MaKnússon lóKfra'óinKur frá
unKum Sjálfsta'Aismönnum ok
Artúr Mortons konnari, BraKÍ
(iuöhrandsson konnari ok Sík-
uróur (i. Tómasson konnari frá
AlþýóuhandalaKÍnu. Fundurinn
var fjölmonnur, ok oftir lófatak-
inu að dæma voru SjálfstæÓis-
monn í miklum moirihluta.
Jón MaKnússon saKÓi, að mun-
urinn á Æskulýðsnefnd Alþýðu-
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. MAÍ 1981
Hluti fundarmanna á kappræðufundinum í SÍKtÚni. Fundurinn var fjölsóttur ok oft mikil stemmninK ríkjandi. Færri sóttu þó fundinn en
marKa fyrri fundi sömu aðila á undanförnum árum, enda skólafólk nú í miðjum próflestri. ljóbib: Emíiia Bj. Bjórnsdóttir.
„Stefna Sjálfstæðisflokksins er
frjálsræðis- og hagvaxtarstefna“
bandalaKsins ok unKum Sjálfstæð-
ismönnum væri sá, að unKÍr Sjálf-
stæðismenn væru virkir í stefnu-
mörkun. Þeir hefðu á sínum tíma
kynnt huKmyndir sínar um
valddreifinKu í þjóðfélaKÍnu, síðan
hefðu þeir tekið frumkvæði með
huKmyndum sínum undir heitinu
„Báknið burt“, ok nýleKa hefðu
þeir efnt til ráðstefnu, samið
ályktanir ok markað stefnu undir
kjörorðinu: „Stöðvum landflótt-
ann!“ Á sama tíma heyrðist hvorki
stuna né hósti frá unKum Alþýðu-
bandalaKsmönnum. Alþýðubanda-
laKÍð mæti meira ráðherrastólana
„föKur fyrirheit" um herinn burt
ok samninKa í KÍIdi.
Jón saKði, að óstjórnin á íslandi
þrenKdi mjöK að einstaklinKunum
c>K mál væri komið til að breyta
þjóðfélaKÍnu í frelsisátt, afnema
höft ok boð ok bönn ok leyfa
einstaklinKunum að njóta sín sem
frjálsir menn í frjálsu landi.
SÍKurður G. Tómasson saKði, að
hann ætlaði ekki að flytja harð-
lífis-kreppuræður eins ok unRÍr
Sjálfstæðismenn ok ekki ráðast
eins ok Jón MaKnússon á Gunnar
Thoroddsen, sem hefði sýnt fá-
dæma frjálslyndi ok víðsýni með
stjórnarsamstarfi sínu við Al-
þýðubandalaKÍð. Hann sagði, að
IslendinKar hefðu verið bjartsýnir
um aldamótin, kveðið fífilbrekku-
ljóð, en Einar Benediktsson hefði
dreymt um stóriðju með útlendu
fjármaKni, ok drauKur Einars
Benediktssonar hefði verið vakinn
upp á viðreisnarárunum ok KenK>
enn Ijósum lo^um í Straumsvík.
Sjórinn væri enn vænleKasta upp-
spretta .auðs til lífskjarabóta á
Islandi, ok við ættum að trúa á
möKuleikana, sem væru í iandinu
OK b.VKKja með þjóðinni, en ekki
hlusta á misvitra Króðaspekúlanta
ok ævintýraprinsa. FrjálshyKKjan
væri ar^asta öfKanefni, þetta væri
ómenKuð poninKahyKKja, boðuð af
Tvoir ræóumanna Sambands ungra sjálfstædi.smanna, Gústaf Níelsson
ok Hannes II. Gissurarson.
Jón MaKnússon formaður SUS í ræðustól. Pétur Rafnsson ok Snorri
Styrkársson fundarstjórar til hæKri.
Ræðumenn AlþýðubandalaKsins: Arthúr Morthens, BraKÍ Guð-
brandsson ok SÍKurður G. Tómasson.
Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni
og fleirum eins og um helvítis-
predikanir bandarískra guðsorða-
manna væri að ræða. Honum
kæmi í hug, þegar hann heyrði í
Hannesi Hólmsteini, sagan af
ungum sagnfræðingi, sem hefði
litið dauðadrukkinn í spegil og séð
pöddu.
Gústaf Níelsson sagði, að Al-
þýðubandalagið og forverar þess,
Kommúnistaflokkurinn og Sósíal-
istaflokkurinn, hefðu aldrei þjón-
að hagsmunum Islendinga sjálfra
í utanrikismálum. Athyglisvert
væri, að rök svonefndra „her-
stöðvaandstæðinga" hefðu breytzt
á síðustu árum. Þeir hefðu áður
skírskotað til þeirrar hættu, sem
væri fyrir þjóðerni og menningu
okkar af veru varnarliðsins, en
þegar reynslan hefði hrakið þau
rök þeirra, hefðu þeir gripið til
þeirra, að varnarliðið væri eins og
segull á kjarnorkuárásir Kreml-
verja. Þessi rök væru þó jafn ógild
og hin fyrri. Kjarni málsins væri
að afstýra styrjöld með svo mikl-
um styrk Vesturveldanna, að eng-
inn áræddi að hefja styrjöld við
þau, til þess væri Atlantshafs-
bandalagið og eins varnarstöðin á
Miðnesheiði.
Gústaf sagði, að það skyti
skökku við, þegar Alþýðubanda-
lagsmenn hneyksluðust á því, sem
þeir nefndu „Aronsku", því að þeir
væru einu mennirnir, sem hefðu
þegið mútufé af Bandaríkja-
mönnum. Það hefði verið í árslok
1956, er þáverandi vinstri stjórn
hefði fengið mikið lán hjá Banda-
ríkjamönnum og lagt um leið á
hilluna öll áform um að senda
varnarliðið brott. Hann sagði, að
hann gæti tekið undir með Asgeiri
Blöndal Magnússyni, sem hefði á
sínum tíma lýst furðu sinni á
„dalakofasósíalisma" ungra Al-
þýðubandalagsmanna.