Morgunblaðið - 19.07.1981, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ1981
55
íslandsfarar
í óförum
+ Frönsk hjón, sem hafa verið á
ferðalagi um ísland, lentu i þvi
að aka ofan i Blöndu og komst
vatn inn á vél bilsins og komust
þau ekki lengra. Billinn var þá
dreginn til Reykjavikur og
gera þau hlé á ferð sinni á
meðan viðgerð stendur yfir og
grilla mat sinn á útigrilli við
bifreiðaverkstæði Sveins Egils-
sonar í Skeifunni.
Blaðamenn bar að garði: „Við
komum með Smyrli hingað fyrir
viku,“ sagði Robert Faucon „og
höfðum ekið um Suðurland og
norður yfir Kjöl þegar þetta
óhapp henti. Mér skilst að bíla-
viðgerðir séu mjög dýrar hér á
landi svo okkur líst ekki of vel á
þetta. Samferðafólk okkar er
farið á undan okkur og við
verðum að stíla á að ná því aftur
á Seyðisfirði áður en skipið fer.
— Hafið þið séð eitthvað af
landinu?
— Við sáum Gullfoss og Geysi
og fleiri fossa á leiðinni. Það er
undarlegt með ykkur íslendinga
að þið virðist aldrei segja „góðan
daginn" eða „bless", hvað þá
„takk fyrir". Þetta er sjálfsagt
ekki af ókurteisi en umgengnis-
venjur ykkar eru allt aðrar en
maður þekkir annarsstaðar.
— Hvernig koma íslendingar
ykkur almennt fyrir sjónir?
— Það er aldrei yrt á mann
orði, jafnvel ekki á ensku, sem ég
get þó gert mig sæmilega skilj-
anlegan á. Við erum vanir marg-
réttuðum mat og bregður í brún
þegar við komum á matsölustaði
og allt er framreitt á einum disk,
með smjörbráð yfir öllu saman.
Við höfðum vaðið fyrir neðan
okkur og komum með 150 lítra af
rauðvíni með okkur.
Landið er fallegt og þetta er
búin að vera skemmtileg ferð
þrátt fyrir þetta sem ég hef sagt
þér. Þetta er meira í gríni sagt.
En ég hef orðið var við að ríkið
smyr ofan á flesta hluti. Bensín,
varahlutir, vín. Þetta er allt
ótrúlega dýrt.
+ Robert Faucon og Simone Gastineau, ferðamenn á íslandi frá Brest á Bretagne-skaga.
félk f
fréttum

Ljósm.: Guðjón BirRÍsson.
Pizzur
+ Pizzuhúsið nefnist nýtt veit-
ingahús sem nýlega tók til
starfa i Reykjavik. Pizzur að
itölskum hætti, bæði Napóli- og
Sikileyjarpizzur eru sérgrein
staðarins eins og nafnið bendir
til. Hér sést eigandinn. Ólafur
Þór Jónsson, handleika pizzu á
fagmannlegan hátt, og virðist
ekkert gefa itöiskum matsvein-
um eftir, sem svo oft má sjá
henda pizzu hátt á loft á sam-
bærilegum matsölustöðum á er-
lendri grund.
Hjúkrunarvörur kynntar
Ljósm. Ingimundur.
+ Alvörusvipur hjúkrunarfræðinganna leynir sér ekki, enda úr vöndu að ráða við val á heppilegum
hjúkrunarvörum fyrir alla þá sem „um sárt eiga að binda„. Myndin var tekin á hjúkrunarvörukynn-
ingu í Súlnasal Hótel Sögu, þar sem Stefán Thorarensen hf. kynnti vörur frá Smith & Nephew,
Southalls Ltd. Áhugi var mikill og mættu 250 manns, hvaðanæva af landinu.
Maria og Olga ætla að kynna isienska hangikjötið fyrir
Bandarikjamönnum.
Fara út með
hangikjöt og osta
+ MARÍA Ellingsen og Olga Olgeirsdóttir eru tvær vinkonur i
skátafélaginu Haförninn, sem fóru út í fyrradag. fyrst til New York
og svo til Colorado i fjallgönguskóla. Þær eru báðar 17 ára og fara
þangað i boði kvenskáta i Bandarikjunum.
Þær sögðust hafa verið þær einu
sem sóttu um ferð þessa sem tekur
mánuð. I New York búa þær hjá
fjölskyldu á Long Island og verða
þar í þrjá daga. Síðan fara þær í
þjálfunarskóla í Woodland Park í
Colorado í hálfan mánuð, síðan
klifa þær 14000 feta hátt fjall sem
þær kunnu ekki að nefna og verða
svo í Colorado Springs í viku til að
jafna sig.
í þjálfunarskólanum fer fram
þjóðréttakynning og vinkonurnar
ætla að fara út með hangiket og
íslenska osta ásamt dósamat og
svo ætla þær að baka pönnukökur
að íslenskum hætti ofan í Kanann.
Einnig ætla þær að taka út með
sér heilan helling af minjagripum
frá Islandi sem þær hafa gert
sjálfar og gefa þarlendum.
Gunnar Valdimarsson með safnið sitt.
Tölur, 6 tominu bolti
og grjóthnullungar
Safnar hlutum sem sprengt hafa dekk
GUNNAR Valdimarsson heit-
ir ungur bifvélavirki á
Kirkjubæjarklaustri er vinn-
ur á bilaverkstæði á staðnum.
Alveg síðan hann hóf störf á
verkstæðinu fyrir 5 eða 6
árum hefur hann safnað sam-
an þeim hlutum er hann hefur
fundið i hjólbörðum, sem hafa
sprungið.
Aðspurður hvers vegna hann
hefði farið að safna þessum
hlutum sagði hann að svo sem
ekkert sérstakt hafi komið til.
„Það hafa bara hinir ýmsustu
hlutir verið í dekkjunum sem
ég hef týnt til,“ sagði Gunnar.
Meðal merkilegri hluta er
hanga á plasttöflunni hans er
tala sem hann segir að hafi
sennilega verið á galla ein-
hvers bifvélavirkjans og dottið
í hjólbarða þannig að hún
hefur lent á milli slöngunnar
og barðans.
Annar hlutur sem sat fastur
í jeppadekki er partur af legu
og einn hluturinn er sex
tommu bolti er var í vörubíla-
dekki. Gekk svo illa, sagði
Gunnar, að ná honum út og
hann var svo klemmdur í
gatinu, að þegar honum loks
var náð úr, féll sárið á dekkinu
alveg saman þannig að ekki sá
á því og var það jafnheilt og
áður.
Eins og sést á myndinni er
meginuppistaðan í safninu
naglar, en grjóthnullungar og
skrúfuboltar virðast einnig
hafa átt mikinn þátt í að
sprengja dekkin þarna fyrir
austan.