Morgunblaðið - 10.10.1981, Page 28

28 MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. OKTÓBER 1981
Minning:
Siguröur Jóhannes
son Olafsfirði
Sifíurður var fæddur að Hegra-
nesi í Skagafirði 4. maí 1892. For-
eldrar hans, Jóhannes Sigurðsson
og kona hans Filippia Pálsdóttir,
urðu að hrekjast bæja á milli með
börn sín 5 vegna óhappa og fá-
tæktar og síðan úr Skagafirði og
inn í Svarfaðardal þegar Sigurður
var 2ja ára. Var hann þá tekinn í
fóstur af hjónunum í Hofsárkoti.
Eftir að hann fer að vinna, er
hann víða í vinnumennsku, meðal
annars nokkur ár hjá Sigurði
Þórðarsyni á Egg í Skagafirði,
sem var þekktur maður og bóndi
þar á þeim árum og sagði Sigurður
hann þann bezta húsbónda sem
hann hefði kynnzt um dagana,
cnda bar hann hlýjan hug til hans
alla tíð síðan.
Snemma fór Sigurður að hugsa
sér að verða að liðtækum manni í
lífinu, en efnin voru lítil svo og
uppgripin þó mikið væri unnið, og
enga átti hann að, sem gætu
styrkt hann eða stutt til náms þó
löngun væri til þess. Hann var
laghentur og laginn við verk,
hugmyndaríkur og hugsaði mikið
strax sem barn. Mest langaði
hann til að læra trésmíði, og bað
Jóhönnu systur sína, sem búsett
var á Akureyri, að koma sér í
trésmíðanám á Akureyri. Svo fer
hann til Akureyrar, en einhverra
hluta vegna verður ekkert úr
trésmíðanáminu, en í þess stað
lærir hann skósmíði, og verður
það upp frá því hans aðalævistarf,
þó fleira hafi hann fengizt við um
dagana.
Akureyrarárin urðu honum
mikill og erfiður reynsluskóli. Þar
kynntist hann hinum margbreyti-
legu hliðum lífsins og mönnum í
mörgum misjðfnum myndum. Á
Akureyri vann hann mest við
skósmíðar, fyrst á skósmíðavinnu-
stofum annarra, og síðan kom
hann sér upp eigin vinnustofu,
fyrst í félagi við annan mann, og
byrjuðu þeir með gúmmíviðgerðir,
sem þá voru að ryðja sér til rúms
og voru þeir fyrstir með þá nýjung
á Akureyri og höfðu því næg verk-
efni. En eftir stuttan tíma veiktist
félagi hans af berklum og dó eftir
skamma legu. Eftir það var hann
einn með vinnustofuna.
Sigurður lenti síðar í allskonar
erfiðleikum þau ár sem hann átti
eftir að vera á Akureyri, og er það
mikil reynslusaga, sem ekki verð-
ur skráð hér, en hann sagði stund-
um svo frá: Þá svaf ég ekki alltaf
mikið, en hugsaði þeim mun
meira.
Árið 1933 flutti Sigurður með
fjölskyldu sína til Ólafsfjarðar, að
ráði kunningja sem hann átti hér
og hafði kynnzt á Akureyri. Hann
setti strax upp skóvinnustofu og
hefur rekið hana og unnið þar
fram á þetta ár, þó lítið hafi verið
að gera nú hin síðustu árin.
En fyrst þegar hann byrjaði hér
var mikið að gera, og vann hann
oft frá kl. 5 á morgnana til kl. 11
og 12 á kvöldin. Þætti það langur
vinnudagur nú. Sigurður kom til
Ólafsfjarðar í upphafi kreppuár-
anna og á erfiðleikatímum. Þá var
ástandið þannig að menn fengu
engar peningagreiðslur fyrr en að
lokinni vertíð á haustin, og var
það óþægilegt fyrir Sigurð að
þurfa að lána alla sína vinnu til
viðbótar því efni sem hann þurfti
að kaupa, en hann þá algerlega
peningalaus og rúinn öllu láns-
trausti í bönkum og öðrum stofn-
unum sem hann þurfti að skipta
við. Til að bjarga því versta gengu
tveir góðir menn í ábyrgð fyrir
hann við þá verzlun sem hann
skipti aðallega við með efniskaup.
Þetta gekk svona erfiðlega fyrstu
árin, en smágreiddist úr er tímar
liðu, fólk reyndi að standa í skilum
og greiða þegar það fékk peninga.
Erfiðleikarnir voru yfirstignir að
fáum árum liðnum og Sigurður
fann sig mann á ný.
Hér hefur hann svo látið til sín
taka á mörgum sviðum og orðið
vel þekktur og virtur borgari í sín-
um bæ, Ólafsfirði.
Eg kynntist Sigurði stuttu eftir
að hann kom til Ölafsfjarðar, þau
kynni urðu mikil og góð með árun-
um. Árið 1943 fórum við að ræða
um að koma upp einhverjum smá-
iðnaði sem við gætum dundað við í
frístundum okkar, með okkar fólki
og aðfenginni vinnu í litlum stíl.
Nærtækust var þá fiskverkun til
að byrja með. Við höfðum auðvit-
að enga aðstöðu og ekkert fjár-
magn, svo það varð að fara hægt
af stað. Fengum leigðan gamlan
skúr og hófum saltfiskverkun. Þá
var fyrir alllöngu aflögð þurrkun
á saltfiski, en við sólþurrkuðum
saltfiskinn eins og gert var í eina
tíð, seldum hann svo til matar hér
í bænum og eitthvað seldum við
líka annarsstaðar. Það sem við
ekki sólþurrkuðum seldum við
eins og aðrir blautsaltað á erlend-
an markað. Árið 1945 byggðum við
svo lítið hús með það fyrir augum
að nota það sem reykhús, reykja
þar bæði kjöt og allskonar fisk, og
héldum einnig áfram fiskverkun.
Eftir nokkur ár hættum við með
reykhúsið, en stækkuðum það hús
fyrir fiskverkunina, sem við héld-
um áfram enn um sinn. Þetta var
allt í afar smáum stíl og gekk
stórslysalaust. Eg fann að þetta
veitti Sigurði nokkra ánægju og
uppfyllti að einhverju leyti at-
hafnaþrá hans og gaf hugmynda-
ríki hans viðfangsefni. En svo urð-
um við því miður að hætta þessari
starfsemi okkar 1956. Þá hafði
verið tap á rekstrinum 2 síðustu
árin. Seldum við þá eignirnar, sem
dugðu rétt fyrir skuldum.
Eg minnist þess að á þessum ár-
um starfaði Sigurður mikið fyrir
Slysavarnadeildina hér. Hann
vann að þeim málum með miklum
áhuga og dugnaði, en eitthvað átti
félagsskapurinn þá erfitt upp-
dráttar, vantaði forystumenn, svo
þetta lenti allt á Sigurði. Ég ákvað
þá að hlaupa undir bagga með
honum í starfinu og reyna að létta
af honum þeim miklu áhyggjum
sem hann var farinn að hafa af
gangi mála í félagsdeildinni.
Skóverkstæðið var lengi vinsæll
staður fyrir menn og voru þar oft
fjörugar samræður manna á milli,
sérstaklega var það á síðari árum
þegar vinnan fór að minnka á
verkstæðinu að eldri menn vöndu
þangað komur sínar, menn sem
voru hættir að stunda vinnu ýmist
fyrir aldurs sakir eða vegna veik-
inda. Fór þetta mjög í vana og
varð föst regla, þarna mættu sömu
mennirnir flesta daga og ræddu
mál sér til gamans og dægrastytt-
ingar. Allir höfðu þeir af þessu
ánægju og var þeim andleg hress-
ing og endurnæring. Þetta voru
allt kunningjar og vinir og þó þeir
væru ekki alltaf sammála og
hækkuðu stundum róminn, sakaði
það ekki því allir voru ánægðir að
enduðum góðum degi. Sigurður
hafði gaman af þessu, tók góðan
þátt í umræðum og saknaði þess ef
menn mættu ekki. Þetta var nú
kallað Elliheimili, en elliheimili er
í smíðum og bíða margir eftir að
komast þangað og eflaust ein-
hverjir af þeim sem þarna hafa
komið saman.
Á námsárum Sigurðar á Akur-
eyri kvæntist hann eftirlifandi
eiginkonu sinni, Elínu Guðbjarts-
dóttur, sem fylgdi honum langa
ævi gegnum lífið í öllum þeim
margbreytiieik sem þau upplifðu
og erfiðieikum sem þau urðu að
ganga í gegnum. Hún reyndist
Sigurði traustur og góður félagi og
var sambúð þeirra góð. Elín er nú
við allgóða heilsu og óskert minni,
að verða 90 ára gömul. Þeim varð
ekki barna auðið, en í þess stað
tóku þau að sér systurdóttur Elín-
ar, Sigurlínu, þegar hún var 1 árs
og gerðu að kjördóttur sinni. Var
hún hjá þeim þar til hún giftist
Kristmundi Stefánssyni og eru
þau búsett hér í Ólafsfirði.
Þá tóku þau síðar í fóstur Þor-
stein M. Einarsson og var hann
einnig hjá þeim til fullorðinsára,
hann er giftur Önnu Gunnlaugs-
dóttur og búa þau einnig í Ólafs-
firði. Enn áttu þau hjón eftir að
gera betur, þau tóku elsta son Sig-
urlínu, Sigurð Jón, til fósturs þeg-
ar hann var 5 ára, hann er giftur
og búsettur á Dalvík. Þessi börn
hugsuðu þau um, sem væru þau öll
þeirra eigin börn, þannig öðlaðist
heimilið meira líf og börnin veittu
þeim hjónum gleði og ánægju.
Sigurður var hreinskiptinn
maður og ákveðinn í skoðunum og
hélt þeim fram með einurð við
hvern sem var, oft ómyrkur í máli,
en trygglyndur og drengur góður.
Hann tók andstreymi lífsins með
karlmennsku og lét ekki bugast,
en efldist við hverja raun.
í Ólafsfirði átti hann sína beztu
daga og hér leið honum oftast vel,
hér voru næg verkefni fyrir at-
hafnasaman og dugandi mann, svo
sem var draumur hins unga
manns, erfiðleikarnir og óhöppin
sem að steðjuðu um tíma voru öli
að baki og hér naut hann sín full-
komlega, enda hafði hann stund-
um orð á því að héðan færi hann
ekki lifandi. Nú hefur hinsvegar
sá kallað, sem enginn kann í móti
að mæla og minn gamli trygglyndi
og góði vinur vissi það svo mæta
vel, hann var burt kallaður frá
þessu lífi í hárri elli á Sjúkrahús-
inu á Akureyri 30. september sl.
Sigurður var viðbúinn þessu
kalli og það kom heldur engum á
óvart. Á síðari árum var Sigurður
orðinn mjög trúaður maður. Hafði
alla tíð hugsað og talað mikið um
trúmál, framan af var hann efa-
semdarmaður en leitandi að ör-
yggi og vissu í þeim efnum. Hin
síðari ár var engan efa hjá honum
að finna í trúarlegum efnum, þar
var full vissa um almætti Guðs,
um óendanlegan kærleika hans,
miskunn og náð, og nú er hann
kominn til þeirra himnesku bú-
staða, sem hann var sannfærður
um að myndu bíða hans fyrir náð
Drottins vors og frelsara Jesú
Krists. Friður Guðs sé með hon-
um, en minninguna eigum við eftir
um okkar ágæta Sigga skó.
Þorvaldur Þorsteinsson
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmadis- og minningargreinar
verða að herast blaðinu með
gMum fyrirvara. Þannig
verður grein. sem birtast á í
miðvikudagshlaði, að herast í
siðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðsta tt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera i sendibréfs-
Þirmi. Þess skal einnig getið.
af marggcfnu tilefni, að frum-
ort ljóð um hinn látna eru
ekki birt á minningarorðasíð-
um Morgunhlaðsins. Ilandrit
þurfa að vera vélrituð og með
gfiðu línuhili.
t Systir mín og mágkona, INGUNN GÍSLADÓTTIR, hjúkrunarkona, Háaleitisbraut 49, lést á Landspítalanum 8. október. Jaröarförin auglýst síöar. Guörún V. Gísladóttír, Jón K. Björnsson.

t Móöir okkar, GUORÚN JÓNSDÓTTIR, Stigahlíö 24, andaöist í Landspítalanum 9. október. Börn hinnar látnu.

t Moðir okkar, ÁGÚSTA ÁRNADÓTTIR frá Kárastööum, Akurgerði 22, andaöist í Borgarspítalanum 9. október. Fanney Oddsdóttir, Árni Halldórsson.

t Eiginmaður minn, faöir okkar og sonur, ÞORSTEINN BIRGIR EGILSSON, Búlandi 16, lést aö heimili sínu 9. október. Hanna María ísaks, Elínborg Jónsdóttir, Egill Þorsteinsson, Ellý Alda Þorsteinsdóttir, Sólrún Margrét Þorsteinsdóttir, Egíll Þorsteinsson.

t Systir mín, fósturmóóir okkar og tengdamóöir, GUNNÞÓRA VIGFÚFDÓTTIR, Skaftahlíó 27, lést aö Vifilsstöðum þann 9. október. Anna Vigfúsdóttir, Sigþór K. Jóhannsson, Steinunn Siguröardóttir, Gunnþóra Freyja Jóhannsdóttir, Úlfar Guömundsson, Kristján Hermannsson, Lena Lísa Árnadóttir.

Faöfr okkar, LÁRUS RUNÓLFSSON, fyrrverandi hafnsögumaöur, Öldustíg 16, Sauöárkróki, veröur jarösunginn frá Sauöárkróksklrkju, laugardaginn 10. október kl. 2.00. Börn og tengdabörn.
t
Eiginmaður minn og sonur,
ÓLI BJÖRN KÆRNESTED,
veröur jarösunginn fró Bústaöakirkju, mánudaginn 12. október kl.
3 siödegis.
F.h. vandamanna,
Sigríöur G. Kœrnested, Hildur B. Kærnested.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför eiginmanns míns og fööur okkar,
HAFSTEINS BERGÞÓRSSONAR,
framkvæmdastjóra.
Magnea Ingibjörg Jónsdóftir,
Helga Hafsteinsdóttir, Jón Bergþór Hafsteinsson,
Gunnar Ingi Hafsteinsson, Hafsteinn Hafsteinsson.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug við andlát og útför
fööur okkar,
EIRÍKS MAGNÚSSONAR,
bókbindara,
Laugavegi 43B.
Kristín Eiríksdóttir, Leifur Eiríksson.