Morgunblaðið - 22.10.1981, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 1981
13
Rogér Carlsson er mjög góður
slagverksmaður og var leikur
hans víða vel útfærður.
Jón Ásgeirsson
hlýtur að vera miklu betri en
ég“. Ekki getur ástæðan verið að
Antonio er ekki fæddur á Is-
landi, því hann er meðlimur í
Félagi íslenskra organleikara og
ég veit ekki betur en að sam-
kvæmt samningi eigi það félag
að hafa hönd í bagga um veit-
ingu organistastarfa. En hvað
um það. Antonío er fjölhæfur
listamaður og mikill kunnáttu-
maður á orgelið, hefur hann og
ferðast víða um lönd og haldið
orgeltónleika. Antonío svaraði
eitt sinn til um veru sína á Is-
landi, að hann ætlaði að dvelja
hér þangað til hann kynni málið.
Ennþá vantar töluvert á það
markmið og ekki er alltaf auð-
velt að skilja hann, ekki heldur
þegar hann játar því að leika
áfram í kirkjunni, þar sem búið
er að segja honum upp, þangað
til sá ráðni er tilbúinn að taka
við. Nei það er ekki alltaf auðvelt
að skilja Antonío og vonandi
dvelur hann hér enn um hríð því
tiltektir hans og litauðgi ættu að
gera auðgað margt veðurbarið
íslenskt hugarfar.
Ragnar Björnsson
Verkið skiptist í tvo
þætti, Tokkötu með
fjögur tilbrigði og
tveggja radda fúgu.
Form verksins var
mjög greinilegt og
skemmtilegt áheyrn-
arii
Hvað eiga Lech Walesa og Stein-
grímur Hermannsson sameiginlegt?
aldraðra á fjárlögum fær „undir-
maður,, hans hann til að skrifa
með þeirri hægri undir lög sem
stuðla að aukinni skattbyrði þessa
fólks og hefta að auki tjáningar-
frelsi þess.
Annars ætla ég ekki að skamma
þig, Steingrímur, fyrir að sam-
þykkja skrefatalninguna. Kjós-
endur þíns flokks munu minnast
ákvörðunarinnar þegar inn-
heimtuseðlarnir berast. Ég ætla
ekki heldur að hnýta í þann sem
situr í hásæti símamála. Margra
ára „kerfisreynsla“ hefir kennt
honum hvaða leiðir skal fara að
pyngju hins almenna skattborg-
ara. Hirðmenn þínir símamála-
stjóri munu dást að dugnaði þín-
um og við lénsmenn eigum ekki
annars kost en að blæða.
Ég birti með grein minni mynd
af hetjunni Lech Walesa, vegna
þess að sá maður hefir djörfung til
að rísa gegn hinu gerspillta pólska
lénsveldi. Ef þú, Steingrímur Her-
mannsson, hefðir djörfung til að
ganga á móti lénsherranum hjá
Pósti og síma liti ég upp til þín
líkt og hins pólska mikilmennis.
Ef þú hreyfir hins vegar hvorki
hönd né fót lít ég svo á að þú hafir
orðið mannlegum harmleik að bráð.
Vilmundur Gylfason skilur hvað
við er átt svo og Lech Walesa.
Olafur M. Jóhannesson
Vésteinn Lúðvíksson
J 5Lýsing á telpunni
Sesselíu, háttum henn-
ar og umhverfi er öfga-
fyllri en það að hægt sé
að finna hliðstæður í
mannlífinu. ii
lá önnur langatöngin hans Dána og
blæddi úr henni.
Sólarblíðan fær líka að sjá beran
rass yfirstjórans gegnum skráar-
gat. (Mynd á bls. 48).
Lýsing á telpunni Sesselíu, hátt-
um hennar og umhverfi og öfga-
fyllri en það að hægt sé að finna
hliðstæður í mannlífinu. Ekki fara
prestar varhluta af því hvaða álit
höfundur virðist hafa á þeim og
störfum þeirra.
Að endingu vildi ég gjarnan
minna á merka bók sem heitir Der
Untergang des Abendlandet og er
eftir þýska höfundinn Osvald
Spengler (1880—1936). Bók þessi
kom út á árunum 1918—1922 og
vakti þá heimsathygli. Og er mikið
vitnað í hana enn í dag. Hún hefur
verið þýdd á ótal tungumál. — (Á
dönsku 1962.)
I kafla sínum um menningu
bendir Spengler á hvernig hvörfin
milli grósku og hnignunar finnast í
fornmenningu og út frá því sér
hann og spáir í framtiðina. Hann
leggur áherslu á þá hamingju er
felst í gróskuríku menningarlífi
þjóða, þar sem trúin sé meginás til-
verunnar og út frá henni strevmi
hinn skapandi máttur til fagurra
lista og lifandi skáldskapar. Orku
andans sé beitt inn á við og skapi
andleg verðmæti, sem stuðli að
hamingju og velferð þjóða.
Á hnignunarskeiði menningar
beinist orkan aftur út á við á hlut-
lægan hátt þar sem efnislægir hlut-
ir og líffæri líkamans svo sem kyn-
færin, séu dýrkuð umfram andann
og verði ásamt trúleysi kjarninn í
sköpun skáldskapar og lista.
Ef til vill sýna höfundar texta og
mynda Sólarblíðunnar í hvernig
menningarsamfélagi börn okkar
Iifa í dag.
íðunn hefur vandað til útgáfu
bókarinnar.
-EOMm-CHARGER-024
..... baö er rétt aö DODGE
tSSTpiSSSSSSitewtiwv 6u
en JSBri. afl-
3eir eru aa 'fiW^entimetra vél, Wrn-
lum. 4 22®.Jmbúnaði. sem setur
idrifl 09(°^a?ftestum oörum á timum
GEbílafra^rflest^ni gtevrnaþvi
- twa£‘ **

Athugið! Tölvustýrður kveikjutími meö 6
minni, sem heldur benzíneyðslu í lág-
marki.
^ltökull hf.
Ármúla 36. Sími: 84366.
Sólarblíðan
Bókmenntir
Jenna Jensdóttir
Myndirnar gerði Malín Örlygsdóttir.
Iðunn — Reykjavík — 1981.
Vésteinn Lúðvíksson er þekktur
rithöfundur skáldsagna og leikrit
hans, Stalín er ekki hér, vakti einn-
ig veðskuldaða athygli.
Sólarblíðan er barnabók og á
baksíðu segir að hún fjalli um sam-
skipti lítillar stúlku og yfirstjóra
sem settur er til að gæta hennar.
Já, Sólarblíðan er lítil telpa,
Margrét Þorgerður sem hlýtur
þetta fallega gælunafn frá vini sín-
um Hálfdáni, eða Dána sem er
gamall sjómaður en sér nú um
garðinn hjá foreldrum Sólarblíð-
unnar, sem vilja að garðurinn
þeirra sé sá fegursti í nágrenninu.
Og “.. voru líka svo rík að þau vissu
ekki hvað þau áttu“.
I upphafi sögunnar eru foreldrar
Sólarblíðunnar á leið í ferðalag til
útlanda. Telpan á að vera heima. Og
hún, sem áður gat farið allra sinna
ferða fyrir foreldrum sínum sem
hugsuðu um allt fremur en barnið
sitt, er nú fengin í hendur manni
sem sagður er hæfasti uppalandinn
í Borginni. Yfirstjórinn er hann
kallaður og kemur til uppeldisstarf-
ans þegar foreldrar telpunnar fara.
Eftir það gengur á ýmsu milli
Sólarblíðunnar og yfirstjórans.
Sagan breytir líka nokkuð um svip
þegar Dáni fer að galdra til hjálpar
Sólarblíðunni í þeim vanda er að
henni steðjar samfara uppeldisað-
ferðum yfirstjórans.
Og sagan virðist þá helst berast
uppi af þrástagli um kynfæri
karlmanna.
Dáni galdrar (fyrir mistök þó)
tippi af mönnum og á. Bls. 49: „...
Kannski Guð hafi verið orðinn leið-
ur á sínu eigin tippi og viljað fá
nýtt.“
Seinna á sömu bls.: „... Þetta er
nú einum of mikið af því góða, sagði
læknirinn. Þú vilt kannski fá mitt
tippi líka fyrst þú getur ekki fundið
þitt eigið".
Bls. 69: „... Borgarstjórinn var
með tippið sitt, en hann var líka
með tvö tippi í viðbót, sem sé þrjú
tippi í allt.“ (mynd fylgir)
Þegar Dáni vill svo bæta fyrir
þessi galdramistök sín, þarf hann
að offra annarri löngutöng sinni. .
Mynd á bls. 74 sýnir hvar Dáni
hefur lagt aðra löngutöng á
brauðbretti og hefur öxi reidda í
hinni hendi.
Bls. 73: „... Og Sólarblíðan lokaði
augunum. Stuttu seinna heyrði hún
högg, eins og þegar kjöt er barið
með kjöthamri...“.
Bls. 75: „... Og hvað haldiði? Þar