Morgunblaðið - 19.01.1982, Síða 30

34
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. JANÚAR 1982
+
Systir mín og fraenka,
SIGRÍÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Ijósmyndari fró isafirði,
lést aö Hrafnistu 15. janúar.
Hinrik Guömundsson,
Þórunn Eiríksdóttir.
t
Bróðir minn og frændi,
VIGFÚS JAKOBSSON,
skófræöingur,
andaöist að heimili sínu í Kaliforníu, 14. janúar 1982. Minningar-
athöfn og bálför hefur fariö fram. Aska hins látna veröur jarösett
aö Hofi í Vopnafiröi.
Fyrir hönd vandamanna,
Inga Jakobsdóttir Black,
61, Muthdrive, Orinda 94563, California.
Einar Helgason.
t
Eiginkona mín,
GUÐBJÖRG JÓNSDÓTTIR
fró Eystri-Loftsstööum, Gaulverjabæjarhreppi,
til heimilis að Vesturvallagötu 7, Reykjavík,
lést í Landakotsspítala 18. janúar.
Einar Guðmundsson.
t
Hjartkær móöir mín,
GYDA BERGÞÓRSDÓTTIR,
Blóskógum 14,
lést í Landspítalanum 16. þ.m.
Árni B. Sveinsson.
t
Eiginmaöur minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
BÖOVAR INDRIDASON
frá Gilá,
Hofsvallagötu 23, Reykjavik,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 20. janúar
k. 13.30.
Anna Guömundsdóttir,
Þórunn B. Böðvarsdóttir, Hugi Helgason,
Kristín Böövarsdóttir, Valgeir Jónasson,
Ólöf Ása Böðvarsdóttír,
og barnabörn.
t
Fóstursystir mín,
SIGURLAUG ÞÓROARDÓTTIR,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju miövikudaginn 20. janúar kl. 3.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu minn-
ast hinnar látnu er bent á líknarstofnanir.
Hallur Kristjónsson.
t
Móðir okkar, tengdamóöir og amma,
INGIBJÖRG ODDSDÓTTIR,
Litlageröi 2,
verður jarösungin frá Bústaöakirkju, fimmtudaginn 21. janúar
kl. 1.30.
Blóm og kransar afþakkaöir en þeim sem vildu minnast hennar er
bent á Bústaöakirkju eöa líknarstofnanir.
Þórir Þórðarson, Stella Magnúsdóttir,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför,
HARALDS PÉTURSSONAR,
fyrrverandi safnhúsvarðar,
Sólheimum 34.
Margrét Þormóðsdóttir,
Pétur Haraldsson, Halldóra Hermannsdóttir,
Guðbjörg Haraldsdóttir Bay, Axel Bay,
Þormóöur Haraldsson, Ágústa Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Sólveig Erlends-
dóttir - Minning
Fædd 9. mars 1930
Dáin 3. janúar 1982
llver þekkir þá slund er sköpum er skipt
ojí skorinn er liTsþrádur sundur,
er fegurstu rós úr reitnum er kippt
og rofinn hver ástvina fundur?
Krá vöggu til grafar grípur oss þrá
að gægjast í ævirún dulda.
Kn örlagadísum dulrænum hjá
er dómsvaldið falið hið dulda.
((•uðm. (iuðm.)
Þann 8. janúar var til móður-
moldar borin í Hafnarfirði mág-
kona mín, Sólveig Erlendsdóttir,
aðeins 51 árs að aldri. Hún hafði
um árabil átt við vanheilsu að
stríða, en fyrir tæpum tveim árum
var vitað, að sjúkdómur hennar
var alvarlegur.
Sólveig var falleg kona og um
margt sérstæð, sem hún hélt til
hinztu stundar.
Árið 1948 giftist Sólveig, eða
Veiga eins og hún var kölluð af
öllum vinum og vandamönnum,
bróður mínum, Sveini Björnssyni,
rannsóknarlögreglumanni í Hafn-
arfirði.
Þau voru samhent að uppbygg-
ingu heimilis síns og velferðar
drengjanna sinna þriggja. Þeir
eru: Erlendur Sveinsson kvik-
myndagerðarmaður, kvæntur
Ásdísi Egilsdóttur' og eiga þau 2
börn og Sveinn M. Björnsson
læknir, kvæntur Guðrúnu Ágústu
Kristjónsdóttur, þau eiga 2 börn,
og Þórður Heimir Sveinsson nemi,
enn í heimahúsum.
Sólveig var fremur dul og hlé-
dræg kona, við fyrstu kynni, en
eftir að maður kynntist henni bet-
ur, skynjaði maður hennar innri
fegurð, greind og skapgerðarstyrk,
sem prýddi hana mest og kom
fram í allri umgengni við allt og
alla í hógværð, vönduðu málfari,
nærgætni og hlýju til annarra.
Aldrei heyrði ég hana hallmæla
neinum, hún dæmdi ekki. Hún
hafði ætíð tíma og þolinmæði til
að hlusta á aðra tala og gera
ályktanir.
Hún hafði ákveðnar skoðanir en
ýtti þeim ekki að öðrum. Henni
var það meðvitað, að mennirnir
álykta, en Guð ræður.
Við hjónin höfum oft minnzt
þess, þegar þau heimsóttu okkur
tií Isafjarðar með tvo drengina
sína elstu, á hinu góða hausti 1963.
Sveinn var þá með stærstu mál-
verkasýningu, sem haldin hafði
verið þar vestra, og gekk hún vel.
Það voru miklir fagnaðarfundir
og mikill gleðskapur. Drengirnir
þeirra voru með gítara með sér og
spiluðu og sungu. Sonur okkar á
sama aldri hafði lært dálítið á
fiðlu og það var æft saman og spil-
að undir á orgel. Það var mikið
sungið á hverju kvöldi, það var há-
tíð í bæ.
Þau hjón voru höfðingjar heim
að sækja, við eigum ógleymdar
stundir með þeim, í ættingja- og
vinahópi.
Ég man Veigu unga, glæsilega
og fríska, við hlið bróður mínum.
Þau geisluðu af lífsþrótti, svo
jákvæð og tilbúin að takast á við
verkefnin, sem biðu þeirra og lífið
framundan. Þeim varð mikið
áunnið.
Ingvar Grímsson
Minningarorð
Fæddur 22. marz 1910
Dáinn 7. janúar 1982
Þegar að kveðjustundinni úr
þessu jarðlífi er komið, er yfirleitt
fátt hægt að segja, menn setur
hljóða, og líta til baka yfir farinn
veg. Minningar laðast fram um
hinn framliðna og hrannast upp.
Slíkur er gangur lífsins. Menn
koma og fara.
í dag er kvaddur hinstu kveðju
einn af okkar elstu starfsbræðrum
sem nýhættur var störfum hjá
Vatnsveitu Reykjavíkur eftir
langa og dygga þjónustu. Ingvar
Grímsson fæddist 22. marz, 1910,
sonur hjónanna Sumarlmu Pét-
ursdóttur og Gríms Jónssonar,
sjómanns frá Stokkseyri. Ingvar
mun hafa verið 18 ára gamall þeg-
ar hann hóf störf hjá Reykjavík-
urborg við ýmiss konar störf og
sýnir það að hann hefir ekki verið
að skipta um húsbændur um dag-
ana. Var hann hinn traustasti
starfsmaður, meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Síðustu 10—12árin
átti hann við vanheilsu að stríða
sem hann bar með stakri karl-
mennsku, unz yfir lauk.
Nú, þegar komið er að leiðarlok-
um, kveðjum við hann með þökk-
um fyrir ánægjulegt samstarf á
liðnum árum og áratugum.
Megi hann hvíla í friði.
Starfsmenn
Vatnsveitu Reykjavíkur
t
Innilegar þakkir færum viö öllum sem sýndu okkur samúö og
vinsemd við fráfall og jaröarför eiginkonu minnar, móöur okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og systur.
ALETTU SOFFÍU JÓHANNSSON.
fæddrar Mjðtveil.
Samúel Jóhannsson,
Lilly A. Samúelsdóttir, Margeir P. Jóhannsson,
Karl J. Samúelsson, Berit I. Samúelsson,
Anna M. Samúelsdóttir, Garðar Ólafsson,
barnabörn, barnabarnabörn,
María O. Jónsson.
/
t
Hjartkær eiginkona min, elskuleg móöii, amma, langamma, langa-
langamma og tengdamóöir,
HALLDÓRA SIGRÍÐUR ÞÓRDARDÓTTIR,
Laugarnesvegi 85,
sem lézt 12. þ.m. í Borgarpsítalanum, veröur jarösungin föstudag-
inn 22. janúar kl. 15.00 e.h. frá Dómkirkjunni.
Fyrir hönd fjarstaddra ættingja og vina,
Kristjén Jónsson,
Lára Björnsdóttir, Haraldur Þórðarson,
Þóróur Björnsson, Alice Björnsson,
Martín Björnsson,
Hólmfriöur Björnsdóttir.
barnabörn, barnabarnabörn.
Bróður mínum, öllum ástvinum
og ættingjum Sólveigar sendum
við hjónin okkar beztu samúð-
arkveðjur. Við kveðjum Sólveigu
að sinni og þökkum samfylgdina
og hugljúfu vináttuna á liðnum
árum.
„Háa skilur hnetli himingeimur.
blad skilur bakka og egg,
en anda sem unnast
f*r enginn ad eilífu ad skilið.“
(JH.)
Bryndís Björnsdóttir
Elskuleg vinkona, mín Sólveig
Erlendsdóttir, er farin heim yfir
iandamærin miklu. Er það sorg
eða söknuður sem fyllir hjörtu
okkar við þá fregn, eða samgleðj-
umst við henni, sem fékk að fara
heim í blóma lífsins? Mér finnst
það vera hvorttveggja. Hún átti
við þann sjúkdóm að stríða, sem
ennþá er svo erfitt að ráða við.
Hún vissi að hverju stefndi hjá sér
og tók því öllu með miklu jafnað-
argeði. Sólveig var dóttir hjón-
anna Guðríðar Sveinsdóttur og
Erlends Halldórssonar fyrrv.
brunaeftirlitsmanns. Systkinin
urðu sex, fjórar systur og tveir
bræður, en annar þeirra dó í æsku.
Þegar ég nú lít yfir farinn veg er
mér ljúft að minnast okkar fyrstu
kynna, er ég kom til náms í
Flensborgarskólanum haustið
1945 úr öðru byggðarlagi og var
hálf kvíðin. í fyrstu frímínútunum
í skólanum stóð þessi fallega
stúlka þarna á ganginum. Hún
heilsaði mér með sínu bjarta brosi
og hlýja handtaki, og allur kvíði
var þar með rokinn út í veður og
vind.
Þannig var það alltaf. Sú
ógleymanlega vinátta, sem þar
knýttist, entist alla tíð og bar
aldrei skugga á. Tveir vetur í
Flensborg voru svo fljótir að líða,
það var líka alltaf eitthvað að ger-
ast. Farið var á skauta, skíði og
margt, margt sér til gamans gert,
sem minningin geymir. Svo tók al-
vara lífsins við og árið 1948 giftist
hún ung að árum Sveini Björns-
syni listmálara og samhent unnu
þau við heimili sitt. Þangað var
gott að koma, hlýja og gleði sátu
þar ávallt í fyrirrúmi.
Húsbóndinn notaði hverja stund
sem gafst til að sinna hugðarefn-
um sínum til listsköpunar. Gaman
var að fá jólakort frá þeim þá og
nú.
Þau ferðuðust mikið bæði inn-
anlands og utan og héldu sýningar
á verkum Sveins og var hún hans
styrka stoð í því umfangsmikla
starfi, sem og öðru.
Hugur hennar stóð til mennta,
en heimilið og velferð drengjanna
var henni allt.
Drengirnir hennar fengu að
menntast og það var henni mikil
gleði hversu vel þeim hefir vegnað,
en þeir eru: Erlendur Sveinsson
kvikmyndagerðarmaður, kvæntur
Ásdísi Egilsdóttur, Sveinn M.
Sveinsson læknir, kvæntur Guð-
rúnu Ágústu Kristjánsdóttur, og
Þórður Heimir Sveinsson nemi,
enn í heimahúsum.
Við hjónin vottum Sveini og
öðru venslafólki okkar innilegustu
samúð. Megi góður Guð færa þeim
blessun sína á nýju ári. Ég bið svo
minni kæru vinkonu Guðs bless-
unar á nýrri vegferð með innilegri
þökk fyrir ógleymanlegar sam-
verustundir á samleið okkar.
Lára Janusdóttir