Morgunblaðið - 31.01.1982, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. JANÚAR 1982
39
voru bindindismálin, en þar gekk
hann sjálfur á undan með góðu
eftirdæmi sem aldrei brást. Og á
Arskógsströnd var hann meðal
helstu hvatamanna að stofnun og
byggingu skóla og félagsheimilis
undir sama þaki, sem varð ómet-
anlega góður veruleiki og þjónar
enn sínu hlutverki.
En í félagsmálum mun nafn Jó-
hannesar Ola bera hæst í sam-
bandi við Styrktarfélag vangef-
inna á Norðurlandi, sem hann
beitti sér manna mest fyrir að
stofna. Auk þess að vera mestur
hvatamaður félagsins, var hann
formaður þess, óþreytandi við þær
miklu framkvæmdir sem á eftir
fóru og fyrsti framkvæmdastjóri
Sólborgar, sem bæði varð heimili
og skóli hinna þroskaheftu og hef-
ur starfað með miklum myndar-
skap mörg undanfarin ár. Fyrir
störf sín að þessu málefni hiaut
Jóhannes Óli opinbera viðurkenn-
ingu og mjög verðskuldaða.
Arið 1971 stofnuðum við Jó-
hannes Óli norðlenska tímaritið
Súlur og hefur það komið út síðan
við vaxandi vinsældir og fjölda
kaupenda. Við vorum ritstjórar
ritsins til áramóta 1975—1976, en
þá dró ég mig í hlé vegna anna, en
við meðritstjórastarfinu tók
Valdimar Gunnarsson mennta-
skólakennari.
Skoðanir okkar Jóhannesar Óla
féllu að því leyti vel saman, að við
gerðum okkur ljósa nauðsyn þess
að varðveita norðlenskan fróðleik
og ýmiskonar sögur og sagnir af
þjóðlegum toga. Sjálf erum við
hluti af fortínni og sögunni og sem
verðugir arftakar þurfum við að
þekkja liðna tíð og líf feðranna og
varðveita þann menningararf,
sem okkur féll í skaut þess að geta
búið eftirkomendunum betra líf.
Um leið og sú breyting varð, að
nýr ritstjóri tók við störfum af
mér við Súlur, varð einnig sú
breyting að Sögufélag Eyfirðinga
varð eigandi Súlna. Það hefur gef-
ið ritið út síðan, þótt Jóhannes Óli
bæru það á örmum sér eftir sem
áður. Auk hins norðlenska tíma-
rits hefur Sögufélag Eyfirðinga
gefið ut allmargar bækur og var
Jóhannes Óli einnig driffjöðrin í
þeirri útgáfustarfsemi.
Þá vann Jóhannes Óli árum
saman að söfnun örnefna í Eyja-
fjarðarsýslu og með ótrúlega
miklum árangri. Fyrir nokkru
skráði hann allt verkið og lét
ljósprenta nokkur eintök af því og
er þetta samanlagt margar bækur.
Mun þetta eitt mesta og samfelld-
asta örnefnasafn hér á landi og í
huga mínum verður sú spurning
áleitin, hver taki upp merki hins
látna.
Ævistarf Jóhannesar Óla Sæm-
undssonar, kennarastarfið, er erf-
itt að meta, en óhætt er að segja,
að hann var búinn mörgum eftir-
sóknarverðum kennaraeiginleik-
um. Sjálfur gekk ég í unglinga-
skóla hjá honum og þar held ég að
allir hafi lagt sig eins vel fram og
frekast var hægt að búast við og
er ekki of mikið sagt. Sjálfur var
hann fyrirmynd í dugnaði og ýmsu
öðru. Hann var t.d. alger bindind-
ismaður, sískrifandi, var þó mann-
blendinn og kátur, kappsamur í
leik og starfi. Hann var þannig
gerður, að hann lagði sig allan
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og jaröar-
för, eiginkonu minnar, móður, ömmu, langömmu og langalanga-
ömmu,
HALLDORU SIGRÍÐAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Laugarnesveg 85.
og sérstakar þakkir faerum viö læknum, hjúkrunarliöi svo og ööru
starfsfólki á deild E-6 á Borgarspítalanum fyrir góöa umönnun í
veikindum hennar.
Kristján Jónsson,
börn, barnabörn og barnabarnabörn
og aðrir vandamenn.
t
Innilegar þakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö
og vinsemd viö andlát og útför eiginmanns míns, föður, tengda-
fööur og afa,
HANS BENJAMÍNSSONAR,
Drafnarstíg 7.
Nína Lárusdóttir,
Benjamín Hansson, Eygló Karlsdóttír,
Harpa Þorláksdóttir.
t
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinsemd viö andlát og útför,
SESSELJU JÓNSDÓTTUR,
Dalsmynni,
Noróurárdal.
Geir Jónsson,
Málfriöur Kristjánsdóttir,
Jóhanna Jónsdóttir.
+
Þökkum auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför,
ÞORSTEINS JÓNSSONAR,
Mjósundi 1,
Hafnarfirði.
Guðbjörg Þorsteinsdóttir og synir hins látna.
+
Alúöarþakkir sendum viö öllum þeim sem sýndu okkur samúö og
vinsemd við andlát og útför dóttur okkar,
BRYNJU ÁSGEIRSDÓTTUR.
Fyrir hönd barna og systkiria,*'
Hildur Frímann, Ásgeir Gíslason.
fram við hvert það verkefni, sem
hann tok að sér. Þessum góðu eig-
inleikum hélt hann til æviloka og
hvar sem hann starfaði fylgdi
honum hinn meðfæddi eldmóður.
Samstarf okkar Jóhannesar Óla
hér á Akureyri er orðið nokkuð
langt og hefur aldrei skugga borið
á, ljúf og skemmtileg kynni. Ætíð
var hann vakandi og baráttuglað-
ur hugsjónamaður, sem í aðal-
starfi sínu lagði stund á að endur-
mennta sig bæði innanlands og
utan og lesa sígildar bækur bestu
höfunda.
Árið 1934 kvæntist hann Svan-
hildi Þorsteinsdóttur frá Litlu-
Hámundarstöðum á Árskógs-
sandi, vel gefinni og mætri konu.
Þau slitu samvistum árið 1961.
Þau eignuðust þrjár dætur. Elst er
Fjóla, gift Benedikt Sæmundssyni
netagerðamanni í Keflavík, þá
Sigrún sem haldið hefur heimili
með föður sínum og syni og yngst
er Sólveig, gift Frímanni Guð-
mundssyni kennara á Akureyri.
Gamlir nemendur Jóhannesar
Óla óskuðu að minnast hins aldna
kennara síns og buðu til veitinga í
skóla- og samkomuhúsi sveitar-
innar að jarðarför lokinni. Við það
tækifæri reifaði Sveinn Jónsson í
Kálfsskinni þá hugmynd nokkurra
gamalla nemenda, að tengja nafn
Jóhannesar Óla við skólann, t.d.
næstu byggingu og sýnist geta
farið vel á því.
Þegar ég nú lít um öxl að skiln-
aði, hugleiði æviferil hins látna,
áhugamál hans fjöldamörg og
þann eldmóð, sem hvert og eitt
þeirra kveikti í bjósti hans, veit ég
með vissu, að hann hefur flestum
fremur fagnað nýjum starfsdegi
og mætt framtíðinni með meiri
tilhlökkun en gengur og gerist.
Þetta var hið dýrlega ævintýri lífs
hans.
Óvænt og snögglega snart engill
dauðans enni Jóhannesar Óla
Sæmundssonar. Við stöndum því,
eins og oft áður, á vegamótum og
kveðjum hinstu kveðju. Sveitung-
ar og samstarfsmenn fyrr og síðar
minnast hans með þökk og virð-
ingu og það mun hinn stóri nem-
endahópur einnig gera. Ég sendi
ástvinum hins látna mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Erlingur Davíðsson
Legsteinn er
varanlegt
minnismerki
Framleiðum ótal
tegundir legsteina.
Allskonar stærðir og
gerðir. Veitum fúslega
uppiýsingar og ráðgjöf
um gerð og val
legsteina.
SHELGÁSONHF
STEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 SlMI 76677
”MANNSHVARF”
Bahadin Ahmed MUHAMMAD
Yemen lýðveldið. 43 ára, kennari,
„hvarf’ 12. mars 1972.
‘ FANGI
HEFUR ENGIN FANGARÉTTINDI
Það er algeng aðferð ríkisstjórna í ýmsum löndum að láta fólk
„hverfa”. Þetta eru ekki aðeins yfirlýstir pólitískir and-
stæðingar, heldur einnig almennir borgarar, scm eru yfirvöldum
þyrnir í augum. í mörgum tilfellum er um að ræða leynilega
aftöku án dóms og laga. Þannig hafa þúsundir manna „horfið”
að undirlagi yfirvalda síðastliðin 10 ár.
Styðjið baráttuna tyrir skoðanafrelsi, og gegn pyntingum og dauðarefsingu með því að gerast meðlimur
í Amnesty International. Námskeið verður haldið á vegum islandsdeildar Amnesty International
2. og 3. febrúar 1982. fyrir þá sem vilja kynnast starfsemi A.l. og hvernig þeir geti gerst virkir félagar.
<2

ISLANDSDEILD
amnesty
^ international
Pósthólf 7124, 127 Reykjavik
”MANNSHVARF”1982
Nafn
Nafnnúmer Sími
Heimilisfang
□ Námskeiðsþátttaka
□ Virkur □ Styrktarfélagi