Morgunblaðið - 25.03.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 25. MARZ 1982
Hver skoLLinn/"
Ncgna þt'ss hvc invrkfa lin músin
cr, kom hún sér fvrir í þcssu vasa-
Ijósi!
Með
morgunkaffinu
færð aftur ökuleyfiA?
HÖGNI HREKKVÍSI
/r A HA ! ■ ■ pó AAtSSTlR. MAR.KS/''
Surtarbrandsvinnsla á Vest-
fjörðum óframkvæmanleg
Heiöraði Vclvakandi
Ég vil vara við þeirri tillögu sem
komið hefur fram á Alþingi, að
fara að eyða almannafé svo millj-
ónum skiptir í rannsoknir á
vinnslu surtarbrands á Vestfjörð-
um.
Þarna er um svo þunn lög af
surtarbrandi að ræða, það ætti
engum að detta í hug að reyna
námugröft þar. Þegar ekki er nú
hægt að gera smá jarðgöng á ís-
landi svo vel fari, þá er þetta ekki
framkvæmanlegt. Þó Þorvaldur
Garðar sé stórhuga maður þá ætti
hann að draga þessa rannsóknar-
tillögu til baka strax. Ég er fylgj-
andi Þorvaldí Garðari í mörgu, en
þetta er ekki framkvæmanlegt og
það er margt þarfara sem hægt er
að leggja ríkisfé í.
Þorleifur Kr. Guðlaugsson.
Surtarbrandslag í llúsavíkurkleif við sunnanverðan Steingrímsfjörð: 1) leir-
kenndur sandstcinn, 2) örþunn lög af surtarbrandi og lcirstcini, 3) surtar-
brandur, 4) stuðlað blágrýti.
Tvær stjórnarbyltingar
Ileiðraði Velvakandi!
Það hafa verið gerðar tvær
stjórnarbyltingar í Evrópu á
þessari öld, og það er fróðlegt
fyrir alla að bera saman þann
árangur sem af þeim varð. Sér-
staklega fyrir það fólk sem vill
að mennirnir geti lifað í friði við
mannsæmandi kjör. Fyrri bylt-
ingin varð í Rússlandi, þegar
Lenín barðist í fjögur ár við fá-
tækt verkafólk, smábændur og
háaðal. Þetta fólk vildi njóta
mannréttinda en ekki verða rétt-
indalaus lýður í höndum alræð-
isvalds marxismans.
Vesturveldin voru sjálfum sér
lík og horfðu aðgerðarlaus á
fyrirbærið, en svo þegar þjóðin
hafði gefist upp, þá að hungur-
dauða komin, — þá var sjálfsagt
að senda Lenín mat og annað
sem hann þurfti til að hengja
þrældómsok kommúnismans á
landa sína. Nýja þjóðfélagskerfið
kom sér strax upp fangabúðum.
Hið ógæfusama fólk sem í þessar
fangabúðir hefur verið safnað
milljónum saman hefur séð
valdhöfunum fyrir ódýru vinnu-
afli, enda starfsorkan kreist út
úr hverjum og einum til síðasta
blóðdropa. Merkustu mannvirki
Rússlands hafa verið unnin af
þessum þrælum og þeir eru líka
undirstaða iðnaðarins. Þeir
verða að vísu ekki langlífir, en
alltaf er hægt að fylla í skörðin.
Þetta fólk var kallað óvinir
byltingarinnar. í hinu stéttlausa
ríki kommúnismans er stétta-
skiptingin meiri en hún var á
dögum Katrínar miklu Rúss-
landsdrottningar. Þetta sáu sum-
ir frumkvöðlar byltingarinnar og
voru of heiðariegir til að þegja
um það. Þessa menn þurfti auð-
vitað að losna við. Þess vegna
voru margir byltingarleiðtogar
og háttsettir embættismenn líf-
látnir með miklum auglýsingum
og áróðursflaumi. Trúboðar
kommúnista í öllum löndum voru
látnir dásama aftökurnar, og vei
þeim sem hér á landi og annar-
staðar voguðu sér að efast um
réttmæti þeirra.
Árangurinn af rússnesku bylt-
ingunni þekkja allir — kjör al-
mennings þar eru ekki betri, og á
margan hátt verri en á dögum
Nikulásar annars. Trúboðar Len-
íns og Stalíns reyndu allstaðar
að koma á kommúniskri stjórn í
heimalöndum sínum og hvöttu til
blóðugrar byltingar. Öllum
hryllti við kenningunni en
glundroða gátu kommúnistar
valdið.
Verst varð þetta ástand á
Spáni og loks þegar hver stjórnin
á fætur annarri hafði farið með
völd í landinu á aðeins tveggja
ára tímabili, var almenningur
orðinn svo ruglaður í ríminu að
kommúnistar komust til valda og
þá byrjaði ballið. Þjóðin fann
fljótt hvað hún hafði kosið yfir
sig. Gæfa hinnar gömlu menn-
ingarþjóðar var hins vegar það
mikil, að eftir tveggja ára
hryðjuverkastjórn kommúnista,
þá gat hún kallað á Franco hers-
höfðingja. Og eftir tveggja ára
baráttu við kommúnistana og þá
sem þeir höfðu tælt til fylgis við
sig, var loksins hægt að fara að
rétta við hlut almennings.
Vesturveldin horfðu ekki að-
gerðarlaus á baráttu Francos.
Kommúnistar í mörgum löndum
þurftu auðvitað að berjast fyrir
kommúnismann og sjálfboðalið-
ar streymdu til Spánar kommún-
istum þar til hjálpar. Margir
þeirra týndu lífinu — ekki í bar-
áttunni við Franco, heldur var
það stjórnarher kommúnista
sem sá um þær aftökur. Þeir sem
komust lífs af lögðu af trúna á
kommúnismann.
Síðar setti England hafnbann
á Spán. Þetta urðu þakkirnar frá
hinum frjálsa heimi. Franco kom
aftur á lýðræði á Spáni og bjarg-
aði þjóðinni úr spennitreyju
kommúnismans eins og hann
hafði lofað í upphafi. Sólarlanda-
farar og þeir sem drýgja eftir-
laun sín með því að búa á Spáni,
geta sagt okkur frá harðréttinu
og matvælaskortinum þar. Þeir
ættu líka allir að hafa lært það
að vera andstæðingar kommún-
ismans, eins og þeir sjálfboðalið-
ar sem komust lífs af í Spánar-
styrjöldinni forðum.
Ilúsmóðir
Þessir hringdu . .
Fyllið upp í holurnar
á götum borgarinnar
Sendiferðabílstjóri
hringdi: „Mig langar til að
hvetja til þess að sem fyrst
verði farið í það að fylla upp
í holurnar sem nú eru svo
víða á götum borgarinnar
eins og jafnan er að loknum
vetri," sagði hann. „Þessar
holur eru mjög viðsjárverðar
og slæmt að aka yfir þær á
miklum hraða — það getur
jafnvel stórskemmt bíla. Ég
efast ekki um að farið verði í
að fylla upp þessar holur —
en er eftir nokkru að bíða
með það? Ég vil hvetja til
þess að það verði gert sem
allra fyrst.“
Er Alaskalúpínan
heppilegasta plantan?
Jarðvöðull hringdi: „Síð-
astliðið sumar keypti ég mér
allstórt land á Vatnsleysu-
strönd og hef hugsað mér að
reisa þar sumarbústað í
sumar,“ sagði hann. „En sá
galli er á gjöf Njarðar að
heldur er þarna berangurs-
legt og landið eiginlega alveg
gróðurvana. Einn vinur minn
segir mér að hagkvæmast sé
að rækta upp land af þessu
tagi með svonefndri Alaska-
lúpínu. Nú þætti mér gott ef
einhver fróður maður vildi
fræða mig um hvort þetta sé
rétt og eins hvort það sé eins
auðvelt að fá þessa jurt til að
vaxa og sagt er. Þar sem nú
fer að vora á ný þætti mér
reyndar ekki úr vegi að blöð
birtu greinar um hvernig
heppilegast er að rækta upp
mela og örfoka land — það er
nóg til af leiðbeiningum um
skrúðgarðaræktun, en hvað
varðar ræktun á gróðurvana
landi hef ég ekki rekist á
neinar upplýsingar."