Morgunblaðið - 18.04.1982, Blaðsíða 4

Morgunblaðið - 18.04.1982, Blaðsíða 4
52 MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. APRÍL 1982 Hljóm- plotur Árni Johnsen Gömlu góðu lögin spruttu á ný: Simon og Garfunkel í Central Park Nýlega kom á markaðinn hér- lendis plata með konsert þeirra félaga Simon og Garfunkel, sem hljóðrituð var í Central Park í New York sl. haust að viðstöddu mesta fjölmenni sem talið er að hafi verið á tónleikum í þessum rómaða skemmtigarði New York-búa, 500 þúsund manns mættu á tónleikana og það ríkti þar dúndrandi stemmning, enda hefur tíminn grópað raddir þess- ara tveggja söngvara inn í sálir æði umfangsmikils hóps fólks ' víða um heim og þetta var stór stund því á Central Park-kon- sertinum komu þeir félagar sam- an aftur fram opinberlega í fyrsta skipti í 11 ár. Þeir Paul Simon og Art Gar- funkel hófu að syngja saman opinberlega árið 1958 og smugu fljótlega í gegn um allar síur og sviðsljósið blasti við þeim. Þeir hafa haldið stíl sínum í gegn um þykkt og þunnt og létu það ekk- ert á sig fá þótt þeir á tímabili væru sagðir væmnir súkkulaði- drengir. Þeirra aðall er ná- kvæmni, bæði í söng og tónlist og þótt 11 ár hafi liðið síðan þeir sungu saman fyrir Central Park-tónleikana er það ekki að heyra á samsöng þeirra og vissu- lega hafa þeir aldrei verið betri, enda raddir beggja þroskaðri og öruggari og tónlistarflutningur þeirra á þeirri viðkvæmu breidd- argráðu að aukinn þroski skilar sér ljóslega í túlkun þeirra. The Concert In Central Park heitir plötukápan með tveimur plötum í þar sem þessir gam- algrónu snillingar fara á kostum í mörgum sinna gömlu laga eins og Mrs. Robinson, Wake Up Little Susie, The Boxer og The Sounds of Silence. Stemmningin sem hefur verið á útitónleikunum í Central Park kemst mjög vel til skila á plötun- um og að því leyti eru þessar plötur einnig mjög sérstæðar. Þær innihalda úrval laga þess- ara vinsælu söngvara sem náðu miklum vinsældum langt út fyrir raðir sinnar eigin kynslóð- ar, enda urðu mörg laga þeirra í efstu sætum á vinsældarlistum dægurlaga víða um heim. Svo stökkva þessir strákar á fætur eftir 11 ára fjarvist og taka upp þráðinn á ný og eru aldrei betri eins og fram kemur á The Centr- al Park Concert, samhljómur þeirra og nákvæmni er ekki síð- ur hárnákvæm en fyrrum. „Sjóræningjastarfeemin er eitt helsta vandamálið“ Rætt vid Rudolf Leuzinger adalritara alþjóðasambands hljómlistarmanna Á dögunum kom hingað til lands Rudolf Leuzinger, aðalritari Alþjóðasambands hljómlistarmanna, í boði Fé- lags íslenskra hljómlistarmanna. Var hann m.a. viðstadd- ur afmælishátíð FÍH sunnudagskvöldið 28. febrúar og við það tækifæri var hann sæmdur Gullþjónustumerki félags- ins fyrir störf sín á liðnum árum. Þessa mynd tók Kristinn Ólafsson þegar Rudolf Leuzinger var sæmdur gull-þjónustumerki FÍH á dögunum. Blm. Morgunblaðsins ræddi stuttlega við hann í síðustu viku og spurði hann fyrst um feril hans, upphafið að kynnum hans af félagsskap hljómlistarmanna og um starf alþjóðasamtakanna. „Ég hef lengst af leikið í „Tonhalle“-hljómsveitinni í Zúr- ich, á fagott, en hætti að leika í hljómsveitum fyrir sex árum. Ég lék um skeið í útvarpshljóm- sveitinni í Lugano og í kammer- kvintett í mörg ár, en kammer- tónlist hefur löngum verið í uppáhaldi hjá mér. Sá kvintett lék allvíða, m.a. í Osló, Malmö, Kaupmannahöfn og víðar í Norður-Evrópu. Fyrir utan þetta hef ég setið í ýmsum dómnefnd- um í keppni tréblástursleikara. Ég var frá upphafi virkur í fé- lagi hljómlistarmanna í Sviss. Það var þá mikil deyfð yfir fé- lagsskapnum, enda var þetta á tíma kreppunnar miklu. Ég varð formaður Félags svissneskra hljómlistarmanna árið 1943 og hef verið í stjórn Alþjóðasam- bandsins frá stofnun þess árið 1948. Þá voru aðildarfélögin að því í átta löndum, en nú eru þau orðin 32. Alþjóðasambandið heldur þing þriðja hvert ár, en full- trúaráð hittist oftar og síðan eru haldnir sérstakir fundir og ráðstefnur, t.d. hélt Evrópusam- bandið nýlega ráðstefnu um réttindamál hljómlistarmanna í sambandi við myndsegulbönd og í maí næstkomandi verður hald- in ráðstefna um flutningsrétt. Alþjóðasambandið semur við alþjóðasamtök vinnuveitenda, til dæmis alþjóðasamband hljóm- plötuútgefenda, við þá höfum við samið um það m.a. að þeir greiði hlutfallsleg gjöld til samtaka hljómlistarmanna af þeim plöt- um sem þeir framleiða, en ísland er ekki aðili að þessu samkomu- lagi. Þó skilst mér að FÍH fái einhverjar greiðslur í þessa veru, en þær ættu að vera hærri samkvæmt alþjóðasamkomulag- inu, eða u.þ.b. '/a af hlut fram- leiðandans. Þetta er liður í bar- áttu okkar fyrir réttindum okkar, því með tækniþróuninni og plötunum, þá fækkar vita- skuld atvinnutækifærum hljóð- færaleikara og því verða þeir að fá meira fyrir sinn snúð þegar þeir spila inn á upptökur sem síðan eru leiknar hvað eftir ann- að, heldur en ef um væri að ræða hljómleika, eða dansleik. Þannig er, að höfundar fá þannig greitt, að þeir fá aðeins fé, ef það sem þeir semja er flutt eða framleitt. Þá fá þeir líka alltaf sitt. Hljómlistarmaður fær hins vegar greitt fyrir vinnu sína, en þegar það sem hann vinnur við, er flutt aftur fær hann mun minna, en ef hann væri ráðinn til að spila það á ný.“ — Hver eru helstu vandamál- in sem samtök hljómlistar- manna eru nú að kljást við? „Eitt af alvarlegustu vanda- málunum sem nú blasa við, er hin mikla sjóræningjastarfsemi í hljómplötu- og segulbandaút- gáfunni. Þetta er sameiginlegt vandamál okkar og hljómplötu- útgefenda. Nú er svo komið til dæmis, að það er varla hægt lengur að gefa út sinfóníur á hljómplötum. Það er mjög dýr framleiðsla, vegna þess hve margir hljóðfæraleikarar koma þar við sögu og svo eru þær um- svifalaust teknar upp ólöglega og seldar af sjóræningjafyrir- tækjum á niðursettu verði, svo löglega útgáfan selst ekki. Við reynum eftir mætti að berjast gegn þessu ásamt hljómplötu- útgefendum." — Ef þú lítur til baka yfir starf alþjóðasamtakanna á liðn- um árum, hvernig hefur gengið? „Þetta hefur verið eins og önn- ur réttindabarátta. Það hafa skipst á skin og skúrir. Það hef- ur nokkrum sinnum komið til verkfalla, t.d. í Bretlandi og í Grikklandi, einnig í Bandaríkj- unum, en það tókst ekki eins vel. Helsta áhugamál mitt er að fá Rússa inn í alþjóðasamtökin. Það er stutt síðan við fengum Bandaríkjamenn til liðs við okkur og ég vil vinna að þessu þangað til við fáum Rússa líka. Ég er meira að segja búinn að læra rússnesku til að geta betur sannfært þá, en það hefur þó ekki dugað til þessa, því miður." — Hvað eru margir hljóð- færaleikarar í alþjóðasam- tökunum? „Þeir munu nú vera u.þ.b. 350 þúsund, en ennþá eru vitaskuld margir sem standa utan samtak- anna. Okkur fer heldur fækk- andi og sums staðar hefur fækk- unin verið geysimikil. Á árunum frá 1930—1980 fækkaði hljóm- listarmönnum t.d. í Bandaríkj- unum, Vestur-Þýskalandi og í Frakklandi hlutfallslega um allt að 75 prósent. Þetta er þróunin. Þróunin hefur einnig gert fólk að kröfuharðari hlustendum og fyrir ungan hljóðfæraleikara verður sú hætta æ stærri að hann verði ekki nógu fær til að afla sér viðurværis með tónlist- ariðkun sinni og þess vegna eyða líka æ fleiri tónlistarmenn dýrmætum tíma í að læra ein- hverjar aðrar greinar til að geta lifað á einhverju, ef tónlistin bregst. Það þýðir svo aftur að þeir ná ekki nægri leikni á tón- listarsviðinu og vítahringurinn lokast að baki þeim. En við erum auðvitað ekki á móti hljómplötum eða öðrum tækniframförum, enda þótt þær hafi þau áhrif að starfandi hljómlistarmönnum hlýtur að fara sífækkandi. Það er í raun ekki hægt að vera á móti tækni- framförum, það er bara hægt að bregðast við þeim á mismunandi hátt. Brússel er nú kölluð höfuðborg Evrópu. Þar eru meira en ein milljón íbúar. Það munaði minnstu nú á dögunum að borgin ákvæði að leggja niður eigin óperu. Það átti bara að bjóða er- lendum listamönnum að troða upp með gestaleiki. Menn virtust hafa gleymt, að það væri eitt- hvað til sem héti belgísk menn- ing. Á hinn bóginn, ef maður kemur til Brússel, þá heyrir maður niðursoðna tónlist frá þeirri stundu er maður lendir á flugvellinum, á flugstöðinni, í leigubílnum, á hótelinu og svo framvegis. Fólk er hætt að greina þetta. Það er orðið yfir- fullt af tónlist eftir daginn eins og svampur og hefur ekki áhuga á að hlusta á tónlist líka á kvöld- in, jafnvel þótt sú tónlist sé lif- andi. Hér á íslandi eigið þið góða möguleika á því að viðhalda fjöl- breyttu tónlistarlífi í framtíð- inni, að því er mér virðist, og sporna gegn því að verið sé að sefja fólk með tónlist. Hún er ekki til þess.“ SIB. Borgarnes: Verzlun Jóns og Stefáns 1 endurbættu húsnæði Bori>ariiegi, 4. april. VERSLUN Jóns og Stefáns í Nesbæ Borgarnesi hefur opnað eftir stækkun og breytingar. Verslunarplássið er nú helmingi stærra en áður eða um 200 fermetrar í stað um 100. Um leið var verslunin innréttuð upp á nýtt. Þessar breytingar hafa heppnast mjög vel, verslunin er rúmgóð og aðgengileg viðskiptavinum, björt og með góðu yf- irbragði. Verslun Jóns og Stefáns er mat- vöruverslun og keyptu bræðurnir Jón og Stefán Haraldssynir hana í janúar 1980. Viðskiptin hafa aukist stöðugt allan þann tíma. Að sögn þeirra bræðra hefur nú í framhaldi af stækkuninni verið lögð áhersla á enn fjölbreyttara vöruúrval en áð- ur. Sem dæmi mætti nefna að þeir væru með brauðvörur á boðstólum frá 6 brauðgerðum. Einnig væri reynt að hafa opnunartíma rúman. Nú væri verslunin opin alla virka daga frá kl. 9—18 nema föstudaga kl. 9—19 og laugardaga kl. 9—12. HBj. Eigendur og starfsfólk í verzluninni. Kakó

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.