Morgunblaðið - 09.05.1982, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. MAÍ1982
85
Minning:
Jósefína Guðný
Björgvinsdóttir
Fædd 22. október 1913.
Dáin 2. maí 1982.
Á morgun, mánudaginn 10. maí,
verður jarðsungin frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík, frú Jósefína
Guðný Björgvinsdóttir Óðinsgötu
5 hér í borg. Mig langar á þessari
kveðjustund, að minnast minnar
kæru móðursystur með nokkrum
fátæklegum orðum.
ína, eins og hún var alltaf köll-
uð af þeim sem hana þekktu, var
fædd á ísafirði 22. október 1913,
og voru foreldrar hennar sæmd-
arhjónin Sigurrós Böðvarsdóttir
og Björgvin Hermannsson, hús-
gagnasmíðameistari, sem látin
eru fyrir nokkrum árum. Hún var
næstelzt átta systkina, og eru
fjögur nú á lífi, þau Hermann,
Hulda, Sigurbjörg og Marteinn.
ína giftist á afmælisdaginn sinn
þann 22. október 1935 eftirlifandi
eiginmanni sínum, Sigurði Gísla-
syni, kaupmanni, og hafa þau
eignast fjögur börn og eru þrjú
þeirra á lífi, Rósa, gift Gunnari
Jóhannessyni og búa þau í Seattle
í Bandaríkjunum, og er Rósa nú
hingað komin heim til að fylgja
sinni ástkæru móður síðasta spöl-
inn ásamt Birgi syni sínum, Erla,
gift Jóni Eiríkssyni og búa þau hér
í borg og Gísli, ókvæntur, og býr
hann hér í borg.
Þau hjón urðu fyrir þeirri sorg
að missa dreng á öðru ári sem
Gísli Albert hét, og veit ég að það
var erfiður tími og alltaf var hann
í huga ínu.
ína og Siggi stofnuðu heimili
sitt hér í Reykjavík og bjuggu hér
alla tíð, rúm síðustu 30 ár á
Óðinsgötu 5. Þar hafði Sigurður
verzlun, Ávaxtabúðina, og hin síð-
ustu ár var þar til húsa heildverzl-
unin Sigurver, sem þeir fegðarnir
störfuðu að.
Á Óðinsgötu 5 bjuggu einnig
foreldrar ínu, afi minn og amma,
og lá því oft leið fjölskyldunnar í
hús þeirra og alltaf var opið hús
og vel tekið á móti öllum sem
þangað lögðu leið sína, því á heim-
ili Inu var alltaf gaman að koma.
Ina var mjög mikil hannyrðakona
og bar heimili hennar þess merki,
því mörg eru listaverkin sem
prýða það.
Ina og Siggi höfðu gaman af að
ferðast um heiminn og skoða sig
um, og á síðustu árum fóru þau
utan árlega. Það var gaman að
hlýða á frásagnir hennar frá þess-
um ferðum og henni var mikil
ánægja í endurminningunum.
Eg undirritaður á mjög eftir-
minnilegar stundir frá Öðinsgötu
5, sem heita má að hafi verið mitt
annað heimili þegar afi og amma
voru í tölu lifenda. Eftir að þau
létust kom ég oft þangað og alltaf
var jafn vel tekið á móti mér.
Eg vil þakka minni elskulegu
frænku, henni Inu, fyrir allt það
sem hún var mér og gerði fyrir
mig. Því hún bar hag minn fyrir
brjósti og vildi mér allt sem bezt.
Það kom mjög á óvart í byrjun
þessa árs að hún kenndi þess
sjúkdóms, sem enginn ræður við,
og leiddi hana að lokum inn á æðri
veg. Hún lézt í Landspítalanum 2.
maí og flyt ég þakkir starfsfólki
og læknum fyrir góða hjúkrun og
umönnun í veikindum hennar.
„Af eilífdar IJóní hjarma ber,
seni braulina þungu greiAir.
Vorl líf Nem hvo Ntutt og Ntopult er,
þaA Ntefnir á *ðri leióir,
og upphiminn fegri en auga sér,
mót öllum onn faóminn breiéir.**
(Kinar BenediktNNon.)
Eg votta fjölskyldu ínu mínu
dýpstu samúð. Drottinn blessi
hana um alla framtíð, blessuð sé
minning hennar. Hún hvíli í friði.
Stefán
Sandra, Birgir, Sævar, Haukur,
Siggi, Guðni og Dagný, erum
harmi slegin um þessar mundir.
Við getum varla trúað því að „ína
arnma" sé farin frá okkur.
Ekkert okkar er að vísu smá-
barn lengur, og sum okkar fullorð-
ið fólk. Kannski einmitt þess
vegna erum við orðin nógu þrosk-
uð til að skilja hvað amma var
stór hluti af bernsku okkar og
hvað hún var mikil og góð amma.
Sama var á hvaða aldri við vorum,
alltaf var jafn gaman að koma „á
Óðinsgötuna" til ömmu og afa.
Þar var alltaf nóg til af skemmti-
legum leikföngum og bókum sem
hæfðu öllum aldri, gamlar ger-
semar varðveittar frá því að mæð-
ur okkar og frændi voru á okkar
aldri. En það var ekki allt og sumt,
ef einhvern lítinn anga langaði að
gista hjá ömmu og afa var alltaf
gott ból tilbúið, að við nú ekki
nefnum hjartarúmið, nóg var af
því, enda lá við að stundum væri
biðröð.
Eftir að við eltumst og fluttum í
úthverfi borgarinnar var alltaf
jafn notalegt að líta við á Óðins-
götunni þegar við áttum erindi í
bæinn, og alltaf var alls konar
góðgæti á borðum, jafnvel þótt við
hefðum vin eða vinkonu í eftir-
dragi.
Það er erfitt að skilja að amma,
sem alltaf var svo hress og kát, sé
farin frá okkur. Að það skuli ekki
hafa tekið nema 4 mánuði fyrir
þennan voðasjúkdóm að ríða
henni að fullu, en auðvitað var
hún búin að vera veik lengur, þótt
við vissum það ekki.
Við þökkum elsku ömmu okkar
fyrir öll árin sem við fengum að
njóta hennar. Við eigum eftir að
sakna hennar sárt. En við höldum
áfram að koma til afa og reyna að
stytta honum stundir og milda
söknuðinn, hvort sem um langan
eða skamman veg er að fara.
Og svona í lokin, við erum tvö,
Sandra og Haukur, sem ekki get-
um fylgt ömmu okkar síðasta
spölinn, Haukur vonaði í lengstu
lög að hann næði að hitta hana,
sem því miður gat ekki orðið.
Hann vonast til að heimsækja afa
sinn innan tíðar, og eins og mál-
tækið segir „maður kemur í
manns stað“. Ein síðasta gleði-
fréttin sem ömmu barst var að
Sandra hefði alið hraustan dreng,
þriðja barnabarnabarnið hennar.
Brosið hennar yfir þeirri frétt var
með þeim seinustu hérna megin.
Hvíli amma okkar í friði og
megi Guð varðveita hana.
Barnabörnin
NYTT
SUZUKI
VERÐ
Suzuki Alto 4ra dyra. Verö kr. 75.800,-
(árg. ’81). Eyösla 5,0 I pr. 100 km.
Suzuki LJ80 jeppi. Verö kr. 89.000,-
(árg. ’81). Eyösla 8—10 I pr. 100 km.
Suzuki Alto sendibíll. Verö kr. 58.000,-
(árg. ’82). Eyösla 5,0 I pr. 100 km.
Suzuki Fox. Verö kr. 104.000.- (árg. ’82).
Eyösla 8—10 I pr. 100 km.
Suzuki SJ410 Pickup. Verö kr. 87.000.
(árg. '82). Eyösla 8—10 I pr. 100 km.
Lengd á palli 1,55 m.
Suzuki ST90 sendibíll. Verö kr. 61.000.
(árg. ’82). Eyösla 7 — 8 I pr. 100 km.
Lengd hleöslurýmis 1,80 m.
Verö miöast viö gengi 3.5. ’82
Sveinn Egilsson hf,
Skeifan 17, sími 85100.
Kveðja frá barnabörnum.
Við barnabörnin þín sjö,