Morgunblaðið - 19.06.1982, Blaðsíða 29

Morgunblaðið - 19.06.1982, Blaðsíða 29
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 1982 29 Einar Þorsteins- son — Minningarorð Fæddur 7. nóvember 1919 Dáinn 9. júní 1982 I dag er til moldar borinn móð- urbróðir minn, Einar Þorsteins- son, en andlát hans kom engum á óvart er til hans þekktu, þetta var orðin spurning um tíma. En þó er það svo, er ég frétti af Einar væri sofnaður svefninum langa, að mig setti hljóðan, minningarnar um þennan frænda minn flugu með miklum hraða aftur í tímann, það var svo margt ánægjulegt sem á daga okkar hafði drifið, að ég átti erfitt með að sætta mig við að þessu væri lokið. Þótt allir vissu að hverju stefndi, þá er maður ekki eins sterkur og ég hélt þegar stundin er komin. Einar var fæddur á Litlu- Drageyri í Skorradal 7. nóvember 1919. Foreldrar hans voru hjónin Þorsteinn Jónsson, Jónssonar bónda í Neðra-Hreppi, Skorradal, og kona hans, Guðrún Jóhanna Guðmundsdóttir frá Melshúsum í Leiru. Foreldrar Einars bjuggu mestan sinn búskap í Efra-Hreppi í Skorradal, eða frá 1925. Þar lifði Einar sin bernskuár, ásamt systk- inum sínum sem eru Aðalheiður, Guðmundur og Guðjón. Um tvítugsaldur nam Einar skipasmíði hjá Flosa Sigurðssyni og tók síðar próf í húsasmíði og öðlaðist meistararéttindi í báðum greinum. Þann 11. nóvember 1944 gekk hann að eiga fyrri konu sína Sig- rid Toft. Fyrstu árin bjuggu þau í Reykjavík en síðar fluttu þau til Keflavíkur og átti Einar þar heima til dauðadags. Þaim Sigrid og Einari varð fjögurra barna auðið, þau eru Kristín, gift Krist- jáni Sigurjónssyni frá Forsæti í Villingaholtshreppi, Guðrún, gift Valdimar Elíassyni frá Hellis- sandi, Helga og Þorsteinn. Árið 1970 dró ský fyrir sólu í lífi fjölskyldunnar, en þá misstu þau Helgu aðeins 18 ára gamla og var það þeim og öllum er til þekktu mikill harmur. Einar var stórbrotinn persónu- leiki og hafði mjög ákveðnar skoð- anir á öllum málum. Hann var glæsimenni á velli og sérlega kurt- eis í allri framkomu og átti létt með að leiðbeina fólki, er leitaði til hans með smíðar á ýmsu, eins og mörgum sporðdrekum er eig- inlegt. Áhugamál átti hann mörg, svo sem golf, laxveiði og hesta- mennsku og það siðastnefnda átti hug hans allan síðustu árin. Síðari kona Einars var Maja Loebell, þýskættuð. Einar og Maja voru mjög samrýmd í einu og öllu, þeirra aðaláhugamál var hesta- mennska. Þau hjónin áttu marga afbragðsgæðinga og hafa unnið til margra verðlauna með hesta sína. Fyrir rösku ári kenndi Einar þess sjúkdóms er dró hann til dauða. I veikindum sínum naut Einar ástúðar og umhyggju konu sinnar. Hún sýndi svo sannarlega hug sinn til hans, þegar syrti í álinn. Á hverjum degi, allan þann tíma sem Einar dvaldi á sjúkra- húsi, sat kona hans hjá honum tímum saman, hafi hún þökk fyrir. Aðstandendum öllum votta ég mína innilegustu samúð. Blessuð sé minning Einars Þorsteinssonar. Heiðar Þórðarson Að kvöldi hins 9. þ.m. lést Einar Þorsteinsson, faðir minn, um ald- ur fram, aðeins 62ja ára að aldri, eftir tvísýna baráttu við veikindi. Aldrei var hægt að finna bilbug, alltaf var lífsgleðin og þrautseigj- an mikil. Við, sem eftir honum horfum, fáum ei skilið örlög þessa mæta ljúfmennis, sem Einar var. Einar verður lagður til hinstu hvílu, við hlið dóttur sinnar Helgu, sem lést fyrir rúmum 11 árum, aðeins 18 ára gömul. Sá at- burður hafði djúpstæð áhrif á Einar, og er huggun í að vita af þeim saman í garði drottins. Einar var fæddur að Litlu- Drageyri í Skorradal þ. 7.11.1919, sonur Guðrúnar Jóh. Guðmunds- dóttur og Þorsteins Jónssonar. Fluttust þau síðar að Efra-Hreppi í Skorradal þar sem Einar ólst upp ásamt systkinum sínum. For- eldrar hans eru látin, en systkini hans eru Aðalheiður, gift Þórði Ág. Þórðarsyni, Guðmundur, gift- ur Gyðu Bergþórsdóttur, og Guð- jón, giftur Elsu Borg Jósepsdótt- ur. Um tvítugs aldur fluttist Einar til Reykjavíkur og hóf iðnnám, fyrst við skipasmíðar og síðar full- numaði hann sig einnig í húsa- smíði og trésmíði. Árið 1944 giftist Einar Sigrid Toft og eignuðust að vildi var vilji beggja. Ég naut þess oft að skreppa upp á loft og spjalla við Begga yfir kaffibolla í eldhúsinu hjá Ellu og bar þá oftast á góma þjóðmálin. Hafði hann á þeim ákveðnar skoðanir, sem ég mat mikils og dró lærdóm af, því hann var bæði glöggur og skýr. Það má segja að lífssaga þessa vinar míns sé dæmigerð um hinn íslenska alþýðumann þeirrar kynslóðar, sem lifði tímana tvenna, frá harðindum og fátækt til þess lífs sem almenningur þekkir nú. Þessi dagfarsprúði og hugljúfi persónuleiki er nú geng- inn á vit feðra sinna að ævistarfi loknu, börnin öll farin að heiman og hafa stofnað sín eigin heimili og hafa honum þegar fæðst tvö barnabörn, sem voru augasteinar hans sem hann fékk þó svo stutt að njóta. Eftir situr alein í búi, ekkja sem misst hefur ævifélaga sinn en huggar sig með börnum sínum, tengda- og barnabörnum, við minninguna um góðan dreng, sem öllum vildi vel sem á vegi hans urðu. Guð blessi minningu hans og veri aðstandendum hans styrkur í sorg. Ingvar Jóhannsson. Njarðvík. Nú einmitt þegar sól er að hækka á lofti og sumarið komið, barst mér sú harmafregn, að góð- vinur minn Kristberg eða Beggi, eins og hann var kallaður, hefði kvatt þennan heim síðla dags þann 8. júní. Mér langar að kveðja hann, og þakka honum fyrir allar þær stundir sem ég átti með honum og fjölskyldu hans. Beggi kvæntist elskulegri konu sinni, Elínu Sæmundsdóttur, þann 28. október 1948, og eignuðust þau 3 syni, en fyrsta barnið misstu þau fljótlega, einnig ólu þau upp eina stúlku. Ég kynntist þessum góðu hjón- um árið 1977, og það hafa verið mér ómetanlega góð kynni. Naut ég þeirra stunda, er ég var með þeim og fjölskyldu þeirra. Eftir að ég stofnaði mitt eigið heimili, og eignaðist mitt fyrsta barn urðu ferðirnar færri, þar heim, en í hvert skipti er við mæðgur komum var okkur tekið opnum örmum. Þau hjónin glöddu litlu dóttur mína mikið, en því miður er hún svo ung enn, að hún fær ekki notið góðmennsku þinnar, Beggi minn. Með þessum fáu orðum vil ég þakka mínum, góða vini fyrir þær góðu stundir, sem við áttum sam- an. Ella mín, ég sendi þér, sonum þínum, uppeldisdóttur, tengda- börnum og barnabörnum, mínar innilegustu samúðarkveðjur. Guð styrki ykkur í sorg ykkar. „Kar þú í friði. Kriður guðs þig hles.si. Ilafðu þökk fjrrir allt og allt“ Lóa Kristberg verður til moldar bor- inn laugardaginn 19. júní kl. 2 e.h. frá Ytri-Njarðvíkurkirkju. þau 4 börn, þau eru: Kristín, gift Kristjáni Sigurjónssyni og eiga þau 2 börn, Guðrún, gift Valdimar Elíassyni og eiga þau 3 börn, Helga, sem er látin, og Þorsteinn, og á hann 2 börn. Fyrstu búskap- arárin bjuggu Einar og Sigrid í Reykjavík. Árið 1950 fluttust þau búferlum til Keflavíkur, og bjó Einar þar æ síðan. Fyrstu árin vann Einar við skipasmiðar, síðar tók hann til við byggingar húsa bæði í Keflavík, Garði og víðar, og ávann sér fljótt gott orð. Árið 1955 lagði Einar út í það mikla þrek- virki, að setja á stofn trésmíða- verkstæði, sem hann síðan starf- aði við í yfir 20 ár, var alla tíð mjög umsvifamikið í kringum Einar því hann þótti vandvirkur mjög. Hjá honum lærðu margir menn smíðar, enda var hann góð- ur leiðbeinandi. Árið 1969 slitu Einar og Sigrid samvistum. Einar giftist aftur nokkru seinna Maju Loebell, og voru þau mjög samhent í einu og öllu, höfðu þau mikinn áhuga á hestamennsku, og unnu mörg af- rek á hestum sínum, sem þau tömdu og önnuðust af mikilli natni. Trésmíðaverkstæðið seldi Einar fyrir nokkrum árum, og fór að starfa fyrir Iðnaðarmannafél. Suðurnesja um skeið. Um tíma vann hann við fasteignasölu, en er veikindin fóru að gera vart við sig fór Einar að fást við ýmsa heima- vinnu m.a. fjölritaði hann bækur og var búinn að ná fagmannlegum tökum á því. Einar var mikill fróð- leiksmaður og var mjög gott að leita ráða hjá honum, hann var alltaf ráðgefandi og traustur vin- um öllum er leituðu til hans, tók sér oft bók í hönd og var víðlesinn mjög. Frásagnarhæfileikar hans og spaugsemi var slík að öllum leið vel í návist hans. Hann hafði gaman af barna- börnum sínum, hafði sérstakt lag á börnum, þau hændust að honum. Mig langaði að minnast föður míns, með þessum örfáu linum, þar sem stiklað er á stóru á litrík- um ferli hans, margs er a5 minn- ast, sem ekki verður rakið í fáum setningum. Minningin um tryggan föður mildar yfir þann sökiiið, sem umlykur mig á þessari stundu. Lífid manns hratt fram hleypur. Ilafandi ongva bið. í dauðans grimmar greipar. (■röfin þar tekur við. Allrar veraldar vegur víkur að sama punkt. Fetar þann fús sem tregur. Hvort fellur létt eða þungt. (Hallgr. PéL) Konu Einars votta ég samúð mína, og megi henni verða launuð sú tpfggð sem hún sýndi Einari í veikindum sínum, og bið ég Guð að styrkja hana um ókomna framtíð. Guðrún Kinarsdóttir Jón Gíslason á Hofi - Minning Fæddur 2. ágúst 1900 Dáinn 13. júní 1982 Hann Jón afi okkar er dáinn. Við systkinin, barnabörn hans, sjáum þar á bak góðum manni, tryggum vini og einlægum ráð- gjafa. Það er ekki ætlun okkar hér að fjölyrða um ævi hans og störf, nema hvað kynnum okkar við hann viðvíkur. Við vorum ekki gömul systkinin er við byrjuðum að vera í sveit hjá honum á Hofi, stóðum hvorki aftur né fram úr hnefa og það, sem við flest minn- umst fyrst frá dvöl okkar þar, er gæzka hans og Soffíu systur hans, sem bjó ásamt honum á Hofi. Alltaf virtust þau hafa tima til að sinna okkur þrátt fyrir annríki við búskapinn og óþreytandi var Jón afi við að taka okkur með til gegn- inga og annarra búverka og svara spurningum okkar, sem aldrei tóku enda. Flest okkar systkin- anna voru hjá honum sumarlangt fram undir fermingu, eða meðan hann var enn við búskap. Eftir að hann brá búi og við hættum að vera í sveit hjá honum voru það helztu ánægjustundir okkar heima á Akureyri, þegar við komum heim á daginn eða vökn- uðum á morgnana og komumst að því, að Jón afi var kominn í heim- sókn. Þá spjallaði hann við okkur, sagði skemmtisögur og gátur og alltaf skein lífsgleðin og bjartsýn- in út úr andliti hans. Svo bauð hann okkur í nefið og hló þegar við hnerruðum. Síðar, þegar við fórum að vaxa úr grasi, komast á unglingsárin og lífið fór að verða flóknara og erf- iðara, var ekki betra að leita til nokkurs manns með lífsgátuna, vangaveltur um lífið og tilveruna og þau vandamál, lítil eða stór, sem við þurftum að leysa. Alltaf fórum við frá honum eftir slíkar viðræður, glaðari í hjarta og með betri trú á tilveruna og framtíð- ina. Slík var lífsgleði hans og skarpskyggni. Við erum ákaflega þakklát fyrir að hafa fengið að njóta samvista hans og kveðjum því Jón afa með söknuði. Barnabörn SVAR MITT eftir Billy Graham Frjálsar ástir Ég er fjórtin ira gömul. Núna eitt kvöldið var ég í bíl með nokkrum strikum og vissi ekki annað en öllu veri óhett. Einn strikurinn fór með mig út úr bílnum og heimtaði, að ég léti að vilja sínum. Ég var dauöhredd. Ég get ekki sagt mömmu fri þessu, af því að ég veit, að hún skammar mig. Eg hef svo miklar ihyggjur. Iljilpaöu mér. Þú ættir að fara þegar í stað á fund prestsins þíns og skýra honum frá þess. Hann getur sagt þér, hvar þú getur fengið læknishjálp. Þú hefur verið tekin nauðug, og ef pilturinn er ábyrgur fyrir lögum, þá veit hann hvers hann má vænta. Þú ættir að öðru leyti að þegja yfir þessu. Þá ertu öruggari, og þú varðveitir æruna. Svo oft eru konur beittar ofbeldi á þennan hátt, að það gerist á níundu hverri mínútu í landi okkar. Kynæðið er að gera út af við okkur. Tuttugu og sex menningarríki hafa hrunið og fallið í gleymsku. Sú hætta virðist vera fyrir hendi að við förum sömu leið. Ástandið í siðferðismálum meðal þjóðarinnar er ömurlegt. Fulltrúar frjálsra ásta og nýs siðferðis eiga hér hlut að máli. Við vorum fyrir nokkru að halda kristilegar sam- komur í litlum bæ. Þar fullyrtu unglingarnir, að engin stúlka eldri en 15 ára, ekki ein, hefði staðizt kröfuna um frjálsar ástir, sem tíðkaðist í mennta- skólanum, allar hefðu látið undan. Fólk gerir sér ljóst, að þetta býr unglingana ekki undir að verða góðir foreldrar, heldur þvert á móti. Þeir halda, að þeir hafi vaðið fyrir neðan sig, en þeir fljóta að feigðarósi. Við þörfnumst endurnýjunar fornra dyggða, ef þjóð okkar á að bjargast frá algjöru siðferðishruni. Að svo mæltu vil ég bæta því við, að ég þekki marga unglinga, sem hafa helgað líf sitt Kristi. Þeir eru von framtíðarinnar.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.