Morgunblaðið - 25.08.1982, Qupperneq 28
28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. ÁGÚST 1982
Ast er...
... ad skipta því sem til er. •
TM R«g U.S Pit Ofl -a rtghti raorvad
•1M2 Lot Angetm Ttmm 8yndtca1«
l'að eru enn tvær hæðir upp!
Kalt. Nei, nei. I’egar ég var lítill
ungi ...
HÖGNI HREKKVÍSI
LJIÍFT ER. KATTALÍFIÐ, HAf"
„Þegar ég hlustaði á söguna um Afríkubarnid, sem rantaði brauð og mat, þá fannst mér að hærra ætti að heyrast í
börnunum í Póllandi, á ríkisreknu barnaheimilunum, því þar þurfa fóstrurnar að sækja matinn til Alþjóða Rauða
krossins, “ segir bréfritari. Meðfylgjandi mynd er tekin í borginni Leszno í Póllandi í fyrra, þegar starfsmenn Rauða
krossins útdeildu 8.000 matarpökkum meðal skólabarna.
„Sannleikurinn gerir ykkur frjálsa“
— sagði Páll postuli enda boðaði hann önnur fræði og annan frið
Þaö hefur aldrei þótt árang-
ursríkt að heimta það ómögu-
lega, enda dreymir mig ekki um
það að stöðva þennan gegndar-
lausa áróður í hlutlausa útvarp-
inu okkar á efnahagsstefnuna á
Vesturlöndum. Það eina sem ég
bið um er, að þessir predikarar
komi einu sinni og geri hlut-
lausan samanburð á högum
okkar í NATO-ríkjunum og al-
mennings í Varsjárbandalag-
inu. Þá getur alþýðan áttað sig
á hlutunum.
Eg hlustaði hér á dögunum á
útvarpið, þar sem með vitna-
leiðslum var verið að lýsa lífi
verkamanna, sem unnu á teekr-
unum á Sri Lanka. Þátturinn
endaði svo á söng um Afríku-
barnið, sem bað um frelsi og
brauð. Það eina sem þessir fróð-
leiksflytjendur viðurkenna er,
að þegar Evrópubúar komu til
þessara landa þá voru þjóð-
flokkarnir ólæsir, engin læknis-
þekking, þrifnaður í lágmarki,
engin ráð við plágum og skor-
kvikindum og hindurvitnatrúin
í algleymingi. Eftir þetta er
bara sagt frá arðráninu og engu
öðru.
Dæmið horfði óneitanlega
öðruvísi við fyrir nokkrum ára-
tugum, þegar kommúnistarnir í
leppríkjunum, sem börðust eins
og alþýðubandalagsmennirnir
hérna fyrir þjóðfrelsis-sósíal-
isma og réttindum verkamanna,
afhentu Stalín, sem réð fyrir
vanþróaðasta landinu í Evrópu,
föðurlönd sín með öllum gögn-
um og gæðum. Gagnið af þessu
fyrir löndin þekkja allir. Pólskt
verður ástandið bara þar sem
alþýðan er arðrænd eftir kokka-
bók Karls Marx.
I sjónvarpið koma svo sumir
fræðingar þjóðfrelsis og sósíal-
isma og segja með sigurbros á
vör: „Bestu kjörin eru í Ung-
verjalandi, af því að Kadar leyf-
ir smá kapítalisma." Þeir eru
aldrei spurðir að því, hvers
vegna hann tekur þá ekki upp
frjálshyggjuna, því þá yrði
þetta líklega enn betra. Þegar
ég hlustaði á söguna um Afríku-
barnið, sem vantaði mat og
brauð, þá fannst mér að hærra
ætti að heyrast í börnunum í
Póllandi, á ríkisreknu barna-
heimilunum, því þar þurfa
fóstrurnar að sækja matinn til
Alþjóða Rauða krossins. Allir
vita að fiskiskipaflotinn okkar
er afkastameiri en hann var á
dögum Skúla fógeta og núna er
öðruvísi búið á Hvanneyri, en á
dögum Gríms ins háleygska.
Fróðleiks- og friðarskýrendurn-
ir sem koma í útvarpið, þeir vita
víst ekki þetta. Þeir horfa nef-
nilega á veröldina í gegnum
hungurhugmyndafræði Karls
Marx og heimsvaldastefnu
Rússa, sem þeir boða. „Sann-
leikurinn gerir yður frjálsa,"
sagði Páll postuli enda boðaði
hann önnur fræði og annan frið.
Húsmóðir
Skrifið eða hringið
til Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til aö skrifa þættinum um hvaöeina, sem
hugur þeirra stendur til — eða hringja milli kl. 10 og 12, mánudaga til
fóstudaga, ef þeir koma því ekki við aö skrifa. Meðal efnis, sem vel er
þegið, eru ábendingar og orðaskipti, fyrirspurnir og frásagnir, auk pistla
og stuttra greina. Bréf þurfa ekki að vera vélrituð, en nöfn, nafnnúmer
og heimilisfóng verða að fylgja öllu efni til þáttarins, þó að höfundar
óski nafnleyndar.
Sérstaklega þykir ástæða til að beina því til lesenda blaðsins utan
höfuöborgarsvæðisins, að þeir láti sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Þessir hringdu . . .
„Hann var með
armbandið
góða“
Guðmundur Pétursson hringdi:
„Við lestur blaðanna þessa dag-
ana ber mest á því sem verst er í
samskiptum fólksins, þjófnaðir,
meiðingar og manndráp. Það er
rétt eins og það finnist ekkert sem
er fréttnæmt og er af hinu góða.
Mig langar til þess að segja sögu,
sem er af öðrum toga en hér hefur
verið lýst.
Við hjónin fórum inn í Laugar-
dalsgarð síðastliðinn sunnudag.
Nú eru blómin og annar gróður í
sínum fegursta skrúða og veðrið
var sérstaklega gott. Með okkur
var mágkona mín. I morgun
hringdi hún og sagðist hafa týnt
armbandi, sem hún sagðist hafa
verið með í ferðinni í garðinum.
Hún sagði að þetta hafi verið kær
gjöf frá börnum sínum og þótti
henni því sár missirinn. Við fórum
í skyndi inn í Laugardalsgarð, þar
sem við hittum fyrir vörð garðs-
ins, sem sagði okkur að til sín hafi
hringt maður er hafi sagst hafa
fundið armbandið í garðinum. Vís-
aði vörðurinn okkur síðan á finn-
andann, sem var maður er selur
fisk í fiskbúðinni að Dunhaga 18
hér í borg. Hann var með arm-
bandið góða.
Það mátti varla á milli sjá,
hvort gladdist meira, fisksaiinn
eða hún mágkona mín, þegar hann
rétti henni armbandið og brá því á
hönd hennar. Það er vel þess vert
að segja frá því, sem vel er gert og
gefur gott fordæmi."
Óþarfa
tilstand
Margrét Friðriksdóttir hringdi og
vildi gera að umræðuefni tilstand
vegna heimsókna erlendra fyrir-
manna til landsins, og þá nú síðast
heimsóknar Anker Jörgensens,
forsætisráðherra Dana.
„Þannig var, að það voru full-
orðin hjón á ferð sinni um Þing-