Morgunblaðið - 29.08.1982, Blaðsíða 16

60
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1982
r
I kórverki
drottningar
Atlantsnafsins
og van«aveltur um hegðun veður-
guðanna næstu vikur. Allt kom
fyrir ekki, ruddasjór í hafi lokaði
leiðinni að flá Eldeyjar og það var
ekki fyrr en föstudaginn 20. ágúst
sem Júiíus Árnason skipstjóri í
Keflavík gaf grænt ljós á ræsið.
Það hafði reyndar rofað til á
mánudeginum og bjargmennirnir
úr Eyjum komu í snarhasti til
lands, en síðan yggldi hann sig
aftur og þá var ekkert annað að
gera en bíða.
Við Júlli á Bryndísi ræddum
saman aðfaranótt föstudagsins og
bárum saman bækur okkar og veð-
urfræðinga Veðurstofunnar sem
höfðu sýnt okkur þolinmæði und-
angengna daga. Strákarnir í Eyj-
um lögðu því upp árla dags eftir
ræs kl. 5 og komu fljúgandi til
Keflavíkurflugvallar á einkaflug-
vél Vals Andersen og Þorkels
Húnbogasonar, sem báðir eru
þaulvanir bjargmenn. Fór Valur
tvær ferðir á vél sinni með liðið úr
það var þverhnípt og fikra okkur
þannig upp til þess að skoða okkur
um stutta stund og taka myndir.
Hins vegar er það ekki nýtt að
menn auðveldi sér bergleiðina með
stigum eða plönkum, og til dæmis
notuðu Eldeyjar-Hjalti og félagar
hans stiga þegar þeir klifu Eldey
fyrst skömmu fyrir síðustu alda-
mót.
Við vorum nærri fjórar klukku-
stundir upp þverhnípt bergið, en
lengstur tími fór í það að gera
færan síðasta spölinn upp á
eynna, 15 metra bergvegg sem er
ekki aðeins þverhníptur á kafla,
heldur slútir hann fram yfir sig á
öllum efri kaflanum. Það þurfti
því að koma fyrir festingum í
berginu til þess að unnt væri að
hemja stigann, sem var bundinn
saman úr þremur 6 m löngum ál-
stigum, hver upp af öðrum. Það
reyndist tafsamt að skjóta fest-
ingunum í bergið, sérstaklega
vegna þess hve veikt það reyndist
og ótraust, mun lausara á þessu
svæði en fyrir 11 árum. Kann það
að vera háð tímabundinni hring-
rás, því á þessum stað flýtur súlu-
skítur niður bergið þegar mikið
rignir og í súluskítnum eru sterk
efni sem tæra eða mola bergið
niður i rólegheitum. Við notuðum
Hilti-skotbyssu til þess að skjóta
þar til gerðum kengjum að berg-
inu og síðan voru bönd þrædd í. Á
Júlli í Bryndísi í útkikkinu, en hann þekkir nokk lagið á því á Eldeyjar-
svæðinu.
Eldey úr suðrí, en eins og sjá má er hreiður við hreiður uppi á eynni.
l.)ó«myiKj MbL Árni Johnaea.
Eyjum, en aðrir leiðangursmenn
komu af Reykjavíkursvæðinu.
Við höfðum sótt um það að fá
leyfi til að gista í eynni, því við
töidum einsýnt að við myndum
lenda í tímaþröng með allan þenn-
an mannskap og þau viðamiklu
verkefni sem átti að sinna. Gisti-
leyfi var hafnað af Náttúruvernd-
arráði, en auðvelt hefði verið að
tjalda á hákolli Eldeyjar í slakka
sem engin súla verpir i, eða á
Neðribring Eldeyjar.
Það var lagt af stað úr Höfnum
um kl. 9 um morguninn á Bryndísi
Júliusar Árnasonar og Rögnu Sig-
urðardóttur konu hans sem hefur
róið með manni sínum sl. 30 ár við
Reykjanes og á Þórarni, bát Jóns
Björns Vilhjálmssonar, Bubba.
Við höfðum fallið með okkur og
kalda af norðri, en hann hafði rif-
ið sig upp úr logni þegar birta tók
af degi. Var siglt blítt og létt til
hinnar rómuðu eyjar og um kl. 11
var komið að Eldey og um leið var
byrjað að ferja fólkið í land á
Trana í Görn VE, gúmmíhraðbát,
sem er upplagður farkostur við
erfiðar aðstæður í úteyjum. Það
gekk snaggaralega að koma fólk-
inu í iand og að lokinni bæn á
bænabring, svokölluðum Neðri-
bring Eldeyjar, var lagt í bergið,
enda ekki til setunnar boðið tím-
ans vegna og verkefnanna sem
biðu. Til þess að flýta fyrir okkur
höfðum við tekið með okkur ál-
stiga sem við fengum lánaðan hjá
Áka Gránz listmálara í Njarðvík-
um. Þegar við fórum í Eldey fyrir
11 árum höfðum við nægan tíma
til að klífa bergið með því að
skjóta kengjum í bergið þar sem
Ævintýraleg mynd af vængjablaki súlu, en myndina tók RAX þegar degi var tekió aó h»ll»