Morgunblaðið - 29.08.1982, Blaðsíða 30

74
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 29. ÁGÚST 1982
Umsjón: Séra Karl Sipurbjömsson
Séra Audur Eir Vilhjálmsdóttir
A ÍJ DROTTINSDEGI
„Er þetta safn
alltaf opið?“
„Er þctta safn alltaf opió?“
spurði strákur, þegar þau gengu
inn í kirkjuna. Það var sumar og
sól og fjölskyldan hafði dvalið
um skeið í sumarbústað nærri
sögufrægum kirkjustað. Nú
hafði verið ákveðið að skoða
kirkjuna. Inni var kyrrt og svalt,
fiskifluga suðaði í giugga. Yfir
altari Kristsmynd og engla-
myndir á prédikunarstól. Strák-
urinn virti fyrir sér skírnarfont-
inn og spurði hvað þetta væri
eiginlega, sem mamma útskýrði
þolinmóð. Og svo gengu þau út í
sólskinið á ný. Kirkjuferðinni
var lokið. En einhvern veginn
gat móðirin ekki gleymt spurn-
ingu sonar síns: „Er þetta safn
alltaf opið?“
Kirkjan er annað
og meira en safn
— hvað sem allri sögufrægð
líður. En í hugum margra er hún
varla meira en safn. Við hana
eru margar minningar tengdar
um stórar stundir. Hátíða-
stemmningu um jól, fögur
hughrif við skírn, fermingu eða
brúðkaup. Meira varð það ekki.
Því það er erfitt að trúa þegar
engin hátíð er. Það er erfitt að
koma auga á að þá eigi maður
erindi í kirkju. Það er svo erfitt
að trúa á nálægan Guð, sem læt-
ur sig hag okkar varða, og stór
orð eins og hjálpræði, fyrirgefn-
ing synda, eilíft líf. Er hægt að
taka þau alvarlega? Snerta þau
tilveru okkar á einhvern hátt?
Hátíðalausa tíma-
bil kirkjuársins
kallast tíminn frá þrenning-
arhátíð og fram að aðventu. En
þá er einmitt athygli okkar beint
að hversdagslín kristins manns og
því hvað stóru orð trúarjátn-
ingarinnar merkja í lífi okkar.
Jesús Kristur kallar okkur
nefnilega til fylgdar við sig í
daglegu lífi okkar og starfi. Og í
textum þeim sem lesnir eru og
útlagðir í kirkjunni í dæmisög-
um Jesú og orðræðum, og í
áminningum postulanna og frá-
sögnum Gamlatestamentisins,
er fjallað um það hvernig boð-
skapur guðsorðs snertir líf okkar
og hver stefna hans er um líf
manns og heims, líf mitt og þitt.
Kristur kallar okkur til fylgdar.
Hvað merkir það í nútímanum?
Hér eru nokkur meginatriði
stefnu hans:
• ilann krefst þess, að við stönd-
um ávallt með þeim varnar-
lausu og einmana, ofsóttu, kúg-
uðu og hrjáðu.
• llann krefst þess, að við fyrir-
gefum skilyrðislaust, þeim sem
gera á hlut okkar.
• Hann vill að við álítum alla
menn bræður og vini, hvað sem
líður þjóðerni og kynþætti,
hvort sem þeir eru góðir eða
illir, hvort sem þeir auðsýna
okkur ástúð eða óvild.
• Ilann krefst þess, að við minn-
umst þess, að „hvíldardagurinn
varð til mannsins vegna“, þ.e.
að við tökum einstaklinginn
fram yfir stofnunina, kerfið.
• llann fer fram á það að við leit-
um vegsagnar orðs Guðs og
vilja í trausti og kærleika til
þess Guðs, sem sýnir veru sýna
og hjartaþcl í frelsaranum, Jesú
Kristi, og beinir okkur á brautir
kærleikans og miskunnseminn-
ar, fyrirgefningarinnar og frið-
arins í samskiptum manna.
• Lolrs brýnir hann fyrir okkur að
óttast ekki dauða og forgengi-
leika, heldur trúa á eilíft líf í
hendi Drottins.
Snertir þetta ekki líf þitt og til-
veru? Þetta er stefna Krists og
kirkju hans. Að vera kristinn er
lika það að fylgja þeirri stefnu og
láta hana hafa áhrif í lífi sinu og
umhverfi. Það fylgir þvi mikil
ábyrgð að vera kristinn.
Framtíð og von
Margir bera ugg í brjósti um
þessar mundir vegna framvindu
mála í heiminum. Tímanna tákn
eru skelfileg, þegar helsprengju-
forðinn vex, vistkreppan vofir
yfir, hungrið hrjáir milljónir
manna. Kristinn maður er
raunsær, en þó lítur hann fram á
við með VON. Það er vegna þess,
að hann trúir á hinn lifandi
Drottinn, sem er að verki í lífi
manna einnig nú í dag. Með
áhrifum anda síns og vegsögn
Biblíunnar kallar hann menn til
virkrar afstöðu til góðs, gegn
hinu illa, og mótar þá til sinnar
myndar. Því trúin og vonin og
kærleikurinn er nokkuð sem tek-
ur mann allan, ekki einungis
hugsun og vit, heldur allt sem þú
ert og gerir.
„Er þetta safn
alltaf opið?“
Kirkjan er ekki safn, hvað sem
öllum minningum líður, hversu
glæsta sögu sem hún á að baki.
Kirkjan er samfélag lifandi fólks
við lifandi Drottin og frelsara.
Hún ber mönnum boðskap vonar
og kærleika og ber áhrif anda
Krists til einstaklinga og sam-
félags. Þess vegna kallar hún til
guðsþjónustu á þessum Drott-
insdegi sem öðrum. Þar bíður
þín sæti og hlutverk, svo og sess
og óþrjótandi viðfangsefni í
þeirri guðsþjónustu, sem heldur
áfram þegar helgin er um garð
gengin og hversdagsleikinn tek-
ur við. Þar mætir hann þér ekki
í hrífandi helgi heldur í þeim
sem hann kallar sína minnstu
bræður.
— KS
Effaþa - opnist þú
12. sunnudagur eftir trinitatis Mark. 7, 31—37
Enn einu sinni fáum við að
heyra um kraftaverk í guð-
spjallinu í dag. Jesús gaf
heyrnarlausum og mállaus-
um manni heyrn og mál. Og
menn undruðust og sögðu:
Allt gerir hann vel. Við biðj-
um stundum um kraftaverk.
Það kemur fyrir að við finn-
um okkur knúin til að biðja
um það, sem okkur finnst í
rauninni ómögulegt. Samt
biðjum við um það. Og við
megum biðja um það. Það
kemur líka fyrir að bænum
okkar er svarað eins og við
báðum um, við verðum sann-
færð um að Guð gerði krafta-
verk fyrir okkur. Og þá segj-
um við: Allt gerir hann vel.
Hjörtu okkar fagna og fyllast
friði og við finnum nálægð
Drottins.
En stundum finnst okkur
bænum okkar ekki svarað.
Við skiljum ekki að Guð skuli
ekki sjá eins og við að það er
bráðnauðsynlegt að hann
heyri. Það myndi breyta svo
miklu fyrir svo mörgum. Og
ástandið, sem við erum að
biðja Guð að breyta, finnst
okkur svo tilgangslaust, svo
óþolandi. Samt svarar Guð
ekki, finnst okkur.
Þá kemur til seiglunnar í
trú okkar. Við megum ekki
gefast upp, hvorki í trausti
okkar á Drottin né í þraut-
seigju okkar í þessum óviðun-
andi aðstæðum. Við verðum
að halda áfram að biðja,
biðja um styrk til að standast
erfiðleikana og til að standa
óbrotin i trú okkar. Við verð-
um að minnast þess að Drott-
inn sagði sjálfur að okkur
væri um megn að skilja hugs-
anir hans. Við verðum að
treysta því þótt okkur finnist
hann ekki heyra bænir okkar
þá heyri hann þær samt og
geri einmitt það, sem verður
að gera, hversu óskiljanlegt,
sem okkur finnst það. Og tök-
um eftir öllu því, sem Guð
gerir fyrir okkur fyrir utan
þetta, sem við biðjum um og
finnst við ekki fá. Guð gerir
kraftaverk sem við sjáum
ekki. Biðjum Guð að opna
augu okkar fyrir þeim.
Bókaútgáfan Þjóðsaga:
Fyrstu fjögur bindi í
þjóðsagnasafni Sigfúsar
Sigfússonar að koma út
FYRSTII fjögur bindi nýrrar út-
gáfu af „Islcnskum þjóðsögum og
sögnum" eftir Sigfús Sigfússon,
eru væntanleg frá Bókaútgáfunni
Þjóðsögu nú fyrir jólin, að því er
Hafsteinn Guðmundsson fram-
kvæmdastjóri útgáfunnar sagði í
samtali við Morgunblaðið í gær.
Þegar er eitt bindi komið út, og
þrjú eru væntanleg á næstunni, en
alls verða þau níu talsins að sögn
Hafsteins.
Þessi útgáfa á sögnum þeim og
þjóðsögum, er Sigfús safnaði og
skráði á löngum tíma, er sem fyrr
segir önnur útgáfa verksins.
Óskar Halldórsson hefur búið
verkið til prentunar, og segir
hann svo í formála að hinni nýju
útgáfu: „Tvennt veldur því eink-
um að Þjóðsaga ræðst í nýja út-
gáfu á hinu mikla safni Sigfúsar
Sigfússonar, íslenskar þjóðsögur
og sagnir: Fyrst er að í fjölda ára
hafa menn leitað þess hjá bóksöl-
um með litlum árangri en hitt er
einnig að fyrri útgáfunni var í
ýmsu ábótavant; hún tók 36 ár og
lauk ekki með þeim hætti sem út-
gefendur fyrstu bindanna höfðu
ætlast til þegar verkið hófst 1922.
Þá þegar átti safnið langa „tilveru
og baráttusögu" að baki og var
áformað að birta hana ásamt ævi-
þætti safnandans en hvorugt
varð. Ennfremur er útgáfan
snauð að skrám og öðrum leið-
beiningum til að auðvelda notkun
hennar. Loks er að geta þess að í
handritum Sigfúsar er allmargt
að finna sem heyrir safni hans til
en var ekki prentað."
Sem fyrr segir mun þessi nýja
útgáfa verða níu binda verk, og
verður sérstakur kafli um Sigfús
Sigfússon og söfnun hans í loka-
bindinu.