Morgunblaðið - 22.03.1983, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 22. MARZ 1983
41
+ Jerry Lewis med nýju konunni sinni.
Með „nýtt hjarta"
og nýja konu
Mireille
Mathieu og
stóra ástin
+ Þaö gengur nú fjöllunum hærra í
París, aö dáöasta söngkona þeirra
Frakka, Mireille Mathieu, sé ást-
fangin upp fyrir haus af Dallas-
stjörnunni Patrick Duffy. Frönsku
blööin eru uppfull af frásögnum af
parinu og myndum, sem sýna þau
Ijómandi af ást og hamingju.
Patrick og Mireille hittust fyrir
tveimur mánuðum í Bandaríkjunum
og Patrick fylgdi henni síöan eftir til
Parísar. Þar hafa þau veriö tíöir
gestir á fínustu veitingahúsunum og
ekki verið aö draga neina dul á hve
kært er á milli þeirra. Mireille Mat-
hieu hefur til þessa aöeins lifað fyrir
frægðina og lítt látið karlana glepja
sig en nú hefur hún sem sagt fundið
stóru ástina í lífi sínu. Þaö er aðeins
eitt, sem skyggir dálítiö á, en þaö
er, að Patrick er harðgiftur og
tveggja barna faöir.
+ Nokkru eftir aö Jerry Lewis, sem
nú er 56 ára gamall, var sloppinn
af skurðarboröinu eftir erfiöa
hjartaaögerö, snaraöi hann sér í
þaö heilaga meö flugfreyjunnl og
dansmeynni Sandee Pitnick.
Sandee baö hann reyndar aö bíöa
aðeins og jafna sig betur en Jerry
Lewis tók þaö ekki í mál, svo mikiö
lá honum á.
Þau Sandee hittust fyrir ári þeg-
ar Jerry var aö leita að fallegri
stúlku í nýjustu mynd sína. Þegar
+ Tommy Steele, rokk-
stjarnan fyrrverandi, er nú
ákveðinn í að vera ekki
minni maöur en Fred Astaire
og taka þátt í sviðssetningu
söngleiksins „Singing in the
Rain“. Astaire er hins vegar
ekki trúaöur á aö söngleik-
urinn muni njóta sín á sviöi
en hann var kvikmyndaður
eins og kunnugt er á sínum
tíma.
hann sá Sandee, skipti þaö engum
togum, aö hann féll fyrir henni og
stormaöi meö hana heim til konu
sinnar, bað hana um skilnaö og
þaö á augabragöi. Konunni hans
fannst þó engin ástæöa til aö flýta
sér í þeim efnum enda höföu þau
hjónin veriö gift í 36 ár og eiga sex
börn saman. Skilnaöurinn gekk þó
að lokum og nú segist Jerry Lewis
vera eins og ný manneskja, Ijóm-
andi af hamingju meö „nýtt hjarta“
og nýja konu.
MÚRBOLTAR
GALVANISERAÐIR OG
SVARTIR ALLAR STÆRÐIR
STERKIR OG ODYRIR.
VALD. POULSEN!
Suðurlandsbraut 10, sími 86499.
Vantarþig fáeina nagla ínaglasúpu?
Hjá okkur færðu nagla í lausavikt
eða pökkum. Auk þess skrúfur, rær,
bolta, handverkfæri, rafmagnsverk-
færi, málningarvörur, lím, lökk,
lása, lyklaefni, pensla, rúllur, ál-
tröppur og m.m. fleira.
Komdu í heimsókn.
'LIPPBUÐIN
VIÐ HÖFNINA
Mýrargötu2 - sími 10123
SPUNNIÐ UM STAIÍN
eftir MATTHÍAS JOHANNESSEN
hreyfast engar varir í moldinni, hvað sem Osip Mandel-
stam og aðrir draumóramenn segja. Svo geta þeir kallað
slík fyrirbrigði meistara fyrir mér. Uss! Balzac er beztur!
Og Chaplin!
Hinir segja ekkert. Hann virðir þá fyrir sér og heldur
áfram eins og hann sé að flytja undirbúna ræðu. Þá
kemur í Ijós, að hann er ekki drukkinn eins og hinir.
Kenndur kannski, en ekki meira. Hann þarf að hafa í
öllum höndum við þá. Gætir sín. Segir rólega og yfirveg-
að: Þessir dauðu hundar skulu rotna, þar sem þeim hæfir.
Aldrei minntust okkar miklu spámenn á Schopenhauer,
Taine eða Balzac í sínum miklu verkum. f öllu þessu
flugnasuði listamanna og rithöfunda er sífellt verið að
tönnlast á pólitískum heiðarleika. En það er aldrei hugsað
um hag ríkisins eða þjóðarinnar. Ef rithöfundar mættu
ráða, yrði hér siðgæðiskreppa á augabragði. Ef þeir
mættu ráða, flyti blóð okkar um götur borganna. í stað
þess spretta blóm hugsjónanna, hvar sem orð okkar festa
rætur. Við höfum hreinsað þetta þjóðfélag af illgresi. Og
við höfum ekki orðið veikari fyrir bragðið, heldur
sterkari. Við erum hreinir af þessum óþverra, sem kallar
sig listamenn.
Hann snýr sér skyndilega að Kíroff og segir: Þú drckk-
ur eins og skrifstofustúlka, félagi. Kíroff hrekkur við og
segir: Ha, ég? Á morgun fer ég til Leningrað aftur, ég
verð að vera upplagður. Krúsjeff flissar: Hann drekkur
eins og skrifstofupía, segir hann, en Stalín grípur fram í
fyrir honum og segir ógnandi: Já, ósköp ferðu vægt í
sakirnar, félagi. Er eitthvað að? Það er eins og þinn innri
maður standi á hleri. Það er farið að þykkna í Kíroff: Ha,
á hleri? Ég? segir hann. Þið eruð orðnir hcldur gaman-
samir hér í Moskvu, þykir mér. Stalín lítur á Búkharin,
fyrrum ritstjóra Pravda, gamlan vin Trotskys. Nú að
mestu fallinn í ónáð, þótt hann hafi bæði verið í Æðsta-
ráðinu og miðstjórninni. Stalín segir: Eða þú, félagi, þú
segir ekki orð? Búkharin hrekkur við: Ég er ekki vel fyrir
kallaður í kvöld, félagi Stalín. Stalín svarar lævíslega:
Mér sýnist þú hugsa þeim mun meira, sem þú ert óupp-
lagðari. Drekkur ekkert. Búkharin segir: Nei, ég — en
Stalín lítur á Kamenev og segir tortrygginn: Eða þú,
félagi. Hann bætir við lágt og ögrandi: Þið eigið kannski
cinhver sameiginleg leyndarmál. Ætlið þið aldrei að
skilja, að Trotsky er svikari! Búkharin svarar: Ég hef
engar sérstakar áhyggjur af honum. Stalín hrópar: Þú
öskraðir nú samt þegar ég fékk Æðstaráðið loks til að
reka hann úr landi! Túkhachevsky skýtur inn í til að
dreifa athyglinni frá Trotsky: Hvaða leyndarmál ættum
við að eiga, sem eru ekki einnig ykkar leyndarmál? Stalín
segir: Það er einmitt það! Kamenev segir ákveðið: Við
eigum engin leyndarmál. Og Kíroff bætir við: Þetta er
einhver misskilningur hjá aðalritaranum, félaga Stalín.
Stalín svarar ögrandi: Þú hefur kannski einnig einhverjar
áhyggjur. Af hverju skyldir þú hafa áhyggjur? Kíroff
svarar: Ég hef engar sérstakar áhyggjur. Stalín segir
skipandi: Líttu í augun á mér. Og þú, Búkharin! Og þú,
Kamenev! Og þú, marskálkur, lítið allir í augun á mér. Af
hverju eruð þið svona flóttalegir? Af hverju hikið þið?
Túkhachevsky svarar ákveðið: Þetta er óleyfilegur mis-
skilningur. Og Kíroff bætir við: Ég skil ekki hvað þú ert
að fara, félagi. Það fýkur í hann og augljóst að honum er
nóg boðið. Hann ætlar að fara að rífast við Stalín. En
Stalín svarar: Málið er útrætt! Hann skiptir litum og
augun gneista eins og í óðum manni. Innibyrgð reiði
verður augsýnilega að fá útrás. En tortryggnin, sem eng-
inn þeirra þekkti til hlítar fyrr en síðar, er beizluð og
reiðin bæld niður. Stalín verður blíðari á manninn. Og
hann er orðinn tungumjúkur, þegar hann jafnar sig og
segir: Vorum við ekki að skemmta okkur, félagar? Skál!
Þeir skála allir við hann. Og það er eins og samkvæminu
sé borgið.
Ég var að tala um að mér þætti gaman að tónlist, segir
Stalín eins og ekkert hafi í skorizt. Nú væri gaman að
taka lagið. Hann setur plötu á gamlan fón: Dansaðu
Krúsjcff, segir hann skipandi röddu. Krúsjcff svarar
FRAMtlALD