Morgunblaðið - 31.03.1983, Blaðsíða 24

72
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. MARZ 1983
Ég vil ekki láta
mig á meðan heilsan
enn er sæmileg
MGLUNDUR MÖLLER er íslenskum stangaveiðimönnum aö góöu kunnur í gegnum afskipti sín af stanga-
veiöi um áratugaskeið. Einkum er hann kunnur fyrir ritstjórn sína á tímariti Stangaveiöifélags Reykjavíkur,
Veiðimanninum, en því blaöi hefur Víglundur ritstýrt um þriggja áratuga skeið. Einnig hefur hann setiö í
stjórn SVFR í nokkur ár og veriö í félaginu allt frá árinu 1947. Stangaveiöifélagið var stofnaö árið 1939, en
segja má að félagið hafi veriö stofnað um Elliöaárnar, þótt þaö hafi fært út kvíarnar síðar.
Auk þess aö vera einn af elstu félögum í Stangaveiðifélagi Reykjavíkur hefur Víglundur markaö Veiðimann-
inum farveg í heimi íslenskra veiðimanna, en til skamms tíma hefur Veiöimaðurinn verið eina íslenska blaðið
sem fjallað hefur eingöngu um veiðiskap.
Morgunblaðið spjallaði við Víglund á dögunum um afskipti hans af stangaveiðum og fer samtalið hér á eftir.
Hann var fyrst spurður um afskipti sín af Veiðimanninum.
KiLstjóri í 3 áratugi
Ég tók við Veiðimanninum árið
1950 og hef ritstýrt honum sam-
fellt síðan, að þremur árum und-
anteknum, á árunum 1968—1972,
að mig minnir. En síðastliðin 2 ár
höfum við Magnús ólafsson lækn-
ir verið ritstjórar blaðsins.
Fyrsti ritstjóri Veiðimannsins,
sem var stofnaður árið 1940, var
Ivar Guðmundsson, næstur kom
Jakob V. Hafstein, en síðan varð
Páll Jónasson ritstjóri. Hann
hætti árið 1950. Þá var ég beðinn
um að taka við blaðinu, kannski
vegna þess að ég var ekki óvanur
skriftum og hafði fengist við þýð-
ingar og einnig sinnt öðrum rit-
störfum.
Það má segja að blaðið sé fal-
legra nu en upphaflega var og ég
held að nú þyki Veiðimaðurinn
allþokkalegt tímarit.
Eg hef haft mikla ánægju af því
að ritstýra Veiðimanninum. Öft,
einkum framan af, var erfitt að fá
efni í blaðið en það hefur heldur
lagast síðari árin. En það sem ég
er að verða þreyttur á í Veiði-
manninum eru forystugreinarnar.
Þær þarf ég að skrifa þrisvar til
fjórum sinnum á ári og ég hlýt að
vera farinn að endurtaka mig í
þeim skrifum. En ég hef verið
náttúrubarn frá því ég man eftir
mér og endurspeglast það í for-
ystugreinunum, er mér sagt.
Að telja upp í 30!
Hvenær byrjaðir þú að stunda
veiðiskap?
Ég held að mín fyrstu kynni af
veiðiskap hafi verið skak á hand-
færi, bryggjudorg þar sem ég
veiddi aðallega ufsa, þá bjó ég í
Eyjafirði, en ég er alinn þar upp
að nokkru leyti. Að stangaveiði fór
ég ekki að snúa mér fyrr en árið
1946, þá 36 ára gamall. Það atvik-
aðist þannig að ég átti ýmsa góða
kunningja sem voru mikið í veiði-
skap og hvöttu þeir mig eindregið
til að slást í hópinn. En þannig
stóð á að ég var heilsulítill á tíma-
bili og treysti mér illa í þetta, —
en það þurfti ekki nema eina veiði-
ferð til þess að ég yrði heltekinn af
veiðunum. Ég var auðvitað klaufi
við þessa tegund veiða í upphafi,
en fyrsta veiðiferðin sem ég fór í
var í Norðurá. Veiðifélagarnir
máttu varla vera að því að segja
mér til, en einn þeirra var Bjarni
Angantýsson endurskoðandi, og
ráðlagði hann mér það, að þegar
ég fyndi að laxinn nartaði í beit-
una, þá ætti ég að telja upp r 30.
Þegar laxinn svo tæki á móti, þá
ætti ég að gera það líka!
Fljótur að „sýkjast“
f þessari veiðiferð veiddi ég tvo
laxa og var það lítið á mælikvarða
þeirra hinna sem með mér voru.
En ég fékk strax áhuga á að veiða
með flugu, mér leiddist alltaf
maðkadorgið. í næstu veiðiferð á
eftir fékk ég svo 2 laxa á flugu og
síðan hef ég haldið mig við hana
að mestu leyti, þar sem henni
verður við komið. Eftir þessa
reynslu af veiðum, má telja að ég
hafi verið alsýktur! Síðan veiddi
ég í Norðurá í fjölda ára, en þó
lítið seinustu árin.
Ekki fullgildur fyrr en
eftir Laxá í Aöaldal
Mikill vinur minn, Sæmundur
Stefánsson stórkaupmaður, sagði
mér að ég gæti ekki talist fullgild-
ur veiðimaður, fyrr en ég hefði
farið í Laxá í Aðaldal. Það varð
síðan úr að hann bauð mér með
sér þangað árið 1947 eða 1948. Þar
hef ég síðan veitt í rúm 30 ár, að
tveimur árum undanskildum.
Annað sumarið,' árið 1952, voru
forsetakosningar og komst ég ekki
af þeim sökum, en ég vann fyrir
Ásgeir Ásgeirsson í kosningunum.
Ég veiddi einnig með Ásgeiri, við
veiddum saman í Vantsdalsá og ég
held að það hafi verið mesti lúxus
sem ég hef lifað í laxveiðum. Þá
voru tvær stengur í allri ánni og
oft hafði ekki verið veitt þar í 4
eða 5 daga áður en við komum í
ána. Tryggvi ófeigsson var með
Vatnsdalsá á þessum árum og
hann fór mjög vel með ána.
Haldið mig mest
við sömu árnar
Hefur þú veitt víða?
Ég segi það ekki, ég hef haldið
mig mest við sömu árnar og þá
einkum Laxá í Aðaldal og Norð-
urá, og líka Elliðaárnar. í aðrar ár
hef ég farið óreglulega, en lengst
hef ég veitt í Laxá í Aðaldal.
Sæmundur Stefánsson og Krist-
inn heitinn bróðir hans voru aðal-
mennirnir í félagi okkar fyrir
norðan. Hópurinn sem veiddi
þarna saman varð mjög samstillt-
ur. Auðvitað féllu menn smám
saman út og nýir komu í staðinn.
Þessir nýju höfðu yfirleitt komist
á bragðið hjá okkur hinum og
komu þannig inn í félagsskapinn.
Það er nú farið að fækka þeim sem
upphaflega voru í þessum hópi, en
þeir sem nú eru enn eftir eru ég,
Jón Sigtryggsson tannlæknir,
Víglundur með einn 16 punda úr Kistukvíslinni í Laxá í Aðaldal. Myndin er
tekin neöan fossa.
fléttur frá Tallinn
Fjórar
FJÓRÐA minningarmótinu um
eistneska stórmeistarann Paul
Keres lauk í Tallinn i Eistlandi
fyrir skömmu. Að venju var mótið
mjög vel skipað, meðal þátttak-
enda voru sex stórmeistarar og
átta alþjóðameistarar. Hlutskarp-
astir urðu tveir sovézkir stórmeist-
arar, Mikhail Tal, fyrrum heims-
meistari, og Rafael Vaganjan.
Ekki er hægt að segja að sigur
þeirra komi mikið á óvart þvf að
undanförnu hafa þeir báðir unnið
mörg mót. Framan af hafði Vag-
anjan örugga forystu, en tapaði
fyrir Jansa í 13. umferð og með þvf
að fá fjóra vinninga úr fimm síð-
ustu skákunum skauzt Tal upp að
hlið hans.
Jón L. Árnason, alþjóðameist-
ari, var meðal þátttakenda á
mótinu. Hann fékk mótbyr
framan af, missti þá niður góðar
stöður, en lét ekki hugfallast og
náði að lokum vel viðunandi
Skák
Margeir Pétursson
árangri. Meðal þeirra sem hann
vann á mótinu var rúmenski
stórmeistarinn Michael Suba,
sem varð í þriðja sæti á milli-
svæðamótinu í Las Palmas í
fyrra.
Á mótinu tefldu fimm Eist-
lendingar, fjórir frá öðrum Sov-
étlýðveldum, fimm a-evrópskir
meistarar, en einu vesturlanda-
búarnir voru Jón og Svíinn
Schússler. Heimamenn voru að
vonum ánægðir með árangur
sinna ungu meistara, þeirra
Ehlvests, sem er tvítugur, og
Olls, sem er aðeins 16 ára. Hinn
fyrrnefndi átti meira að segja
möguleika á að verða efstur, en
tapaði fyrir Suba í síðustu um-
ferð. Skákáhugi er mikill í Eist-
landi og nú líta þeir til Ehlvests
sem væntanlegs arftaka Keres-
ar, en meðal afreka piltsins er
m.a. sigur á siðasta Evrópu-
meistaramóti unglinga.
Af öðrum þátttakendum er
það að segja að Petrosjan tefldi
af sínu aikunna öruggi, raunar
má segja að hann hafi farið sér
einum of hægt. Psakhis uppfyllir
ekki enn þær vonir sem bundnar
hafa verið við hann og Nei var
gersamlega heillum horfinn.
Á mótinu var að sjálfsögðu
tefldur fjöldi baráttuskáka, en
við skulum láta nægja að sinni
að líta á fjögur bráðskemmtileg
endatöfl.
Tal tefldi skemmtilega að
vanda. Gegn Jansa virtist hann
kominn í megnustu kröggur, en
geymdi tromp uppi í erminni þar
sem hrókunarrétturinn var og
hrókaði sig út úr vandræðunum:
Svart: Jansa
Hvítt: Tal
29. (MMM! — Hxe2 (Ef 29. -
Rxe2+ þá 30. Dxe2! — Hxe2, 31.
Hxed7 með léttunnu endatafli).
30. Bxd4 - Hxc2+, 31. Kxc2 —
Bxd4, 32. Df3 og svartur gafst
upp.
Vaganjan er einnig mjög
hvass skákmaður. Gegn Schússl-
er náði hann að opna línuna að
kóngsstöðu andstæðingsins og
notfærði sér það síðan skemmti-
lega:
Svart: Vaganjan
Hvítt: Schiissler
28. - Kf7!, 29. Dxb5 - Bd2! 30.
Hxc8 (Ef 30. Rxd2 þá Dxg3 með
mátsókn).
— Hxc8, 31. Rb7 — Dc7, 32. Rxd2
— Dxg3 (Hótunin er nú 33. —
Hfh8)
33. Rfl - Dxel, 34. Rd6+ — Kf6,
35. Rxc8 — g3, 36. Dd3 — Df2
mát.
Jón L. Árnason tryggði sér
sigur gegn Oll á óvenjulegan