Morgunblaðið - 15.06.1983, Blaðsíða 20

52
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. JÚNÍ 1983
,, x/ítS x-tlu&um ab kanna, huorb uib
gxbum fengiS hærri yfirdr'dibarheimilcl ■ "
I
Við þurfum vissulega á því að
halda að fá nýtt blóð hér í fyrir-
tækið — væri ekki ráð að fara í
blóðbankann?
Hefurðu ekki enn ráð á að fá þér
fyrirsætu?
HÖGNI HREKKVÍSI
AF FJÖUMÖKGUM TEÖUNPUM fiF/iAÓSA.. .
Ofiieysla og örbirgð
Ingjaldur Tómasson skrifar:
„Á síðastliðnum jólum heyrði ég
mjög skelegga, stutta predikun frá
kirkju hér í Reykjavík. Þar var
ljóslega brugðið upp mynd af hinu
gegndarlausa ofneyslubruðli í
pkkar vestræna heimshluta, og að
íslendingar væru þar síst eftirbát-
ar. Þetta væri enn hörmulegra
vegna þess að segja mætti að hálf-
ur heimurinn liði mikinn skort á
nær öllu því er við hér teljum
sjálfsagða hluti.
Ekki er hægt að segja að okkar
„velkristna" þjóð viti ekki af þeim
miklu þjáningum fólksins í hinum
vanþróaða heimshluta, því að lif-
andi myndir eru sýndar af hung-
urdauða barna og allsleysi hins
sárþjáða fólks næstum hvern ein-
asta dag inni á flestum heimilum
landsins.
í messunni sem að ofan greinir
gat presturinn um þá miklu fjar-
stæðu, sem ýmsir okkar þjóðar-
leiðtogar hafa lengi haldið fram,
að flest okkar vandamál séu sök
íslenskra bænda. Hann talaði um
hina miklu ofneyslu þjóðarinnar
og gat um hið mikla óþarfa
hundahald, sem hér er og þykir
hið mesta stöðutákn að hafa sem
stærstan hund við hlið sér í sem
dýrustum heimilisbíl. Sami prest-
ur gat áður um hina óhóflegu
söfnunaráráttu þjóðarinnar og
líkti henni við hrafninn, sem
frægur væri fyrir söfnunarsýki.
Það velmegunarfólk, sem hleður
gegndarlausu óhófi allt í kringum
sig og tímir ekki að sjá af eyris-
virði til fólksins á þriðja farrými
geimfarsins okkar, sem jörð nefn-
ist, er langt frá því að geta talið
sig kristið fólk. Dæmisagan um
Lasarus og hinn ríka og fátæka
sanna það, svo auðskilið sem það
er hverjum manni.
Gegndarlaus ofneysla íslend-
inga blasir við hverjum manni,
sem labbar út og lítur í kringum
sig: Mergð bíla spýr þúsundum
tonna af erlendri eiturorku út í
okkar annars hreina andrúmsloft,
á meðan hin mikla íslenska tand-
urhreina orka er Iátin renna ára-
tugum saman óbeisluð í sjó fram.
Við hinar mörgu stórglæsilegu
íbúðarhallir okkar er ekki óal-
gengt að sjá tvo eða jafnvel þrjá
heimilisbíla. Líka má sjá
skemmtibáta með vél og öðrum
nýtískulegum búnaði. Fjöldi hús-
eigenda dvelur langdvölum í
sumarhúsum víðs vegar um land.
Aðrir draga með sér hjólhýsi
lengri eða skemmri leiðir og
dvelja í þeim. Geysimikil og stöð-
ugt vaxandi ferðalög erlendis,
kostuð bæði af einstaklingum og
hinu opinbera, t.d. menntafólk og
heilar herdeildir hinnar opinberu
hástéttar. Aðeins fátt éitt hefur
verið hér upp talið af hinu gegnd-
arlausa bruðli okkar íslendinga.
Og allri þessari óhófsútgerð er svo
haldið uppi með erlendu lánsfé.
Þrjú dæmi um
vestræna ofneyslu
Allefnuð eldri hjón íhuguðu
hvað þau ættu að gera við allan
auðinn, sem þau áttu eftir langa '
efnalega hagsæld. „Þetta gerum
við,“ sögðu bæði hjónin. „Rífum
eða seljum gamla húsið okkar og
byggjum annað stærra og búum
það öllu því nýtískulegasta sem nú
þekkist, bæði hvað varðar hús og
innbú.“ Og það var sannarlega
ekki látið sitja við orðin tóm. Með
öðru var enginn vínbar nógu full-
kominn hérlendis, svo að hann var
pantaður frá Hollandi. Kannast
fólk nokkuð við svipaða sögu úr
helgri bók?
Kvikmynd frá Bandaríkjunum
var sýnd í sjónvarpi. Læknir, sem
var sérfræðingur í skurðaðgerðum
til að lækna ýmis líkamslýti
manna, var orðinn stórauðugur af
þessu starfi sínu. Og auðæfin voru
með öðru lögð í gríðarstóra glæsi-
höll, „sundlaug og saunabað" og
stóra fiskatjörn með miklum
fjölda hinna glæsilegustu fiska
víðs vegar að úr heiminum. Hjón-
in voru barnlaus, svo að ekki
þurfti að hafa áhyggjur af þeim.
Sýnd var í sjónvarpi mynd frá
Svíþjóð, af fjölskyldu í sumarferð.
Húsbóndinn, sem stýrði bílnum,
virtist vera undir stöðugu stressi.
Bílaþvagan virtist svo gegndar-
laus, að bíllinn var iðulega skorð-
aður í umferðarhnútum. Og eitt
sinn er hann ætlaði að fá sér bens-
ín, festist hann svo kyrfilega í
bílaþvögunni, að hann gat sig
hvergi hrært. Varð hann að fá
mannhjálp til að rétta sér bensín í
ílátum. Umgengnin á áningarstöð-
um var yfirþyrmandi. Fjallháir
haugar af alls konar umbúðum og
drasli. Sorptunnurnar voru svo yf-
irfullar, að ekki sást í þær. Eitt
stórvandamálið var að afinn var
með í ferðinni. Hreinlætisaðstaða
Þessir hringdu . .
„Hér er margur
harður steinnu
Gerður hringdi og hafði eftir-
farandi að segja:
— Ég var að finna að því um
daginn, að þið Morgunblaðs-
menn væruð einlægt að líta við
(= horfa um öxl) hjá einhverj-
um, síðast hjá gullleitarmönnum
á Skeiðarársandi. { dag (föstu-
dag 10. júní) les ég í forsíðu-
ramma framan á síðara blaðinu,
þar sem vísað er til greinar inni
í blaðinu: „... Við fengum
nokkrar góðar uppskriftir hjá
Ómari Hallssyni veitingamanni
og litum við í verslunum sem
versla með garðhúsgögn." Þá
datt mér í hug eftirfarandi vísa,
sem ég man því miður ekki hver
orti:
Hér er margur hardur steinn
og hausarnir eru tinnur.
I>að er ei nema einn ojj einn
sem á því grjóti vinnur.
Inni í sama blaði segir blað-
amaður, sem „guðar á skjáinn",
m.a. í umfjöllun um sýningu á
myndböndum í BBC: „Það væri
kannski ekkert óvitlaust, að ís-
lenska sjónvarpið gerði það
sama og BBC ..." Hvað merkir
þetta? Ekkert óvitlaust = vit-
laust: „Það væri kannski vit-
laust..." Þið verðið að gá að
ykkur, blaðamenn. Ábyrgð ykk-
ar er mikil.
Flestir eru nú farnir að
steikja á útigrillum og búa
um sig í stólum og sófum
[ utandyra, a.m.k. þegar veðr-
ið er sæmilega hagstætt.
| Undanfarin sumur hafa höf-
uöborgarbúar getað fengið
sér slíkar steikur í Valhöll.
Við fengum nokkrar góðar
uppskriftir hjá Ómari Halls-
[syni, veitingamanni, ogjitum
við í verslunum sem versla
með garðhúsgögn.
Hestavísa
Gamall Skagfirðingur skrifar:
„Laugardaginn 11. þ.m., var
þáttur Gísla Jónssonar um ís-
lenskt mál í Morgunblaðinu, eins
og vant er, snjall og fróðlegur. Síð-
ast í þættinum var hestavísa, sem
mun vera kunn víða, að minni
hyggju, að minnsta kosti heyrði ég
hana á yngri árum norður í
Skagafirði, en síðan eru mörg ár,
en þar var vísan svona:
Stutt með bak, en breitt að sjá
brúnir svakalegar,
augun vakin, eyrun smá,
einatt blaka til og frá.“
GÆTUM TUNGUNNAR
Sagt var: Lengi var barist, og kenndu hvorir hinum
um upptökin.
Rétt væri: ... og kenndu hvorir öðrum um upptökin.