Morgunblaðið - 02.09.1983, Qupperneq 7

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1983
Samtalstímar
í ensku, þýzku, frönsku og spönsku.
Einstakt tækifæri — hringiö milli 1 og 5 í síma
10004 eöa 11109.
Málaskólinn Mímir.
mmmammmmmmm—^^mrnmmm—^mmm^m
Ævar R. Kvaran
hefur
framsagnarnámskeið
þ. 19. þ.m. Uþplestur, raddbeyting, fegurri framburö-
ur. Uppl. í síma 32175 kl. 17—19 daglega.
ELDHÚSRÚLLUR OG
SALERNISPAPPÍ R
Umtalsveróur afsláttur
Kúupfí’líxjín

2rúllarB^kt-
Komið í bás nr. 60
hjá örtölvutækni sf.
á lönsýningunni í Laugardal
og skoðið
CATERPILLAR
bátavélina
sérstaklega hentug
fyrir sportbáta og minni fiskibáta
□
CATERPILLAR
SALA & ÞUONUSTA
Caterpillar, Cat ogCBeru skrásett vörumerki
ÐNSm
FELAG tSŒNSKFW ONRE
[hIhekla hf
VXIII I ■ ■ I Laugaveg. 170 172 Sími 212 40
infckenda 50 AfiA mmmmmmam ... ■
Þú svalar lestrarþörf dagsins
ástóum Moggans!

7
Baráttan
um fólkið
l>aö er ekki nóg í stjórn-
málabaráttunni að hafa
rétta og skjnsamlega
stefnu.
Menn verða að kynna
almenningi þá stefnu og
berjast við aðra um fvlgi
fólksins. l»að er t.d. hægt
að færa margvísleg rök
fyrir því, að í öllum megin-
dráttum sé efnahagsstefna
núverandi ríkisstjórnar
rétt, en hins vegar hefur
þess ekki orðið vart í þá
þrjá mánuði, sem ríkis-
stjórnin hefur setið að
völdum, að ráðherrar
hennar hafi lagt sig fram
um að kynna almenningi
þessa stefnu og þær að-
gerðir, sem ríkissljórnin
hefur beitt sér fyrir. I>ess
hefur ekki heldur orðið
vart, að ráðherrarnir hafí
eytt miklum tíma að fara
út á meðal almennings og
hlusta eftir röddum fólks-
ins. Miðað við vinnubrögð
ríkisstjómarinnar þessa
þrjá mánuði liggur nærri
að ætla, að ráðherrarnir
skilji ekki að stjórnmála-
baráttan á fjölmiðlaöld
snýst að verulegu leyti um
það að kynna fólki stefnu
og gerðir viðkomandi
stjórnmálaflokka og ríkis-
stjórna.
Það verður hins vegar
ekki sagt, að forystumenn
Alþýðusambands íslands
skorti skilning á þessu og
þeim breytingum á þjóð-
lífsháttum, sem fjölmiðla-
öldin hefur leitt til. I>etta
má sjá á auglýsingum, sem
birtust frá verkalýðshreyf-
ingunni í dagblöðum í gær
og vafalaust verður fylgt
eftir með frekari áróðurs-
herferð á næstu vikum.
Með þessari kynningarher-
ferð hefur verkalýðshreyf-
ingin tekið fmmkvæði í
baráttunni við ríkisstjórn-
ina og stjórnarflokkana um
hylli fólksins í landinu,
framkvæói sem ríkisstjórn-
in átti auðvelt með að taka
í byrjun júnímánaðar eftir
að efnahagsaðgerðir henn-
ar höfðu verið lögfestar. Af
einhverjum óskiljanlegum
ástæðum notfærði ríkis-
stjórnin sér ekki tækifærið
að sækja þá fram. Niður-
staðan nú verður sú, að
taki hún til höndum við að
kynna stefnu sína og að-
gerðir í efnahagsmálum
fyrir almenningi í landinu
að einhverju marki verður
litið á það sem varnar-
viðbrögð vegna aðgerða
verkalýðssamtakanna. l>ar
með hefur spilinu verið
snúið við og mikilvægt
fmmkvæði í áróðursstríð-
inu tapast.
Vaxandi átök
í Alþýðu-
bandalaginu
Það hefur lengi verið
Ijóst, aö upp úr kynni að
sjóða í þeim átökum sem
staðið hafa í mörg ár innan
Alþýðubandalagsins. Þau
hafa sjaldnast komið upp á
MUNIÐ !
Suöumesjabasinn á iónsýningu 83
Jtoenorsbakarí
•ia
GUÐMUNDUR ÓLAFUR RAGNAR
ASÍ tekur frumkvæðið
Ríkisstjórnin hefur enn öll spilin á hendinni, en samt tekur ASÍ
frumkvæöiö í áróðursstríðinu, sem bendir til þess, að ráðherr-
arnir skilji ekki eðli stjórnmálabaráttunnar á fjölmiðlaöld. Það er
heldur aumkunarvert að fylgjast með tilraunum Ólafs Ragnars
Grímssonar til þess að hljóta ekki sömu örlög og Héðinn Valdi-
marsson, Hannibal Valdimarsson, Björn Jónsson og fleiri í sam-
skiptum við kommúnista. Um þetta tvennt er fjallað í Stakstein-
um í dag.
yfirborðið, vcgna þess, að
það var hagsmunamál allra
aðila að halda sæmilegan
frið mcðan flokkurinn átti
aðild að ríkisstjórn. Nú
jH'gar Alþýðubandalagió er
komið í stjómarandstöðu
má búast við, að uppgjöriö
hefjist fyrir alvöm.
Tvcnns konar átök virð-
ast í aðsigi á landsfundi í
nóvember. í fyrsta lagi
stefna verkalýðsforingjar
Alþýðubandalagsins að því
að endurheimta fyrri stöðu
í miðstjórn flokksins. A
síðasta landsfundi féllu
margir þeirra úr miðstjórn-
inni og var það víshending
um dvínandi áhrif verka-
lýðsarms flokksins. Nú
hyggja þeir á hefndir en
spurning er hvort þeir hafa
styrk til þess.
Sáralítil endurnýjun hef-
ur orðið í forystusveit Al-
þýðubandalagsins í verka-
lýðshreyfingunni. Nýtt blóð
hefur ekki komið úr röðum
félagsmanna verkalýðsfé-
laganna sjálfra, heldur
hafa alþýðubandalags-
menn gripið til þess ráðs aö
setja háskólamcnntaöa
menn í lykilstöður í verka-
lýössamtökunum, svo sem
Ásmund Stefánsson í for-
I sctastól Alþýðusambands
íslands og Þröst Olafsson
sem framkva'mdastjóra
Dagsbrúnar. f öðru lagi
verður fróðlegt að fylgjast
með tilraunum Olafs Ragn-
ars (irímssonar til þess að
skapa sér vígstöðu á ný
innan flokksins eftir aö
hann féll út af þingi.
Þaö er óneitanlega held-
ur aumkunarvert hlut-
skipti, sem Olafur Ragnar
hefur valið sér í stjórn-
málabaráttunni um þcssar
mundir með greinaskrifum
í Þjóðviljann og Dagblaðið
Vísi, sem færri og færri
lesa eftir því scm frá líður
og tilraunum til þess að
hanga inn á Alþingi nokkr-
ar vikur í senn með því að
pína þingmenn flokksins í
frí og annars konar fjar-
vistir og loks viðleitini til
þess aö verða kjörinn í ein-
hverja trúnaðarstöðu, sem
máli skiptir á landsfundin-
um.
Sögulegar
hliðstæður
Kngum þarf að koma á
óvart þótt ráðamenn Al-
þýðubandalagsins hafi nú
hafizt handa um að skerða
áhrif Ólafs Ragnars innan
flokksins. Hann hefur að
langmestu leyti skilaö því
hlutvcrki sem honum var
ætlað og margar sögulegar
hliðstaéur era fyrir því, að
þegar svo er komið, geri
ráðamenn Alþýðubanda-
lagsins ráðstafanir til þess
að losa sig við borgaralega
krata á borð við Ólaf
Ragnar. Kkki er nema cinn
og hálfur áratugur liðinn
frá því að ráöamcnn Al-
þýöubandalagsins ýttu
Hannibal Valdimarssyni,
Rirni Jónssyni og ýmsum
stuðningsmönnum út úr
Alþýðubandalaginu vegna
þess að þeir höfðu ekki
lcngur not fyrir þá. Kkki
má heldur gleyma því, hver
örlög Héðins Valdimars-
sonar urðu eftir að hann
klauf Alþýöuflokkinn og
gekk til samstarfs við
Kommúnistaflokkinn um
stofnun SósíalLstaflokks-
ins, sem var forveri Al-
þýðubandalagsins. Fleiri
nöfn ma'tti nefna í þessu
sambandi. Spurningin er í
raun og vcm ekki sú hve-
nær Olafur Ragnar og fc-
lagar hans hrökklast úr Al-
þýðubandalagnu, heldur
miklu fremur hin, hvar þeir
munu koma scr fyrir þegar
ÁSMUNDUR
ÞRÖSTUR