Morgunblaðið - 02.09.1983, Síða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1983
Eiríkur Garðar
Gíslason — Minning
Faeddur 10. apríl 1932.
Dáinn 28. ágúst 1983.
Sífellt erum við dauðlegir menn
minntir á fallvaltleik lífsins og
eilífa nálægð hins slynga sláttu-
manns, „sem slær allt, hvað fyrir
er“, og æ því oftár sem lengra á
ævina líður.
Fyrir rúmu ári lék allt í lyndi er
við ættingjar, tengdafólk og aðrir
vinir samfögnuðum mági mínum,
Eiríki Garðari Gíslasyni, á fimm-
tugsafmæli hans, og enn 10. apríl
síðastliðinn samglöddumst við
fjölskyldu hans á fermingardegi
yngsta sonar þeirra hjóna. Að
einu leyti mátti þó greina að
breyting var á orðin, því að sýnt
var, að heilsa húsbóndans var nú
ekki hin sama og áður. Hafði hann
kennt óþæginda þá um skeið og
stundum fengið kvalaköst, svo að
hann mátti eigi sofa, en engum
sagt öðrum en konu sinni. Hafði
hann í fyrstu ekkert viljað úr
þessu gera og jafnan haldið til
starfa að morgni sem alheill væri.
Að lyktum kom þó svo er á vorið
leið, að hann leitaði læknis. Var þá
ekki um annað að ræða en leggjast
inn á sjúkrahús, enda reyndist
hann heltekinn þeim banvæha
sjúkdómi, sem flesta íslendinga
leggur nú að velli, ekki síður fólk f
blóma lífsins en hina öldruðu
sveit. Sumarið leið, fyrst ef til vill
í tvísýnni baráttu, en síðan var
ljóst hvert stefndi. Þrisvar gat
hann samt, þótt sárþjáður væri,
verið heima með fjölskyldu sinni
skamma stund og eitt sinn gerði
hann það sem ég vil kalla afrek:
reis úr rekkju og varð samferða
nokkrum gömlum starfsbræðrum
sínum niður í Dómkirkju að votta
hinztu virðingu hinum aldna
meistara sínum, Eiríki Ormssyni,
rafvirkjameistara, við útför hans.
En þá var líka skammt til enda-
lokanna fyrir honum sjálfum.
Garðar Gíslason, en þessu síð-
ara nafni nefndu ættingjar hann
að jafnaði, var fæddur hér í
Reykjavík 10. apríl 1932, en af
Árnesingum kominn í báðar ættir.
Hann var yngstur sex barna hjón-
anna Guðríðar Guðmundsdóttur
frá Sandlæk í Gnúpverjahreppi og
Gísla Eiríkssonar frá Miðbýli á
Skeiðum, er ung höfðu flutzt til
Reykjavíkur. Gísli var alla tíð síð-
an togaramaður, eftirsóttur af öll-
um skipstjórum, enda afkasta-
maður við hvert verk. Síðustu árin
var hann bátsmaður á togaranum
Max Pemberton með Pétri Maack,
skipstjóra, en drukknaði ásamt
öllum skipsfélögum sínum er Max-
inn fórst í ársbyrjun 1944.
Vegna veikinda móður Garðars
eftir barnsburðinn tóku hjónin
Einar Eiríksson, föðurbróðir hans,
og Oktavía Jónsdóttir, hann í fóst-
ur, nýfæddan. Skyldi það aðeins
vera skamma hríð, en fór á aðra
lund, því að hjá þeim ólst hann
upp sem þeirra barn.
Fljótt kom í ljós að Garðari
kippti í kynið um frábæra hand-
lagni og verkhyggni, eðlisgáfur
sem lengi hafa verið kynfylgja
margra ættmenna hans, allt frá
hinum alkunna hagleiksmanni,
Ámunda smið, einum forfeðra
hans, og raunar miklu lengur.
Mátti um Garðar segja að allt léki
í höndum honum. Ungur lauk
hann námi í rafvirkjun og starfaði
lengi við þá iðn, fyrst í Vélsmiðj-
unni Sindra í tíu ár, en síðan hjá
Bræðrunum Ormsson önnur tíu,
bæði hér innan bæjar og víða úti á
landi, en eftir það sjálfstætt. Þar
kom þó, að hann vildi hasla sér
völl á öðrum vettvangi. Hann
hafði alltaf lifandi áhuga á öllum
nýjungum í iðnaði og tækni, og
varð það til þess að hann réðst í
stofnun verksmiðjunnar Fag-
plasts, sem framleitt hefur þak-
glugga úr plasti, raflýst auglýs-
ingaskilti hvers konar og raunar
flestar plastvörur aðrar. Fór hann
fjórum sinnum til Englands að
kynna sér sem bezt slíka fram-
leiðslu og fylgjast með framförum
í hinni nýju iðngrein. Reyndist
þetta allt koma í fyllingu tímans
og þörfin brýn fyrir innlenda
framleiðslu, er stæði hinni er-
lendu fyllilega á sporði um verð og
gæði.
Árið 1959, 26. marz, steig Garð-
ar það spor sem reyndist honum
þó til mestra heilla í lfinu, en
þann dag gekk hann að eiga heit-
konu sína, Margréti Eyþórsdóttur,
Jörgenssonar, og konu hans, Jó-
hönnu Sigurðardóttur. Hefur hún
verið honum traustur lífsföru-
nautur og því betri sem meira lá
við nú hina síðustu mánuði. Þau
eignuðust fjóra syni en ólu auk
þess upp dóttur Margrétar, Ingi-
björgu, nú hjúkrunarfræðing á
Borgarspítalanum. Synirnir eru
Einar, sem starfað hefur með föð-
ur sína, Eyþór húsasmiður, Ottó
og Svavar, báðir námsmenn og
enn í heimahúsum, allir gervilegir
piltar og efnismenn. í faðmi þess-
arar stóru fjölskyldu á góðu heim-
ili undi Garðar sér bezt, enda í eðli
sínu maður heimakær. Hann var
og dulur nokkuð um tilfinningar
sínar, hlédrægur og frábitinn því
að trana sér fram, en hjálpsamur
og raungóður. Nú er hann faliinn í
valinn langt um aldur fram. Það
er þó mikil harmabót, að góður
orðstír hans lifir meðal allra
þeirra sem þekktu hann bezt, orð-
stír þess manns, sem aldrei sóaði
tíma sínum í fánýti heldur varði
kröftum sínum til nytsamlegrar
iðju, meðan ævin entist, lagði af
mörkum sinn skerf til eflingar ís-
lenzkum iðnaði, sem þjóðinni er
svo nauðsynleg, og leitaði nýrra
leiða.
Um leið og ég votta fjölskyldu
hans og öðrum ástvinum einlæga
samúð mína, árna ég ungum og
óbornum afkomendum hans þess
hlutskiptis að mega njóta sömu
gæfu sem hann.
Jón S. Guðmundsson
f dag er til moldar borinn Eirík-
ur Garðar Gíslason, rafvirkja-
meistari, er lézt fyrir aldur fram,
28. þ.m., aðeins 51 árs að aldri.
Vart óraði mig fyrir því að hann
ætti ekki lengri lífdaga fyrir
höndum, eins athafnasamur mað-
ur og hann var og tengdur sinni
fjölskyldu, sem hann reyndist svo
vel að vart verður á betra kosið.
Ég, sem kveð nú mág minn með
þessum fáu línum, þakka honum
og fjölskyldu hans allt það sem
þau gerðu fyrir mig, ekki sízt þeg-
ar ég átti sem bágast. Þá voru þau
ávallt reiðubúin að hjálpa mér, og
ótaldir eru þeir dagar og nætur
sem ég var á þeirra heimili. Ég
leitaði ekki annað, fannst ég vera
heima hjá mér, sem ég og var.
Hann átti góða konu og yndisleg
börn, sem alltaf stóðu við hlið
hans og móður sinnar, og munu
standa við hlið hennar áfram.
Hinn 21. ágúst eignuðust Einar,
elzti sonur Garðars heitins, og
kona hans, lítinn dreng. Fór hann
heim af spítalanum sama dag og
afi hans lézt, og var þar fæddur
nýr Eiríkur Garðar. En sárast var
að afa hans auðnaðist ekki að sjá
hann, eins mikið og hann hafði
hlakkað til þess.
Ég vil að lokum þakka Garðari
eða Gæa, eins og ég ávallt kallaði
hann, fyrir allt sem hann og fjöl-
skylda hans gerðu fyrir mig. Ég
votta eiginkonu hans, börnum,
barnabörnum og tengdabörnum
dýpstu samúð. Hafi hann þökk
fyrir allt og allt.
S.E.
Góður vinur okkar og félagi í
Kiwanisklúbbnum Kötlu, Eiríkur
Garðar Gíslason, framkvæmda-
stjóri, er kvaddur burt eftir harða
baráttu við sjúkdóm, sem að lok-
um bar hann ofurliði þrátt fyrir
hetjulega baráttu hans við þennan
vágest. Er mér barst fréttin af láti
Eiríks Garðars varð mér hugsað
til baka, til þess dags í maí síðast-
liðnum er hann hringdi til mín og
bað mig að fylgja eftir verki, sem
hann hafði, sem formaður styrkt-
arnefndar Kötlu, tekið að sér og
var ákveðinn í að koma áfram, því
hann þyrfti að leggjast inná
sjúkrahús í rannsókn. Þá grunaði
víst engan hvað hann var orðinn
sjúkur, enda bar hann sig vel. Þótt
Eiríkur Garðar væri ekki búinn að
vera mörg ár í Kötlu, þá hefur
hann sýnt það í verki og stuðlað að
því að gera veg Kötlu sem mestan
tilað klúbburinn geti sinnt sínu
þjónustuverkefni sem best. í fé-
lagsskap sem Kötlu tengjast menn
sterkum vináttuböndum og við
fráfall félaga úr okkar röðum ríkir
mikil eftirsjá hjá okkur öllum. En
við eigum góðar minningar um
Eirík Garðar sem við munum
geyma með okkur um ókomin ár.
Ekki mun ég rekja ættir Eiríks
Garðars, heldur vil ég þakka hon-
um fyrir góðar samverustundir
með Kötlufélögum. Eiríkur Garð-
ar var giftur Margréti Eyþórs-
dóttur. Fyrir hönd Kiwanis-
klúbbsins Kötlu sendi ég Margréti
og börnum þeirra hjóna okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
Trausti Jóhannsson
forseti Kötlu.
+
Móöir okkar,
KRISTÍN KÁRADÓTTIR,
Bergstaöastræti 30,
er látin.
Jarðarförin hefur fariö fram.
Karl P. Ólafsson,
Þórir Ólafsson.
t
Bróöir okkar,
GUNNAR E. GUOMUNDSSON,
málari,
lést á heimili sínu, Bræöraborgarstíg 53, aöfaranótt 1. september.
Systkinin.
Eiginmaöur minn, + ARI GUÐMUNDSSON, deildarstjóri, Giljalandi 35,
lést 31. ágúst. Mikkelína Siguröardóttir.
+
Faöir okkar,
SVERRIR GEORGSSON,
Irá Akureyri,
varö bráökvaddur að heimili sínu Hátúni 12, Reykjavík, 31. ágúst.
Börn hins látna.
+
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
HJÖRDÍS ÞORBJÖRG SIGURDARDÓTTIR,
andaöist 31. ágúst.
Kristinn Hallsson,
börn, tengdasynir og barnabörn.
+
Útför fööur okkar,
ÁSGRÍMS GUNNARS ÞORGRÍMSSONAR,
bónda,
Borg, Miklaholtshreppi,
veröur gjörö frá Fáskrúöarbakkakirkju, laugardaginn 3. sept. kl.
14.00.
Ferð veröur frá Umferðarmiöstööinni kl. 9.30.
Börnin.
+
Móöir okkar, tengdamóöir og amma,
ÞURÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
frá Bjarmalandi í Sandgeröi,
veröur jarösungin frá Hvalsneskirkju, laugardaginn 3. sept. kl. 2.
Helga Kristofersdóttir, Gísli Júlíusson,
Oliver G. Kristofersson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Guðlaug Kristofersdóttir, Guójón Árni Guömundsson,
Guörún Andrea Guömundsd.
og barnabörn.
+
Faöir okkar,
ÞORKELL STEINSSON,
lögregluvaröstjóri,
Búðargeröi 1,
veröur jarðsunginn frá Dómkirkjunni föstudaginn 2. sept. kl. 15.00.
Eric Steinsson,
Steinn Steinsson,
Raymond Steinsson.
+
Eiginkona mín,
GUÐRÚN ANDRÉSDÓTTIR,
Beigalda,
sem lést 29. ágúst, verður jarösungin laugardaginn 3. sept. kl.
13.30 frá Borgarneskirkju. Jarösett veröur aö Borg.
Fyrir hönd vandamanna,
Árni Guömundsson.
+
Eiginkona min, móöir, tengdamóöir og amma,
HALLDÓRA GUDBJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Grænumörk 1, Selfossi,
veröur jarösungin frá Selfosskirkju laugardaginn 3. sept. kl. 3.00.
Ólafur Frióriksson,
Alda Ó. Wessman, Ragnar Wessman
og barnabörn.
+
Þökkum samúö og vinarhug viö andlát og útför
STEINGERÐAR ÁRNADÓTTUR.
Starfsfólki Reykjalundar skulu færöar sérstakar þakkir fyrir frá-
bæra umönnun.
Gunnhildur Árnadóttir, frena og Atli örn Einarsson.