Morgunblaðið - 02.09.1983, Qupperneq 41

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1983
Minning:
Þorkell Steinsson fv.
lögregluvarðstjóri
Fæddur 27. nóvember 1897
Dáinn 21. ágúst 1983
Þorkell Steinsson, fyrrverandi
lögregluvarðstjóri, andaðist í
Borgarspítalanum í Reykjavík 21.
ágúst sl. 85 ára að aldri eftir að-
eins fárra daga sjúkdómslegu.
Hann verður borinn til hinstu
hvíldar í dag eftir langt, marg-
þætt og mikið ævistarf.
Horfinn er þar með af sjónar-
sviðinu einn af mínum bestu vin-
um og samferðamönnum á lífs-
leiðinni og fækkar þeim nú óðum,
sem átt hafa þess kost að upplifa
allar þær framfarir og breytingar,
sem orðið hafa á þeim tíma sem
liðinn er af þessari öld.
Þorkell Steinsson fæddist 27.
nóvember 1897 í Miklaholti í Bisk-
upstungum. Hann var sonur hjón-
anna Steins Jónssonar og Ingunn-
ar Þorkelsdóttur, sem þá bjuggu í
Miklaholti, en svo fluttu að
Skúfslæk í Villingaholtshreppi.
Þar ólst því Þorkell upp á miklu
myndarheimili foreldra sinna í
stórum og glöðum systkinahópi og
heimilinu vann hann svo auðvitað
öll sín störf fram yfir tvítugsaldur
eins og þá tíðkaðist um ungmenni
í sveitum landsins. Útróðra stund-
aði hann þá einnig í verstöðvum á
vetrarvertíðum, og síðan sjó-
mennsku á togurum, fiskverkun
og ýmiskonar störf bæði til sjós og
sveita þar til hann hóf starf í lög-
regluliði Reykjavíkurborgar árið
1932.
Starfi sínu sem lögreglumaður
gegndi Þorkell svo með sinum al-
kunna dugnaði og háttprýði i 32
ár, eða þar til hann lét af þvi
starfi á aldursmörkum árið 1964,
þá 67 ára að aldri. Eftir að hann
hafði unnið lengi sem lögreglu-
þjónn við hin algengu löggæslu-
störf var hann síðustu árin varð-
stjóri við fangageymslu lögregl-
unnar.
Ekki mun Þorkeli hafa fundist
nein ástæða til að leggja árar í bát
og hætta allri vinnu þegar hér var
komið og lokið var lögreglu-
mannsstarfinu, enda mun þá hið
mikla starfsþrek hans hafa enn
verði að mestu óbugað. Hann réði
sig því þá fljótlega í nýtt starf hjá
danska sendiráðinu hér í borg. Þar
vann hann svo við góðan orðstfr
fullt starf sem húsvörður og við
ýmis konar þjónustustörf þar til
hann var 79 ára að aldri. Mætti af
því ráða hve vel hann hefur verið
talinn hafa gegnt starfi sínu þar,
að eftir að hann lét af því, var
hann árlega síðan fenginn til að
gegna því um stundarsakir í for-
föllum eða fjarveru þeirra er í
starfinu voru þar á eftir honum.
Naumast þarf að lýsa nánar
hvílíkur starfsmaður Þorkell var
að hvers konar störfum sem hann
gekk. Hann var karlmenni hið
mesta. Hár maður vexti, glæsi-
legur að vallarsýn, djarfur í fram-
göngu, en skemmtilegur og manna
glaðastur á góðra vina fundum.
Aldrei mun Þorkell hafa efast
um að mestu gæfuspor sín á lffs-
leiðinni hafi hann stigið er hann
ásamt nokkrum félögum sfnum
var sendur til Skotlands þeirra er-
inda að kenna mönnum þar í landi
saltfiskverkun eins og hún þá
gerðist hérlendis. Var það f Fras-
erburgh í Aberdeenshire sem sú
starfsemi fór fram og unnu þeir
íslendingarnir þar við þetta í
nokkra mánuði.
Þarna kynntist Þorkell fljótlega
góðri fjölskyldu James Ritchie,
skipstjóra, og fékk hann elstu
dótturina í fjölskyldunni, Margar-
et, til að kenna sér ensku.
Þegar þetta gerðist var Þorkell
Steinsson 28 ára, en Margaret
Jane Duthie Ritchie 18 ára að
aldri og munu kennslustundirnar
fljótlega hafa leitt til nánari
kynningar og síðan ástar, sem
áreiðanlega aldrei brást með
þeim, Kela og Rítu, eins og þau
ævinlega vildu vera nefnd af vin-
um sínum og kunningjum.
Að loknu fiskverkunarnám-
skeiðinu eða nokkru síðar voru
þau Keli og Ríta gefin saman í
hjónaband í sóknarkirkju brúðar-
innar. Að því loknu flutti svo hin
unga og glæsilega skipstjóradóttir
með Kela sfnum heim til íslands
þar sem þau svo bjuggu æ síðan í
farsælu hjónabandi þar til hún
lést fyrir aldur fram hinn 25.
febrúar 1976. En það var mikið
áfall fyrir vin minn, Þorkel. Svo
farsælt og ástríkt var þeirra
hjónaband að fáir eða engir af
þeim er til þekktu munu telja sig
hafa kynnst öðru betra.
41
Það voru margir, sem kynntust
hinu glæsilega heimili þeirra
hjóna því gestrisni var þar mikil
og þar var gott að koma. Það voru
ekki aðeins vinir og kunningjar úr
næsta nágrenni heldur einnig er-
lendir gestir, margir frá ættlandi
húsmóðurinnar og einnig víðar að,
sem þar áttu margar ánægju-
stundir og nutu þeirrar frábæru
gestrisni. Þau hjón ferðuðust oft
og mikið erlendis og eignuðust þar
marga vini.
Við, konan mín og ég, nutum oft
í langa tíð gestrisni þeirra Rftu og
Kela og áttum með þeim margar
ánægjulegar stundir bæði á þeirra
heimili og okkar. En einnig ferð-
uðumst við oft með þeim bæði hér
og erlendis, og betri ferðaféiaga
var vart hægt að kjósa sér.
Þau Þorkell og Ríta eignuðust
þrjá syni og eru þeir þessir: Eric,
lögreglumaður, kvæntur Sigríði
Oddgeirsdóttur, Steinn, dýralækn-
ir, var kvæntur Þorgerði Frið-
riksdóttur, sem nú er látin, og
Raymond, lögreglumaður, kvænt-
ur Önnu Kjaran.
Nú þegar vinur okkar hjónanna,
Þorkell Steinsson, er kvaddur
hinstu kveðju eru okkur efst í
huga alúðarþakkir fyrir hans
traustu og tryggu vináttu um
margra áratuga skeið.
Sonum hans og ástvinum öllum
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðj ur.
Ingólfur Þorsteinsson
Minning:
Kristín Sigurðar-
dóttir frá Yzta-Gerði
Fædd 22. ágúst 1893.
Dáin 4. ágúst 1983.
„Við fengum þá gæfu að gista
gróandi jörð um skamma stund,
en biðum þar aðeins byrjar
um blikandi hnatta sund“
(D.St.)
Hún var lögð til hinstu hvíldar
að Möðruvöllum í Saurbæjar-
hreppi, Eyjafirði, 12. ágúst sl. við
hlið mannsins síns, Jóns Jónsson-
ar, og þriggja elskaðra barna er
þau misstu í blóma Iffsins. Einnig
hvílir þar okkar elskaða móðir,
Ragnheiður. Vinnudagurinn var
orðinn langur hjá konu sem hafði
vakað hjá vöggu þriggja kynslóða
og þá er hvíldin kærkomin. Hún
fékk að sjá góðan árangur af ævi-
starfi sínu, það sýnir hinn efnilegi
afkomendahópur. Börn hennar
sem eftir lifa eru þrjú: Ragnheið-
ur, Valdimar og Gunnbjörn.
Barnabörnin eru 11 og langömmu-
börnin 9. Hún naut þeirrar gleði
að geta dvalið á heimili sfnu hjá
yngsta syninum og konu hans, og
hafa ástvinahópinn í nálægð sinni.
Það var mikil samheldni í fjöl-
skyldunni og sjálf man ég fáar
helgar í sumarfríum mínum í 20
Miðstjórnarfundur Bandalags jafnaðarmanna:
Askorun til stjórnarinnar
um að kalla saman þing og
afnema bráðabirgðalögin
MORGUNBLAÐINU hefur borist
ályktun frá miðstjórnarfundi Banda-
lags jafnaðarmanna, dagsett þann 24.
ágúst sl., þar sem skorað er á ríkis-
stjórnina „að kalla saman þing og
afnema bráðabirgðalögin hið snar-
asta.“ í ályktuninni segir m.a.:
„Bandalag jafnaðarmanna (lagði
áherslu á það í kosningabaráttu
sinni) að ef ekki yrðu gerðar viða-
miklar breytingar á stjórnkerfinu,
þá væri engra nýrra úrræða að
vænta í stjórn efnahagsmála.
Launaskerðing væri eina úrræðið
sem núverandi stjórnkerfi byði upp
á.
Frá því að núverandi ríkisstjórn
tók við völdum hefur æ betur kom-
ið í ljós að málflutningur Banda-
lags jafnaðarmanna um ógöngur
íslenska stjórnkerfisins á við full
rök að styðjast. í kosningunum 23.
apríl sl. kaus þjóðin sér 60 alþing-
ismenn sem ríkisstjórnin hefur
meinað að koma saman fyrr en í
haust. Þjóðkjörið þing er hunsað en
löngu úreltum stjórnarskrár-
ákvæðum um rétt til útgáfu bráða-
birgðalaga er óspart beitt af hálfu
ríkisstjórnar, sem I orði kveðnu
sækir þó vald sitt til hinnar þjóð-
kjörnu fulltrúasamkundu."
Ennfremur segir í ályktuninni:
„Bandalag jafnaðarmanna hefur
lagt fram skýrar tillögur um að-
skilnað framkvæmdavalds og
löggjafarvalds og atburðir undan-
farinna mánaða hafa sannað að
fyllilega er tímabært að hugmynd-
um af því tagi verði hrint í fram-
kvæmd. Sjálfvirkni í fjárfestingu
sem mótuð hefur verið á undan-
gengnum áratug, verður ekki rofin
nema með nýsköpun stjórnkerfis-
ins og það er fjárfestingarþróunin
en ekki launaþróunin sem sligar ís-
lenskt efnahagslíf."
ár, að fjölskyldurnar kæmu ekki
saman í Yzta-Gerði, og alltaf var
mamman, amman og langamman
í miðjum hópnum, elskuð og virt
af öllum. Sjálf naut ég ástar og
aiúðar allra þessara barna og mér
fannst aldrei sumar nema ég
kæmist norður í Yzta-Gerði, þar
var alltaf opið hús. Allir hennar
afkomendur sem hafa stofnað sín
heimili halda merki hennar hátt á
lofti með einstakri gestrisni og
myndarskap. Enginn staður er
mér kærari í Eyjafirði, þar lifðum
við margar unaðsstundir saman
og eins hjá börnum hennar á Ak-
ureyri.
Nú er senn komið að sólarlagi
hjá mér og skammt þar til ferjan
mín tekur land á ströndinni hin-
um megin við kvöldroðann. Þá veit
ég að Kristín systir mín tekur á
móti mér í sínu nýja Yzta-Gerði,
hlý og brosandi eins og hún gerði
ætíð þegar ég ók í hlaðið, því ég
trúi því sem nafna hennar, hin
dáða skáldkona úr Eyjafirði,
Kristín Sigfúsdóttir sagði, „Ég vil
því trúa að dauðinn sé ei dauði, en
dýrðleg lausn frá eymd og sorg og
neyð“.
Þetta eru aðeins fáein kveðjuorð
frá mér og börnunum og fjölskyld-
um þeirra með ástarþökk fyrir allt
frá fyrstu tíð.
„Svo ljúft er allt í þessum heiða hyl
svo hátt til lofts og mjúkur barmur
Jón Þ. Hinriks-
Minning
son
Víst er engin veröld fegri til
en vornótt björt í hlíðum Eyjafjarðar."
(D.St.)
„Far þú í friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Jenny
Fæddur 17. mars 1918.
Dáinn 26. ágúst 1983.
í dag kl. 15 í Fossvogskapellu
verður Jón Þ. Hinriksson frá
Kirkjudal í Vestmannaeyjum
jarðsunginn. Jón var fæddur á
Fáskrúðsfirði 17. mars 1918, sonur
hjónanna Snjófríðar Guðnadóttur
og Hinriks B. Jónssonar. Hann
ólst upp á Fáskrúðsfirði en fór
ungur á vertíðir til Vestmanna-
eyja þar sem hann síðan bjó í
meira en 35 ár.
Árið 1941 kvæntist Jón eftirlif-
andi konu sinni, Sigurlínu Ólafs-
dóttur, og átti með henni þrjú
börn. Þau eru: Fríður, Hrefna og
Baldur, og ólu þau einnig upp
dóttur Sigurlínu, Sólrúnu. A með-
an Jón bjó í Eyjum stundaði hann
sjómennsku, bæði á togurum og
bátum, og var hann mjög eftir-
sóttur starfsmaður. Við Vest-
mannaeyjagosið fluttist Jón upp á
land og settist að í Hafnarfirði
þar sem hann bjó til dauðadags.
Hóf hann þá störf hjá Bæjarút-
gerð Hafnarfjarðar og vann þar
þangað til hann varð að hætta
störfum vegna heilsubrests árið
1982.
Árið 1980 fór Jón að finna fyrir
sjúkdómi þeim er að lokum dró
hann til dauða. ómetanlegur var
þá stuðningur starfsmanna Bæj-
arútgerðarinnar við hann, því oft
urðu þeir að senda hann í sjúkra-.
bíl á miðjum starfsdegi upp á spít-
ala og hringja svo til konu hans og
segja henni að nú hefði Jón fengið
áfall og þeir orðið að senda hann á
spítala.
Jón var hvers manns hugljúfi,
glaðlyndur og einstaklega barn-
góður. Hann var starfsamur og
aldrei féll honum verk úr hendi.
Bjartsýni Jóns og traust hans á
læknum þeim er stunduðu hann
var ógleymanlegt. Trúði hann því
stöðugt að þeim tækist að lækna
hann.
Blessuð sé minning um góðan
dreng.
Hilmar Sigurðsson
t Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og útför tengda- fööur, afa og langafa, fSLHIFS HANNESSONAR, Fögrubrekku 11. Sórstakar þakkir færum viö stjórn og starfsfólki hjúkrunarheimilis- ins Sunnuhlíö, Kópavogi, fyrir ómetanlega aðstoö og hlýhug. Tómas Óskarsson, Anna Halldórsdóttir, börn og barnabörn. börn og barnabörn. 1£II 1|
IVVBOJUKaTTI Hlýleg salarkynni fyrír erfisdrykkju og ættarmót. Upplýsingar og pantanir í síma 11633. LKvoáirud Caté Rosanberg.

Lokað frá hádegi föstudaginn 2. sept. 1983, vegna jaröar- farar JÓNASAR SÓLMUNDSSONAR. Lindu-umboöiö h.f. Lokað föstudaginn 2. sept. 1983, vegna jaröarfarar JÓNASAR SÓLMUNDSSONAR. Smíöastofan Sólvallagötu 48.