Morgunblaðið - 18.09.1983, Qupperneq 23

Ljósmyndir Mbl./ Frióþjófur
Frá Listdansskóla
Þjóðleikhússins...
„Byrja kannski að
keppa aftur“
— segir Óskar Sigurpálsson lögreglumaður
Einn af þeim stöðum þar sem
heilsurækt hefur verið í miklum
metum hjá fólki að undanförnu er
Seyðisfjörður. Þar rekur Óskar
Sigurpálsson, fyrrverandi lyft-
ingamaður, heilsuræktarstöð og
hefur verið mjög mikið að gera
hjá honum. Óskar opnaði stöðina í
fyrravetur og var strax mikill
áhugi fyrir henni á Seyðisfirði en í
sumar hefur aðsóknin verið minni,
enda hefur verið mikið að gera á
Seyðisfirði í sumar þannig að
menn gefa sér síður tíma til að
skreppa til óskars og lyfta.
Við fréttum að óskar og nokkrir
fleiri æfðu lyftingar í heilsurækt-
inni hjá honum og við spurðum
hann að því hvort það væri rétt.
„Lyftingar í orðsins fyllstu
merkingu eru ekki stundaðar hér.
Ég kom á heilsurækt hér og við
notum lyftingatæki en lyftingar
sem slíkar eru ekki æfðar.
Óskar hefur nú um tveggja og
hálfs árs skeið starfað sem lög-
regluþjónn á Seyðisfirði og er
heilsuræktin í sama húsi og lög-
reglustöðin þannig að það er auð-
velt fyrir hann að skreppa og
grípa aðeins í lóðin þegar lítið er
að gera. Salurinn er lítill en mikið
er af lyftingatækjum í honum,
tækjum sem Óskar hefur bæði
keypt og smíðað sjálfur. En hvað
eru það margir sem notað hafa
þessa aðstöðu sem nú er risin á
Seyðisfirði?
„Þegar mest var í vetur voru um
80 skráðir í tíma hérna. Ég hafði
opið frá 17—23 virka daga, en um
helgar var opið frá 12—18. Þrátt
fyrir að það hafi verið svona fjöl-
mennt hjá okkur í fyrravetur þá
reikna ég ekki með að það verði
eins mikið í vetur. Margir héldu að
þetta væri einhver undraaðferð til
að ná af sér aukakílóum og það
sem meira var, fólk hélt að það
þyrfti ekkert að hafa fyrir því.
Síðan þegar fólk uppgötvar að
þetta er bölvaður þrældómur þá er
ekki ólíklegt að iðkendum fækki
eitthvað. Konur voru hér í meiri-
hluta í fyrra, en þeir karlar sem
mættu voru mest ungir strákar
sem höfðu áhuga á lyftingum sem
keppnisíþrótt."
— Hvernig er með það á svona
stöðum, fer ekki allur kraftur og
allir fjármunir í að halda úti
knattspyrnuliði?
„Jú, og ég get sagt þér mína
skoðun á þessu atriði og ég hef
lengi verið þeirrar skoðunar. Litlir
staðir eins og Seyðisfjörður eiga
Frönsk blómarós í járnsmíði
í vélsmiðju á Seyðisfirði
Þegar blaðamaður Morgunblaðsins var á ferðinni á Seyðisfirði, vakti það athygli hans þegar hann sá stúlku eina
dökkhærða í grútskítugum samfestingi fara til vinnu sinnar uppúr hádeginu. Þetta var bráðmyndarleg stúlka,
en það eru eflaust ekki margar stöllur hennar sem reynt hafa að vinna við logsuðu og járnsmíðar eins og hún.
Við spurðum hana að því hversu lengi hún hefði unnið við járnsmíði.
„Ég er búin að vera hér á ís-
landi í 6 ár og hef unnið hér í
smiðjunni i eitt og hálft ár núna
og kann alveg ljómandi vel við
mig hérna," sagði Sylvié Primel
frá Frakklandi, þegar við spurð-
um hana að því hversu lengi hún
hefði unnið í Vélsmiðju Seyðis-
fjarðar.
Sylvié sagðist hafa komið
hingað til lands fyrir 6 árum til að
vinna í fiski og núna byggi hún
með íslenskum manni og ættu þau
eitt barn saman. Aðspurð um
hvort hún ætlaði að leggja þetta
starf fyrir sig, sagðist hún ekki
alveg viss, en það gæti alveg eins
farið svo, því sér líkaði þetta mjög
vel.
„Starfið var í fyrstu erfitt, en
ég er orðin vön því, þannig að mér
finnst þetta ekkert erfitt lengur,
en það er mikill ókostur hvað
þetta er sóðaleg vinna. Maður er
alltaf drullugur uppfyrir haus, en
við því er ekkert að gera og maður
verður bara að sætta sig við það.“
Hún sagði, að stúlkurnar sem
störfuðu við logsuðu og smíðar
hjá þessu fyrirtæki væru þrjár og
að alltaf kæmu einhverjar sem
ynnu í stuttan tíma, en kvenfólk
væri velkomið, að minnsta kosti
yrði maður ekki var við annað en
að karlarnir væru ánægðir með að
hafa kvenfólkið í kringum sig.
„Ég hef lært mikið hér varðandi
logsuðu og smíðar og ég hefði ekk-
ert á móti því að læra meira á því
sviði og ég held að við höfum
sannað það að konur geta þetta
alveg eins og allt annað," sagði
þessi viðfelldna franska stúlka að
lokum og hélt áfram vinnu sinni
við járnsmíðavélarnar.
- sus
Sylvie sést hér við vinnu sína í Vélsmidju Seyðisfjarðar þar sem hún
starfar við logsuðu og járnsmíðar. Hún segist kunna vel við starfið þrátt
fyrir sóðaskapinn sem því fylgir. MorgunbiaJið/ SUS
Óskar Sigurpálsson lögregluþjónn á Seyðisfirði er hér í heilsurækt þeirri sem hann starfrækir þar eystra. Óskar er nú
jafnvel að hugsa um að hefja keppni í lyftingum á nýjan leik en hann var um tíma einn af okkar bestu
lyftingamönnum. MorKunblaðið / SUS
ekki að taka þátt i keppnum í hóp-
íþróttum því þeir eru svo fámenn-
ir að það er aldrei hægt að ná
neinum árangri í hópíþróttunum.
Þessir staðir eiga að leggja meiri
áherslu á að styðja við bakið á
þeim sem stunda einstaklings-
íþróttir, því þar er hægt að ná
miklu betri árangri. Ég er viss um
að knattspyrnan hér tekur meira
fjármagn en allar aðrar greinar
íþrótta til samans og það er ekki
rétt að láta hana taka frá öðrum
greinum."
— Hvað með sjálfan þig, ert þú
ennþá að æfa?
„Eg hef reynt að halda mér í
einhverri þjálfun og það er aldrei
að vita nema maður fari að æfa
aftur af fullum krafti með keppni
í huga. Það yrðu þá ekki nema eitt
til tvö mót á ári sem ég tæki þátt í,
ef af verður, þvi bæði er þetta
mjög tímafrekt og einnig mjög
dýrt þegar maður býr svona langt
frá Reykjavík. Aðstaðan hér er
mun betri en þegar maður var að
byrja í lyftingum fyrir sunnan á
sínum tíma þannig að það ætti
ekki að skemma fyrir," sagði
Óskar að lokum og hver veit nema
við fáum að sjá hann glíma við
lóðin aftur á næstu árum, en eins
og flestir vita var óskar meðal
okkar fremstu lyftingamanna
fyrir nokkrum árum. — SUS